Συνέντευξη του Λύο Καλοβυρνά στο θεατρο.gr με αφορμή τη κυκλοφορία του νέου του βιβλίου ''Μητέρα μηδέν παιδιών: Η μητρότητα ως επιλογή ή επιβολή''

-Παρουσίαση και κριτική του βιβλίου του από την Κοινωνιολόγο Έλλη Διακογιάννη.

Λύο αρχικά σ’ ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να μου παραχωρήσεις αυτή τη συνέντευξη. Το βιβλίο σου ‘’Μητέρα μηδέν παιδιών’’ είναι από τα πιο ενδιαφέροντα που διάβασα αυτόν το χρόνο. Η προσέγγιση σου είναι πραγματικά ρηξικέλευθη. Θέλεις να μας πεις λίγο για το σκεπτικό που σε οδήγησε στη σύλληψη της συγκεκριμένης ιδέας; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέμα, τι σε ενέπνευσε κλπ;

Ασχολούμαι με το θέμα της μη μητρότητας ψυχοθεραπευτικά από το 2012, όταν οργάνωσα δύο βιωματικά εργαστήρια με τίτλο «(μη) μητρότητα: επιλογή ή επιβολή». Από αυτά ξεπήδησε μια ομάδα γυναικών, στην οποία δουλέψαμε θέματα όπως την αβεβαιότητα του θέλω/δεν θέλω, το άγχος της επιλογής, τις ανήλεες πιέσεις που δέχονται οι γυναίκες να τεκνοποιήσουν... Πολλές γυναίκες του κύκλου μου αλλά και θεραπευόμενές μου μου μιλούσαν συχνά για τη δική τους εσωτερική αμφιβολία ως προς το αν θέλουν να γίνουν μητέρες αλλά και την αγωνία τους μην το μετανιώσουν αν δεν γίνουν. Εξίσου συχνά, αναφέρονταν στις πιέσεις που δέχονταν από το περιβάλλον τους να κάνουν επιτέλους ένα παιδάκι. Οι εξωτερικές πιέσεις από τη μία πλευρά και η εσωτερική αμφιβολία από την άλλη βασανίζει πολλές γυναίκες, καθώς τους φορτώνει άγχος και αυτοαμφισβήτηση: τι να κάνω; Πώς να ζήσω τη ζωή μου;
Το βιβλίο είναι μια γραπτή ενσάρκωση των ομάδων και των εργαστηρίων μου. Βασίζεται επίσης στις μαρτυρίες 52 γυναικών και στην εκτεταμένη διαδικτυακή έρευνα που διεξήγαγα το 2021, στην οποία συμμετείχαν 3.731 γυναίκες και η οποία εξέταζε το πώς βιώνουν οι Ελληνίδες τόσο την προοπτική όσο και την πραγματικότητα της μητρότητας.

Πώς έχει αντιμετωπιστεί ως τώρα το βιβλίο σου από τις γυναίκες; Τι αντιδράσεις και feedback έχεις λάβει; Εγώ σου δηλώνω ότι είμαι ενθουσιασμένη.

Έχω λάβει μόνο θετικό φήντμπακ που με έχει συγκινήσει βαθιά! Πολλές γυναίκες έχουν εκφράσει την ευγνωμοσύνη τους που υπάρχει ένα τέτοιο βιβλίο· νιώθουν μεγάλη ανακούφιση διαβάζοντας τις μαρτυρίες άλλων γυναικών που βιώνουν τα ίδια πράγματα. Θεωρώ σημαντικό να παραθέσω αυτολεξεί τα λόγια κάποιων αναγνωστριών: «Νιώθω πιο ανάλαφρη, άφησα πίσω μου ένα τόνο πατριαρχίας». «Το βρήκα ανατριχιαστικά αληθινό». «Θα το παρομοίαζα με έναν ισχυρό σεισμό που ό,τι σαθρό το γκρεμίζει». «Νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου: για τα θρυμματισμένα κομμάτια που καταφέρνεις να επανασυνθέσεις μέσα μου επιτρέποντάς μου να συγκροτώ την γυναικεία μου ταυτότητα όχι απλά πέρα από την μητρότητα, αλλά κυρίως πέρα από την εξόχως χαρακτηριστική φράση "άλλη/ος στην θέση σου". Σε κάθε σελίδα συνειδητοποιώ πόσο δεν θέλω να είμαι άλλη/ος στη θέση μου. Και νιώθω απίστευτη ανακούφιση!» «Μακάρι να το είχα διαβάσει νωρίτερα. Μόνο αυτό. Παλεύω να μεγαλώσω δυο παιδιά που φυσικά τα λατρεύω, πλην όμως δεν τα ήθελα».

Πώς διαχειρίζεσαι τις αρνητικές κριτικές; Σε απασχολούν ή όχι;

Δεν έχω πάρει ακόμη κάποια αρνητική κριτική, αλλά αν είναι να ανοίξει ένας εποικοδομητικός διάλογος θα το θεωρούσα ωφέλιμο. Οι μόνες αρνητικές κριτικές που έχω εισπράξει, αν μπορώ να τις ονομάσω έτσι, είναι από ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο παρά μόνο κάποια σύντομα αποσπάσματα.

Πιστεύεις στη δύναμη ενός βιβλίου να ταρακουνήσει και να αλλάξει τις συνειδήσεις των ανθρώπων;

Πιστεύω γενικά ότι τα βιβλία και κυρίως η τέχνη πλάθει συνειδήσεις και μόνο μέσα από αυτή, ή κυρίως μέσα από αυτή, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Μίλησε μας λίγο και για τα άλλα σου βιβλία. Ξεχωρίζεις κάποιο ανάμεσα σε αυτά;

Έχω γράψει 9 βιβλία μυθοπλασίας και δύο επιστημονικά. Όλα είχαν ιδιαίτερο νόημα για μένα όταν τα έγραψα και δεν μου βγαίνει να τα βάλω σε σειρά προτεραιότητας. Τα αγαπάω για διαφορετικούς λόγους. Τα περισσότερα βιβλία μου μπορείτε να τα κατεβάσετε δωρεάν στην ιστοσελίδα μου www.lyo.gr

Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις κάποια ιδέα που πιθανώς επεξεργάζεσαι τώρα για κάποιο μεταγενέστερο βιβλίο; Τι άλλα θέματα σε απασχολούν και θα ήθελες να καταπιαστείς μελλοντικά με αυτά;
Ναι, έχω κατά νου τι θα γράψω στο μέλλον αλλά δεν είναι του παρόντος. Αυτή την περίοδο δίνω μεγαλύτερη έμφαση στις ομάδες που συντονίζω και στο να απολαμβάνω περισσότερο τα πράγματα που έχουν νόημα για μένα.

Πες μας αν θέλεις και για τα δικά σου συναισθήματα απέναντι στη μη γονεϊκότητα.
Αν αναφέρεσαι στη δική μου επιθυμία για γονεϊκότητα είναι κάτι που σίγουρα έχει περάσει από το μυαλό μου, όπως άλλωστε αναφέρω και στο βιβλίο. Όμως ποτέ δεν είχα έντονη επιθυμία να γίνω γονιός. Κατά καιρούς σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα παιδί και ξέρω ότι κάποιες πτυχές θα έφερναν μεγάλη ομορφιά, νόημα και ικανοποίηση στη ζωή μου, όπως επίσης άλλες θα τη δυσκόλευαν και θα τη έβλαπταν πολύ. Θεωρώ πολύ σημαντικό να τονίσω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί δεν θέλω παιδί όπως δεν απαιτούμε από κανέναν γονιό να εξηγήσει γιατί θέλει παιδί.

Παρουσίαση και κριτική του βιβλίου "Μητέρα μηδέν παιδιών: Η μητρότητα ως επιλογή ή επιβολή" του Λύο Καλοβυρνά.

 «Είναι η μητρότητα ανθρώπινο ένστικτο; Υπάρχει το μητρικό φίλτρο; Τι ισχύει πραγματικά με το βιολογικό ρολόι; Οι γυναίκες που δεν έκαναν παιδί μετανιώνουν; Υπάρχουν γυναίκες που έκαναν παιδί και μετάνιωσαν; Σε ποιον βαθμό η μητρότητα επιλέγεται ελεύθερα ή επιβάλλεται κοινωνικά; Είναι εγωιστικό που (δεν) θέλω παιδί; Είναι φυσιολογικό που δεν θέλω να γίνω μητέρα; Πως μπορώ να σιγουρευτώ αν θέλω παιδί ή όχι;» Τα ερωτήματα που ίσως μας έχουν απασχολήσει και εμάς φιγουράρουν στο οπισθόφυλλο του βιβλίου καλώντας μας να τα αντικρίσουμε, να τα εξερευνήσουμε και γιατί όχι και να τα απαντήσουμε.
«Όταν η μητρότητα θεωρείται υπέρτατη αξία και μοναδική «φυσιολογική» πορεία όλων των γυναικών, οι γυναίκες που σκέφτονται να μη γίνουν μητέρες δέχονται συνεχώς πιέσεις για να συμμορφωθούν στο επικρατές κοινωνικό πρότυπο και να εκπληρώσουν «τη φύση τους». Οι πιέσεις ξεκινούν τόσο νωρίς, που πολλές γυναίκες δυσκολεύονται να ανιχνεύσουν το «πραγματικό» τους θέλω. Το να κάνουμε παιδιά θεωρείται μια μη απόφαση, ένας νόμος της φύσης, με αποτέλεσμα να μπερδεύονται τα όρια ανάμεσα στο «θέλω να γίνω μητέρα» και στο «συναινώ να γίνω μητέρα. Το πως χρησιμοποιούμε τη μήτρα μας διχοτομεί τις γυναίκες σε επιτυχημένες και αποτυχημένες. Αυτό το βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε έρευνες και στις ψυχοθεραπευτικές ομάδες που οργανώνει ο Λύο Καλοβυρνάς από το 2012 δίνει φωνή στις γυναίκες με η χωρίς παιδιά, οι οποίες όχι μόνο δεν ακούγονται αλλά φιμώνονται και υποτιμώνται ως προβληματικές ή ανύπαρκτες.»

Ένα βιβλίο που ο τίτλος και η περιγραφή του σε κεντρίζει και ιντριγκάρει απ´ τη πρώτη ανάγνωση του.Έτσι βρεθήκαμε στον όμορφο χώρο του κήπου του αρχαιολογικού μουσείου για να παρακολουθήσουμε τη παρουσίαση του, να μάθουμε περισσότερα για αυτό και να μιλήσουμε με τον συγγραφέα. Τα βιβλία βρίσκονται ήδη στο σταντ και η λουλουδόμορφη μήτρα στο εξώφυλλο δεσπόζει στο κεντρικό τραπέζι. Η εκδήλωση ξεκινάει με τον χαιρετισμό του ιδιοκτήτη του καφέ ο οποίος μας δηλώνει τη χαρά του για τη πραγματοποίηση της εκδήλωσης και της παρουσίασης απόψεων με ποιότητα που κάνουν τη διαφορά αναφέροντας παράλληλα πως έχει γίνει και ο ίδιος καλύτερος άνθρωπος από τον συγγραφέα. Δίπλα στον λυο κάθονται τέσσερις γυναίκες οι οποίες έχουν συμμετάσχει στο βιβλίο και στη έρευνα του. Ο Λυο παίρνει τον λόγο και μας εξηγεί πως η πρόθεση του δεν ήταν να καπηλευτεί τον γυναικείο λόγο αλλά να αναδείξει τη ύπουλη, συνεχή πίεση και βία που εισπράττουν οι γυναίκες σχετικά με το πως να ζήσουν το σώμα τους και την ύπαρξη τους. Προσωπικές πιέσεις «Θα μεγαλώσεις και θα αλλάξεις γνώμη», «Ποιος θα σε φροντίσει όταν γεράσεις;» αλλά και κοινωνικές καθώς η γυναίκα θεωρείται μέσο αναπαραγωγής στρατιωτών, πολιτών του έθνους κλπ.Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο ίδιος έχει υποστεί ανάλογη βία και πίεση σχετικά με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό και για αυτό νιώθει τις γυναίκες αδερφές του. Τον ευχαριστούμε θερμά για αυτό όπως και για το βιβλίο που μας χάρισε. Έπειτα ο λόγος δίνεται στις γυναίκες, στις συμμετέχουσες. Οι ίδιες μας εξιστορούν τα προσωπικά τους βιώματα και συναισθήματα σχετικά με την απόφαση τους να μην γίνουν μητέρες. Παράλληλα αναφέρουν και καυτηριάζουν τα κοινωνικά στερεότυπα με τα οποία έχουν έρθει αντιμέτωπες. Η πρώτη γυναίκα το επάγγελμα της οποίας είναι δασκάλα μας μιλάει για την λανθασμένη σύνδεση που κάνουν οι άνθρωποι σχετικά με τη εργασία της που αφορά παιδιά και τη επιθυμία της για μητρότητα. Η προκατάληψη πως αναπόφευκτα οφείλεις να ακολουθήσεις τον δρόμο της μητρότητας αν τα παιδιά σε αγαπούν και τα αγαπάς είναι ευρέως διαδεδομένη. Η δεύτερη γυναίκα είναι μια αρκετά καταξιωμένη στη δουλειά της επαγγελματίας που ωστόσο το γεγονός πως δεν είναι μητέρα έμοιαζε πάντα να ακυρώνει τα επιτεύγματα της στο κοινωνικό και φιλικό της περιβάλλον. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ερχόταν συνέχεια αντιμέτωπη με τη ερώτηση «Έχουμε τίποτα ευχάριστο;» εν αντιθέσει με τον σύζυγο της ο οποίος δεν κλήθηκε ποτέ να απαντήσει σε κάτι ανάλογο. Τώρα πια δηλώνει περήφανη πως (λόγω και του βιβλίου) νιώθει την απελευθέρωση να πει ξεκάθαρα «δεν θέλω» και να νιώσει άσχημα ο άλλος για τη αγένεια του και όχι η ίδια όπως ένιωθε τόσα χρόνια που αναγκαζόταν να απαντάει με μισόλογα και υπεκφυγές. Η τρίτη ομιλήτρια μας καταθέτει την εμπειρία του τι συνεπάγεται να μη είσαι μητέρα στη επαρχία και συγκεκριμένα στην Κρήτη και η τελευταία ομιλήτρια μας μιλάει για το πόσο παράξενη ένιωθε από μικρή σχετικά με αυτή τη μη επιθυμία της και τον τρόπο που κατάφερε εν τέλει να συμφιλιωθεί μαζί της. «Αν ήμουν αγόρι, άντρας θα ήμουν ελεύθερη. Δεν μ´ ενοχλεί το φύλο μου αλλά η κοινωνία.» «Το να είσαι λεσβία μοιάζει με προστατευτικό μανδύα από τη μητρότητα γιατί πια όχι μόνο δεν στο ζητάνε αλλά σε αποτρέπουν κιόλας.»Οι ομιλήτριες μας καταθέτουν επίσης και την εμπειρία τους σχετικά με το εργαστήρι και την αλληλεγγύη και ελευθερία που βρήκαν εντός της ομάδας. «Έχω μάθει να μην μετανιώνω. Δεν θέλω να κάνω κάτι για έναν μελλοντικό εαυτό που δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα, δεν ξέρω καν αν θα έρθει και αν θα τον συμπαθώ.»Σε όλες τους έκανε εντύπωση το πόσο κοινό ήταν τελικά το βίωμα τους που είχαν συνηθίσει να θεωρούν «σπάνιο» και να νιώθουν τύψεις και ενοχές για αυτό. «Κανείς δεν ξέρει το αληθινό πρόσωπο σου. Το κρύβεις μόνιμα με μια μάσκα. Δεν μιλάς για αυτό και για αυτό δεν ξέρεις πόσο κοινό είναι.” Επίσης σημαντική ήταν η διαπίστωση πως αν και είχαν διαφορετικούς λόγους να μη επιθυμούν τη μητρότητα η βάση τους ήταν κοινή και κατάφεραν να βρουν οικειότητα και στήριξη η μια στην άλλη. Οι γυναίκες αναφέρουν πως έφυγαν λιγότερο προβληματισμένες από το εργαστήρι καθώς η αναζήτηση για το αν οι επιθυμίες ή η μη επιθυμίες τους είναι φορετές από την κοινωνία ή όχι τις βοήθησε πολύ. «Νομίζεις πως οι άλλες ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν. Ή θα πας με «τους καλούς» ή θα πας κόντρα με συνέπειες» Στη συνέχεια ο λόγος δίνεται στο κοινό. Το μικρόφωνο παίρνουν διάφορες γυναίκες όπως μια μητέρα που παραδέχεται πως έχει ασκήσει πίεση σε μη μητέρες κατακρίνοντας τες και θέλει να ζητήσει συγγνώμη δημόσια από αυτές. «Πολλές φορές νιώθω πως είμαι φροντίστρια παιδιών και όχι μητέρα.» Παράλληλα ακούμε και μαρτυρίες άλλων γυναικών από το βιβλίο. «Δεν ήξερα καν πως είχα αυτή την επιλογή να μη γίνω μητέρα. Δεν γινόταν να μη κάνω. Το ήθελε ο άντρας μου». «Ποτέ δεν απέρριψα τη μητρότητα συνειδητά. Αλλά ούτε και τη επέλεξα ποτέ.» «Μοιάζει περισσότερο με μια επιλογή που κάνω συνεχώς κάθε μέρα. Μια επιλογή που κάνεις πολλές φορές στη ζωή σου και όχι μόνο μια.»Επίσης ένας τρανς άντρας μας μιλάει για τη πίεση που δέχτηκε από γιατρό σχετικά με τη διατήρηση των ωαρίων του προς τεκνοποίηση. Φυσικά γίνεται αναφορά και στη βία που εισπράττουν οι μητέρες προκειμένου να είναι τέλειες και την ενοχοποίηση που υφίστανται και αυτές. Η καραμέλα «Από ενδιαφέρον και αγάπη ρωτάω.» αναδεικνύεται ως παγιωμένη κάλυψη της βίας και της παραβίασης του προσωπικού χώρου. Η παρουσίαση κλείνει και όλες θαρρώ πως φεύγουμε πιο γεμάτες και παράλληλα πιο ανάλαφρες από ότι πριν. «Λυο σ´ευχαριστούμε για το βιβλίο. Μας χάρισες μια θεσούλα κάτω από τον ήλιο μέσα στο σκοτάδι». «Χρησιμοποίησες το προνόμιο σου για να μας κάνεις να ακουστούμε και όχι για να μας καταπιέσεις.».

Βιογραφικό-Λύο Καλοβυρνάς:

Είμαι ψυχοθεραπευτής και σύμβουλος ψυχικής υγείας (counsellor), με τετραετείς σπουδές στο Κέντρο Ψυχοκοινωνικών Προσεγγίσεων και το Ελληνικό Κέντρο Focusing. Επίσης, είμαι πιστοποιημένος ψυχοθεραπευτής ζευγαριών (couples therapist) με τη μέθοδο EFT (Emotionally Focused Therapy) από το Ελληνικό Κέντρο Focusing, με πιστοποίηση από το Διεθνές Κέντρο Ποιότητας EFT (ICEEFT, Canada).

Είμαι μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας, της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Συμβουλευτικής.

Ως ψυχοθεραπευτής και σύμβουλος ψυχικής υγείας έχω δια βίου εποπτεία, η οποία με στηρίζει στο έργο μου, διασφαλίζοντας την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρω.

Από το 2002, εργάζομαι στον τομέα της ψυχικής υγείας, κάνοντας ατομικές συνεδρίες, ομάδες αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης για γυναίκες, άντρες και μη δυαδικά άτομα, ομάδες αυτογνωσίας για γκέι άντρες και βιωματικά εργαστήρια για διάφορα θέματα, όπως η (μη) μητρότητα, η σεξουαλικότητα, η γυναικεία σεξουαλική επιθυμία, οι διάφορες μορφές οικογενειακής κακοποίησης, η οικονομική-κοινωνική κρίση κ.ά.

Η προσέγγιση που εφαρμόζω ονομάζεται Ελευθεροπαιδεία. Οι θεωρητικές βάσεις της είναι υπαρξιστικές και προσωποκεντρικές. Στην προσωποκεντρική προσέγγιση δίνεται έμφαση στον σεβασμό για τον άνθρωπο και την αξία της υποκειμενικής του ματιάς, καθώς και στην πεποίθηση ότι ύψιστη σημασία έχει η σχέση ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον θεραπευόμενο. Ως θεραπευτής ζευγαριών εφαρμόζω τη μέθοδο EFT με πιστοποίηση από το Διεθνές Κέντρο Ποιότητας EFT (ICEEFT, Canada).

Βασικές αρχές της προσωποκεντρικής προσέγγισης είναι:

ο ειλικρινής σεβασμός για τον συγκεκριμένο άνθρωπο
η επιθυμία να καταλάβω και να ενσυναισθανθώ το βίωμα του συγκεκριμένου ανθρώπου
η δέσμευση να είμαι γνήσιος και ειλικρινής στη θεραπευτική σχέση μου μαζί του.
Η προσέγγισή μου είναι μη παρεμβατική, μη κατευθυντική. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ως ψυχοθεραπευτής δεν συμβουλεύω τον θεραπευόμενο τι να κάνει ή ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να λύσει τα προβλήματά του. Ήδη βομβαρδιζόμαστε από συμβουλές, συχνά δε χωρίς να τις ζητήσουμε. Πιο χρήσιμη, λοιπόν, από την υποκειμενική γνώμη ενός «ειδικού» είναι να κατορθώσουμε, με τη συμπαράστασή του, να αφουγκραστούμε τη δική μας γνώμη, ακόμα και αν σε αυτή τη φάση της ζωής μας νιώθουμε χαμένοι.

Είμαστε όλοι διαφορετικοί άνθρωποι, και δεν υπάρχουν λύσεις ή συνταγές που να ταιριάζουν σε όλους-ες. Έτσι λοιπόν, αυτό που κάνω είναι να συμπαραστέκομαι στη θεραπευόμενη, ώστε να ανακαλύψει εκείνη τι είναι καλύτερο για την ίδια σύμφωνα με τα δικά της θέλω και τη δική της πραγματικότητα.

Περισσότερα για την Ελευθεροπαιδεία, διαβάστε εδώ. Περισσότερα για τη θεραπεία ζευγαριών, επισκεφθείτε την άλλη μου ιστοσελίδα www.syntrofikotita.gr.

Από το 2021 συνεργάζομαι με τον σύμβουλο ψυχικής υγείας Κωνσταντίνο Τζήκα.

Εκτός από τον τομέα ψυχικής υγείας, παλιότερα εργαζόμουν ως μεταφραστής (οι πρώτες μου σπουδές), αρθρογραφώ και γράφω βιβλία μυθοπλασίας και μελέτες. Τα δύο τελευταία μου βιβλία κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Gutenberg το 2021 και 2022 αντίστοιχα:

Όταν η αγάπη τολμά να πει το όνομά της: Ομοφυλοφιλία & νέοι τρόποι σεξουαλικής ύπαρξης στη σημερινή Ελλάδα
Μητέρα μηδέν παιδιών: Η μητρότητα ως επιλογή ή επιβολή

 Δελτίο τύπου:

Μητέρα Μηδέν Παιδιών

Η μητρότητα ως επιλογή ή επιβολή
Λύο Καλοβυρνάς

Εκδόσεις: Gutenberg
ISBN: 978-960-01-2328-9
Έκδοση: 1η, Ιανουάριος 2022
Κωδ. καταλόγου: 9571147
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σχήμα: 17 x 24
Σελίδες: 287

Περιγραφή
Είναι η μητρότητα ανθρώπινο ένστικτο; Υπάρχει το μητρικό φίλτρο; Τι ισχύει πραγματικά με το βιολογικό ρολόι; Οι γυναίκες που δεν έκαναν παιδί μετανιώνουν; Υπάρχουν γυναίκες που έκαναν παιδί και το μετάνιωσαν; Σε ποιον βαθμό η μητρότητα επιλέγεται ελεύθερα ή επιβάλλεται κοινωνικά; Είναι εγωιστικό που (δεν) θέλω παιδί; Είναι φυσιολογικό που δεν θέλω να γίνω μητέρα; Πώς μπορώ να σιγουρευτώ αν θέλω παιδί ή όχι;

Όταν η μητρότητα θεωρείται υπέρτατη αξία και μοναδική «φυσιολογική» πορεία όλων των γυναικών, οι γυναίκες που σκέφτονται να μη γίνουν μητέρες δέχονται συνεχείς πιέσεις για να συμμορφωθούν στο επικρατές κοινωνικό πρότυπο και να εκπληρώσουν τη «φύση» τους. Οι πιέσεις ξεκινούν από τόσο νωρίς, που πολλές γυναίκες δυσκολεύονται να ανιχνεύσουν το «πραγματικό» τους θέλω. Το να κάνουμε παιδιά θεωρείται μια μη απόφαση, ένας νόμος της φύσης, με αποτέλεσμα να μπερδεύονται τα όρια ανάμεσα στο θέλω να γίνω μητέρα και στο συναινώ να γίνω μητέρα. Το πώς χρησιμοποιούμε τη μήτρα μας διχοτομεί τις γυναίκες σε επιτυχημένες και αποτυχημένες.

Αυτό το βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε έρευνες και στις ψυχοθεραπευτικές ομάδες που οργανώνει ο Λύο Καλοβυρνάς από το 2012, δίνει φωνή στις γυναίκες, με ή χωρίς παιδιά, οι οποίες όχι μόνο δεν ακούγονται, αλλά φιμώνονται και υποτιμώνται ως προβληματικές ή ανύπαρκτες.

Περιεχόμενα
Εισαγωγή: γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο
1. Φιμώνοντας τη γυναικεία επιθυμία
2. Δεν υπάρχει μητρικό ένστικτο
3. Και οι ορμόνες; το μητρικό φίλτρο;
4. Μου το ζητάει το σώμα μου να κάνω παιδί; Ή μήπως η τηλεόραση;
5. Ανάγκη για μωρόν; όχι, ανάγκη για φροντίδα
6. Βιολογικό ρολόι: ένας ύπουλος μύθος γεννιέται
7. Η γονιμότητα ως απειλή
8. Η μη μητρότητα ως επιβολή
9. Να γίνω μητέρα ή όχι; Η επιλογή, η ελευθερία και το βάρος της
10. Ποιο είναι το πραγματικό μου θέλω;
11. Πώς να αποφασίσω τι θέλω πραγματικα
12. Δεν θα κάνω παιδιά: μια μεγάλη επιλογή ή πολλές μικρές;
13. Γιατί να θέλω παιδί;
14. Θα το μετανιώσω;
15. Γυναίκες οι οποίες μετάνιωσαν που έγιναν μητέρες
16. Πώς να αντιμετωπίσω τις πιέσεις
17. Είμαι εγωίστρια ή ευθυνόφοβη επειδή δεν θέλω παιδιά;
18. Ζώντας χωρίς παιδιά

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ GUTENBERG
Διεύθυνση: Διδότου 37, 10680 Αθήνα
Τηλέφωνο: 210-3642003
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.