Συνέντευξη της θεατρικής ομάδας Πλάνη με αφορμή την παράσταση «Free Freaks» του Κώστα Δελακούρα στο Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής.

Επιμέλεια: Λένα Σάββα, Χρύσα Κοκκίνου.

Χ.K.: 1) Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας κυρίες μου! Θα θέλατε να μας πείτε 5
πράγματα για εσάς η καθεμία ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;

ΑΛΙΚΗ: Μεγάλωσα στην Κεφαλονιά. Ζω και σπουδάζω στην Αθήνα εδώ και 4 χρόνια σχεδόν και
βρίσκομαι στο 4ο έτος της Ψυχολογίας. Είμαι μέλος σε μία από τις ομάδες του θεατρικού
εργαστηρίου "Περιπλάνηση" του Κώστα Δελακούρα και της Άννας Ετιαρίδου, τις "Σκιές", τα
τελευταία 3 χρόνια και τώρα περήφανο μέρος της ομάδας των Φρικιών. Αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο
και νιώθω πολύ τυχερή και ευγνώμων που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράζομαι μέσα από αυτήν
την μαγική τέχνη και να ζω τόσο έντονες στιγμές και συναισθήματα.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Χαίρετε, σας ευχαριστούμε πολύ! Είμαι η Αφροδίτη, μαθήτρια του θεατρικού
εργαστηρίου Περιπλάνηση του Κώστα Δελακούρα και την Άννας Ετιαρίδου από το 2004. Είμαι
πολιτικός μηχανικός, με μεγάλη αγάπη για το μυστηριώδες πράγμα που λέγεται θέατρο, η οποία με
τα χρόνια μόνο δυναμώνει!
ΕΛΕΝΗ: Μεγάλωσα και ζω στην Αθήνα. Η επαφή μου με το θέατρο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία.
Θυμάμαι από 4-5 ετών οι γονείς μου να με πηγαίνουν αρκετά συχνά στο θέατρο. Αγαπώ πολύ το
θέατρο. Πιστεύω ότι είναι φάρμακο για την ψυχή του ανθρώπου, ότι είναι μια μοναδική τέχνη και
πως μπορούμε μέσω αυτής να καταφέρουμε τα πάντα! Παρακολουθώ μαθήματα υποκριτικής τα
τελευταία 5 χρόνια στο Θεατρικό Εργαστήρι «Περιπλάνηση» του Κώστα Δελακούρα και της Άννας
Ετιαρίδου.
ΣΑΝΤΡΑ: Καλησπέρα! Είμαι η Σάντρα, τα free freaks είναι η δεύτερη επαγγελματική μου δουλειά.
Μαθητεύω στο θεατρικό εργαστήρι «Περιπλάνηση» από το 2005. Στα χρόνια αυτά έχουμε
εντρυφήσει στα περισσότερα, αν όχι σε όλα, τα ήδη θεάτρου, με πολλή αγάπη, σκληρή δουλειά και
τεράστια περιέργεια που είναι και το βασικό χαρακτηριστικό της δουλειάς μας.
ΧΑΡΑ: Είμαι η Χαρά, είμαι δασκάλα χορού και παιδαγωγός. Λατρεύω το θέατρο και τον χορό. Η
επαφή μου με το θέατρο μετράει πολλά χρόνια επαγγελματικά και ερασιτεχνικά. Η Περιπλάνηση
είναι το δεύτερο σπίτι μου και η ομάδα Πλάνη από τις μεγαλύτερες αγάπες μου. Ευχαριστούμε πολύ
για αυτή τη συνέντευξη.

Λ.Σ.: 2) Ποια είναι η ομάδα Πλάνη; Πώς δημιουργήθηκε;

Free Freaks: Η ομάδα Πλάνη δημιουργήθηκε από το όραμα και τον τρόπο που επέλεξαν να κάνουν
θέατρο οι δημιουργοί της Άννα Ετιαρίδου και Κώστας Δελακούρας, πριν από 26 χρόνια. Η ομάδα
Πλάνη συμπληρώνει φέτος 26 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο fringe θέατρο της πόλης. Από το
1996 μέχρι σήμερα έχει «περπατήσει» πάνω σε διάφορα είδη θεάτρου, ανεβάζοντας παραστάσεις,
άλλοτε κλασσικές και άλλοτε πειραματιζόμενη πάνω σε εναλλακτικά έργα, αλλά πάντα με στόχο την
καλύτερη δυνατή απόδοση του κάθε έργου και του πνεύματος του εκάστοτε συγγραφέα.
Το ρεπερτόριό της είναι πολυποίκιλο και κάθε χρόνο διαφορετικό. Από την bar theatre παράσταση
Μια μπύρα με τον Χένρυ, μέχρι Το Στοίχημα του Άντον Τσέχωφ, τον Χορό του θανάτου του Α.
Στρίντμπεργκ, τους Επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου και τώρα τα Free Freaks, η θεατρική της
πορεία είναι γεμάτη παραστάσεις διαφορετικού χαρακτήρα και ατμόσφαιρας και έξω από κάθε
τυποποίηση ή στείρα επανάληψη. Οι δημιουργοί της Πλάνης, Κώστας Δελακούρας και Άννα
Ετιαρίδου, συνεχίζουν αδιάλειπτα τη θεατρική τους πορεία εδώ και 26 χρόνια, μπολιάζοντας την
ομάδα με νέους ανθρώπους γεμάτους όρεξη και περιέργεια να μάθουν μέσα από το θέατρο, όπως
συμβαίνει και τώρα με τους πέντε νέους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράσταση Free Freaks.

Λ.Σ.: 3) Ποιο είναι το διακύβευμα της ομάδας προς τα έξω και ποιο το εσωτερικό περιβάλλον στις
σχέσεις μεταξύ σας και στην συνεργασία σας;

Free Freaks: Το διακύβευμα της ομάδας Πλάνη όλα αυτά τα χρόνια, όπως και φέτος με την
παράσταση Free Freaks είναι ένα, η συνεχής αναζήτηση μέσα στο θέατρο, η εξέλιξη πάνω στην
υποκριτική και η δημιουργία μιας θεατρικής ατμόσφαιρας πάνω στη σκηνή που θα προβάλει και θα
υπηρετεί τον κόσμο που δημιούργησε ο συγγραφέας.
ΑΛΙΚΗ: Στην αρχή το είχα άγχος το πώς θα πάει το μεταξύ μας, γιατί δεν είχαμε υπάρξει ξανά σε
ομάδα, ούτε καν γνωριζόμασταν με τις περισσότερες, όμως δέσαμε όλοι πολύ γρήγορα. Νομίζω για
αυτό ευθύνεται και ο Κώστας και το ίδιο το έργο. Ήταν μια πολύ ομαδική δουλειά που στις πρόβες
απαιτούσε να είσαι φουλ δημιουργικός και να μπορείς να συνεργαστείς με όλους και να νιώθεις και
άνετα να κάνεις ό,τι βλακεία σου κατέβει στο κεφάλι στα πλαίσια του Freeman. Ε αυτό νομίζω το
πετύχαμε. Εμένα τουλάχιστον όλοι τους με ενέπνεαν πάρα πολύ, η καθεμία και ο καθένας με τον
τρόπο του. Το να σου δίνει ο άλλος χώρο και να σε εμπιστεύεται είναι πολύ σημαντικό. Το "εμείς"
που λέμε και στην παράσταση... Νομίζω το υπηρετούμε σε αυτήν την ομάδα πολύ. Εγώ τουλάχιστον
νιώθω μέρος ενός "εμείς" πολύ δυνατού, νιώθω ασφάλεια με αυτούς τους πέντε ανθρώπους και
τώρα και πριν στις πρόβες. Οπότε ναι...αν μου λέγατε να περιγράψω αυτήν την ομάδα με 2 λέξεις θα
ήταν ασφάλεια και πολύ, πολύ γέλιο.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Η σχέση μεταξύ των 6 μελών της ομάδας, οι οποίοι συνεργαζόμαστε σαν σύνολο για
πρώτη φορά, αναπτύχθηκε απρόσμενα γρήγορα και αυθόρμητα και νομίζω πως έχει πλέον όλα τα
χαρακτηριστικά μίας ομάδας όπως για ‘μένα θα έπρεπε να είναι: εμπιστοσύνη, υποστήριξη,
κατανόηση, αλληλοβοήθεια. Το συγκεκριμένο έργο ειδικά, δεν νομίζω πως θα μπορούσε να
παρουσιαστεί με ειλικρίνεια αν η σχέση μεταξύ μας δεν ήταν αυτή.
ΕΛΕΝΗ: Όσον αφορά στη συνεργασία μεταξύ μας, κάποιοι γνωριζόμασταν ήδη, κάποιοι άλλοι
γνωριστήκαμε τώρα. Επειδή το θέμα της παράστασης μας αγγίζει όλους πολύ, αποκτήσαμε έναν
ξεκάθαρο κοινό στόχο και πολύ γρήγορα δέσαμε (και δεθήκαμε). Βρήκαμε πολύ σύντομα τους
σωστούς κώδικες επικοινωνίας. Ο ένας σέβεται πολύ τον άλλον, αφήνοντας πάντα χώρο και
περιθώριο έκφρασης. Νιώθω πολύ μεγάλη ασφάλεια και εμπιστοσύνη να βρίσκομαι πάνω στην
σκηνή με τους υπόλοιπους ηθοποιούς.
ΣΑΝΤΡΑ: Οι σχέσεις μεταξύ μας θα έλεγα ότι είναι οικογενειακές. Το να πλαισιώνεσαι από
ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και εμπειριών αλλά με κοινό έρωτα το θέατρο, ενώνει μαγικά και
τις ζωές σου με αυτά τα άτομα. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είναι μέλος αυτής
της οικογένειας.
ΧΑΡΑ: Τα Free Freaks είναι μία ομάδα που δημιουργήθηκε πολύ πρόσφατα! Νέοι και παλιοί στην
ομάδα Πλάνη και στην Περιπλάνηση ξέρουμε ένα πράγμα, μία δεμένη ομάδα μπορεί να κάνει τα
πάντα! Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είχαμε βρει τους ρόλους στην ομάδα κάνοντας την
συνεργασία μας πολύ λειτουργική και ευχάριστη.

Λ.Σ.: 4) Τι είδους θέατρο πρεσβεύετε; Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Free Freaks: Όπως λέει και ο δάσκαλός μας και σκηνοθέτης της παράστασης: σ' αυτή την ερώτηση
τελικά πρέπει να απαντήσετε εσείς και το κοινό μας. Θα θέλαμε βέβαια να πούνε για εμάς πως
πρεσβεύουμε το αφτιασίδωτο θέατρο, χωρίς ψευτο-καμώματα και πως επιδιώκουμε την
ατμόσφαιρα -όποια κι αν είναι αυτή- και την αλήθεια -όποια κι αν είναι αυτή! Ο στόχος μας φέτος
είναι να πυρπολήσουμε τα μυαλά των ανθρώπων... Τελικά αυτός είναι πάντα ο στόχος μας!

Χ.Κ.: 5) Φέτος ετοιμάσατε με πολλή αγάπη και μεράκι την παράσταση «Free Freaks» του Κώστα
Δελακούρα στο Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής. Θα ήθελα να μας τοποθετήσετε λίγο στον τόπο, τον
χρόνο και στο θέμα του έργου. Πόσο σας αγγίζει το θέμα αυτό και πως προσεγγίσατε το συγκεκριμένο
έργο;

ΑΛΙΚΗ: Η παράσταση Free Freaks είναι βασισμένη και εμπνευσμένη από το διαδικτυακό κόμικ του
Mr. Freeman, ενός ήρωα που μέσα από μικρά βιντεάκια μιλά σε εμάς τους ανθρώπους με ωμή
σκληρότητα και αλήθεια για τη ζωή μας, τον κόσμο που έχουμε φτιάξει και το πώς η νοοτροπία μας
στην οικονομία, στην κοινωνία και στην καθημερινότητά μας επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες και
διαιωνίζει μια κατάσταση που μας οδηγεί στην πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. Πιστεύω ότι τα
Free Freaks θα είναι πάντα επίκαιρα. Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη του Κώστα να ανεβάσει
αυτήν την παράσταση τώρα. Ζούμε σε εποχές πολύ σκληρές, που εμένα προσωπικά με σοκάρουν
όλα αυτά που ακούω κάθε μέρα. Δεν ξέρω, ίσως να ήμουν και να είμαι πολύ ρομαντική, όμως με
φοβίζει η πραγματικότητα, με φρικάρει και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που είμαι μέρος όλου αυτού
και μπορώ με ένα τρόπο, μικρό, να μιλήσω για κάτι σημαντικό, όχι για να είμαι από την μεριά αυτού
που δείχνει με το δάχτυλο, αλλά για να μην έχω καμία δικαιολογία μετά να κάνω ότι "δεν ήξερα" ή
ότι "δεν νοιάστηκα".
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Το κείμενο των δημιουργών του mr Freeman απευθύνεται στον σύγχρονο άνθρωπο της
ψηφιακής εποχής, που ζει έχοντας αμελήσει να προβληματιστεί πάνω στο πώς κατέληξε να αποζητά
ό,τι αποζητά, δεν αντιλαμβάνεται τη μικρότητά του αλλά ούτε και τη δύναμή του μαζί και
μπερδεμένος στην καθημερινότητα, μόνο ανά στιγμές νιώθει φρικαρισμένος. Τα λόγια του έργου,
είναι μία μικρή φωνή που πιστεύουμε πως υπάρχει μέσα στην ψυχή του καθένα και έχουμε ανάγκη
να την ακούσουμε λίγο πιο προσεκτικά. Το θέμα μας αγγίζει τόσο, που έχοντας πρώτα εμείς νιώσει
αυτά που θέλει να φωνάξει, αισθανθήκαμε την επιθυμία να το φωνάξουμε και στους θεατές μας! Η
παράσταση δουλεύτηκε προσπαθώντας να διατηρηθεί η αισθητική του κόμικ και όλη η αμεσότητα
των κλιπ του mr Freeman.
ΕΛΕΝΗ: Tα Free Freaks σίγουρα βρίσκονται στο σήμερα. Στην Ελλάδα του 2022. Αλλά θα μπορούσαν
να βρίσκονται σχεδόν σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου μας. Λίγο-πολύ τα τελευταία χρόνια όλες οι
κοινωνίες έχουν βιώσει τα ίδια γεγονότα. Όλοι οι λαοί έχουν τσακίσει, χειραγωγηθεί και προδοθεί.
Όλοι μας είμαστε επηρεασμένοι από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Βρισκόμαστε σοκαρισμένοι από το
πόση δύναμη έχει το χρήμα και τα δεινά που μπορεί να προκαλέσει στην ανθρώπινη ψυχή. Δεν θα
γινόταν να μην μας αγγίξει το συγκεκριμένο κείμενο. Είναι μία εκτόνωση καταπίεσης και θυμού. Η
ευκαιρία που ψάχναμε για να φωνάξουμε επιτέλους όσα μας λέει αυτή η σιγανή φωνούλα που
έχουμε μέσα μας. Έχω ένα γλυκόπικρο συναίσθημα που συμμετέχω στα Φρικιά/ Free Freaks. Από τη
μία χαίρομαι πάρα πολύ για αυτή την παράσταση και που είμαι μέλος της. Από την άλλη με θλίβει
που οι συνθήκες γύρω μας βρίσκονται σε τέτοιο τέλμα που τα Φρικιά είναι επίκαιρα και έχουν όντως
κάτι να μας πουν.
ΣΑΝΤΡΑ: Ο τόπος είναι κάθε κοινωνία και ο χρόνος το διηνεκές. Ξεκινάει από «πολύ παλιά» και
καταλήγει στο σήμερα, στο βαθύ καπιταλιστικό σύστημα και τις επιπτώσεις του στις ζωές μας σε
καθημερινή πλέον βάση. Το θέμα του έργου είναι αυτό που προσωπικά με οδήγησε στο μεγάλο ΝΑΙ
στην πρόταση του Δάσκαλου και Σκηνοθέτη μας Κώστα Δελακούρα. Η ανάγκη που πηγάζει από τις
συνθήκες να φωνάξουμε ότι επιτέλους κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί. ΕΜΕΙΣ και όχι ο καθένας
μόνος του. Ότι είμαστε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι σίγουρα, στην ίδια πλευρά, έχουμε περισσότερα
κοινά απ’ ότι διαφορές, ενώ έχουμε φτάσει σε σημείο να «κοιτάμε ο ένας τον άλλον αχόρταγα
ψάχνοντας για ελαττώματα» αντί τα κοινά μας να τα κάνουμε σημαία και να διεκδικήσουμε ένα
καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.
ΧΑΡΑ: Ο τόπος του έργου μας είναι ο "νέος κόσμος" - ο ψηφιακός κόσμος! Οι περισσότεροι τον
γνωρίζουν, αν όχι όλοι, ακόμα και οι παππούδες και οι γιαγιάδες που δεν ασχολούνται, γνωρίζουν
από εμάς τα βασικά. Ο χρόνος του έργου μας είναι πολύ σχετικός, πολλές φορές μέσα από το
παρελθόν μας μιλά για το μέλλον και μέσα από το μέλλον μας μιλά για το παρόν. Το θέμα μας είναι
"ο άνθρωπος". Αυτά που έχει δημιουργήσει , αυτά που τον απασχολούν, αυτά που γυρίζουν μέσα
στο κεφάλι του και αυτά που υπάρχουν στην καθημερινότητα του! Αυτά που έφτιαξε και αυτά που
θα φτιάξει, αυτά που ένιωσε και κυρίως αυτά που "ξέχασε". Με αγγίζει απόλυτα το θέμα αφού κι
εγώ είμαι "άνθρωπος".
Όταν πρωτογνώρισα τον Freeman ενθουσιάστηκα από τη φιγούρα και από τα κείμενα! Ήξερα ότι θα
είναι πολύπλοκη προσέγγιση αλλά και μοναδική εμπειρία. Θέλει πολύ χώρο στο πνεύμα για να βρουν
θέση όλα αυτά. Θέλει καθαρό μυαλό και αυτό προσπάθησα να κάνω. Το κάνω ακόμα κ σήμερα λίγα
λεπτά πριν βγω στη σκηνή.

Λ.Σ.: 6) Πώς πάει το Free Freaks; Ποια είναι η απήχηση του κόσμου;

ΑΛΙΚΗ: Τα Φρικιά μας πάνε καλά η αλήθεια είναι και χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Αυτό που με χαροποιεί
ιδιαίτερα είναι ότι με όσους έχω μιλήσει, η παράσταση αυτή πάντα αποτελεί αφορμή για πολλές
συζητήσεις και προβληματισμούς. Βγαίνουμε έξω μετά την παράσταση και ο κόσμος έχει ένα ύφος
που λέει "πω ρε φίλε τι είδαμε τώρα, τι μου είπανε". Και δεν είναι νομίζω ότι έμαθαν στην πράξη
κάτι καινούριο, είναι ότι πολλή πληροφορία μαζεμένη τους βομβάρδισε και τους ανάγκασε να
προσέξουν, να νιώσουν άβολα και να κάτσουν να σκεφτούν. Αυτό, βασικά, είναι για μένα η
μεγαλύτερη επιτυχία της παράστασης, ότι πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι μας έχουν πει το ίδιο
πράγμα: "στην αρχή προσπαθούσα να καταλάβω τι βλέπω, μετά γελούσα και σκεφτόμουν δίκιο
έχουν κοίτα τι έχουν κάνει οι άνθρωποι και μετά με έδειχναν και ένιωθα άβολα, σαν κάτι να ξέρουν
για μένα που ούτε εγώ δεν το παραδέχομαι".
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Δεν ήμασταν σίγουροι για το τι να περιμένουμε, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη που ο
κόσμος μας παρακολουθεί και κυρίως που θέλει κάτι να συζητήσει και να μας σχολιάσει μετά το
τέλος κάθε παράστασης.
ΕΛΕΝΗ: Κάναμε την Πρεμιέρα μας πριν από 5 εβδομάδες. Κάθε παράσταση έως σήμερα ήταν γεμάτη.
Βλέπουμε στο τέλος της παράστασης ανθρώπους συγκινημένους και συνειδητοποιημένος ότι
μπορούν οι ίδιοι να αλλάξουν τον κόσμο. Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι είχαν ανάγκη από ένα τέτοιο
κείμενο και χαίρομαι που είναι έτοιμοι τώρα να το ακούσουν.
ΣΑΝΤΡΑ: Η απήχηση είναι συγκινητική. Σήμερα βρισκόμαστε στην 5η συνεχόμενη sold out
παράσταση, κάτι το οποίο μας κάνει πολύ χαρούμενους και περήφανους για τη δουλειά μας. Η
αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται την παράσταση μας. Όχι για
λόγους ματαιοδοξίας, σε καμία περίπτωση. Αλλά γιατί αυτό που έχουμε να πούμε μέσω αυτής, είναι
αυτό που φωνάζει το μέσα μας – μέσα και έξω απ’ τη θεατρική σκηνή του Θεάτρου Βαφείο – Λάκης
Καραλής. Είναι οι σκέψεις όλων μας.
ΧΑΡΑ: Μέχρι τώρα το ταξίδι μας είναι πολύ όμορφο και πάει πολύ καλά! Ο κόσμος δέχεται με
ενδιαφέρον τον διαδικτυακό ήρωά μας και τις περισσότερες φορές ο ενθουσιασμός τους ταιριάζει
με τον δικό μας και αυτό είναι φανταστικό!

Χ.Κ.: 7) Πως συμβάλλει ο ρόλος σας στη πλοκή του έργου και πως τον προσεγγίσατε υποκριτικά;

ΑΛΙΚΗ: Σε αυτή την παράσταση δεν υπάρχουν ρόλοι. Είμαστε όλοι το ίδιο, μια φιγούρα, ένα κόμικ,
μία από τις πολλές μορφές του Mr. Freeman, ένα φρικιό όπως μας ονομάσαμε. Αυτό από τη μία είναι
πολύ απελευθερωτικό, από την άλλη ήταν αρκετά δύσκολο, ιδιαίτερα στην αρχή. Αυτή, δηλαδή, ήταν
και η δική μου απορία. Πώς προσεγγίζεται αυτό; Δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος χαρακτήρας που
μπορείς να μελετήσεις για να τον πλησιάσεις, είναι κάτι άλλο, είναι κόμικ. Αυτό νομίζω ήταν και το
κλειδί. Μια μέρα μου είπε η Χαρά: "δεν είσαι άνθρωπος είσαι κόμικ που μερικές φορές υποδύεται
τον άνθρωπο". Τότε άρχισα να μπαίνω στη φιλοσοφία του Φρίμαν και από τότε αυτό είναι που
προσπαθώ κι εγώ και όλη η ομάδα να πετύχουμε: να μοιάζουμε με κόμικ. Και εκεί έρχεται και η
απελευθέρωση που ανέφερα. Στον κόσμο αυτό είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι βλακεία σου κατέβει,
δεν υπάρχει όριο και υπερβολή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Στην παράστασή μας δεν υπάρχουν χαρακτήρες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και δεν
υπάρχουν ανθρώπινοι χαρακτήρες! Είμαστε όλα τα μέλη της ομάδας η ίδια φωνή, σε διαφορετικά
σώματα, θέσεις και έκφραση κάθε στιγμή. Ο ρόλος προσεγγίστηκε προσπαθώντας να είναι στο
μυαλό μου οι καρτουνίστικοι χαρακτήρες που εξ’ αρχής μας γοήτευσαν και η μεταφορά τους με έναν
τρόπο που δεν θα αφήνει να χάνονται αυτά που θέλουν να μας πουν.
ΕΛΕΝΗ: Οι ρόλοι μας στην παράσταση είναι ίσοι. Είμαστε όλοι ίσα και διαφορετικά Φρικιά.
Υποκριτικά ήταν αρκετά δύσκολο, ιδιαίτερα στην αρχή. Έπρεπε να ανακαλύψουμε και να
υποκριθούμε κάτι μη ανθρώπινο. Ένα Κόμικ ενηλίκων που έγινε θεατρική παράσταση. Οι συμβουλές
των Χαρά Καραβασιλείου και Αφροδίτη Ντίτορα που είχαν ξανά ανεβάσει στο παρελθόν τα Free
Freaks ήταν πολύ βοηθητικές. Μα πάνω απ’ όλα η καθοδήγηση του σκηνοθέτη μας Κώστα Δελακούρα
ήταν αυτό που μας «ξεκλείδωσε» και μας οδήγησε να ανακαλύψουμε και να καταλάβουμε ένα νέο
είδος ρόλου και υποκριτικής.
ΣΑΝΤΡΑ: Στην παράσταση free freaks δεν υπάρχουν ρόλοι – ανεξάρτητοι χαρακτήρες. Είμαστε όλοι
φρικιά που το καθένα εξυπηρετεί την πλοκή τη δεδομένη στιγμή. Μπορεί να γίνουμε διαδηλωτές,
πρωτόγονοι, ζωγράφοι ή τραπεζίτες. Μπορεί πιστοί στο θεό Χρήμα ή ακόμα και Πρωθυπουργοί...
Είμαστε πιστά αντίγραφα (ή τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος μας) του «πατέρα των φρικιών» mr
Freeman.
ΧΑΡΑ: Δεν ξέρω πώς συμβάλλει, με νοιάζει μόνο που μπορώ να συμπληρώνω την ομάδα για ένα
ολοκληρωμένο κ δομημένο αποτέλεσμα. Προσέγγισα το ρόλο αρχικά κινησιολογικά. Είναι κυρίως ο
τρόπος που δουλεύω! Μετά συναισθηματικά. Έχει τόσες αλλαγές συναισθημάτων ο ήρωας μας που
ακόμα και σήμερα μπορεί να βγει κάτι διαφορετικό. Κάθε Κυριακή το έργο μας ωριμάζει και
εξελίσσεται μέσα από εμάς και από τους θεατές.

Λ.Σ.: 8) Τι δίνει σε σας, προσωπικά στην κάθε μία αυτή η παράσταση;

ΑΛΙΚΗ: Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι "δημιουργικότητα". Την περίοδο των προβών
ένιωθα ότι βρισκόμουν στην πιο δημιουργική φάση μου. Είναι τέτοια η φύση της συγκεκριμένης
παράστασης που απαιτεί φαντασία και ελευθερία. Περνάω υπέροχα στις παραστάσεις, ανυπομονώ
κάθε βδομάδα για την επόμενη. Τώρα πια που έχει φύγει και το πολύ άγχος κάθε φορά το
απολαμβάνω και περισσότερο. Γελάω και συγκινούμαι, ενθουσιάζομαι και θυμώνω και άλλα τόσα
συναισθήματα. Έχω εκτιμήσει την αξία της ομάδας και είμαι πολύ περήφανη για αυτό που έχουμε
φτιάξει, γιατί με έχει κάνει και εμένα με ένα τρόπο καλύτερο άνθρωπο, ή τουλάχιστον να προσπαθώ
για αυτό.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Νομίζω πως κυριαρχεί η χαρά! Για τη δημιουργία,τη συνεργασία και την αλληλεπίδραση
με τις αντιδράσεις και τα σχόλια όσων μας παρακολουθούν.
ΕΛΕΝΗ: Όταν βλέπω τον θεατή να αναρωτιέται και να αναγνωρίζει πού έχει και εκείνος μερίδιο
ευθύνης, νιώθω μια ικανοποίηση και ελπίδα, ελπίδα ότι μπορούμε αλλάξουμε και να εξελιχθούμε.
Χρειάστηκε και εγώ η ίδια να κάνω μια ενδοσκόπηση και να βρω το θάρρος να παραδεχτώ τα λάθη
μου και την αδιαφορία που έχω δείξει στο παρελθόν.
ΣΑΝΤΡΑ: Μου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσω τις σκέψεις μου, τη θεώρησή μου και την ελπίδα
μου για το μέλλον με τόσο κόσμο κάθε φορά. Η παράστασή μας στηρίζεται κυρίως στην επικοινωνία
με το κοινό. Ακόμα ίσως και με σκληρό τρόπο. Ξέρετε πιστεύω ότι τις αλήθειες πρέπει κάποιες φορές
να τις πετάμε στα μούτρα, ίσως είναι ένας τρόπος για να ξεκολλήσουμε επιτέλους απ’την κριτική του
καναπέ και να γίνουμε (σαν κοινωνία μιλάω) οι ίδιοι αυτοί που θα ορίσουμε τη ζωή μας. Το ότι μπορώ
να επικοινωνήσω όλα τα παραπάνω μέσα από την τέχνη που λατρεύω και υπηρετώ, είναι πραγματικά
δώρο αναντικατάστατο.
ΧΑΡΑ: Πραγματικά αυτό που μου δίνει είναι κάτι μοναδικό και μία εμπειρία ζωής που δύσκολα
μπορώ να τη μεταφέρω!

Λ.Σ.: 9) Στο κείμενο του Κώστα Δελακούρα λέγονται πολλά σημαντικά πράγματα. Ποια είναι η δική
σας θέση στα δρώμενα του καιρού μας σαν καλλιτέχνες και σαν άνθρωποι;

ΑΛΙΚΗ: Ζούμε σε μια πολύ περίεργη εποχή. Εμένα όλα όσα συμβαίνουν μου προκαλούν πολύ θυμό,
φόβο και απογοήτευση. Δεν μου αρέσει που είμαι μέρος όλου αυτού και υπάρχουν στιγμές και στην
παράσταση και μετά όταν κάθομαι και τα σκέφτομαι που με πιάνει μια απελπισία...Τι κάνουμε τώρα;
Πώς αλλάζει αυτό; Γιατί να είναι έτσι ρε γαμώτο η πραγματικότητα; Θέλω να αντιδράσουμε, πρέπει
να αντιδράσουμε. Δεν έχω εγώ τη λύση, δεν ξέρω ποιος την έχει, ποιος είναι ο σωστός τρόπος. Είμαι
σίγουρη, όμως, ότι δεν θα τον βρει ένας μόνος του. "Βρες, φίλε μου κάποιον πραγματικά ελεύθερο
και μίλησε μαζί του" λέει ο Φρίμαν. Ούτε εγώ ξέρω αν υπάρχει κάποιος τέτοιος, σίγουρα θα υπάρχει
και ή θα είναι πολύ ευτυχισμένος ή πολύ δυστυχισμένος με όσα αντικρίζει. Προσπαθώ και θα
προσπαθώ πάντα να κυνηγάω την "πραγματική ζωή", το να ζω αληθινά...Αν ακούω το φρικιό μέσα
μου, έχω μια ελπίδα ότι τουλάχιστον θα είμαι στο σωστό δρόμο.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Δεν θα μετέφερα λόγια που δεν με εκφράζουν, κάθε φορά που ακούω το κείμενο, το
ξανακούω κι εγώ από την πλευρά μου προσεκτικά. Προσπαθώ να μην το ξεχνάω /και πολλές φορές
έρχομαι αντιμέτωπη μαζί του/ και σε τυχαίες στιγμές μέσα στην καθημερινότητα. Νομίζω πως η
κατανόηση της αξίας της ελευθερίας σε συνδυασμό με τη συνειδητοποίηση της δύναμης του μαζί,
είναι από αυτά που μπορούν να δώσουν απάντηση στα περισσότερα ζητήματα της εποχής.
ΕΛΕΝΗ: Οι προσωπικές απόψεις μου συμπίπτουν σχεδόν απόλυτα με τη θέση που έχουν τα Free
Freaks. Πιστεύω ότι πρέπει να ξεβολευτούμε από την δουλίτσα μας και από το σπιτάκι μας, να
σταματήσουμε να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τον διπλανό μας και να πράξουμε συλλογικά.
ΣΑΝΤΡΑ: Αν δεν ήμασταν οι ίδιοι μέρος όλων όσων λέγονται στο έργο μας, θεωρώ ότι δεν θα
μπορούσαμε να το υπηρετήσουμε στο μέγιστο βαθμό. Και αυτό γιατί δεν μπαίνουμε σ’ ένα ρόλο
λέγοντας αυτά που θέλει να πει ο ήρωας μας, αλλά γιατί ουσιαστικά μετατρεπόμαστε σε σκιές της
συνείδησης του κάθε ευαίσθητου ανθρώπου που δεν αντέχει άλλο να βλέπει τον κόσμο να
καταστρέφεται και να υποδουλώνεται σε κάθε τι ψεύτικο, πρόσκαιρο που μας οδηγεί συνολικά στον
πάτο. Όπως είπα και παραπάνω, το να μας δίνεται η δυνατότητα να φωνάξουμε όσα ουρλιάζουν
μέσα μας, στη σκηνή του θεάτρου, μέσω της τέχνης μας, είναι η υπέρτατη ευτυχία που μπορεί να
σου δώσει αυτή πρόσκαιρη τέχνη. Και λέω πρόσκαιρη γιατί η τέχνη του θεάτρου δεν αφήνει τίποτα
πίσω πέρα απ’την αίσθηση στο κοινό και τον ηθοποιό. Ο ηθοποιός, όπως έχει πει και η δασκάλα μας
Άννα Ετιαρίδου, είναι ο καλλιτέχνης του τώρα, της στιγμής που όσα έχει να πει τα λέει στη σκηνή και
μετά χάνεται στα καμαρίνια γεμάτος για όσα μπόρεσε να επικοινωνήσει.

Λ.Σ.: 10) Είναι έτοιμος ο κόσμος να αλλάξει; Και πώς πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί αυτό; Μέσω της
τέχνης σίγουρα αλλά αρκεί;

ΑΛΙΚΗ: Δεν ξέρω αν ο κόσμος είναι όντως έτοιμος για αλλαγή... Το πιστεύω, αλήθεια, ότι είναι πολλοί
αυτοί που το θέλουν, όμως πιστεύω και ότι είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που βολεύονται με τη
σημερινή πραγματικότητα. Δεν έχω ιδέα αν και πώς μπορεί να αλλάξει ριζικά αυτό. Υπάρχουν
στιγμές, και όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και πιο πολλές, που απελπίζομαι, που απογοητεύομαι
και το σιχαίνομαι αυτό το συναίσθημα της απογοήτευσης γιατί μου τα γκρεμίζει όλα. Από την άλλη,
παραστάσεις σαν τα Free Freaks και, κυρίως, άνθρωποι σαν τα Φρικιά μου δίνουν τόση ελπίδα και
αισιοδοξία. Σκέφτομαι να ρε συ, δεν υπάρχει μόνο σαπίλα, υπάρχει πολύ φως εκεί έξω, πάρα πολύ
φως, το έχω δίπλα μου, το ζω και κάτι κάνω: θέατρο. Δεν λέω ότι η λύση στα προβλήματα της
ανθρωπότητας είναι το θέατρο και τίποτα άλλο. Αλλά είμαι σίγουρη ότι αξίες όπως το "εμείς" που
λέμε και στην παράσταση, η αλληλεγγύη και η πίστη σε κάτι μεγάλο, ό,τι κι αν είναι αυτό για τον
καθένα, κάτι τέτοια, ναι, μπορούν να τον αλλάξουν τον κόσμο. Και το θέατρο είναι όλα αυτά μαζί,
τουλάχιστον το θέατρο που εγώ μαθαίνω. Συγκινεί, διαταράσσει τις ισορροπίες, γεννά συναίσθημα...
Δεν μπορεί κάτι θα σημαίνει αυτό...!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Αν το, οποιοδήποτε, βόλεμα δεν ήταν πιο εύκολο, δεν θα είχε επικρατήσει. Οπότε δεν
πιστεύω ότι οπωσδήποτε χρειάζεται να είναι κάτι έτοιμο για να αλλάξει τελικά. Η θέληση εμποτίζει
τα πάντα. Και η τέχνη έτσι έχει νόημα, αν υπάρχει η θέληση να ακουστεί και να μετακινήσει. Έχω την
ανάγκη να είμαι αισιόδοξη πως η θέληση δεν έχει εκλείψει, αλλά υπάρχει ανάμεσά μας και είναι
ικανή για πολλά.
ΕΛΕΝΗ: Σίγουρα είμαστε αγανακτισμένοι όλοι μας. Βρισκόμαστε σε οριακά σημεία και βιώνουμε
ακραίες καταστάσεις. Ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Μας έχουν διαιρέσει και είμαστε χωρισμένοι σε
''στρατόπεδα''. Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό. Χρειάζεται να υπάρξει μια σύμπνοια και να
συσπειρωθούμε για να το καταφέρουμε.
ΣΑΝΤΡΑ: Θα αρκεστώ στη φράση του αγαπημένου μου Μπ. Μπρεχτ: "Η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει
τον κόσμο, όμως μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν να αλλάξουν
τον κόσμο". Με τα free freaks θέλουμε να πιστεύουμε ότι βάζουμε ένα λιθαράκι σ’ αυτή την
κατεύθυνση. Και επειδή αν δεν ήμασταν αισιόδοξοι, δε θα ήμασταν καλλιτέχνες, προσωπικά πιστεύω
ότι – αργά ή γρήγορα – ο κόσμος θα αλλάξει!
ΧΑΡΑ: Αν κόσμος είναι έτοιμος να αλλάξει θα φανεί σε βάθος χρόνου! Θέλει δουλειά, αφύπνιση με
κάθε ευκαιρία και υπομονή μέσα στο χρόνο. Κάθε λιθαράκι, κάθε μορφή τέχνης είναι και ένα βήμα
προς αυτή την αλλαγή όμως δεν είναι αρκετό. Δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτή, δυστυχώς, αυτό
μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους. Κάθε μας πράξη είναι μία επιβεβαίωση ή μία
απομάκρυνση από αυτή την αλλαγή και από αυτόν το στόχο.

Λ.Σ.: 11) Θα ήθελα η κάθε μία από σας να κάνει μια ευχή για τη χώρα μας, για το ελληνικό θέατρο
και για τον πλανήτη μας.

ΑΛΙΚΗ: Μια ευχή... Νομίζω ποτέ δεν θα καταλάβω πώς το να κάνεις κακό σε κάποιον ή κάποιους δεν
σε αγγίζει σαν άνθρωπο, πώς δεν σε διαλύει, πώς το να βλέπεις το κλάμα, το φόβο, τη δυστυχία στα
μάτια κάποιου δεν σε σταματά. Αυτό είναι που δεν χωράει με τίποτα ο νους μου και αυτό είναι που
εύχομαι να αλλάξει. Και στη χώρα μου και στον πλανήτη και παντού. Εύχομαι περισσότερη
ενσυναίσθηση και λιγότερη δυστυχία. Πολύ ρομαντικό εε; Τι να κάνω εγώ θα το ευχηθώ και ό,τι
γίνει... Όσο για το ελληνικό θέατρο, εύχομαι να είναι πάντα γνήσιο και αληθινό. Δυστυχώς δεν είναι
δεδομένο αυτό, υπάρχουν, βέβαια και ευτυχώς, αρκετές εξαιρέσεις και αυτό είναι ελπιδοφόρο.
Όμως ναι, θα ήθελα κι άλλο. Έχει μια δύναμη το θέατρο που δεν νομίζω ότι αντιλαμβανόμαστε πόσο
ισχυρή είναι... Εύχομαι να την χρησιμοποιεί πάντα στοχεύοντας στην αφύπνιση, στη γέννηση
συναισθημάτων χωρίς να υποτιμά ούτε έναν από τους θεατές που βρίσκονται από κάτω. Όπως
ακριβώς έκαναν και κάνουν όσοι γράφουν τα έργα με τα οποία καταπιανόμαστε.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Αγάπη, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, έμπνευση, ομορφιά προς όλες τις κατευθύνσεις!
ΕΛΕΝΗ: Για τη χώρα μας, θα ήθελα να σταματήσει να καυχιέται και να βασίζεται για πάντα στο ένδοξο
παρελθόν, αλλά να παλέψει να φτιάξει και ένα άξιο μέλλον. Για το θέατρο, να απελευθερωθεί από
οτιδήποτε σκοτεινό έχει «καθίσει» από πάνω του. Να έχει ως σκοπό τη γνήσια ανάταση, διασκέδαση
και αφύπνιση των ανθρώπων. Για τον κόσμο, αλληλεγγύη και συλλογικότητα. Να μάθουμε να
αγαπάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι μόνο αυτόν. Να μην μεμψιμοιρούμε όταν κάποιος είναι καλύτερος
από εμάς. Να επικεντρωθούμε στην προσωπική μας βελτίωση.
ΣΑΝΤΡΑ: Αν και πιστεύω περισσότερο στον άνθρωπο παρά στις ευχές, αυτή τη στιγμή ο πλανήτης
μας χρειάζεται κάθε τι που θα μπορούσε να τον σώσει απ’ την καταστροφή. Θα ευχόμουν λοιπόν, ο
ίδιος ο άνθρωπος να πιστέψει στη δύναμή του και να παλέψει ώστε να δημιουργήσει έναν κόσμο
«στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».
ΧΑΡΑ: Θα σου πω μία ευχή και για τα τρία! Να υπάρχουν πάντα άνθρωποι στη χώρα στο θέατρο και
στον πλανήτη που ξέρουν να αγαπάνε !!

Μέσα από τα βάθη της φρικαρισμένης μας καρδιάς σας ευχαριστούμε πολύ.
Free Freaks.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την κριτική της Λένας Σάββα για την παράσταση Free Freaks.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την κριτική της Ελπινίκης Νίνου για την παράσταση Free Freaks.