Διαβάσαμε το "Κόκκινο κορδελάκι" της Θελξινόης Κοντογιάννη Φιλιππίδου.

Εκδόσεις Αγγελάκη
978-960-616-330-2
Αριθμός Σελίδων: 294
Τιμή: 14€

 Οι εκδόσεις Αγγελάκη (Χαριλάου Τρικούπη 41 Αθήνα ΤΚ 10681) καταφέρνουν πάντα να με εντυπωσιάζουν με τη μεγάλη μεγάλη γκάμα βιβλίων όλων των κατηγοριών, που κυκλοφορούν. Έχοντας πίσω τους πλέον μια πολυετή εμπειρία στον χώρο του βιβλίου, εκδίδουν βιβλία ποικίλης ύλης: ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, ποίησης, παιδικά, δοκίμια, μελέτες, ιστορικά, θεατρικά, ψυχολογίας, γενικού ενδιαφέροντος και μυθιστορήματα. Το "Κόκκινο κορδελάκι" είναι το νέο και τέταρτο μυθιστόρημα της Θελξινόης Κοντογιάννη Φιλιππίδου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις αυτές. Αποτελείται από 294 σελίδες και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Παρά το μεγάλο του μέγεθος, το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο και εγγυάται στους λάτρεις του μυθιστορήματος,  τη μέγιστη αναγνωστική απόλαυση!

Η υπόθεση του βιβλίου:

Κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε άνθρωπος, νέας ή ωριμότερης ηλικίας έχει βαλίτσες και μπαούλα στη σοφίτα του μυαλού του γεμάτη αναμνήσεις. Μια τέτοια οικογένεια είναι και αυτή της Μαρίνας, της πρωταγωνίστριας αυτού εδώ του βιβλίου. Η Μαρίνα είναι ένα πρόσωπο υπαρκτό, η οποία είχε μια πολυσήμαντη ζωή με γεγονότα που συνέβησαν κυρίως κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Αποφάσισε λοιπόν να εμπιστευτεί τις ιστορίες της στην πένα της Θελξινόης Κοντογιάννη Φιλιππίδου.

" Ξεχνάς πως, εκτός απ' τον πολύ άδειο χρόνο που τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν πως να γεμίσουν, οι άντρες ειδικά, γιατί για τις γυναίκες το νοικοκυριό προσφέρει άπειρες ευκαιρίες να νιώθουν χρήσιμες και δραστήριες, η συνταξιοδότηση δίνει το μύνημα στους ανθρώπους πως γέρασαν, πως πια περνάνε στο περιθώριο. Και το κυριότερο, έχουν άφθονο ελεύθερο χρόνο για να το σκέφτονται..."

Η Μαρίνα ήταν κόρη μιας δασκάλας με καταγωγή από το Φανάρι της Πόλης. Ο Πατέρας της ήταν δασονόμος.  Η ιστορία ξεκινά στο γυρισμό από ένα ταξίδι στα Γιάννενα, όπου η Μαρίνα έγινε νονά, πνευματική μητέρα ενός παιδιού. Κατα την διάρκεια της επιστροφής αυτού του ταξιδιού, έκαναν μια παράκαμψη κάνοντας μια στάση κάπου στην Άρτα. Στο καφενείο του χωριού συνάντησαν έναν παπά ο οποίος το 1933 ήταν μαθητής της μαμάς της. Εκεί συνέβη ένα πολύ περίεργο γεγονός. Ο παπάς φίλησε το χέρι της μαμάς της Μαρίνας. Κάτι που δεν συνηθίζεται συνήθως ο κόσμος φιλά ευλαβικά το χέρι των παπάδων για να πάρει την ευχή ή την ευλογία του. Γιατί όμως τώρα έγινε κάτι τόσο αντιφατικό; Η μαμά της Μαρίνας ήταν μια κρυφή, αγωνίστρια και ηρωίδα στα χρόνια της θητείας της εκεί. Αφιέρωνε όλο το προσωπικό της χρόνο και χρήμα και μάθαινε αφιλοκερδώς στα παιδιά οικοκυρική. Επίσης τους έδινε σχεδόν όλα τα τρόφιμα που της χάριζαν διάφοροι χωρικοί. Κι όπως φαίνεται όλοι στο χωριό την θυμούνταν με αγάπη κι ευγνωμοσύνη. Δεν λένε τυχαία την φράση ότι αν κάνεις καλό στη ζωή σου θα σου επιστρέψει πίσω στο δεκαπλάσιο.

"Τα πολιτικά μέσα. Η μάστιγα της πατρίδας, που ανέδειξε μπόλικους ανάξιους σε θέσεις κλειδιά,άφησε απ' έξω άλλους, ικανούς και χαρισματικούς που θα μπορούσαν και θα ήθελαν να πάνε τον τόπο μπροστά... Ήταν όμως αναπόσπαστο κομμάτι του δημόσιου βίου κι εγώ έπρεπε να ζήσω, όχι λιγότερο απ' τους άλλους. Εδώ γινότανε πόλεμος, ένας πόλεμος επιβίωσης, με όπλα διαφορετικά, μα εξίσου εχθρικά. Σε μια τέτοια κοινωνία μας μάθαιναν οι προηγούμενες γενιές να ζούμε κι εμείς ακολουθούσαμε τ' αχνάρια τους."

Όλο το χωριό όταν έμαθε την άφιξη της παλιάς αγαπημένης δασκάλας-ηρωίδας της καρδιάς τους, την δέχτηκε μετά βαΐων και κλάδων. Οι αναμνήσεις της οικογένειας από εκεί, με την Αντίσταση στους Γερμανούς, το ΕΑΜ, το αντάρτικο, τα Δεκεμβριανά, την δραπεύτευση του πατέρα της για να μην τον πιάσουν οι κατακτητές και την σύλληψη μάνας και κόρης για να αποσπάσουν πληροφορίες, κάθε άλλο παρά ευχάριστες ήταν.

"...η φιλανθρωπία, η δικαιοσύνη, η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, πράγματα που κάθε Χριστιανός υποτίθεται πως πιστεύει και υπηρετεί, έχουν συνδεθεί πια με την αριστερή ιδεολογία κι όποιος τα εφαρμόζει ή προσπαθεί να το κάνει, στιγματίζεται ως αριστερός."

Ευτυχώς στο τέλος, τις άφησαν ελεύθερες και ήρθαν στην Αθήνα στην γιαγιά, στην αδερφή της μαμάς της και στον άντρα της τον Παντελή. Στην Αθήνα, ήρθε και το πρώτο σκίρτημα της ηρωίδας μας ο Φώτης. Ήταν ο πρώτος της και παντοτινός  έρωτας. Την αποκαλούσε χαιδευτικά κορδελάκι γιατί φορούσε μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της. Ο Φώτης ήταν στην ΕΠΟΝ και μια μέρα τον φυλάκισαν. Για 4 μέρες μάλιστα γείτονάς του στο απέναντι κελί ήταν και  ο Μίκης Θεοδωράκης. Το 1952 αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών και ξεκίνησε την φοιτητική του ζωή στην Ανωτάτη εμπορική. Παράλληλα και η Μαρίνα μας πέρασε στην Φαρμακευτική. Τα γεγονότα όμως τρέχουν, ο μπαμπάς της Μαρίνας παίρνει μετάθεση στη Φλώρινα και η γιαγιά της παθαίνει άνοια.

" ...η γιαγιά έχασε και τις λιγοστές εκείνες διαδρομές προς την πραγματικότητα κι η απόδραση της έγινε οριστική και, για μένα, τρομακτική. Ήταν σχεδόν σαν να μη μας έδενε τίποτε πια μαζί της, λες κι ήταν άλλος άνθρωπος, μια γνωριμία μερικών λεπτών. Δεν ήξερα τίποτε γι' αυτήν, δεν ήξερε τίποτε για μένα."

Η Μαρίνα μεγαλώνει απότομα και γνωρίζει το θάνατο, τη στεναχώρια, την ιστορία μιας ολόκληρης εποχής και παρόλα αυτά είναι τόσο τυχερή και ευλογημένη που έζησε τόσο ώστε να δει παιδιά, εγγόνια ακόμα και δισέγγονα. Έμεινε ως τα βαθιά της γεράματα με τον Φώτη, την πρώτη της και παντοτινή αγάπη κι έκαναν μαζί μοναδικά, εξωτικά, υπέροχα ταξίδια σε όλο το κόσμο γεμίζοντας τις καρδιές τους με όμορφες αναμνήσεις και εικόνες.

Η συγγραφέας βασισμένη στις ιστορίες που της εκμηστηρεύτηκε η ίδια η πρωταγωνίστρια του βιβλίου έστησε αριστοτεχνικά το σύμπαν της Μαρίνας και μας έδωσε απλόχερα το μίτο ώστε να ξετυλίξουμε μία μία της πτυχές της ζωής της.
Γνωρίζουμε τη Μαρίνα ως παιδί, ως έφηβη, ως φοιτήτρια, ως μάνα, ως γιαγιά. Η ιστορία της ξεκινάει λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και φτάνει σχεδόν ως τις μέρες μας. Η Μαρίνα γεννιέται, ζει, εξελίσσεται, ενηλικιώνεται και γίνεται γυναίκα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, του Β' Παγκόσμιου πολέμου, του Εμφυλίου και της Χούντας. Επόμενο είναι ότι οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες της Ελλάδας του τότε, επηρέασαν έντονα τη ζωή της ηρωίδας μας. Η Μαρίνα δεν το έβαλε ποτέ κάτω, όσες κακουχίες κι αν βίωσαν εκείνη και η οικογένεια της. Μέσα από την ενηλικίωση και τους προβληματισμούς της ηρωίδας μας βλέπουμε την ενηλικίωση και τους προβληματισμούς και της ίδιας μας της Χώρας.

"...η ζωή δεν είναι μια ευθεία. Ούτε μονόδρομος. Είναι σαν τα βουνά που βλέπουμε μπροστά μας. Ανηφοριές, κατηφοριές, σκαρφάλωμα, αγκομαχητό, εκεί που λες "έφτασα" διαπιστώνεις πως κι άλλες κορφές περιμένουν να τις κατακτήσεις πριν αντικρύσεις τον προορισμό σου, μα και ώρες ανάπαυλας, ώρες που γεμίζεις τα πνευμόνια σου με όσο πιο πολύ αέρα μπορείς. Αναγκαίες για να συνεχίσεις το αγώνα."

Η συγγραφέας έχει ένα πλούσιο λεξιλόγιο, δίχως να χρησιμοποιεί δύσκολες λέξεις. Το ύφος της είναι λιτό, φιλικό, κατανοητό και ζεστό ιδανικό για την εξιστόρηση προσωπικών ιστοριών όπως αυτές της ζωής της Μαρίνας. Μεγάλο ατού της Θελξινόης η γλαφυρότητα με την οποία πραγματεύεται τις έννοιες της. Το μυθιστόρημα καταγράφει με εξαιρετικό τρόπο τα δραματικά ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου που αποτελούν παραστατικό φόντο στην ζωή της Μαρίνας. Η πλοκή εξυφαίνεται με μοναδικό τρόπο παρουσιάζοντας μας  όλες εκείνες τις άσπρες, χρωματιστές αλλά και μαύρες πινελιές που συνθέτουν τον κόσμο της ηρωίδας μας.

"Φαίνεται πως ο άνθρωπος είναι παντού ίδιος."

Το ''Κόκκινο Κορδελάκι'' είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα όπου συμπλέκονται ο ρεαλισμός, ιστορικοκοινωνικές αναφορές της εποχής, τα στερεότυπα και η έμφυλη συνείδηση, τα οικογενειακά μυστικά, κομμάτια της προσωπικής ιστορίας της Μαρίνας και φυσικά η μαγική πένα της συγγραφέως. Για όλους αυτούς τους λόγους, σας προτείνω να το διαβάσετε γιατί κάπου σίγουρα θα ταυτιστείτε με την ηρωίδα μας. Κι ακόμα κι αν δεν έχετε ζήσει στην εποχή της, σίγουρα έχετε ακούσει κι εσείς παρόμοιες ή διαφορετικές ιστορίες από δικά σας αγαπημένα πρόσωπα, με αποτέλεσμα το μόνο σίγουρο να είναι ότι θα σας αγγίξουν όπως άγγιξαν και μένα. Καλοτάξιδο το βιβλίο σου Θελξινόη και καλά αναγνωστικά ταξίδια σε όλους εσάς!

---

Βιογραφικό:

Η Θελξινόη Κοντογιάννη - Φιλιππίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο της Κύπρου από γονείς εκπαιδευτικούς οι οποίοι της μετέδωσαν τις ηθικές της αρχές, την αγάπη για τον πολιτισμό, την περηφάνια για τη χριστιανική και ελληνική της καταγωγή, το πείσμα και τη θέληση για υπεράσπιση του δικαίου. Εργάστηκε κατά κύριο λόγο στη Μέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος. Το 1974 έζησε τα γεγονότα των εσωτερικών ταραχών, του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, που τη σημάδεψαν βαθιά. Η κατάληψη της πόλης της και ο ξεριζωμός από την πατρική εστία υπήρξε μια ανεπούλωτη τραυματική εμπειρία, ενώ η σκληρή πάλη να ορθοποδήσει ξανά η οικογένεια, στηριγμένη αποκλειστικά στην εργασία και την αγωνιστικότητα των μελών της, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έχουν εκδοθεί τρία μυθιστορήματά της από τις Εκδόσεις Αγγελάκη: «Άρατε Πύλας» (2014), «Γκρίζες ελπίδες» (2018), «Χωρίς να πούμε σ’ αγαπώ» (2021).