Είδαμε τις Δούλες στο θέατρο Αποθήκη.

Γράφει η Λένα Σάββα

"Μισώ τους υπηρέτες.Μισώ το απεχθές και ποταπό είδος τους.Οι υπηρέτες δεν ανήκουν στην ανθρωπότητα.Είναι μια αποφορά που σέρνεται στα δωμάτιά μας, στους διαδρόμους, που μας διαπερνά, μας διαφθείρει.Τα σώματά τους είναι φτιαγμένα για να φορούν τα αποφόρια μας.Είναι οι παραμορφωτικοί μας καθρέφτες.Είναι το όνειδός μας."(υπηρέτρια που παίζει την κυρία).

Τα σκηνικά που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης Γιώργος Σκεύας, είναι εντυπωσιακά.Μίνιμαλ, σχεδόν αφαιρετικά.Στο κέντρο δεσπόζει ένας μεγάλος πίνακας που αναπαριστά μια γυναίκα που διαβάζει, ξαπλωμένη γυμνή.(αφύλαχτη από παντού, εκτεθειμένη).Γύρω της πολλά βιβλία ενώ η μορφή μιας άλλης γυναίκας την παρατηρεί κρυφά.Θελει να πάρει κι εκείνη βιβλία.
Δίπλα στον πίνακα μια μεγάλη κορνίζα.Είναι καθρέφτης; Είναι παραβάν; Είναι και τα δύο; Και λουλούδια πολύχρωμα, ένας περιποιημένος κήπος.

"Είναι προφανές ότι οι δούλες είναι ένοχες όταν είναι αθώα η κυρία".

Το εξαιρετικό κείμενο του Ζαν Ζενέ γράφτηκε το 1947 και μιλά για τη σχέση εξουσιαστή κι εξουσιαζόμενου.Για το πώς χρησιμοποιεί κάποιος την εξουσία που διαθέτει.Πόσο μπορεί να κρατήσει ισορροπία σχετικής ισοτιμίας με αυτούς που εξουσιάζει.Τι διεργασίες συμβαίνουν, νοητικές και συναισθηματικές, σε αυτόν που εξουσιάζεται;Έχουν συμβεί περιστατικά που υπηρέτες σκοτώνουν τα αφεντικά τους κι έχουν γραφτεί με ματωμένα γράμματα εξεγέρσεις δούλων ανά τους αιώνες.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η σχέση εξουσιαστή κι εξουσιαζόμενου, υπάρχει κατά κύριο λόγο μέσα μας.Στο ευφυές έργο του ο Ζαν Ζενέ, αυτό το αφήνει να αιωρείται.Τελικά έχουμε δημοκρατία μέσα μας; Ανάμεσα στα κομμάτια του εαυτού μας;

"Έτσι η κυρία, μας σκοτώνει με τη γλυκύτητά της.Η κυρία μας δηλητηριάζει, γιατί η κυρία είναι καλή, είναι όμορφη.Μας επιτρέπει να κάνουμε μπάνιο κάθε Κυριακή και μάλιστα μέσα στη μπανιέρα της και πότε πότε μας δίνει και κανένα ζαχαρωτό."

Οι δύο αδελφές, η Σολάνζ και η Κλερ η μικρότερη, είναι οργισμένες Έχουν φτάσει σ' ένα οριακό σημείο που δεν είναι πλέον ανεκτή η καταπίεση.Τα λόγια τους είναι γεμάτα αγκάθια και τα μάτια τους γυαλίζουν από θυμό. "Κάποιος πρέπει να πεθάνει απόψε" γράφει ο αέρας γύρω από τα σώματά τους. Καταστρώνουν σχέδια, αποδράσεις, φόνους, θέλουν μια ελεύθερη ζωή.Κατεβαίνουν από τη σκηνή, γίνονται ένα με τον κόσμο, από τη λαχτάρα τους να δραπετεύσουν.Οι δύο αδελφές ονειρεύονται.Μαλώνουν κι ονειρεύονται.Συνταράζονται από εσωτερικές συγκρούσεις, παίζουν ρόλους, έρχονται σε παροξυσμό, σιγά-σιγά βουλιάζουν μέσα στην παράνοια.Λατρεύουν και ταυτόχρονα μισούν την κυρία τους.
"Και στον άλλο κόσμο να πάτε, εγώ προτιμώ να σας ακολουθήσω, πάρα να στερηθω το μίσος μου".

Σε αυτό το υπέροχα ποιητικό κείμενο (εξαιρετική μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη) ο Γιώργος Σκεύας ακολουθεί με σεβασμό τη ροή του.Χωρίς τίποτα πρόσθετο ή περιτό, εστιάζει τη σκηνοθεσία του σε αυτές τις δύο γυναίκες και στην παραληρηματική τους έξαρση.Τις βάζει να ενωθούν με τον κόσμο, τις βάζει να χάνονται πίσω από την κορνίζα, να αναζητούν απεγνωσμένα διέξοδο.Η σκηνοθεσία του είναι κομψή κι ακριβής, ακροζυγίζεται πάνω στις ευαίσθητες ισορροπίες του Ζενέ.Δημιουργεί ένα μαγνητικό περιβάλλον, στο οποίο δεσπόζει ο σπαρακτικος λόγος του Ζενέ, οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα. Η διακριτική μουσική της Σήμης Τσιλαλή ακολουθεί και συμβαδίζει με τις εξελίξεις.

Η Αγγελική Παπαθεμελή ως Σολάνζ και η Αμαλία Καβάλη ως Κλερ, είναι καθηλωτικές.Ειδικά στην τελευταία πράξη του έργου οι ερμηνείες τους είναι συγκλονιστικές.
Η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου ως κυρία, ερμηνεύει έναν καταλυτικό ρόλο με την φινέτσα και το ερμηνευτικό βάθος που την διακρίνει.Διακριτικά ειρωνική, καμουφλαρισμένα δεσποτική, ψεύτικα γενναιόδωρη, χειρίζεται τον μικρό ρόλο της με άνεση κι έχει πολύ όμορφη σκηνική παρουσία.

Δικαιούται ένας άνθρωπος μια καλύτερη ζωή, ακόμα κι αν η εργασία του είναι να υπηρετεί άλλους ανθρώπους; Πόσο κατώτερο από αυτούς που υπηρετεί τον κάνει αυτή η δουλειά;Σ' έναν κόσμο που θα βασίλευε η ισότητα, χωρίς ταξικές διαβαθμίσεις, θα ήταν κατώτερος; (ρητορική ερώτηση).

ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ του Ζαν Ζενέ είναι μια ιδιαίτερη παράσταση, υψηλής θεατρικής αισθητικής και από σκηνοθεσία και από ερμηνείες.Μεστή νοημάτων και με δυνατά μηνύματα, συνδυάζει τη μαγεία του θεάτρου με τη μαγεία του ποιητικού λόγου.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Συγγραφέας:Ζαν Ζενέ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας

Σκηνικά: Γιώργος Σκεύας

Κοστούμια: Γιώργος Σκεύας

Μουσική:Σήμη Τσιλαλή

Φωτισμοί:Βαγγέλης Μούντριχας

Παίζουν:Αμαλία Καβάλη, Αγγελική Παπαθεμελή, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου

Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 18 ευρώ.

Διάρκεια Παραστάσεων:Από 26 Νοεμβρίου 2022

Πληροφορίες:Εισιτήρια : Viva.gr & στο 211.1000.365. Για ομαδικές κρατήσεις κος Κώστας Μπάλτας 6972217952

Παραστάσεις: Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 18:00

Φωτογραφίες:Φωτογραφίες παράστασης : Εβίτα Σκουρλέτη

Βοηθός Σκηνοθετη:Γιάννης Σαβουϊδάκης

Link Εισιτηρίων : https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-apothiki/oi-doules/

Πληροφορίες Χώρου:Θέατρο Αποθήκη, Σαρρή 40, Ψυρρή. Τηλέφωνο : 210-3253153.