Συνέντευξη της σκηνοθέτιδας και ηθοποιού Μαρίας Σάββα με αφορμή την παράσταση «Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας Καθημερινότητας»  στο θέατρο Φούρνος.

Επιμέλεια: Έλλη Διακογιάννη

Τα κείμενα της Samantha Schweblin έχουν μια πολύ ιδιαίτερη δυναμική. Ποιο πιστεύεις πως είναι το νόημα που θέλουν να περάσουν;

Επέλεξα ως δραματουργός και σκηνοθέτης πέντε ιστορίες που θα μπορούσαν να συνομιλήσουν μεταξύ τους. Η δραματουργία εστιάζει στις σχέσεις που αναπτύσσονται κυρίως μέσα στην οικογένεια, τους δεσμούς των προσώπων, το δέσιμο και την αλληλεξάρτηση, όπως επίσης και τη βία που πολλές φορές αναπτύσσεται στις καθημερινές εστίες οικειότητας. Η Schweblin αναμετριέται με την έννοια της αγάπης και τις μεταμορφώσεις της, με τη μητρότητα και την πατρότητα, με το τραύμα του παιδιού, με την μη αποδοχή της διαφορετικότητας. Οι ιστορίες της Σαμάνθα Σβέμπλιν καταφέρνουν να διαλύσουν τους αποδεκτούς κανόνες της κοινωνίας και να μας κάνουν να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσαμε να περιηγηθούμε στην ηθική χωρίς αυτούς και γιατί τους αποδεχθήκαμε κάποτε.

Πώς βίωσες τη συμμετοχή σου στη παράσταση;

Συμμετείχα ως δραματουργός, μεταφράστρια, σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός, ασχολήθηκα με τα videos και τη μουσική επιμέλεια της παράστασης και με πολλά άλλα. Ήταν κάτι που απαιτούσε για αρκετούς μήνες να υπάρχει από τη πλευρά μου ένα ολοκληρωτικό δόσιμο ώστε να μπορέσω να καλύψω όλους αυτούς τους τομείς, όμως σε όλα αυτά είχα τη βοήθεια της ομάδας όποτε χρειαζόταν. Ήταν μια συλλογική προσπάθεια που έδωσε νόημα στην προσωπική μου προσπάθεια για να ολοκληρωθεί το ανέβασμα της παράστασης.

Ποια είναι η αγαπημένη σου απ’ τις παρουσιαζόμενες ιστορίες;

Σαν σκηνοθέτης τις αγαπάω όλες αλλά σαν ηθοποιός σίγουρα ξεχωρίζω τις «απελπισμένες γυναίκες» και την ιστορία «Η Βαριά βαλίτσα του Μπεναβίδες».

Πόσο κοντά στον δικό μας κόσμο πιστεύεις πως είναι ο κόσμος της συγγραφέως;

Οι ιστορίες της Σαμάνθα Σβέμπλιν, μινιμαλιστικές και παράξενες, συνδέονται βαθειά με την καθημερινότητά μας. Χωρισμένοι γονείς, γυναίκες που τις εγκαταλείπουν, άνδρες ανίκανοι να συνεχίσουν τη ζωή με τη γυναίκα τους, αλλά και άνθρωποι που μπορεί να ζουν δίπλα μας και να κρύβουν παράξενους και σκοτεινούς κόσμους. Οι ιστορίες μιλούν για τους δεσμούς, την αλληλεξάρτηση, αλλά και τη βία που πολλές φορές αναπτύσσεται στις καθημερινές εστίες οικειότητας. Όλα αυτά είναι απόλυτα γνώριμα απλά παρουσιάζονται μέσα από μια φόρμα που βασίζεται στο άφθονο χιούμορ και στο παράξενο.

Πώς προσέγγισες τον ρόλο σου;

Οι ιστορίες περιέχουν συμβολισμούς, έτσι ο ηθοποιός χρειάζεται στην αρχή να δουλέψει διερευνώντας το ψυχολογικό υπόβαθρο του ρόλου του και να αναπτύξει τις σχέσεις με τα άλλα πρόσωπα. Στν συνέχεια να δουλέψει αυτοσχεδιαστικά και κινησιολογικά για να υποστηρίξει τη σκηνική φόρμα που προτείνεται σκηνοθετικά, ώστε να παραχθεί η φόρμα που θα αναδείξει τον συμβολισμό και το χιούμορ της κάθε ιστορίας.

«Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας Καθημερινότητας». Ποιος είναι ο δικός σου δεσμός με το ανοίκειο;

Το ανοίκειο είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, το συναντάμε πολύ συχνά γύρω μας και καμμιά φορά και μέσα μας. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να το δούμε κατάματα, να μην το φοβηθούμε αλλά να το αντιμετωπίσουμε.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.

Διαβάστε την κριτική της παράστασης μας εδώ.