Συνέντευξη της Πέγκυς Σταθακοπούλου για την παράσταση «Ευτυχισμένες μέρες» στο θέατρο Τόπος Αλλού.

1)Καλησπέρα κυρία Σταθακοπούλου. Σας ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης. Φέτος σας βρίσκουμε στο θέατρο Τόπος Αλλού να υποδύεστε την Ουίννυ στις Ευτυχισμένες μέρες του Μπέκετ. Πως νιώθετε για αυτή τη συνεργασία;

Η συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη Νίκο Καμτσή ,για το ανέβασμα του εξαιρετικού έργου του Σ. Μπέκετ "Ω! Τι Ευτυχισμένες Μέρες", ήταν μια ακόμα ευκαιρία -μετά την περσινή μας συνεργασία στο κείμενο του Άκη Δήμου "Σαν ρόδο και σαν αίνιγμα"- να συναντηθώ με έναν καλλιτέχνη, που με το πάθος του μέσα στην πορεία των χρόνων, έχει υπερασπιστεί το είδος του θεάτρου και την αισθητική που με συγκινεί.
Με τον Νίκο συνομιλούμε και συνεργαζόμαστε με αλληλοσεβασμό και εκτίμηση! Αγωνιούμε σαν μαθητές δραματικής σχολής για το αποτέλεσμα της παράστασης και προσωπικά ακολουθώ την σκηνοθετική αντίληψη του, με πίστη και εμπιστοσύνη! Η γνώση και η αισθητική της Μίκας Πανάγου στα σκηνικά και κοστούμια και η ευαισθησία του Γιάννη Ζέρβα στους φωτισμούς, σε συνδυασμό με το ηχητικό περιβάλλον και την μουσική του Κώστα Χαριτάτου είναι οι ιδανικές συνθήκες για μια ηθοποιό να εκτοξευθεί στον κόσμο του Σάμουελ Μπέκετ για να παραδοθεί άνευ όρων..
Ιδιαίτερα στην φετινή μας συνάντηση , μπροστά σε ένα κείμενο βαθιάς υπαρξιακής οδύνης όπως αυτό του Μπέκετ , η πρόκληση ήταν να επανεφεύρουμε αυτόν τον λόγο - 60 χρόνια μετά την γραφή του-έτσι που σήμερα όχι μόνο να αγγίξει τον θεατή , αλλά και να τον μετακινήσει σε τοπία πνευματικά φωτεινά , μακριά από την γκριζίλα των καιρών.
"ENA MEΓAΛO EYXAPIΣTΩ ΣTON AΓAΠHMENO MOY ΣYNAΔEΛΦO ΔHMHTPH NIKOΛOΠOYΛO ΓIA TO TAΛENTO TOY KAI THN ΣKHNIKH YΠEPOXH ΣYNYΠAPΞH MAΣ."

2) Πως προσεγγίσατε τον ρόλο σας;

Δεν μου είναι εύκολο να περιγράψω με λόγια την περιπλάνηση μου και την αγωνία μου σε κάθε πρόβα και κάθε παράσταση αυτού του μπεκετικού κόσμου! Είναι σαν να αναζητώ -σχεδόν να εκλιπαρώ για ένα φως πέρα από το ανθρώπινο της ύπαρξης μου ! Γιατί η Γουίνι προσπαθώντας απεγνωσμένα να υπάρχει , γαντζώνεται στο ΤΙΠΟΤΑ της ύπαρξης , μόνη καταμεσής στο κόσμο. Μεγαλώνοντας κι εγώ αναρωτιέμαι για όλα τα χρόνια που έφυγαν, για τους καθρέφτες των ονείρων μου , γιατί φυσικά ο κόσμος υπάρχει και χωρίς εμένα , τα αντικείμενα ανασαίνουν και χωρίς εμάς κι εμείς προσπαθούμε ξανά και ξανά για να αποτύχουμε κάθε μέρα και καλύτερα!
Συχνά κατακλύζομαι τις στιγμές της παράστασης από μια ακραία απελπισία κι ίσως γι αυτό αμέσως μετά το τέλος της βραδιάς ,στο πεζοδρόμιο του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ εκεί στην Κεφαλληνίας , μόλις τα φώτα σβήνουν είμαι πιο ατρόμητη από ποτέ !...Για λίγες μόνον ώρες ...Μέχρι την επόμενη παράσταση...

3)Το έργο καταπιάνεται με το θέμα του θανάτου. Ποιό είναι το νόημα που θέλει να μας περάσει ο συγγραφέας;

Ο ίδιος ο Μπέκετ συχνά απαντούσε" Δεν ξέρω... Αλλιώς δεν θα έγραφα.." Ριψοκίνδυνο να ερμηνεύεις τέτοια πλάσματα - σκέφτομαι...Νομίζω μιλάει για τον ακίνητο χρόνο, την αναπότρεπτη λογική , την άκαμπτη κανονικότητα της δισύλλαβης ζωής που φεύγει αμετανόητα. Για τις αλλαγές των πραγμάτων που δεν αλλάζουν , τον πυρετό της ύπαρξης , το φως και τα σκοτάδια μας. Αλλά και για την σιωπή ,την γοητεία, τις αναμνήσεις ,την άσκοπη ωραιοποίηση της ασημαντότητας μας.

4)Το θέατρο του παραλόγου είναι ένα πολύ ιδιαίτερο και γοητευτικό είδος. Τι πιστεύετε πως προσφέρει στον θεατή και στον ηθοποιό;

Διαφυγή και επιστροφή ...σαν να φυσάει ένα φρέσκο δροσερό αεράκι...κάπως σαν να μας δίνει μία υπόσχεση αυτό το ΠΑΡΑΛΟΓΟ πως όλα έρχονται , χάνονται και ξαναέρχονται κι εμείς δεν μαθαίνουμε ποτέ να μιλάμε για όλα αυτά η να ζούμε και χωρίς αυτά . Είναι κι αυτό μια ΕΥΛΟΓΙΑ.

5) Ο θεατρικός χώρος περνάει μια κρίση τους τελευταίους δυο μήνες με την υποβάθμιση των πτυχίων των καλλιτεχνών. Κάντε μας αν θέλετε ένα σχετικό σχόλιο.

Θεωρώ άστοχη και άκαιρη την στάση της πολιτείας και της κυβέρνησης φυσικά. Τα νέα παιδιά που αποφασίζουν να σπουδάσουν Θέατρο, συναντούν άπειρα εμπόδια . Αναγκάζονται να δουλεύουν σκληρά επί τρία χρόνια για να εξασφαλίσουν και οικονομικά τις σπουδές τους, ν ανακαλύψουν τον βαθύτερο εαυτό τους , να πείσουν τους γονείς και την οικογένεια τους , ότι αυτό που κάνουν έχει αξία και σημασία , παρακολουθούν καθημερινά υποχρεωτικά οκτάωρα μαθήματα όχι μόνο υποκριτικής αλλά μουσικής , κινησιολογίας και δραματολογίας και δίνουν την πιο ιερή μάχη της ζωής τους - όπως όλα τα παιδιά μας που φοιτούν, χωρίς ποτέ να είναι σίγουρα αν αυτός είναι τελικά ο ΔΡΟΜΟΣ τους.
Έρχεται η πολιτεία να τα τιμωρήσει; Να διαγράψει η να υποβαθμίσει αυτόν τον αγώνα για γνώση ;Σαν να μην έγινε ποτέ αυτή η σπουδή ;Kαι όλα να σταμάτησαν στο λύκειο ; Αλήθεια τώρα ;
Ναι ! Τίποτα δεν ήταν ποτέ ρυθμισμένο σωστά στο χώρο της Θεατρικής Παιδείας και Εκπαίδευσης Ναι ! Κανείς μέχρι τώρα δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά με την ποιότητα των Δραματικών Σχολών και Ναι χρειάζεται αξιολόγηση και παρακολούθηση στο τι ποιούν οι Δραματικές Σχολές ! Χρειάζονται αλλαγές ουσιαστικές ώστε ναι ,πραγματικά να παίρνουν τα παιδιά μας ανώτερη εκπαίδευση ! Αλλά ΟΧΙ υποβαθμίζοντας τα πτυχία των Ανώτερων Σχολών , ούτε με επιπόλαια βιασύνη ρυθμίζοντας πρόχειρα σε επίπεδο νομοθεσίας, το αύριο εκατοντάδων νέων ανθρώπων.
Αν η Πολιτεία πραγματικά ενδιαφέρεται για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό ,ανοίγει ουσιαστικό διάλογο με όλους τους φορείς και κυρίως με τους ίδιους τους σπουδαστές για το " δέον γεννέσθαι" .Μετά με προσοχή και περίσκεψη νομοθετεί και αν σφάλλει , διορθώνει!

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.
Διαβάστε εδώ την κριτική μας για την παράσταση.