Συνέντευξη της μουσικοσυνθέτιδος Ανθής Γουρουντή στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση «ΠΑΚΟ ΓΙΟΥΝΚΕ» του ΣΕΖΑΡ ΒΑΓΙΕΧΟ στο θέατρο 104.

1) Κυρία Γουρουντή καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.
α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;
Γεννήθηκα και ζώ στον Πειραιά. Είμαι μουσικός , εργάζομαι στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και εκτός από τα δύο φυσικά μου παιδιά εδώ και 10 χρόνια έχω αποκτήσει ένα τρίτο, μουσικό, το φωνητικό σύνολο Libro Coro. Γράφω κείμενα και μουσική, με ενδιαφέρουν οι λόγιοι Έλληνες συνθέτες -σύγχρονοι και παλαιότεροι- όπως και οι παραστατικές τέχνες.

β) Θα μας πείτε 5 πράγματα για τον εαυτό σας, που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι σας;
Αγαπώ τα ταξίδια με καράβι, να κολυμπάω, να φτιάχνω σταυρόλεξα, να πίνω τσιπουράκια δίπλα στη θάλασσα και πάντα ένα σκέτο καφεδάκι μετά το φαγητό.....

2) Από την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου στο Θέατρο 104 θα παρουσιάζεται η παράσταση «ΠΑΚΟ ΓΙΟΥΝΚΕ» του ΣΕΖΑΡ ΒΑΓΙΕΧΟ. Πρόκειται για ένα υπαρξιακό ψυχογράφημα εναντίον του εκφοβισμού όπου οι πρωταγωνιστές, έφηβοι και καθηγητές, ζουν σε μια μονίμως ποτισμένη ψυχολογική και σωματική βία.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον συγγραφέα και για την παράσταση;
Ο Περουβιανός Σεζάρ Βαγιέχο είναι ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες ποιητές του 20ου αιώνα με τον σπαρακτικό αυθεντικό λόγο του μετατρέπει πολιτικά αφηρημένες έννοιες σε ανθρώπινο βίωμα και συναίσθημα. Γεννήθηκε στις Άνδεις το 1892.Σπούδασε φιλολογία και νομικά. Εργάσθηκε σαν εργάτης ζάχαρης-σημαντικός σταθμός για την ιδεολογική και αισθητική του ωρίμανση- φυλακίστηκε , απολύθηκε από την εργασία του σαν δάσκαλος, και μετανάστευσε στο Παρίσι όπου και πέθανε το 1938. Ο μαρξιστής Βαγιέχο υπήρξε πρωτοπόρος στην τέχνη του, σουρεαλιστής πριν τους σουρεαλιστές και κινηματίας πριν τα κινήματα της ποίησης εμφανιστούν στην Ευρώπη. Λίγα λόγια για την παράσταση τώρα: το 1931 ο Βαγιέχο στην ιδιότυπη νουβέλα του “ΠΑΚΟ ΓΙΟΥΝΚΕ” θίγει τον σχολικό εκφοβισμό ως μια μορφή βίας που υπό κλίμακα σημαδεύει και διατρέχει και την ενήλικη ζωή του ατόμου. Η διασκευή/δραματουργική επεξεργασία έγινε από τους Λευτέρη Παπακώστα και Κατερίνα Παρισσινού με σύμβουλο την Δρ Κατερίνα Διακουμοπούλου και το “παιδικό αφήγημα''- άμεσα συνδεδεμένο και με την ζωή των ενηλίκων -μετατρέπεται σε ότι θα παρακολουθήσετε.... έμφυλη βία, κοινωνική βία, ταξική βία, θεσμική βία, ρατσιστική βία, η βία εν γένει ως μια «κανονικότητα» στην οποία πρέπει να απαντήσουμε....

3) α) Ποιος είναι ο Πάκο Γιούνκε;
Ο Πάκο Γιούνκε, ένα χωριατόπαιδο, πρωτοπηγαίνει σχολείο. Η μάνα του δουλεύει υπηρέτρια στο πλουσιόσπιτο του τοπικού μεγιστάνα Ντόριαν Γκριβ. Τον Πάκο τον στέλνουν σχολείο βασικά για να συνοδεύει και να ψυχαγωγεί τον Ουμπέρτο, γιο των Γκριβ,ο οποίος τον ταπεινώνει, κακομεταχειρίζεται και ασκεί βία επάνω του. Έτσι στη σχολική τάξη θα μεταφερθεί η ήδη διαμορφωμένη σχέση αφέντη-υπηρέτη από το πλουσιόσπιτο των Γκριβ ενώ παράλληλα κάθε μορφή βίας εμφανίζεται στο προσκήνιο.....

β) Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε την πρωτότυπη μουσική στην παράσταση αυτή;
Η μουσική των Άνδεων και η φωνή της Ιμα Σουμάκ χρωμάτιζαν πάντα ηχητικά τα παραμύθια μου. Η υπερβατική αισθητική της ποίησης του Σεζάρ Βαγιέχο παράλληλα με την αδρή γραμμή του εμμονικού“ πως να πω, τι να πω” που διατρέχει ως κοινωνικό ταξικό- άγχος το λόγο του.

4) α) Πως δουλεύετε την μουσική μιας παράστασης;
Αρχικά “διαβάζω” πολύ τον συγγραφέα, την εποχή, τις καταβολές του, τις προθέσεις του , την κοινωνική του τοποθέτηση , ενώ παράλληλα “ακούω” με προσοχή τον σκηνοθέτη. Η μουσική μιάς θεατρικής παράστασης πρέπει να την υπηρετεί και η όποια προσωπική επιθυμία του δημιουργού της πρέπει να πειθαρχεί στην σκηνική οικονομία του έργουκαι τον σκηνοθέτη του. Στο “Πάκο Γιούνκε”, κάποια στιγμή “ξέφυγα” συνεπαρμένη από τις πρόβες και τις φυσικές δεξιότητες των κοριτσιών που υποδύονται τους ρόλους, και έτσι εκτός από την μουσική που θα αξιοποιηθεί στην τρέχουσα παράσταση δημιουργήθηκε και ένα υλικό το οποίο θα ηχογραφηθεί και θα αξιοποιηθεί πιθανά σε δεύτερο χρόνο παραστατικά.

β) Πως ήταν η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Ο Λευτέρης Παπακώστας είναι ένας εξαίρετος νέος σκηνοθέτης. Καθαρός και λιτός στις γραμμές του, εύστοχος και ακριβής. Αποτελεσματικά ευφυής, τόσο που θα μπορούσε να σκηνοθετήσει όπερα σε....ασανσέρ! Ευγνωμοσύνη αποδίδω στη Χρύσα Καψούλη που τον έφερε στην καλλιτεχνική ζωή μου. Τα κορίτσια που ερμηνεύουν τους ρόλους των τριών μαθητών και του καθηγητή (Μικαέλα Δανά ,Φιλιππία Κοντογιαννακοπούλου ,Δήμητρα Παπουρτζή,Κατερίνα Παρισσινού)εκτός από τις υποκριτικές τους αρετές αποτελούν και καλλιτεχνικά πολυεργαλεία! Άλλωστε σαν ομάδα ΜΠΛΙΚ ΠΑΜΠΛΙΚ έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν (“Ο Νεαρός Βασιλιάς”. “Τα Δόντια”κλπ ).

5) α) Σας έχει μείνει κάποια φράση από την παράσταση; Αν ναι, ποια;
«Φτυάρισα πολύ χιόνι για σένα, για να μπορείς να κοιμηθείς...».

β) «Η οργή που τον άνθρωπο κομμάτια τον κάνει , παιδιά...» είπε ο Σέσαρ Βαγιέχο . Με ποιο τρόπο αποτυπώσατε τη βία και την οργή που 'ναι ο κύριος θεματικός άξονας της παράστασης στην μουσική σας;
Ο ρυθμός . Ο ρυθμός του σώματος, των ποδιών, μια εφιαλτική ρυθμική λούπα με μια σπαραχτική προσπάθεια του ακορντεόν να ψελλίσει μελωδίες ενώ τα 7/8 υποσκάπτουν ραπ εκφραστικές επιθυμίες ...

6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;
Αν και συνήθως με συνεπαίρνουν η ποίηση και τα θεατρικά έργα , αυτή τη χρονική στιγμή διαβάζω και ξαναδιαβάζω την παράξενα επίκαιρη “Ιστορία του Μεσσαίωνα” του Ε.Α. Καμίνσκι. Τραγούδι -τατουάζ για εμένα αποτελεί το“Ash grove” του Benjamin Britten, και αγαπώ τον Βοτανικό και το ταβερνάκι του Δημήτρη του Λελούδα...

7) Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;
Μουσικά ασχολούμαι με την μελέτη προς παρουσίαση ενός Ρέκβιεμ , ανυπομονούμε να συνεργαστούμε ξανά με τους Septicflesh και ετοιμάζομαι με την ομάδα μου Libro Coro να γιορτάσουμε με σημαντικές συναυλίες/παραστάσεις τα 10 μας χρόνια!

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.
Τι στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κόσμος του θεάτρου , της μουσικής, του χορού, της τέχνης γενικότερα βρίσκεται σε αναστάτωση. Μέσα από τη σελίδα σας λοιπόν θα επιθυμούσα να ενώσω τη φωνή μου μαζί τους ,διεκδικώντας -πέρα από την απόσυρση του τεχνοκτόνου Π.Δ.85/22- και την ίδρυση επιτέλους δημόσιων Ανωτάτων καλλιτεχνικών σχολών στα πανεπιστήμια που να καλύπτουν τα αντικείμενα των ηθοποιών, χορευτών, σκηνοθετών, μουσικών.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.