Πώς αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Έλληνας τον “ξένο”; Ποια είναι η αξία της μούτζας; Γιατί οι
“τύποι” στα φανάρια δεν καταλαβαίνουν τι θα πει “δεν θέλω”; Πώς είναι στα αγγλικά οι
λέξεις, “μερτικό”, “θαλασσόδαρτο” και “ριμαγμένο”;
Η Στεφανία Σαμαρά για την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά επιλέγει το κείμενο της Λένας
Κιτσοπούλου “Άουστρας ή η αγριάδα”.

Τρεις ήρωες είναι έτοιμοι να υποδεχτούν στο σπίτι τους έναν ξένο (τον Σελάν... αλλά τι
σημασία έχει; σημασία έχει ότι είναι ξένος). Ο ανυποψίαστος βορειοευρωπαίος είναι πρόθυμος
να μάθει για την ελληνική κουλτούρα και καθημερινότητα. Θέλει να μάθει για το
αμπελόφυλλο, για το κρασί, για τις “γλάστρες” της Ομόνοιας και φυσικά τα ελληνικά
τραγούδια με το ντρίγκι ντρίγκι (γνωστό και ως μπουζούκι). Στα δύσκολα όμως, δεν θα
προσπαθήσει και πολύ. Δεν θα προσπαθήσει να πει στα ελληνικά το “θαλασσόδαρτο σκαρί” κι
εκεί αναγκαστηκά οι τρεις φίλοι θα πρέπει να ασκίσουν λίγη πίεση... και μετά ίσως λίγη
περισσότερη... και μετά ό,τι προκύψει. Μα δεν κατάλαβα... εμείς οι Έλληνες πάντα
προσπαθούμε να μιλήσουμε Αγγλικά.

Το έργο έχει δύο μέρη. Το πριν τον ξένο και το μετά. Στην αρχή, λοιπόν, ηθοποιοί και κοινό
μπαίνουν σε μία από τις χειρότερες καταστάσεις για τον άνθρωπο... την αναμονή και έτσι
δημιουργείται σε όλους μια βαθιά επιθυμία να χτυπήσει επιτέλους το κουδούνι και να μπει ο
ξένος, μπας και γίνει κάτι επιτέλους. Κατά την διάρκεια της αναμονής μιλάμε για να περάσει η
ώρα, γελάμε για να περάσει η ώρα και για να ξεφύγουμε λίγο από το μονότονο γινόμαστε
χορός αρχαίας τραγωδίας (πριν γίνουμε μάρτυρες μιας τραγωδίας. Ή μήπως δεν θα γίνουμε
γιατί γεννηθήκαμε μάρτυρες μιας τραγωδίας;). Τα φώτα σβήνουν απότομα δημιουργώντας την
επιθυμία (που γίνεται ανάγκη) όταν ανοίξουν να έχει μπει πια αυτός ο Σελάν (μα πώς βγήκε
αυτό το όνομα;). Και πράγματι όταν γίνει αυτό οι ζωές όλων μας αποκτούν νόημα. Με τις
σκηνοθετικές αυτές επιλογές καταφέρνει να μας κάνει μέρος τόσο του πριν όσο και του μετά
και μας προσφέρει μία θέση στο roller coaster (είδατε προσπάθια στο αγγλικό;) της ευθύνης.
Το έργο περνάει από το επίπεδο μιας απλής συζήτησης τριών φίλων που βαριούνται, σε χορό
αρχαίας τραγωδίας και αργότερα σε άμεση απεύθυνση στο κοινό για να επιστρέψει πάλι στην
ύπαρξη τέταρτου τοίχοι (ευτυχώς ο τέταρτος τοίχος υψώθηκε πάλι στις δύσκολες στιγμές γιατί
δεν ξέρω πώς θα καταφέρναμε να πάμε σπίτια μας με τον βάρος μιας τόσο μεγάλης ευθύνης).
Στο κείμενό της η Λ. Κιτσοπούλου καταφέρνει (όπως τις περισσότερες φορές) με την ωμότητά
της και την απουσία φίλτρων να μας τρομάξει, να μας κάνει να κλάψουμε από τα γέλια, να
μας συγκινήσει και μέσα από την σκήρότητα να βγάλει και κάτι γλυκό. Έχουμε δύο επιλογές.
Να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε (εμάς) ή να τα κλείσουμε και να θυμώσουμε (με
εμάς).

Και οι τέσσερις ηθοποιοί (Στεφανία Σαμαρά, Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Διαμαντής
Αδαμαντίδης και Βίκτωρ Μπενουζίλιο) με ύφος ρεαλιστικό και χωρίς υπερβολές καταφέρνουν
να μας πάρουν μαζί τους στο οικείο περιβάλλον που δημιουργείται στην σκηνή του θεάτρου
104. Ίσως το μυστικό για την υποκριτική τους να ήταν η παρατήρηση του Έλληνα. Εμείς δεν
νιώθουμε απειλή. Εμείς δεν είμαστε ξένοι.

Το σκηνικό της Ηλέκτρας Σταμπούλου καταφέρνει να σε βάλει στο κλίμα του έργου από την
είσοδό σου στην πλατεία και να βγάλεις ήδη ένα πνιχτό γελάκι. Δεν χρειάζεται να περιμένεις
μέχρι να βγουν οι ηθοποιοί ή μέχρι να πουν τις πρώτες ατάκες τους. Ήδη έχεις καταλάβει ένα
μέρος αυτού που θα παρακολουθήσεις.

Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη και το “παιχνίδι” τους προσπαθούν μαζί με την Κατερίνα
(Στεφανία Σαμαρά) να διασκεδάσουν το κοινό στην διάρκεια της φριχτής αναμονής και μας
μεταφέρουν από το ένα Αθηναϊκό διαμέρισμα, στην θυμέλη της Επιδαύρου και πάλι πίσω.
Η Συνεργασία όλων των σντελεστών δημιουργεί ένα άρτιο αποτέλεσμα και ένα περιβάλλον
που θα θέλαμε να μας φαίνεται ξένο... αλλά δεν γίνεται.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Στεφανία Σαμαρά

Επεξεργασία, Προσαρμογή κειμένου: Μαρία - Στέλλα Μπινίκου
Επιμέλεια κίνησης: Αυγουστίνος Κούμουλος
Μουσική: Inner D.
Σκηνογράφος, Επιμέλεια ενδυματολογίας: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Φαίη Μινωπέτρου Κασιμάτη
Φωτογραφίες: Κώστας Γκιόκας
Γραφίστρια, Βίντεο: Άννα Καλοζούμη
Παίζουν:
Βαγγέλης: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Αγγελική: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου
Κατερίνα: Στεφανία Σαμαρά
Ξένος: Βίκτωρ Μπενουζίλιο
*Στις παραστάσεις 2 & 9/04 τη Θαλασσινή Βοσταντζόγλου θα αντικαταστήσει η Φαίη
Μινωπέτρου Κασιμάτη.

Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 15 ετών. Περέχει σκηνές βίας και ρητορική
μίσους.

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
τιμές: κανονικό 15€, μειωμένο 12€
θέατρο 104, Ευμολπίδων 41, Γκάζι - Αττική