Είδαμε την παράσταση «Η αιμολήπτρια» στο θέατρο Μικρό Άνεσις.

Η Αιμολήπτρια παίρνοντας παράταση μετά την επιτυχημένη πορεία της, βγαίνει αποφασιστικά στη σκηνή και μας μυεί σε αυτήν την δυστοπία που διαδραματίζεται σε κάποιο μακρινό μέλλον με κοινά στοιχεία όμως και από το παρόν. Άλλωστε κάθε παρόν φέρει τον σπόρο του μέλλοντος και κάθε μέλλον έχει τη ρίζα του στο παρελθόν. Καθώς η πλοκή ξετυλίγεται ανιχνεύουμε καταστάσεις, γεγονότα εν δυνάμει οικεία όσο και άγνωστα και συναρπαζόμαστε από το σενάριο και την ιδέα της δημιουργού. Νούμερα, αριθμοδείκτες που ανάγονται σε κριτήρια και ζητούμενα εξουσιάζουν την ανθρώπινη ζωή και λογική, οριοθετούν τις επιλογές και τα δικαιώματα των κατόχων τους, επιβάλλουν περιορισμούς και αποκλεισμούς. Και όλα αυτά υπό το καθεστώς απόλυτης νομιμοποίησης. Πορείες και κινήματα κατα των γενετικών διακρίσεων και του υπόγειου ρατσισμού προσπαθούν να αντιπαλέψουν και να αποσταθεροποιήσουν τη νοσηρή θεσμική ατμόσφαιρα ενόσω το ζευγάρι της ιστορίας περνάει όλα τα καθιερωμένα στάδια της σχέσης, από την γνωριμία έως τον γάμο, επαναπροσδιορίζεται, νικάει και ηττάται. Σε μια κοινωνία στη οποία πλεονάζουν ήδη οι διακρίσεις, ο φυλετικός, κοινωνικός ρατσισμός, η περιθωριοποίηση και το στίγμα έρχεται να προστεθεί και «η διάκριση λόγω γενετικής πληροφορίας.» Είναι λες και το ανθρώπινο είδος ποτέ δεν θα χορτάσει να τρώει τις σάρκες του, να μισεί το είδος του, να ψάχνει να πιαστεί από κίβδηλες ανωτερότητες προκειμένου να ξεχάσει τον κοινό προορισμό όλων μας, τον θάνατο. Δυστυχώς αν και μη γενετικά προσδιορισμένο, οδηγούμαστε νομοτελειακά να έχουμε αποσυνθέσει κάθε ανθρωπιά, κάθε αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση μέχρι να αποσυντεθεί το ανθρώπινο, θνητό σώμα μας. «Έχει να κάνει με κοινωνία. Όχι έχει να κάνει με μαλακία.» Η παράσταση κινείται σε γρήγορους ρυθμούς, οι video προβολές ενισχύουν την αίσθηση της αμεσότητας παρέχοντας μας παράλληλα πολύτιμες πληροφορίες για το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, όλοι οι ηθοποιοί βρίσκονται σε εγρήγορση και σκηνική ετοιμότητα και η διανομή των ρόλων είναι άκρως επιτυχημένη. Κατα τη διάρκεια του έργου τίθενται πλήθος ερωτημάτων στον θεατή σχετιζόμενα με τη βιοεξουσία και ευγονική αλλά και με την αποδόμηση παγιωμένων και στο απυρόβλητο εννοιών που μάθαμε να θέτουμε ως δεδομένες και όχι ως επιλογή όπως η τεκνοποίηση. «Στα αλήθεια πιστεύεις πως ο κόσμος έχει ανάγκη τους δικούς μας απογόνους;» «Ζούμε σε ελεύθερη χώρα. Κανείς δεν αναγκάζει κανένα να κάνει αυτή τη εξέταση ούτε να αποκαλύψει τη πληροφορία.» Η διαστρέβλωση της λεγόμενης κοινωνικής ευθύνης και καθήκοντος σύμφωνα με τα εκάστοτε συμφέροντα και πολιτικές, τα κυκλώματα που βρίσκουν εύφορο έδαφος για να κερδοσκοπήσουν υπό τη σκέπη της επιστήμης, η εκτίμηση και απόδοση της αγάπης με επενδυτικούς όρους. «Αν υπάρχει παιχνίδι οι άνθρωποι θα βρουν πάντα τρόπο να κλέψουν.» Η Σελήνα Διαμαντοπούλου και ο Δημήτρης Τσιγκριμάνης συνθέτουν ένα τέλειο μέσα στις «ατέλειες» του, ένα ταιριαστό παρά τις διαφορές και αντιφάσεις του ζευγάρι κερδίζοντας το κοινό που παρακολουθεί με αγωνία την προσπάθεια του να υπερκεράσει τα εμπόδια. Οι ερμηνείες τους μας πείθουν, είναι δυνατές και σε απόλυτη αρμονία και σύμπνοια. Η Δώρα Παρδάλη μας δείχνει στο έπακρο τον παραλογισμο του καθεστώτος και των πρακτικών του καταφέρνοντας να μας αγγίξει και να μας κάνει μετόχους στην αγωνία της όπως και όλοι οι ήρωες που ο καθένας εφορμάται από τα δικά του κίνητρα. Συγκινητικός πολύ ο Στράτος Χρήστου στον λόγο του για την ομοιομορφία στην παρομοίωση με τον κήπο. Η σκηνοθεσία του Μενέλαου Καραντζά μένει εντυπωσιακά στο νόημα του έργου, αναδεικνύοντας το περαιτέρω και ο φωτισμός της Βαλεντίνα Ταμιωλάκη μαζί με τα σκηνικά του Ντέιβιντ Νεγρίν και τα κοστούμια της Εβελίνας Δαρζέντα συμπληρώνουν την εξαίσια δουλειά όλων των συντελεστών. «Δεν είμαστε τέλειοι. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε τέλειοι.» «Όλα αυτά δεν είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε εμείς.»

Η ΑΙΜΟΛΗΠΤΡΙΑ

της Ella Road

Παίζουν:

Σελήνα Διαμαντοπούλου (Μπέα)

Δώρα Παρδάλη (Τσαρ)

Δημήτρης Τσιγκριμάνης (Ααρών)

και ο Στράτος Χρήστου (Ντέιβιντ)

Σκηνοθεσία – μετάφραση: Μενέλαος Καραντζάς

Σκηνικά: Ντέιβιντ Νεγρίν

Κοστούμια: Εβελίνα Δαρζέντα

Σχεδιασμός φωτισμών: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη

Ηχητικός σχεδιασμός: Κώστας Μπώκος studio 19st

Σκηνοθεσία βίντεο: Μαρία Λάφη

Βοηθός σκηνοθέτη: Εμμανουήλ Στεφανουδάκης

Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Κούβελα

Φωτογραφίες: Τάνια Πασχάλη

Graphic designer: Γιάννης Παπαδόπουλος

Παραγωγή: WHAT IF? Α.Μ.Κ.Ε. και ΜΑΜΕΝΕΖΥ Α.Μ.Κ.Ε.

Διάρκεια:130 λεπτά (με διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων:15€ (κανονικό), 12€ (φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων, ΑΜΕΑ, ομαδικά), 7€ (ατέλειες ΣΕΗ, Δραματικών Σχολών, Σκηνοθετών, Τμημάτων Θεάτρου – διατίθενται μόνο από το ταμείο του θεάτρου)
Διάρκεια Παραστάσεων:Από 20 Απριλίου έως 14 Μάϊου 2023
Πληροφορίες:Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου.
Μοντάζ:Σκηνοθεσία βίντεο: Μαρία Λάφη
Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 / Κυριακή στις 19.00
Φωτογραφίες:Τάνια Πασχάλη, Graphic designer: Γιάννης Παπαδόπουλος
Βοηθός Σκηνοθετη:Βοηθός σκηνοθέτη: Εμμανουήλ Στεφανουδάκης

Link Εισιτηρίων:

https://www.viva.gr/tickets/theater/i-aimoliptria/

Πληροφορίες Χώρου: Λεωφ. Κηφισίας 14 ,Αμπελόκηποι, Tηλ: 2107718943