Είδαμε τα «170 Τετραγωνικά» στο Θέατρο «Ιλίσια».

Γράφει ο Καπετάν Κουνούπης

Μια Ιστορία Ανθρώπων της Διπλανής Πόρτας

Στο Θέατρο «Ιλίσια» (Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια) – εκεί που τελευταία είδαμε πριν από χρόνια το «Εκτός Ύλης» με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση – κλήθηκα να δω τα «170 Τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή.

Σ'ένα σπίτι 170 τετραγωνικών στην Θήβα, δύο αδερφές, η Λίλη (Λυδία Γιαννουσάκη) και η Αλεξάνδρα (Ήβη Νικολαϊδου), μετά από τον θάνατο του πατέρα τους, ξεσκαρτάρουν παλιατζούρες από το πατάρι. Η Αλεξάνδρα έχει γυρίσει σπίτι μετά από 15 χρόνια, ενώ η Λίλη είναι έγκυος από τον πλέον άνεργο Άγγελο (Θανάσης Ζερίτης) που μένει μαζί τους και σκοπεύει να τον παντρευτεί. Ενώ στο κάδρο μπαίνουν και ένας μυστηριώδης τύπος ονόματι Γρηγόρης (Γιωργής Τσουρής) και η γειτόνισσα Κατερίνα (Ελένη Τσιμπρικίδου). Καθώς ο καθένας τους όμως κουβαλάει τον δικό του σάκο με τα μυστικά πάνω στην πλάτη του, δεν θα αργήσουν οι αποκαλύψεις και οι συγκρούσεις.

Η Λυδία Γιαννουσάκη, παίζει πολύ σωστά τα ups and downs της εγκυμονούσας Λίλης. Η Ήβη Νικολαϊδου στάζει απολαυστικά βιτριόλι σε κάθε λέξη της στον ρόλο της Αλεξάνδρας. Ο Θανάσης Ζερίτης – που τελευταία τον θαυμάσαμε στον επικό ρόλο του οδηγού λεωφορείου στο «Μαμ» – ερμηνεύει αρχικά με ήρεμη δύναμη. Όμως αυτή η ήρεμη δύναμη ξεδιπλώνεται όταν αρχίζει και σκάει η «φούσκα». Ξεκαρδιστικός είναι ο Γιωργής Τσουρής ως Γρηγόρης – ένας ρόλος καρικατούρα, αν και δεν μπορείς να μην τον συμπονέσεις με την αφέλεια και την άτσαλη καλοκαγαθοσύνη του χαρακτήρα που υποδύεται. Για την ερμηνεία αυτή, ο κύριος Τσουρής τιμήθηκε δικαίως με το βραβείο «Δημήτρης Χορν» το 2020. Ενώ η Ελένη Τσιμπρικίδου στον σχετικά μικρό ρόλο της γειτόνισσας παίζει με ένα νάζι και ένα σκέρτσο που θα το ζήλευε και η Έλσα Ρίζου. Λεπτομερέστατα φροντισμένο είναι το σκηνικό, ζωντανότατοι οι διάλογοι, πολύ καλά δομημένη η πλοκή και σπαρταριστές οι ατάκες – κυρίως από την κυρία Νικολαϊδου και τον κύριο Τσουρή. Όπως και η σκηνή όπου λέει ο Άγγελος στην γειτόνισσα γιατί τις βγήκαν αλμυρές οι μελιτζάνες. Highlight της βραδυάς είναι, ωστόσο, αναμφισβήτητα η σκηνή όπου ο Γρηγόρης τραγουδάει και χορεύει το «Billie Jean» του Michael Jackson, ξεσηκώνοντας γέλια μέχρι δακρύων. Το έργο ωστόσο δεν είναι ούτε κωμωδία ούτε δράμα. Έχει γέλιο, κλάμα, θυμό και απογοήτευση. Όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Πρόκειται για μια ιστορία, δηλαδή, ανθρώπων της διπλανής πόρτας, μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Για αυτό και μένει ανοιχτό το τέλος. Γιατί η ζωή συνεχίζεται και δεν ξέρεις το τι θα σου ξημερώσει την επόμενη μέρα, την επόμενη στιγμή.

Όμως εδώ έχω να αναφέρω δύο μείον: Το ένα είναι οι πολλές βωμολοχίες που ακούγονται, από τις οποίες κάποιοι εκ των θεατών ενοχλήθηκαν. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Οι βωμολοχίες, στην προκειμένη περίπτωση, αντικατοπτρίζουν τον σημερινό τρόπο έκφρασης κυρίως της νεότερης νεοελληνικής κοινωνίας. (Ας μην ξεχνάμε ότι την δεκαετία του ’80 η λέξη «μαλάκας» φοριόταν τόσο πολύ που φίλοι της οικογενείας που είχαν έρθει από το εξωτερικό και δεν ήξεραν Ελληνικά νόμιζαν πως η εν λόγω λέξη ήταν... όνομα). Το δεύτερο είναι κάτι στο οποίο δεν φταίνε ούτε οι ηθοποιοί ούτε το θέατρο το ίδιο. Έχω συχνά επισημάνει στο παρελθόν τόσο σε νεότερους όσο και σε πιο έμπειρους ηθοποιούς να μην ξεχνάνε, πάνω στον ζήλο της ερμηνείας τους, να μιλάνε δυνατά και καθαρά για να ακούγονται μέχρι τις τελευταίες θέσεις. Εδώ την προσπάθεια την είδα από όλους. Όμως η ακουστική του χώρου δεν βοήθησε. Καθώς η ντάμα μου κι εγώ καθόμασταν κυριολεκτικά στην τελευταία σειρά, μερικές λέξεις δεν φτάσανε μέχρι τα αυτιά μας. Φταίει μοναχά το γεγονός ότι για ένα έργο που γράφτηκε για λιγότερων θέσεων θέατρο για να αποδοθεί καλύτερα η ατμόσφαιρα του κλειστοφοβικού ambiente του σπιτιού με τα 170 τετραγωνικά του, το θέατρο «Ιλίσια» με την Ιταλική σκηνή του είναι...θηρίο.

Παραταύτα, δεν παύει να είναι από κάθε πλευράς ένα άκρως απολαυστικό έργο που έχει να προσφέρει κάτι για όλα τα γούστα, ένα έργο που θα συνιστούσα να το δείτε οπωσδήποτε.

Τρεις τελευταίες παραστάσεις: Παρασκευή 26 Μαΐου και Σάββατο 27 Μαΐου στις 21:00 και Κυριακή 28 Μαΐου στις 18:00

Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια

Θεατρική περίοδος 2022-2023

για 4ο και τελευταίο κύκλο παραστάσεων

170 τετραγωνικά (MOONWALK)

του Γιωργή Τσουρή

--

Συγγραφέας: Γιωργής Τσουρής

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης

Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Παλούμπης – Βάλια Παπακωνσταντίνου

Μουσική – Video εγκατάσταση: Γιωργής Τσουρής

Βοηθός σκηνοθέτης: Γιωργής Τσουρής

Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη – Έλλη Παπαδάκη

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Σχεδιασμός μακιγιάζ: Άρτεμις Βαλτάτζη

Φωτογραφίες: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

Παραγωγή: Θέασις Δράσεις Πολιτισμού Ε.Π.Ε.

Ηθοποιοί:

Ήβη Νικολαΐδου

Θανάσης Ζερίτης

Ελένη Τσιμπρικίδου

Λυδία Γιαννουσάκη

Γιωργής Τσουρής

Παραστάσεις:

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή  στις 18:00.

Διάρκεια παράστασης: 95 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Τιμές εισιτηρίων:

18 ευρώ κανονικό στις τέσσερεις πρώτες σειρές και 16 ευρώ στην υπόλοιπη αίθουσα

13 ευρώ φοιτητικό, ΑΜΕΑ και ανέργων (θα ζητηθεί στην εισοδο το αντίστοιχο πιστοποιητικό)

Σας ενημερώνουμε ότι κατά τη διάρκεια της παράστασης και για τις ανάγκες του έργου, οι ηθοποιοί καπνίζουν επί σκηνής.