Συνέντευξη του Luis Gómezbeck στο θεατρο.gr.

Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.
- Καλησπέρα σας, καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες σας.

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για σας, για να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;
- Θ’ απαντήσω όπως παρουσίαζα τον εαυτό μου, με χιουμοριστική διάθεση, σε έντυπο όπου αρθρογραφούσα: «Είμαι, με αλφαβητική σειρά: άφραγκος, δάσκαλος θεατρικής αγωγής, δημοσιογράφος, ηθοποιός, Μεξικανός, μεταφραστής, πατέρας, ποιητής, σκηνοθέτης του θεάτρου, συγγραφέας, φανατικός αναγνώστης και φωτορεπόρτερ».

Τώρα θα απαντήσω όπως λέει η Wikipedia, τρομάρα μου: «...Είναι ο πρώτος Μεξικανός που έχει γράψει και εκδώσει στην ελληνική γλώσσα (μελέτες, δοκίμια και ποίηση). Είναι από τους ελάχιστους μη Έλληνες που μεταφράζουν από άλλες γλώσσες στην ελληνική. Έχει παίξει σε σκηνές της Αγγλίας, της Αργεντινής, της Ελλάδας, του Μεξικού, της Ισπανίας, του Ισραήλ, της Ιταλίας και της Σκωτίας. Έχει βραβευτεί στην Ελλάδα για τη δουλειά του ως φωτογράφου...».

Επίσης, μου αρέσει πολύ να μαθαίνω ξένες γλώσσες, καθώς και τα πολιτιστικά-ερευνητικά ταξίδια, τρέχω μαραθωνίους, λατρεύω το γαλακτομπούρεκο, το σαρακοστιανό τραπέζι, συλλέγω νομίσματα άλλων χωρών και καρτ ποστάλ από μουσεία απ’ όλο τον κόσμο και τρελαίνομαι για τις γυναίκες που διαβάζουν μανιωδώς.

Τι είναι η Βιομηχανική του Μέγιερχολντ;
- Η Βιομηχανική ή Εμβιομηχανική ή Μέθοδος του Εμβιομηχανικού, είναι ένα σύστημα εκπαίδευσης των ηθοποιών που βασίζεται στη σύνδεση φυσιολογικών διεργασιών με ψυχοσυναισθηματικές διεργασίες. Αναπτύχθηκε από τον Βσέβολοντ Μέγιερχολντ από το 1922 και σκοπός της μεθόδου του είναι ν’ αυξήσει τις συναισθηματικές δυνατότητες ενός έργου και να εκφράσει σκέψεις και ιδέες που δεν αναπαρίστανται εύκολα στο νατουραλιστικό θέατρο της εποχής του.

Οι εμβιομηχανικές τεχνικές αναπτύχθηκαν κατά την ακμή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στη Σοβιετική Ένωση (1920–1930) και θεωρούνται πρόδρομος του σωματικού θεάτρου. Η επιτυχία του έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στη «σωματική εκπαίδευση του προγράμματος σπουδών κάθε σοβιετικής δραματικής σχολής» και εξακολουθεί να θεωρείται σημαντικό, ειδικά σε χορογραφίες και μουσικές παραστάσεις. Η εμβιομηχανική λοιπόν, είναι η μελέτη της δομής και της λειτουργίας των βιολογικών συστημάτων, όπως των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών, των οργάνων, των μυκητών και των κυττάρων, μέσω των μεθόδων της μηχανικής.

Τώρα, η πρώτη μου επαφή με τη Βιομηχανική του ήταν στο Μεξικό πριν από πολλά χρόνια, κατά την πρώτη μου εκπαίδευση ως ηθοποιού. Ομολογώ πως τότε δεν την είχα κατανοήσει. Οι ασκήσεις που είχα μάθει όμως με συνόδευαν, αλλά ήξερα μέσα μου ότι ο Μέγιερχολντ ήταν κάτι παραπάνω από σωματικές ασκήσεις. Η δεύτερη και καθοριστική μου επαφή ήταν στο Λονδίνο. Εκεί αντιλαμβάνονται πολύ σοβαρά τις ριζοσπαστικές του θεωρίες, υπάρχουν σχολές, όπου το μάθημα της Βιομηχανικής είναι βασικό και όπου η μελέτη των απόψεών του είναι συστηματική, υπάρχει πρωτογενής βιβλιογραφία, υπάρχουν επίσης αναρίθμητες μελέτες, έρευνες και μεταφράσεις.

Τότε κατανόησα αυτό που και εμένα με απασχολούσε χρόνια (τι πρέπει να είναι τελικά ο ηθοποιός). Ο Μέγιερχολντ πίστευε στην εξέλιξη του ηθοποιού σε μια ολιστική οντότητα: πνεύμα, ψυχή και σώμα. Σου μιλάει αυστηρά και δίκαια, δείχνοντας τον δρόμο που και ο ίδιος διέσχισε. Προτρέπει τον σπουδαστή να ασχολείται με την ψυχή του μέσω της αυτογνωσίας, να διευρύνει το πνεύμα του μέσω της μελέτης και να δουλέψει αδιάκοπα το σώμα του. Χωρίς να ηθικολογεί προτρέπει τον ηθοποιό να είναι ηθικός, αληθινός, δίκαιος, αλληλέγγυος. Και εγώ το πιστεύω, δεν μπορείς να ζεις στον κόσμο μέσα στη λάσπη και μετά ν’ ανέβεις στη σκηνή για να μιλήσεις περί ηθικής ή ανθρωπιάς. Χωρίς την αυτογνωσία δεν νοείται να λέγεται κάποιος «ηθοποιός».

Αν έπρεπε να επιλέξετε μεταξύ θεάτρου ή φωτογραφίας, τι θα επιλέγατε και γιατί;
- Δεν είναι απαραίτητο να επιλέξεις, η κάθε ενασχόληση έχει το δικό της χωροχρόνο. Όλα όσα κάνω είναι αλληλένδετα, λόγου χάρη, με τη φωτογραφία παρατηρώ τον κόσμο και με το θέατρο το ερμηνεύω.

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τη ΣΑΪΤΑ;
- Είναι μια ΑΜΚΕ που έχει προφανή στόχο την καλλιτεχνική δημιουργία και εκπαίδευση, αλλά και τη συνεργασία, κυρίως, με ισπανόφωνες χώρες. Έχουμε ανεβάσει δηλαδή παραστάσεις, οργανώσει εκθέσεις, διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα και το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε καταφέρει να φέρουμε καλλιτέχνες από το εξωτερικό, ώστε να δείξουν εδώ τη δουλειά τους μέσω παραστάσεων ή ειδικών μαθημάτων.

Η θεατρική παράσταση «Ελευθερία Κινήσεων» του πολυβραβευμένου συγγραφέα Ramiro Torres de Miguel, ανεβαίνει σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Θέατρο Άβατον (Ευπατριδών 3, Αθήνα) για τρεις μόνο παραστάσεις, την Παρασκευή 29 και το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου στις 21:00 και την Κυριακή 1 Οκτωβρίου στις 19:00, σε μετάφραση – ερμηνεία δική σας. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το συγγραφέα και για το έργο;
- Με τον Ramiro είμαστε φίλοι και συνεργάτες εδώ και 25 χρόνια. Είμαστε από την ίδια πόλη στο Μεξικό και έχουμε ταξιδέψει μαζί σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Όταν άρχισε να γράφει θεατρικά έργα ήθελε να ξέρει τη γνώμη μου (για τον οποίο τον ευχαριστώ) και έτσι συζητούσαμε για τον τρόπο γραφής του. Φυσικό ακόλουθο ήταν να τα ανεβάσουμε εδώ στην Αθήνα, όπως και έγινε. Έχουμε παρουσιάσει άλλα τρία έργα του, πάντα σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα εδώ στην πόλη μας.

Το έργο που παρουσιάζουμε αυτή τη φορά είναι ένας μονόλογος που έγραψε βασισμένος σε πραγματικές μαρτυρίες κάποιων μεταναστών, οι οποίες είναι ιστορίες μετανάστευσης με ένα κάποιο αίσιο τέλος (παρόλο τις δυσκολίες της διαδρομής). Η ραχοκοκκαλιά του κειμένου όμως, είναι η δική μου ιστορία, την οποία γνωρίζει πολύ καλά ο συγγραφέας.

Η παράσταση ασχολείται δηλαδή -χωρίς αυτολογοκρισία- με τη μετανάστευση από τη σκοπιά του μετανάστη, με τις εμπειρίες που ζει καθημερινά και με τη διαδικασία προσαρμογής του, όπως είναι η εκμάθηση άλλης γλώσσας, η εύρεση εργασίας, η αντιμετώπιση πολύ περίπλοκων διαδικασιών και η διακοπή του να είναι άτομο για να γίνει «ξένος».
Πάντως, ο συγγραφέας προειδοποιεί το κοινό ότι θ’ ακούσει πράγματα που δεν θα του αρέσουν...!

Πως εμπλέκεται ο Καβάφης στο έργο;
- Ο Καβάφης υπήρξε μετανάστης ο ίδιος και ήταν ένα θέμα που τον απασχολούσε και αυτό μπορούμε να το δούμε σε ποιήματά του, όπως «Η Πόλις» ή «Εις το επίνειον», τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο θεατρικό μας κείμενο.

Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από άρθρο που κάποτε είχα διαβάσει στην Εφημερίδα των Συντακτών: «...Το καβαφικό ταξίδι δεν είναι μόνο το ωραίο ταξίδι, το ταξίδι που δίνει η Ιθάκη, είναι ταυτόχρονα και το ταξίδι του ξεριζωμού (Λυπήθηκαν μεγάλως/στον αποχωρισμό των./Δεν τόθελαν αυτοί/ήταν η περιστάσεις./ Βιοτικές ανάγκες/ εκάμνανε τον ένα/ να φύγει μακρυά-/Νέα Υόρκη ή Καναδά). Έναν ξεριζωμό που συναντά κανείς και στη βιογραφία του ποιητή...».

Και γιατί πρέπει κάποιος να παρακολουθήσει την παράστασή σας;
- Για ν’ ακούσει από πρώτο χέρι πως είναι να είσαι μετανάστης, τι κουβαλά, τι φοβάται, τι θέλει να πει στους ντόπιους, τι μπορεί να προσφέρει, τι δουλειά πρέπει να κάνει ο ίδιος ώστε ν’ απαλλαχτεί και αυτός από καχυποψίες, προκαταλήψεις, μνησικακίες. Το έργο δηλαδή δεν είναι μονόπλευρο, καταπιάνεται με το θέμα από μια πιο σφαιρική οπτική, με τα λάθη και τις ευστοχίες και των δυο πλευρών.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
- Η περιοδεία στην Ευρώπη αυτής της παράστασης. Η σκηνοθεσία ενός άλλου έργου του Ramiro στις αρχές του ’24. Η έκδοση ενός βιβλίου μου πάνω στον Μέγιερχολντ και η έκδοση της τρίτης μου ποιητικής συλλογής. Σε οικογενειακό επίπεδο... πολλά.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, τραγούδι, σημείο στη πόλη;
- Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι τρία: «Πέδρο Πάραμο» του Χουάν Ρούλφο. «Ο ξένος» του Αλμπέρτ Καμύ. «Η αντίσταση» του Ερνέστο Σάμπατο.

Το αγαπημένο μου τραγούδι... δύσκολο, θα πω το «Ο ήλιος κοίταξε τη γη» σε στίχο Κακογιάννη και μουσική Θεοδωράκη. Εγώ ακούω μανιωδώς κλασική μουσική, οπότε μπορώ να σας πω τους συνθέτες που αγαπώ ιδιαίτερα: Μπετόβεν, Στραβίνσκι, Γκλας, Περτ, Ρεβουέλτας, Σκαλκώτας και εννοείται ο συμφωνικός Μίκης.

Το αγαπημένο μου σημείο της πόλης είναι ο κήπος του σπιτιού μου.

Μια ευχή για τη σελίδα και τους αναγνώστες μας.
- Τα χρόνια, οι χαρές και οι συνεργασίες να είναι αμέτρητα.

Σας ευχαριστώ θερμά.
Εγώ σας ευχαριστώ ιδιαίτερα που δίνετε βήμα στους καλλιτέχνες που δεν έχουν χιλιάδες ακόλουθους και ως εκ τούτου, θεωρούμεθα αποτυχημένοι!

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.