Είδαμε την "Μέδουσα" στον τεχνοχώρο Φάμπρικα.

«Πάει και αυτός.. Αλλά τα 'θελε όπως οι προηγούμενοι..». Αυτά είναι τα πρώτα λόγια της Μέδουσας με τα οποία ξεκινάει τον μονόλογο της. Λόγια γνώριμα τα οποία συνηθίσαμε να ακούμε στα πλαίσια της ενοχοποίησης του θύματος ξαφνικά αναπλαισιωώνονται με έναν άλλο τρόπο. Η Μέδουσα το θύμα βιασμού από τον Ποσειδώνα η οποία τιμωρήθηκε στη θέση του να γίνει τέρας από τη ίδια τη θεά Αθηνά γιατί η πράξη του βιασμού βεβήλωσε τον ιερό βωμό της ζητάει εκδίκηση, τιμωρία. Η ντροπή, το ανάθεμα πάντα στη γυναίκα, στο θύμα και ποτέ στον βιαστή που κάπως «θα τον προκάλεσε». Στο κέντρο της σκηνής δεσπόζει μια κούνια και πιο κει το αγαλματένιο κεφάλι ενός άντρα στο οποίο μιλάει η Μέδουσα. Εκείνη ντυμένη στα μαύρα με μια πράσινη περούκα αποφασισμένη να πονέσει, να καταστρέψει, να τιμωρήσει. Αυτούς και την ίδια μαζί που είναι ήδη αρκετά πονεμένη. Τα φώτα κλείνουν και στη θέση της Μέδουσας βλέπουμε ένα μικρό κορίτσι να κάνει κούνια ντυμένο στο λουλουδάτο φόρεμα του. Είναι ξέγνοιαστο, είναι χαρούμενο και η μαμά του ετοιμάζεται να παντρευτεί έναν άντρα που θα γίνει ο μπαμπάς της. Επιβλητική μουσική και το κορίτσι σκαρφαλώνει στη κούνια, λύνει τις κοτσίδες, ανεμίζει τα μαλλιά της..Η κούνια κινείται ανεξέλεγκτα πάνω κάτω, πέρα δώθε και το κορίτσι μεγαλώνει και αίμα στάζει στα πόδια της. Είναι φοβισμένη αλλά ο Γιώργος ο άντρας της μαμάς της της λέει να μην ανησυχεί γιατί απλά έγινε γυναίκα. «Δεν μπορούσα να καταλάβω πως έγινα τόσο γρήγορα γυναίκα ούτε τι σήμαινε αυτό.» Η αφήγηση συνεχίζεται τη ώρα που το κορίτσι γδύνει μια πάνινη κούκλα, τη χαϊδεύει και τη ντύνει ξανά. Μια κούκλα υποχείριο στα χέρια καθώς δεν είναι σε θέση να καταλάβει και να αντιδράσει. «Ένιωθα περίεργα αλλά κράτησα το μυστικό με τον δεύτερο μπαμπά μου που με αγαπούσε.» Τα φώτα κλείνουν ξανά και το κορίτσι βρίσκεται σε ένα κλουβί με ψηλά κάγκελα χωρίς να έχει καταλάβει πως συνέβη αυτό. Τα κάγκελα είναι φωτεινά και μας τυφλώνουν όμως και πάλι δεν καταφέρνουν να ρίξουν ούτε μια αχτίδα στο σκοτάδι που απλώνεται σιγά σιγά και ύπουλα και μας κυριεύει, μας κλείνει μέσα του, μας στερεί κάθε δυνατότητα να δραπετεύσουμε με το να μας παρουσιάζεται ως φως. «Νόμιζα πως έτσι δείχνει ένας μπαμπάς την αγάπη στη κόρη του.» Η Μαρία Αποστολάτου μας δίνει μια ερμηνεία συγκλονιστική πάνω σε ένα αριστοτεχνικά δομημένο κείμενο αναπαριστώντας πλήρως όλες τις ψυχικές διακυμάνσεις του θύματος αλλά και τις διακυμάνσεις, τη πορεία της κακοποίησης από το πρώτο ανεπαίσθητο σημάδι έως την κορύφωση της. «Ήθελα η ψυχή μου να φύγει μακριά.Φύγε! Φώναζα, ούρλιαζα. Μα η κραυγή ήταν στο μυαλό μου. Νόμιζα πως ούρλιαζα αλλά στη πραγματικότητα δεν έβγαλα άχνα.» «Όταν έφυγε από το δωμάτιο αφήνοντας με σαν ετοιμοθάνατη τότε άρχισα να νιώθω πόνο. Ήμουν ολόκληρη μια πληγή που άνοιξε και δεν ήξερα αν θα κλείσει.» «Τριβόμουν λες και ήθελα να σκάψω κάτω απ´ το δέρμα μου, να βρω άλλο καθαρό. Και τότε είδα τις πληγές και κατάλαβα πως δεν θα καθαρίσω ποτέ.» Η άρνηση της μάνας, η ντροπή,η ενοχή,ο φόβος για τις μικρότερες αδελφές της, ο φόβος απέναντι στο να νιώσει συναισθήματα για κάποιον άντρα όλα αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσει μόνη. «Να λύνω, να δένω ξανά το ίδιο κουβάρι, ματιά από πέτρα, κενό που γεμίζει οργή, θύμα για χρόνια τώρα αφιερωμένη στο δικό μου σκοπό»Ώσπου το βλέμμα της γίνεται πέτρινο.Στο τέλος επέρχεται η κάθαρση και η Μέδουσα καταφέρνει να γίνει πάλι από τέρας γυναίκα. Κανένας Περσέας δεν της κόβει το κεφάλι που πια κρατάει ψηλά χωρίς να ντρέπεται και να φοβάται. Έχει καταφέρει να βγει στο φως και δεν τη νοιάζει αν θα τη κρίνουμε. «Είμαι εγώ. Με βλέπεις; Ξέρεις ποια είμαι; Πώς ξέρεις ποια είμαι;» Πια δεν είναι θύμα. Είναι επιζήσασα.

Συντελεστές έργου
Κείμενο: Κωνσταντίνος Παλίλης - Μαρία Σ. Αποστολάτου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Παλίλης
Ερμηνεία: Μαρία Σ. Αποστολάτου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίλια Μητρούση
Σκηνογραφία: JACOandthemagicbeans
Μουσική Επιμέλεια: Μαρίλια Μητρούση
Trailer: JACOandthemagicbeans
Φωτογραφία – Έκθεση Φωτογραφίας: Αννίτα Σπιθάκη
Σχεδιασμός Αφίσας: Ηλίας Λαμπρόπουλος
Δημόσιες Σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση
Μακιγιάζ: MD Professionnel – Αθηνά Ευθυμιάδου
Βοηθός παραγωγής: Γεωργία Μαρίνου

Στο φουαγιέ του θεάτρου φιλοξενείται η έκθεση φωτογραφίας της Αννίτας Σπιθάκη με θέμα «Σεξουαλική κακοποίηση- Μέδουσα»

Από 17 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα στο θέατρο Fabrica στις 21:00
Εισιτήριο 10€, Μειωμένο 8€
(Μεγ. Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος Κεραμεικός)