Περπατάμε. Οι κάτοικοι μιας πόλης διασχίζοντας δρόμους, χαζεύοντας κόσμο μες στις πλατείες, δίπλα σε τοίχους και αυτοκίνητα. Περπατάμε ανακαλύπτοντας χώρους και χνάρια της ιστορίας: πλάκες-ενθύμια, κτίρια που διασώθηκαν, ίχνη από σφαίρες στους τοίχους. Περπατάμε ενθυμούμενοι, αναλογιζόμενοι, περπατάμε γνωρίζοντας. Συνειδητοποιούμε περπατώντας.

Ίσως γι αυτό, στο έργο «Real Heroes», που παρουσίασε φέτος ο Ιταλικός Θεατρικός Οργανισμός «Divina Mania» (στην Αθήνα σε πλαίσιο ‘residency’ στο Θέατρο Τέχνης), αναφέρεται πως το περπάτημα είναι -ή θα είναι- η τελευταία επαναστατική πράξη… Πρέπει να κινηθείς για να αλλάξεις. Πρέπει να κινηθείς για να μετατοπιστείς, να ανακινηθείς, να αναταράξεις -εσένα και άλλους. Πρέπει να μεταβάλλεις το δικό σου σημείο στον χώρο. Να αντικαταστήσεις τη στάση με κίνηση, την απραξία με ανατροπή.

Η κίνηση είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να βρεις ή να ανακαλύψεις. Τι σε αφορά απ’ το παλιό και τι όχι, ποια θέα επιλέγεις, σε ποια κατεύθυνση θα πορευτείς, ποια σημαία θα ακολουθήσεις.

Έτσι, στην περιπατητική performance του «Real Heroes» τους θεατές-περιπατητές οδηγεί μια σημαία. Μια μεγάλη, κόκκινη σημαία και μια προτροπή, κάποιες στιγμές, να κοιτάξουν μπροστά. Και μετά ψηλά. Και πάλι μπροστά. Το κείμενο του «Real Heroes», επαναστατικό και θλιμμένο, πρωτότυπο και καταγγελτικό, διατρέχει τα χρόνια της οικονομικής ασφυξίας -του ευρωπαϊκού Νότου και της Λατινικής Αμερικής- ξυπνώντας μνήμες της αντίδρασης των πολιτών στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποιημένης χρεοκρατίας, της μετατροπής των κοινωνιών σε αποικίες χρέους και των οικογενειών σε «χρεωκοπημένα νοικοκυριά».

Ανάμεσα στα λόγια και τις μουσικές (στα αυτιά του θεατή με τη βοήθεια της τεχνολογίας), κυριαρχεί ολόγυρα η πόλη: ιστορική και πολύβουη, συγκινητική, ερημική, όμορφη ή άσχημη, φροντισμένη, εγκαταλειμμένη, προδομένη... Από πολίτες και κυβερνήσεις. Από εμπόρους, επισκέπτες ή κατακτητές. Από επισκέπτες-κατακτητές. Το κείμενο έχει αυτή για σκηνικό. Κανένας «τέταρτος τοίχος». Κανένας τοίχος γενικά, κανένα εμπόδιο στο βλέμμα ή τη σκέψη, που πλανιόνται ελεύθερα πριν το ηλιοβασίλεμα. Γύρω απ’ τους θεατές, περιπατητές και συμμετέχοντες, ανθισμένα κλαδιά, νυχτερινά μαγαζιά, ασεβή γκραφίτι.

Η ιδιαίτερη παράσταση των «Αληθινών Ηρώων» γεννήθηκε στην περίοδο της πανδημίας και στο πλαίσιο του διεθνούς Project για νέους δημιουργούς, με το όνομα ‘ATSBeyondtheSUD’. Κι ενόσω εμείς, αποκλεισμένοι από τη μαγεία του θεάτρου θεατές, απελπιζόμασταν, μέσα σε περίφρακτα από πρωτόκολλα υγιεινολόγων δωμάτια, για τη μοίρα και το αύριο των παραστατικών τεχνών, ο Ιταλός Mauro Lamanna, ο Felipe Ipar από την Ουρουγουάη και ο Χιλιανός Juan Pablo Aguilera γεννούσαν την ιδέα, το κείμενο και προχωρούσαν στη σκηνοθεσία των «Αληθινών Ηρώων». Που είναι άτομα της διπλανής πόρτας, άνθρωποι πάσχοντες από προσωπικά και οικονομικά αδιέξοδα, αγωνιστές, εγκλωβισμένοι, αναχωρητές ή φιλοσοφούντες.

Οι θεατές βαδίζουν μέσα στην πόλη παράλληλα με τη ροή των δικών τους αφηγήσεων και μουσικών. Σύντομα νοιώθουν πως θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι μέρος του έργου που ακούν -οι δικές τους φωνές, στην ουσία, ακούγονται. Οι θεατές συναποτελούν το έργο: κατανοώντας, αναπολώντας, πάσχοντας, συγχωρώντας και συνεχίζοντας μαζί με τους «Ήρωες». Με σταθμούς και επανεκκινήσεις ανάλογες με τις δικές τους. Με παλινδρομήσεις, ενδόμυχες συγκρίσεις, φέροντας το φορτίο της μνήμης. Βοηθούμενοι από μια σειρά τεχνολογικών ευρημάτων (virtual reality και audio 360) περιδιαβαίνουν συμμετέχοντας με τη συγκίνηση, τη συν-κίνησή τους. Πρόκειται για μια νέα συνθήκη θεάτρου.

Το κλείσιμο αυτής της ιδιαίτερης performance αφήνει τον θεατή με μια αίσθηση γαλήνης και ταύτισης, την καθαρτήρια επίγευση της θεατρικής εμπειρίας. Την αίσθηση πως συμμετείχε σε κάτι αυθεντικό, που τον αφορά. Σε μια εμπειρία που ελευθερώνει. Είτε ανταποκρινόμενη στις προκλήσεις της εποχής, υπερβαίνοντας την κλασσική θεατρική νόρμα, είτε παρασύροντας σε μια αλλαγή προσωπικής ή πολιτικής στάσης, ιδιωτικής ή δημόσιας ζωής, πίσω από τη "σημαία" που επιλέγει.

Σχετικά με τη συμβολή του Θεάτρου Τέχνης στο εγχείρημα, τυχεροί εμείς, θεατές της ακρογωνιαίας θεατρικής μας σκηνής, για τη χαρά να γινόμαστε μάρτυρες μιας νεωτεριστικής θεατρικής πράξης. Μέρη ενός θεάτρου που γκρεμίζει τους τοίχους του για να περάσει η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου, αφουγκράζεται τους κραδασμούς της εποχής και υπερβαίνει τις προκλήσεις της, επικοινωνεί με νέους δημιουργούς και ενώνει το παλιό με το καινούργιο, σμίγοντας τους ανθρώπους και τις αγωνίες τους.

Συγχαρητήρια, Complimenti, Felicitaciones..!

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Real Heroes

Συγγραφή | Σκηνοθεσία: Mauro Lamanna, Felipe Ipar, Juan Pablo Aguilera

Παραγωγή: Ιταλικός Θεατρικός Οργανισμός «Divina Mania»

Με την υποστήριξη των:

Primavera dei Teatri, Scena Verticale, Sardegna Teatro

ATS BeyondtheSUD, πρόγραμμα Boarding Pass Plus, MIBACT

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών

Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Ιταλίας

ΙΝΑΕ | Εθνικό Ινστιτούτο Παραστατικών Τεχνών Ουρουγουάης