Είδαμε την παράσταση «Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας Καθημερινότητας» στο θέατρο Φούρνος.

«Ήμασταν ένα. Εγώ, ο πατέρας μου και το κίτρινο ζώο.»

Η παράσταση ξεκινά και ο κόσμος της Samantha Schweblin αναδύεται, ζωντανεύει και μας κυκλώνει. Τα διηγήματα της ένα ένα βγαίνουν απ´ τις σελίδες του βιβλίου και ολόκληρη η θεατρική σκηνή παρασέρνεται σε ένα αέναο ξεφύλλισμα των λέξεων και εικόνων της συγγραφέως. Το άμεσο γίνεται απρόσιτο και το απρόσιτο άμεσο. Τελικά οι ήρωες είναι εμείς ή εμείς είμαστε οι ήρωες;

«Ποτέ δεν τον ρώτησα πού πραγματικά πονούσε. Αυτός ο κίτρινος πόνος που με έδενε με τον πατέρα μου. Είμαι τόσο αδύναμος όσο ο πατέρας μου αλλά ίσως απελευθερώσω τα παιδιά μου και τα παιδιά τους από τον ίδιο πόνο.»

Οι σκιές πίσω απ´ τις κουρτίνες που δειλιάσαμε να τραβήξουμε, το κουκλοθέατρο που κάναμε ζωή μας, οι μαριονέτες που αφήσαμε να ουρλιάζουν στα χέρια μας και στην καρδιά μας. Τα αθώα πλάσματα που κατασπαράξαμε, η αθωότητα τους που καταβροχθίσαμε, τα φτερά τους που μασήσαμε και φτύσαμε από τον εγωισμό μας να αποδείξουμε πως μπορούμε να είμαστε όπως οι άλλοι, πως μπορούμε να μπούμε και εμείς στο ίδιο κλουβί, να φέρουμε νέο αίμα στα «χρόνια αιχμαλωσίας».

«Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε ανθρώπους;»

«Το να ελευθερώσω τον πατέρα μου ήταν σαν να τους ελευθερώνω όλους. Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω. Φύγε.»

Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή «Μια μπουκιά πουλιών» όλα ιδιαίτερα και καθηλωτικά δραματοποιούνται υπέροχα αναπαραστατικα, συναρπαστικά από την σκηνοθέτιδα Μαρία Σάββα η οποία έχει αναλάβει και την μετάφραση και δραματουργία. Εντυπωσιαζόμαστε από τη σκηνική δράση και παρουσίαση κάθε ιστορίας η οποία αν και διαφορετική τη νιώθουμε σαν αρμονική συνέχεια της προηγούμενης. Τα νοήματα διάχυτα αιωρούνται στον χώρο σαν τα πουλιά, πετούν ψηλά μακριά από τα χέρια μας, τα δόντια μας. Μας παιδεύουν για να τα πιάσουμε, να τα αφομοιώσουμε μα είναι ένα παίδεμα οδυνηρά ευχάριστο και εποικοδομητικό. Η ποίηση της εικόνας ενώνεται με εκείνη του λόγου, οι λεκτικοί συμβολισμοί οπτικοποιούνται, το χρώμα, οι ήχοι ξεχύνονται και μας παρασέρνουν, μας μυούν σε αυτή τη άλλη εκδοχή της πραγματικότητας. Οι ηθοποιοί οδηγοί μας σε αυτόν τον μαγικό κόσμο μοιάζουν με φανταστικά πρόσωπα κάποιου παραμυθιού όπου οι λύσεις δεν είναι εύκολες, το happy end όπως συνηθίσαμε να το ορίζουμε όχι πάντα επιθυμητό, ο «καλός» και ο «κακός» δεν είναι ποτέ μονοσήμαντες φιγούρες. Οι ερμηνείες των Λευτέρη Καταχανά, Αιμιλίας Κεφαλά, Δημήτρη Παπακωσταντίνου και Μαρίας Σάββα μας αιχμαλωτίζουν και συνταράσσουν, προβληματίζουν και λυτρώνουν. Τα σκηνικά και κοστούμια της Μαρίας Καραθάνου, οι φωτισμοί της Ναυσικά Χριστοδουλάκου αγκαλιάζουν τους πρωταγωνιστές και τονίζουν την αίσθηση του ονειρικά αιθέριου, του υπερβατικού, της μυσταγωγίας.

«Όταν φτάνει στον δρόμο καταλαβαίνει τη μοίρα της. Άλλη μία θα την αφήσει και θα φύγει. Πόσες είναι εκεί; Πολλές. Πάρα πολλές.»

Η ατμόσφαιρα είναι απόκοσμη και στοιχειά, νεράιδες χαμένες στα δέντρα με ενδυμασία νύφης που πρέπει να λύσουν μόνες τους το ξόρκι και να δραπετεύσουν από το μαγεμένο δάσος, πτώματα έργα τέχνης μας περιμένουν στην επόμενη γωνία. Η γυναικοκτονία ως ένας χορός τανγκό, το νεκρό δολοφονημένο γυναικείο σώμα ως αντικείμενο, έκθεμα στα ηδονοβλεπτικά, αιμοδιψή μάτια του κοινού καταδεικνύει πως η ασκούμενη πάνω του κτητικότητα δεν εξαλείφεται ούτε μετά τη νέκρωση του. Η σχετικότητα, η πολυποίκιλη θέαση, η φαντασία όλα όσα έχουν ατονήσει στον σύγχρονο πολιτισμό καταδεικνύονται με σοκαριστικό εν μέρει τρόπο. Η παράσταση δεν δικαιολογεί αλλά αποσυνθέτει με ευφυή τρόπο την κοινωνική κατασκευή και την δομεί εντελώς απ´ την ανάποδη ακριβώς για να καταδείξει την εκάστοτε κουλτούρα ως ανθρώπινη εφεύρεση. Και αυτό είναι κάτι που μετά από τόσα χρόνια κοινωνικοποιησης στις αποσκευές μας, στα έτοιμα δοσμένα από αλλους μπαγκάζια μας, μόνο αν μας σοκάρει θα επιτύχει να το αντιληφθούμε.

«Τελικά αυτό που υπάρχει ή αυτό που δεν υπάρχει είναι οδυνηρό;»

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καινοτόμο θέαμα, μια αριστοτεχνικά δοσμένη σύλληψη του συγγραφικού έργου και προσαρμογής του σε θεατρική παράσταση, μια εμπειρία θέασης που παρέχει απλόχερα ανεξάντλητο και πολύτιμο υλικό μέσα από μονοπάτια απόκρημνα και δαιδαλώδη. Γιατί όπως έγραψαν και οι Sunday Times «Το να ξεκινάς μια ιστορία της Samantha Schweblin είναι σαν να πέφτεις σε μια σκοτεινή τρύπα χωρίς να έχεις ιδέα που θα καταλήξεις.»

Ταυτότητα παράστασης

Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας καθημερινότητας
Συγγραφέας: Σαμάνθα Σβέμπλιν (από τη συλλογή διηγημάτων: Mouthful of birds)
Μετάφραση – δραματουργία – σκηνοθεσία: Μαρία Σάββα
Διασκευή: Μαρία Σάββα με τη συμβολή της ομάδας
Σκηνικά – κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άρτεμις Παπαδάκη, Αιμιλία Κεφαλά
Ηθοποιοί: Λευτέρης Καταχανάς, Αιμιλία Κεφαλά, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Μαρία Σάββα
Επικοινωνία: Δέσποινα Ερρίκου
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95 λεπτά

Ταυτότητα Εκδήλωσης
Ημερομηνία:
Από: 03/04/2023 Εως: 30/05/2023
Δευτέρα και Τρίτη, ώρα 21:00 (17/4 δε θα γίνει παράσταση)

Τοποθεσία:
Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα

Eισιτήρια:
14 € (ολόκληρο), 12 € (άνω των 65 ετών), 10 € (φοιτητικό), 8 € (άνεργοι, ατέλειες) | Προσφορά προπώλησης εισιτηρίων (έως 31/3): 12 €

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 210 6460748 | www.fournos-culture.gr