Είδαμε τον Γυάλινο κόσμο του Τενεσί Ουίλιαμς στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Γράφει η Λένα Σάββα

Το έργο γράφτηκε το 1944 και παίχτηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά από τον Κάρολο Κουν με τον ίδιο στο ρόλο του Τομ και την Έλλη Λαμπέτη στον ρόλο της Λόρας.

Εδώ την μετάφραση κάνει ο Δήμος Κουβίδης και την σκηνοθεσία και δραματουργία ο Ιταλός Αντόνιο Λατέλα.

Στην Φρυνίχου μας υποδέχεται ένα άδειο σκηνικό με μια μεγάλη τζαμαρία που στηρίζεται σε μια βάση και την τεράστια φωτογραφία του Ουίλιαμς από τοίχο σε τοίχο.Ενεργή συμμετοχή αφού είναι στο έργο ο πατέρας και σύζυγος της οικογένειας που την έχει εγκαταλείψει.

Δεκαετία του '30 Αμερική.
"Πύρινο αλφάβητο μιας καταρρέουσας οικονομίας.Στην Ισπανία βομβαρδίζουν την Γκουέρνικα. Εδώ κραυγές και σύγχιση."

Ο Βαγγέλης Αμπατζής, στον ρόλο του Τομ, αφηγητής και συγχρόνως ο γιος της οικογένειας, ποιητής και βαθειά δυστυχισμένος, που βρίσκει διέξοδο στο να πηγαίνει κάθε μέρα σινεμά.

Η μητέρα της οικογένειας η Αμάντα (Μαρία Καλλιμάνη), γυναίκα ωραιοπαθής, κυριαρχική, χειριστική, θέλει να επιβάλλει στα παιδιά της τους δικούς της τρόπους και πεποιθήσεις. Μιλάει συνέχεια για τους θαυμαστές- καβαλλιέρους που είχε, λες και ανταγωνίζεται την κόρη της, υποτιμώντας την ικανότητα της να γοητεύει τους άντρες.

Η κόρη της οικογένειας, η Λόρα (Λήδα Κουτσοδασκάλου) είναι ένα κορίτσι με σωματική αναπηρία, με μεγάλες ευαισθησίες, που προσπαθεί να επιβιώσει βρίσκοντας διέξοδο στη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια και λέγοντας ψέματα στη μητέρα της η οποία εμμέσως πλην σαφώς δείχνει να φοβάται μην μείνει γεροντοκόρη.
Τρία πρόσωπα που παλεύουν με τα δικά του αθεράπευτα τραύματα το καθένα και με τις μεταξύ τους δύσκολες σχέσεις. Εντάσεις και θυμοί εναλλάσονται με καυγάδες, προσβλητικές συμπεριφορές και πόνο. Η τζαμαρία τα δείχνει όλα.Τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι βαθειές ευαισθησίες του συγγραφέα βγαίνουν ατόφιες στην επιφάνεια μέσα από την κατακόρυφη κατάδυση του σκηνοθέτη στα άδυτα του έργου.
Ο Αντόνιο Λατέλα προσπαθεί να δώσει μια νέα πνοή φρεσκάδας σ' ένα πολυπαιγμένο έργο και τα καταφέρνει. Αγγίζει κομμάτια της ψυχοσύνθεσης του Ουίλιαμς που δεν είχαν ποτέ ξαναγγιχτεί.Δημιουργεί μια σαγηνευτική ατμόσφαιρα πάνω στη σκηνή, με τους ηθοποιούς να αλληλεπιδρούν με αξιοθαύμαστη χημεία και με την περιρρέουσα ένταση σχεδόν να κόβεται με το μαχαίρι.Εμβαθύνει τους ρόλους μέχρι που να γίνουν διάφανοι Ένας γυάλινος κόσμος.

Η κίνηση και η μουσική επιμέλεια του Isacco Venturini δίνουν πνοή στο σκηνοθετικό όραμα και οι ευέλικτοι φωτισμοί της Στέλλας Καλτσου ακολουθώντας την σκηνοθετική κατάδυση, φωτίζουν όλο και βαθύτερα.
Τα σκηνικά της Χριστίνας Κάλμπαρη ανύπαρκτα αλλά τόσο ενεργά, δίνουν την αίσθηση ενός εντυπωσιακά ντυμένου σκηνικού χώρου.

Το δεύτερο μέρος της παράστασης είναι απογειωτικό και η σκηνή της Λόρας με τον Τζιμ (Νίκος Μήλιας), τον υποψήφιο γαμπρό, είναι από τις πιο γοητευτικά συγκινητικές σκηνές που έχω δει στο θέατρο.

Εξαιρετικές οι ερμηνείες των ηθοποιών με την Μαρία Καλλιμάνη να κρατάει τα σκήπτρα. Ερμηνεία βαθειά εσωτερική, μαγνητική, σαγηνευτική.
Ακολουθώντας κατά πόδας η Λήδα Κουτσοδασκάλου στον ρόλο της εύθραυστης Λόρας, εξίσου συγκινητική, δίνει στον ρόλο της όλη την ευαισθησία, το βάθος και την ευαλωτότητα που της χάρισε ο δημιουργός της.
Εξαιρετική η ερμηνεία του Βαγγέλη Αμπατζή στον ρόλο του διαταραγμένου, επαναστάτη Τομ, και πολύ δυνατή η σκηνική παρουσία του Νίκου Μήλια στον ρόλο του Τζιμ του υποψηφίου γαμπρού που ειναι η ερωτική φαντασίωση όλης της οικογένειας.

Στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν απολαύσαμε έναν πολυπαιγμένο γυάλινο κόσμο, δοσμένο με μια καινούργια μάτια, ένα νέο βάθος και μια διαφορετική προσέγγιση. Μια παράσταση που αφήνει έντονα τα σημάδια της μέσα σου.
Συστήνεται θερμά για της εξαιρετική σκηνοθετική γραμμή, τις υπέροχες ερμηνείες και την ανείπωτη ατμοσφαιρικότητα της που αγγίζει μια ποιητική διάσταση.

https://www.more.com/theater/gyalinos-kosmostoutenesi-oyiliams/