Είδαμε την παράσταση "Ο Γάμος" του Μάριου Ποντίκα στο θέατρο Επί Κολωνώ.

Η παράσταση ξεκινάει με μια κατάθεση. Ο μάρτυρας αναρωτιέται αν ο κατηγορούμενος ήταν «φίλος της» ή «άγνωστος που τη βίασε δια της βίας». Αμέσως εμφανίζεται η οικογένεια και η βία απέναντι στη κόρη, η επαναθυματοποιίηση του θύματος καθίσταται φανερή από την πρώτη στιγμή. «Να μας την έφερναν πεθαμένη καλύτερα.» Η τιμή, η μόνη περιουσία της γυναίκας, η ντροπή που η κοινωνία θα ρίξει στις πλάτες όλης της οικογένειας και ειδικά της «κεφαλής» αυτής. Η ερμηνεία του πατέρα είναι καθηλωτική καθώς αναπαριστά έξοχα τον πατριαρχικό τρόπο σκέψης και δράσης μιας περασμένης κοινωνίας, κατάλοιπα της οποίας δυστυχώς ανευρίσκουμε και στο σήμερα. «Η κοινωνία, δεν συγχωρεί, δεν ξεχνά. Να νιώθω σαν γαμημένος.Άρα εγώ είμαι το θύμα όχι αυτή.»Ο πατέρας είναι ο απόλυτος αφέντης και δυνάστης, ο λόγος του διαταγή που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Ακολούθως οι ερμηνείες της μητέρας και αδερφής αποδίδουν έξοχα τη θέση της γυναίκας, τη ταπείνωση, τη υποταγή της «Ζώο δεν ήμουν. Εσύ με έκανες!» και την ενστάλαξη της πατριαρχικής ιδεολογίας ακόμα και σε αυτές. «Ο πατέρας δέρνει και αγαπάει αλλιώς τι πατέρας θα ήταν;» Η γυναίκα είναι υπεύθυνη για τον βιασμό της, το θύμα δεν είναι «τελείως» αθώο «τα 'θελε και τα παθε», «φτιασιδωνόταν για να βγει έξω.»Η οικογένεια είναι φτωχή και η προίκα της είναι η παρθενιά του κοριτσιού. «Ποιός θα σε πάρει τώρα που σε χάλασαν;» «Τώρα εσύ καταστράφηκες. Άντρας δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει».Η κοπέλα με το τραγικά ειρωνικό όνομα της,η Αφέντρα παραμένει αμίλητη σε όλη τη διάρκεια του έργου. Περιμένουμε μάταια ως το τέλος να ακούσουμε τον λόγο της μέχρι που συνειδητοποιούμε πως δεν χρειάζεται. Μια ακριβέστατη αναπαράσταση της σιωπής του θύματος, του τραμπουκισμού του, της φίμωσης και καταδίκης του από το κοντινό και ευρύτατο περιβάλλον. Η φωνή του θύματος λείπει στη παράσταση όπως ακριβώς λείπει και στη κοινωνία. «Η οικογένεια σου υποφέρει και σου ζητάει να τη βοηθήσεις. Δεν είμαστε κτήνη.» Η ερμηνεία της καθίσταται τόσο πλήρης με μόνο αρωγό την κίνηση που μας μεταδίδει όλο το βάρος που της έχουν φορτώσει μέχρι την οριστική κατάρρευση της. Τα φώτα και ο ήχος τονίζουν την ήδη υπάρχουσα, όλο και κλιμακούμενη ένταση. Παράλληλα συνεχίζονται οι καταθέσεις οι οποίες ξετυλίγονται όλες από τον ίδιο ηθοποιό με μια εντυπωσιακή πολυπρόσωπη ερμηνεία. «Δεν ξέρω το θύμα αλλά σίγουρα τον προκάλεσε.», «Ναι την βίασε αλλά εκείνη που άρχισε ήταν η κοπέλα». Κατατίθενται νομικοί και ιατρικοί όροι συγκαλυμμένου μισογυνισμού, εξευτελιστικές φιλοφρονήσεις και εγκώμια. Μια άκρως αναπαραστατική, διαχρονικά συγκλονιστική φωτογραφία της κοινωνικής μονάδας της οικογένειας μέσα στο σαθρό κοινωνικό σύστημα. Οι συμμαχίες, η συνενοχή και τα περιθώρια αντίδρασης εντός του.Η ανοχή, η απενοχοποίηση και η νομιμοποίηση. Οι μάρτυρες μεταμορφώνονται σε θύτη επί σκηνής, συμβολίζοντας μπροστά στα μάτια μας τη ενοχή όλων όσων αναπαράγουν τη κουλτούρα του βιασμού και τα στερεότυπα της. Η επιβράδυνση των σκηνών βίας παγώνει τον χρόνο στον ρυθμό που τον βιώνουν τα θύματα.Το κάψιμο μιας ψυχής.Τελικά μήπως δεν υπάρχει βιασμός γενικά; «Απλά υπέκυψε και μετέτρεψε τη επιθυμία του σε πράξη.» Θα ήταν μια κάποια λύση η κατάργηση του ως εγκλήματος; Εξάλλου «Και η μάνα σου κουρασμένη ήταν, δεν ήθελε αλλά εγώ παλικάρι.», Η λύση για την αποκατάσταση της τιμής της κόρης θα δοθεί στο τέλος. «Πόσες φορές έγινε με το ζόρι; Και όμως ζήσαμε μαζί, κάναμε παιδιά και πάει ο βιασμός.» «Ως πατέρας, σύζυγος και άντρας δεν μπορώ να 'μαι θύτης.» Μαζί πάντα με την αέναη επανάληψη προς επικύρωση των λεχθέντων και πεπραγμένων. «Είμαστε άνθρωποι. Δεν είμαστε κτήνη.» Επιτέλους ακούμε τη κραυγή του θύματος μαζί με το παραμορφωμένο σαν τη νύφη γαμήλιο εμβατήριο. Σιωπή και σκοτάδι.

Συντελεστές
Κείμενο: Μάριος Ποντίκας
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Sound design: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου, Μαρία Αναματερού
Βοηθός σκηνοθέτιδος: Φαίδρα Αγγελάκη

Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά)

Ηλίας Βαλάσης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Κάτσενου, Αθανασία Κουρκάκη, Μέγκυ Σούλι

Εισιτήρια
Τιμές:

Καθημερινές 16€ (Κανονικό), 14€ (Φοιτητικό, Ανέργων, Μαθητικό), 13€ (+65), Σ/Κ 18€ (Κανονικό), 16€ (+65), 15€ (Φοιτητικό, Ανέργων, Μαθητικό)

Προπώληση: www.viva.gr

20 Οκτωβρίου – 30 Δεκεμβρίου

Πρεμιέρα: 15 Οκτωβρίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο | 21:15

Κυριακή | 18:15

Διάρκεια: 110 λεπτά

Θέατρο Επί Κολωνώ
Ναυπλίου 12, Κολωνός
+302105138067
http://www.epikolono.gr/