Είδαμε την παράσταση Ay Carmela στο θέατρο Μεταξουργείο.
Είδαμε την παράσταση Ay Carmela στο θέατρο Μεταξουργείο.
Γράφει η Λένα Σάββα.
"Το όνειρο ξαγρυπνά μέσα στους τοίχους της λευκής σιωπής σου"
Βρίσκομαι σ' αυτή τη θέση για να....ας πούμε αξιολογώ κάποιες παραστάσεις που βλέπω και να τις συστήνω σε σας, το θεατρόφιλο κοινό. Αξιολογώ είπα; Αν μπορεί να αξιολογηθεί ο κόπος, τα ξενύχτια, η αγωνία και τα χτυποκάρδια ενός καλλιτέχνη. Οι ατέλειωτες ώρες της πρόβας.
Με την ευθύνη λοιπόν που μου δίνει αυτή η ιδιότητα, θέλω να σας συστήσω μια πολύ ιδιαίτερη, πολύ ξεχωριστή παράσταση.Μια δυνατή, συγκινητική, ρομαντική, ποιητική παράσταση, με πολύ χιούμορ και αρκετά μεταφυσικά στοιχεία. Μια παράσταση-κραυγή ελευθερίας και Δημοκρατίας.Το έργο του πολυβραβευμένου Χοσέ Σάντσις Σινιστέρρα, από την θεατρική ομάδα THEARTES του Κωνσταντίνου Κυριακού και της Κατερίνας Μπιλάλη. Τη μετάφραση και σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Κυριακού ενώ τη δραματουργία και κινησιογραφία η Κατερίνα Μπιλάλη.
Κατά την περίοδο του Ισπανικού εμφύλιου πολέμου, η Καρμέλα κι ο Παουλίνο, ένα ζευγάρι ηθοποιών, περιοδεύουν δίνοντας παραστάσεις για να διασκεδάζουν τα δημοκρατικά στρατεύματα. Εξ αιτίας μιας δυνατής ομίχλης, περνούν στην περιοχή που ελέγχουν οι εθνικιστές του Φράνκο κι αιχμαλωτίζονται. Οι φασίστες τους διατάζουν να παρουσιάσουν μια παράσταση για το στρατό τους με αντίτιμο την ελευθερία τους. Μέσα στην παράσταση πρέπει να βάλουν μια παρωδία κατά της Δημοκρατίας (η Δημοκρατία πάει στο γιατρό) με σκοπό να χλευάσουν τους μελλοθάνατους Δημοκρατικούς που θα εκτελεστούν την επόμενη μέρα. Η Καρμέλα εξοργισμένη προσπαθεί να αφαιρέσει αυτό το κομμάτι.
"Εμένα δεν μου προσφέρει καμμιά ευχαρίστηση να χορεύω και να τραγουδάω μπροστά σ' ένα τσούρμο μελλοθάνατων.Το νούμερο με τη σημαία των Δημοκρατικών, δεν το κάνω, τέλος."
Μ' ένα ποιητικό τρόπο, ο συγγραφέας ενώνει τους δύο κόσμους καταργώντας τον χωροχρόνο κι έτσι δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και δημιούργησαν μαζί, ξανασυναντιούνται. Μέσα από την ιστορία τους περνάει ολόκληρο το δράμα ενός λαού που μαστίζεται από τον εμφύλιο.
Με ένα συνεχές πηγαινέλα ανάμεσα στο πριν και στο μετά ο Σινιστέρρα υφαίνει με αριστοτεχνικό τρόπο τη δυνατή ιστορία μιας γυναίκας που σκοτώθηκε για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Το ζευγάρι κάνει πρόβες για την παράσταση που είναι αναγκασμένοι να δώσουν, με την Καρμέλα να αντιδρά έντονα.
"Τους φασίστες πολεμάμε, την αντίσταση κρατάμε αϊ Καρμέλα, αϊ Καρμέλα."
Είναι μια παράσταση μέσα στην παράσταση, με επιθεωρησιακή εσάνς, με πηγαίο χιούμορ μα και συγκίνηση, με τους δύο ηθοποιούς να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους "αιχμαλωτίζοντας" τους θεατές.
"Είμαστε όλοι ίσοι.Δεν υπάρχει δικό μου και δικό σου. Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ούτε ξένοι κι εχθροί.Δεν υπάρχουν αφέντες και δούλοι."
Το εξαιρετικό έργο του Σινιστέρρα, είναι μια δυνατή ευκαιρία για την Κατερίνα Μπιλάλη, να ξεδιπλώσει ολόκληρη την γκάμα του υποκριτικού δυναμικού της. Εκρηκτική, με πλούσια εκφραστικότητα και δυναμισμό στην ερμηνεία της, μας δίνει ανάγλυφο το ταμπεραμέντο αυτής της γυναίκας που δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί. Μια αέρινη φιγούρα που ερμηνεύει, χορεύει, τραγουδάει και συναρπάζει. Ωραιότερη και πιο ερωτική Καρμέλα δεν θα μπορούσα να φανταστώ.Απολαυστικά αρμονικός ο χορός του ανδαλουσιανού φλαμένγκο της. Μια Μπιλάλη όπως δεν την είχαμε δει ποτέ μέχρι τώρα, σ' έναν από τους πιο σπουδαίους, ίσως και τον σπουδαιότερο ρόλο της καριέρας της.
"Πρέπει κάτι να κάνουμε.Πρέπει πια να σηκωθούμε απ' τον καναπέ και κάτι να κάνουμε.Γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι να είσαι νεκρός."
Η φωνή της Καρμέλα σιώπησε. Ή μήπως όχι; Μπορεί ποτέ να σωπάσει η ελευθερία; Πάντα θα βρίσκει τρόπους κι ανθρώπους για να εκφράζεται μέσα απ' αυτούς. Έτσι η Καρμέλα, σαν σύμβολο ελευθερίας και Δημοκρατίας, θα πηγαινοέρχεται ανάμεσα στους κόσμους θυμίζοντας.
"Γιατί ο λαός που ξέχνα την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει."
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο ρόλο του Παουλίνο, αξιοθαύμαστα φυσικός, μας χάρισε στιγμές πηγαίου γέλιου αλλά και συγκίνησης, στην προσπάθεια του να προστατέψει τη σύντροφό του μα και τους δυο τους από τους στρατιώτες του Φράνκο.Ερμηνεία μεστή που αφήνει να φανεί η καλλιτεχνική ευαισθησία του.
Αυτή η ευαισθησία φαίνεται κι από τον τρόπο που σκηνοθέτησε το έργο. Ευαισθησία και φαντασία. Φαντασία κι έμπνευση. Με έναν αθόρυβο και σεμνό τρόπο, ζωγράφισε μια σκηνοθεσία εξαιρετικής ευρηματικότητας, τονίζοντας το μαύρο χιούμορ, την ποιητικότητα και τα αντιφασιστικά μηνύματα που περιέχει το έργο.
Την πρωτότυπη μουσική έγραψε η Άρτεμις Ματαφιά η οποία και τραγουδάει το πολύ όμορφο τραγούδι της παράστασης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Κατερίνα Τσακότα και τους αισθαντικούς φωτισμούς ο Λέων Εσκενάζη.
Δείτε αυτή την παράσταση και σας υπόσχομαι ότι θα ζήσετε μια δυνατή θεατρική εμπειρία, μια ψυχική ανάταση και μια ενθύμηση της ελευθερίας που δικαιωματικά και κληρονομικά μας ανήκει.
Κατερίνα Μπιλάλη και Κωνσταντίνε Κυριακού σας ευχαριστούμε!!!!
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού
Δραματουργία – Κινησιογραφία: Κατερίνα Μπιλάλη
Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Τσακότα
Φωτισμοί: Λέων Εσκενάζη
Πρωτότυπη μουσική: Άρτεμις Ματαφιά
Εκτέλεση μουσικής – Ενορχήστρωση – Κιθάρες: Γιώργος Πατσιώτης
Τραγούδι: Άρτεμις Ματαφιά
Συνεργάτης σκηνοθέτης: Λευτέρης Παπακώστας
Make-Up Artist: Οξάνα Πελιούχ (Data Type – Atelier de Beauté)
Hair Stylist: Organic Hair Spa by Athanasios
Στρατιωτικές στολές: Khaki Depot
Φωτογραφίες – Trailer: Μαρία Χουρδάρη
Σχεδιασμός αφίσας: [βιβλιοτεχνία]
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου – We Will
Παραγωγή: «THEARTES» Α.Μ.Κ.Ε.
Διανομή:
Κατερίνα Μπιλάλη
Κωνσταντίνος Κυριακού
Πού: Θέατρο Μεταξουργείο, Ακαδήμου 14 & Κεραμεικού, τηλέφωνο: 21 0523 4382
Πότε: Από Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Εισιτήρια: 12€ (γενική είσοδος), 10€ (φοιτητικό, ομαδικό) 5€ (ατέλειες, ΑμεΑ, ανέργων)
Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR
Διάρκεια: 90΄ (χωρίς διάλειμμα)
Η παράσταση παρουσιάζεται υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες στην Αθήνα – Instituto Cervantes de Atenas.
Παράλληλα με την παράσταση, και καθ’ όλη τη διάρκεια παρουσίασής της, στον χώρο του φουαγιέ του Θεάτρου, θα λαμβάνει χώρα έκθεση σκίτσων του σκιτσογράφου Μιχάλη Κουντούρη, από το βιβλίο του «Η θεωρία των άκρων».