Παρευρεθήκαμε στην 2η ποιητική βραδιά στο Monogram.
Παρευρεθήκαμε στην 2η ποιητική βραδιά στο Monogram.
«Μικρά συνοικιακά βιβλιοπωλεία, φάροι στο σκοτάδι, μην χαθείτε, μην σβήσετε. Τα λευκά μας μπαστούνια τότε θα συναντήσουν την άβυσσο και θα πέσουμε με κρότο, θα πέσουμε οριστικά και θα χαθούμε αμετάκλητα».
Μία ολόφρεσκη βραδιά στον Χολαργό. Μακριά από πολυτέλειες, λαμπερά φώτα, πλήθη και θόρυβο. Με ανάσες ανθρώπων, με βλέμματα, με γνήσιο ενδιαφέρον.
Συχνά στον χώρο της ποίησης εμφιλοχωρεί η οίηση, το ψώνιο, ο εγωισμός, η έλλειψη σεβασμού. Κοντά και η αταλαντοσύνη. Όχι όμως σε αυτή τη βραδιά.
Στη βραδιά που οργάνωσε το Βιβλιοπωλείο Monogram, οι Εκδόσεις Κύφαντα και οι Εκδόσεις Συρτάρι, 10 ποιητές όλων των ηλικιών, άνδρες και γυναίκες, τίμησαν την ποίηση. Μίλησαν χαμηλόφωνα για όσα κραυγάζουν μέσα μας. Ζωγράφισαν μορφές στον αέρα, έβαλαν διλήμματα, συνδιαλέχθηκαν με τους προγόνους τους ποιητές.
Συναισθήματα, ζόρια, αναρωτήσεις "ήσυχα, ήσυχα κι απλά". Τα χνάρια ανθρώπων καθημερινών που θα περάσουν στην αθανασία από την ύψιστη των ιδιοτήτων, εκείνη του ποιητή.
Τη βραδιά συντόνισε ο Γιώργος Βέης, ο πιο διακεκριμένος από την παρέα. Με αλφαβητική σειρά κάλεσε τους ποιητές να μας συστηθούν και να διαβάσουν κάτι δικό τους εντός έξι λεπτών. Όλοι το σεβάστηκαν και διακριτικά το ακολούθησαν. Όσοι έχουν υπάρξει συντονιστές ή ομιλητές σε αντίστοιχες συγκεντρώσεις, ξέρουν πόσο σπάνιο είναι να τηρηθεί...
Η Άννα Βασιάδη μας συστήθηκε λέγοντας ότι αντιλαμβάνεται την ποίηση ως ανάγκη για επικοινωνία. Στο πρώτο ποίημα της πρωταγωνιστής ένας καναπές, ένας ανομολόγητος -ή ομολογημένος- Έρωτας. Ακολούθησε δεύτερο ποίημα, από τις Εκδόσεις Συρτάρι. Η Καθημερινότητα με εικόνες, σαφείς, στέρεες. Τι συγκράτησα;
"Οι καλοί άνθρωποι νιώθουν τύψεις".
Τη σκυτάλη πήρε ο Γιάννης Ζαραμπούκας: Μέσο αυτογνωσίας για αυτόν η ποίηση. "Οι άνθρωποι στις κορνίζες" η συλλογή του. Μας διάβασε το ποίημα "Μπαμπάς", κατά δυστυχή συγκυρία μικρό διάστημα αφού έχασε τον πατέρα του: Στα ίχνη του Λειβαδίτη, με απεριόριστη τρυφερότητα, με την απουσία και την παρουσία να αλληλοεμπλέκονται. Ακολούθησε η "Γυναίκα από γυαλί": Κινηματογραφικές λήψεις καθημερινότητας. Ατμοσφαιρικό, με θλίψη να κυριαρχεί, το ποίημα μας μίλησε για σχέσεις και μοναξιά.
Επόμενη κυρία, η Κατερίνα Μανιάτη. Η Ποίηση για εκείνη είναι διαφυγή. Και ένα σπίτι. Το ποίημα της ονειρικό, με ατμόσφαιρα, με τη διακεκομμένη εκφορά του λόγου να τονίζει την προσπάθεια, με σαφή αποτύπωση ερωτισμού. Η φράση που με τράβηξε:
" μη φύγουν οι ελπίδες σαν τις σεμνές καλές κυρίες".
Η Μαριλένα Μανούρα επέλεξε μια πιο λαφριά νότα για να μας συστηθεί. "Βλέπω σάκες δίπλα μου, μου αρέσει, α, και είμαι και vegan".
Η πρώτη της ποιητική συλλογή και το ποίημα "Οι πελαργοί": "Μοιάζουν να τρώγονται ή να ερωτοτροπούν, τη διαφορά τους δεν κατάλαβα ποτέ ". Και ύστερα :"Η κανάτα" "ένα χαλί γεμάτο αδέξιες προθέσεις". Για το τέλος, το ποίημα "Εκηβόλος". Σταχυολογώ: Στεγνή ή στυγνή; Εμείς θα αποφασίσουμε,"το ταβάνι κοιτάζει αμέτοχο".
Ποιητικής βραδιάς συνέχεια και στο μικρόφωνο που άλλαζε χέρια ο Στέλιος Παπαδόπουλος. Μας εξομολογήθηκε: "Εγώ με την ποίηση έμπλεξα" και "Ενώ μου αρέσει ο βυθός, αγαπώ πολύ αυτά που είναι στον αφρό". Όσον αφορά σε εκείνον, η Ποίηση είναι πολιτική και ερωτική πράξη. Στις "Αιτίες πολέμου" διακριτές οι επιρροές από τον Γιώργο Σεφέρη. Στο "17 λεπτά κράτησε η φάρσα" Καβάφης, Μύρης και Ελύτης χαμογελούσαν από μια γωνιά του βιβλιοπωλείου ικανοποιημένοι. "Και επειδή με τις γυναίκες διάφορα συμβαίνουν" όπως είπε προλογίζοντας, διάβασε το "απόψε φόρεσα μαύρα ". Αλληγορικό, με ολίγη από Κοκκινοσκουφίτσα και στο τέλος "Ο κυνηγός ακόμα περιμένω να με σώσει..."
Δείτε απόσπασμα της εκδήλωσης εδώ.
Άλλο ένα απόσπασμα της εκδήλωσης εδώ.
Η Παρασκευή Παπία με την "Άδεια καρέκλα" της. Επιρροές από Λειβαδίτη, με τη θεματολογία στο παρών-απών. Με άγγιξαν δύο φράσεις: "Ένας έρωτας σώθηκε από την συν-τριβή" και, το φινάλε της, ένα μικροποίημα "Αξίνα δεν έχω. Χρέος έχω, με την πένα να σκάβω".
Στον αέρα του Monogram η φωνή της Μαρίας Πασλή (συν-συντάκτρια του θέατρο.gr). Μας πληροφόρησε για "Το αόρατο κορίτσι", την συλλογή που έχει εκδόσει και άρχισε να διαβάζει την "Τμηθείσα πεύκη". Ένα ποίημα με γυναικεία γραφή, για όσους αποδέχονται τον όρο. Η Εύα, η Υπατία, μα και στο τέλος η Μαρία κυρίαρχες μορφές. Την ίδια ώρα, στο Monogram ο Καβάφης φέρνει βόλτες, ο Τσαρούχης ζωγραφίζει και οι αιώνες πηγαίνουν μπρος πίσω. Επόμενη επιλογή της Μαρίας "Ο κήπος της Γεσθημανής", ποίημα γραμμένο 5 χρόνια πριν αλλά τραγικά επίκαιρο. "Κανείς δεν προσευχήθηκε ξανά ... Μονάχη τώρα σκουλήκια θυμιατίζει του Κωνσταντή η μάνα, για να αναπαύονται οι μνήμες".
Κάτω των 40, ο Θωμάς Τσαλαπάτης επέλεξε να μας παρουσιάσει το ποίημα "Η μέρα που εισέβαλα στη Δανία" από το βιβλίο «Η ομορφιά των όπλων μας». Γεμάτο θέατρο το ποίημα, κάνει τη διαδρομή της γενιάς του ποιητή που παρακολουθεί τον κόσμο μέσα από τη Βία, μέσα από την ψυχολογική κούραση. Με διάθεση όμως επανάκτησης του μέλλοντος ακόμα και με πράξεις βίας απέναντι σε δολερά καθεστηκυίες αντιλήψεις. Σταχυολογώ: "Κορίτσια μαδούν δευτερόλεπτα, γυναίκες ζυμώνουνε μνήμες" και "Κάθε ηγεμόνας διαρκεί όσο η πτώση του".
Η Ευσταθία Τσιγκάνου που ακολούθησε, μας είπε πως, ούσα ενδοκρινολόγος, την έχει επηρεάσει στην ποίησή της. Ακολούθησε το "Μελτέμι του Αυγούστου". Ένα άγαλμα που συνομιλεί με την οικογένεια, τη ζωή και τον θάνατο.
Ακολούθησε η Λίλα Φασούλα. Από 13 ετών μας εξομολογήθηκε γράφει. Και θεωρεί ότι το γράψιμο συγκαταλέγεται στις ζωτικές λειτουργίες της.
" Έκανα χρήση του επιθέτου μου στη Λατινική, Veis" είπε χαριτολογώντας ο Γιώργος Βέης, διαβάζοντας τελευταίος. Παρά την πολυετή δόκιμη διαδρομή του, αποφάσισε να μας διαβάσει ποιήματα του 18χρονου εαυτού του. "Τον Φλεβάρη του 1974 εκδόθηκε τούτο, Contra censuram, ο εκδότης μου δεν το παρουσίασε στους λογοκριτές".
Η "Δολοφονία" του, γραμμένη στις 3 Δεκέμβρη του 1973, αποτυπώνει σίγουρα τη βαθιά πληγή των προηγούμενων ημερών. Δεν ήταν ένα απλό σώμα ο αποδέκτης της σφαίρας του ελεύθερου σκοπευτή, αλλά ο ήλιος ο ίδιος. Η σχέση ατομικού συλλογικού, φύσης και ζωής, ο ήλιος ως σύμβολο. Κι ένας ποιητής άλκιμος, ανθρώπινος βαθιά.
Η βραδιά έκλεισε με έναν άνδρα και μία γυναίκα από το κοινό που μοιράστηκαν τα ποιήματά τους μαζί μας, και με την υπόσχεση για διοργάνωση της 3ης Ποιητικής βραδιάς την άνοιξη του 2024.
Πάντα τέτοια!
