Συνέντευξη του Άρη Ηλία Τοπάλογλου και της Τερέζας Καζιτόρη στο θεατρο.gr.

1) Καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Άρης: Καλησπέρα!!! Χαίρομαι πολύ για την συνέντευξη και την γνωριμία μας!

Α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Πως προέκυψε το θέατρο στην ζωή σας;

Τερέζα: Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα με έλκυαν οι τέχνες. Από μικρή ζωγράφιζα και τραγουδούσα, έπαιζα κιθάρα, έγραφα ιστορίες...Είχα και γονείς φιλότεχνους, καλλιτέχνες μέσα τους, που με πήγαιναν από παιδί σε καλλιτεχνικά δρώμενα...Με το θέατρο δεν είχα ιδιαίτερη σχέση. Τουλάχιστον όχι επίσημα. Δηλαδή, δεν ήμουν ποτέ σε κάποια ομάδα και δεν έπαιζα στις παραστάσεις του σχολείου μου. Σαν παιδί όμως ντυνόμουν με ότι έβρισκα και έπλαθα ιστορίες. Όλη μέρα αυτό έκανα και τις πίστευα βαθιά τις ιστορίες μου (αυτό πρέπει να το συζητήσω με την ψυχολόγο μου). Στα 18 μου πέρασα στο πανεπιστήμιο και τραγουδούσα επαγγελματικά αλλά καθόλου δεν είχε περάσει το «ηθοποιός» από το μυαλό μου, μέχρι που ήρθε τυχαία το θέατρο στο δρόμο μου και τώρα δε μπορώ να βγάλω από το «ηθοποιός» μυαλό μου και την καρδιά μου.

Άρης: Γεια σας, ονομάζομαι Άρης Ηλίας Τοπάλογλου, γεννήθηκα σε μία επαρχιακή πόλη της Θεσσαλίας, την Καρδίτσα και μεγάλωσα σε μία αγροτική οικογένεια που δεν έχει καμία σχέση με τις τέχνες. Το θέατρο δεν μπορώ να πω ότι προέκυψε κάποια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή μου. Σε πολύ μικρή ηλικία, από τότε που με θυμάμαι, ήξερα ότι είχα μία ιδιαίτερη εσωτερική ανάγκη για έκφραση και αργότερα στα χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου με τη συμμετοχή μου σε σχολικές παραστάσεις κατάλαβα ότι είναι αυτό είναι το μόνο που μου ταιριάζει.

Β) Ποιο είναι το μότο και η φιλοσοφία σας;

Τερέζα: «Όποιος βλέπει με τα μάτια της ψυχής βγάζει φτερά» Είναι μια ατάκα που είπα 6 χρόνων μια μέρα που ήμουν πολύ σκεπτική (τρομάζω) και προσπαθώ να μη την ξεχνάω.

Άρης: Το μότο μου είναι ΄΄τα εμπόδια είναι για να ξεπερνιούνται΄΄ και γενικότερα η φιλοσοφία μου είναι να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά και να μη λειτουργώ παρορμητικά.

Γ) Άρη πριν λίγα χρόνια είχατε ξανασυνεργαστεί εσύ με τον κύριο Πακάκη στο έργο Μάνα στο χώρο του Faust. Πώς ήταν η εμπειρία σας αυτή να ξαναβρίσκεστε μαζί στο ίδιο κυριολεκτικά σανίδι;

Άρης: (γέλια) Ναι, η αλήθεια είναι ότι για μένα πλέον ο χώρος του Faust είναι συνυφασμένος με τον Σταμάτη. Φέτος δουλεύουμε πάνω σε κάτι τελείως διαφορετικό, με έντονο κωμικό χαρακτήρα και άλλη αισθητική. Σκηνοθετικά βέβαια διακρίνει κανείς αρκετές ομοιότητες, όπως έντονες ρυθμικές σκηνές, δυνατές εικόνες, χορογραφίες, τραγούδια και πρωτότυπες μουσικές. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, μπορώ να πω ότι έχουμε μία άψογη συνεργασία, είναι πολύ κατανοητό και ξεκάθαρο αυτό που ζητάει από έναν ηθοποιό, παραμένοντας πάντα ανοιχτός σε προτάσεις πάνω στο στήσιμο των σκηνών.
Γενικά είμαι πολύ χαρούμενος που συναντιόμαστε ξανά και πολύ ευχαρίστως θα συνεργαζόμουν και πάλι μαζί του στο μέλλον.

Δ) Τερέζα εκτός από ηθοποιός είσαι και μια καταξιωμένη τραγουδίστρια. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια και για αυτή σου την ιδιότητα;

Τερέζα: Η πρώτη μου μεγάλη αγάπη ήταν η μουσική. Ήθελα να μάθω άρπα αλλά δεν ήταν εύκολο. Είναι ακριβό σπορ και δεν υπάρχουν καθηγητές. Μου είπαν να ξεκινήσω άλλο έγχορδο γιατί θα βοηθούσε αυτό να μάθω αργότερα άρπα. Ξεκίνησα κιθάρα. Έκανα οκτώ χρόνια και μετά την βαρέθηκα... δεν έκανα άρπα ποτέ...βέβαια ποτέ δεν είναι αργά....Κάποια στιγμη είδα ένα videoclip της Christina Aguilera, το «Ain’t no other man»! Και λέω αυτό θέλω να γίνω!!! Έτσι ξεκίνησα τραγούδι και δεν το άφησα ποτέ. Κάνω μαθήματα πολλά χρόνια, μοντέρνο, musical, κλασικό και έχω δουλέψει σαν επαγγελματίας τραγουδίστρια σχεδόν δέκα χρόνια. Έχω δουλέψει σε πολλά μαγαζιά, γράφω μουσική και τώρα το εκπληρώνω κυρίως μέσα από το θέατρο! Δεν έγινα η Christina Aguilera αλλά μέσα από τα πρότυπα μου αρχίζω τώρα να βρίσκω τη δική μου ταυτότητα και χαίρομαι πολύ γι αυτό!

2) Από την Τετάρτη 11 Οκτώβρη και κάθε Τετάρτη για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο θέατρο Faust (Καλαμιώτου 11 & Αθηναΐδος 12) επιστρέφετε στο θέατρο Faust, με τη νέα σας μουσικοθεατρική κωμωδία «ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ». Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση;

Τερέζα: ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ! Πολύ αγαπημένη μου δουλειά. Την περιμένω με ενθουσιασμό και αγωνία ταυτόχρονα! Στην ακρόαση μας είχαν στείλει να μάθουμε ένα απόσπασμα από το έργο και μόλις το διάβασα λέω «Εντάξει τα σπάει...θέλω να είμαι»! Τώρα λέω «δε θέλω να τελειώσει». Ο Σταμάτης έχει κεντήσει στο κείμενο... έχει εντοπίσει όλα τα χαρακτηριστικά από τις Τελενοβέλες των 90’s και έχει φτιάξει τη δική του που τις συμπυκνώνει όλες. Επίσης, η Μάρω Μαρκέλλου έχει γράψει τραγούδια ευρηματικά, αστεία και απόλυτα ουσιαστικά για τη ροή της ιστορίας, τα οποία συνοδεύονται από πολύ ωραίες χορογραφίες, τις οποίες υπογράφει η Εύη Τσακλάνου χορογράφος. Έχω μεγάλες προσδοκίες από την παράσταση! Θεωρώ, αν μου επιτρέπεται να το πω, ότι μοιάζει σε λογική με το «Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», μια ταινία που λατρεύω. Γιατί σχολιάζει μια εποχή και καυτηριάζει με αλήθεια, χωρίς φανφάρες...έχει ατάκα, έχει τραγούδια και χορογραφίες...τα έχει όλα!

Άρης: Όπως πολύ καλά είπατε, είναι μία μουσικοθεατρική παράσταση, με πολύ γέλιο, κέφι και ενέργεια. Στόχος μας είναι ο θεατής να ταξιδέψει μαζί μας, να διασκεδάσει και μέσα από την Τελενοβέλα μας θα διαπιστώσει ότι, αυτές οι φαινομενικά ακραίες σχέσεις μεταξύ των ηρώων που είναι βασισμένες σε γνωστές μεξικάνικες τελενοβέλες των 90΄s, δε διαφέρουν και πολύ από τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Έρωτες, απαγορευμένα πάθη, απάτες και εκβιασμοί, είναι μερικά στοιχεία της ανατρεπτικής ιστορίας μας. Όλα όμως για κάποιο λόγο γίνονται και οι θεατές
κατά την διάρκεια της παράστασης θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν, να δικαιολογήσουν και να αγαπήσουν τους ήρωες μας.

3) Α) Ποιος είναι ο ρόλος σας;
Β) Πείτε μου δυο λόγια για το... ζευγάρι σας, δηλαδή ο ένας για τον άλλον.

Τερέζα: Εγώ κάνω τη Bonita. Μια «παρακατιανή», που έχει μεγαλώσει σε χωματερή, αλλά ξέρει να τραγουδάει και να χορεύει. Είναι κακομοίρα... αλλά και περήφανη που τα έχει καταφέρει. Και μαντέψτε... την Bonita την ερωτεύεται ο πλούσιος Alejandro και την πάει στην έπαυλη του, που είναι μια εστία τοξικών, ύπουλων ανθρώπων, σφετεριστών και δολοφόνων που όλοι εποφθαλμιούν τα χρήματα. Όμως η Bonita θα τους αλλάξει τα σχέδια... Ο Αλεχάντρο δε μοιάζει με την οικογένεια του. Είναι αφελής κι αυτό τον κάνει αγνό και καλοσυνάτο γιατί δεν ενστερνίζεται και ίσως να μην αντιλαμβάνεται και απόλυτα την κακία των μελών της οικογένειας του. Αυτό το στοιχείο το υπηρετεί υπέροχα ο Άρης Τοπάλογλου που τον υποδύεται. Εξάλλου είναι κι ο ίδιος ένα πολύ καλό παιδί και καταπληκτικός συνάδελφος! Ο Αλεχάντρο βέβαια, σε αντίθεση με τον Άρη, είναι και κακομαθημένος γιατί έχει μεγαλώσει στα πλούτη. Έχει μια πανάκριβη τζάγκουαρ, την οποία κάνει σμπαράλια κι αμέσως ζητά άλλη από τον «μπαμπά» του ενώ είναι σε κατάσταση διάσεισης. Ωστόσο, επειδή είναι ρομαντικός είναι έτοιμος να τα παρατήσει όλα για να είναι με τη Bonita. Τώρα αν το αντέξει θα το δούμε... (Σταμάτη σε βλέπω για Τελενοβέλα 2).

Άρης: Στην παράσταση υποδύομαι τον ρόλο του νεαρού εγγονού της οικογένειας de Rosario, Alejandro, που τον ενδιαφέρει κυρίως να βρίσκει ασχολίες μακριά από την έπαυλη και το εργοστάσιο της δυναστείας των Rosario και να περνάει καλά με τους φίλους του. Ο Alejandro ξαφνικά τρακάρει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ένα κορίτσι της ηλικίας του, με ταπεινή καταγωγή, μεγαλωμένο σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον, την Bonita Dolores lopez. Ερωτεύονται από την πρώτη στιγμή που αντικρίζει ο ένας τον άλλον. Αγνοώντας τα κοινωνικά ΄΄πρέπει΄΄, αποφασίζουν να παντρευτούν και να ζήσουν μαζί στο ράντζο της οικογένειας Rosario, κάνοντας νέα αρχή στην ζωή τους.
Η Bonita είναι ένα κορίτσι με αληθινά αισθήματα και καθαρή ψυχή. Δεν έχει καμία σχέση με τις κοπέλες της ΄΄ καλής κοινωνίας ΄΄ που τους ενδιαφέρει η επιφάνεια και επιδιώκουν σχέσεις συμφερόντων. Είναι ένας ΄΄άγγελος΄΄ όπως αναφέρεται και στο έργο.

4) Πως βλέπετε τα πράγματα προεκλογικά; Και τι έχετε να δηλώσετε για τις καταστροφικές πλημμύρες στην Ελλάδα;

Άρη, εσύ κατάγεσαι όπως μας είπες από την πληγείσα Καρδίτσα, είχατε πολλές καταστροφές εκεί;

Τερέζα: Και εδώ αρχίζει ο μονόλογος! Γενικά νιώθω ότι είμαστε σε πολύ μεταβατικούς καιρούς πολιτικά, γεωπολιτικά, περιβαλλοντικά, τεχνολογικά. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες...ο άνθρωπος κάνει τιτάνιες προσπάθειες να κερδίσει τη ζωή και να καθυστερήσει το θάνατο και ταυτόχρονα φέρει πιο κοντά του την καταστροφή. Είμαστε τα καλύτερα και τα χειρότερα όντα μαζί! Εμένα κάθε χρόνο μου φαίνεται φρικτό που καίγονται τόσα δάση (το λέω γιατί έχει άμεση σχέση με τις πλημμύρες). Μου φαίνεται τρομερό το πόση δύναμη έχει το κακό...το πόσο πολύ ισχύει το «με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Γιατί ένας θα βάλει φωτιά αλλά πόσοι θα πληγούν; Πόσοι άνθρωποι και ζώα θα κάνουν; Πόσοι θα χάσουν τις περιουσίες τους; Πόσο θα πληγεί ο πλανήτης; Πόσες καταστροφές θα φέρει ακόμα αυτή η καταστροφή, αφού δε θα υπάρχουν δέντρα να συγκρατήσουν τα νερά απ’ τις βροχές; Και για να μπω στο ψητό! Αυτό που έγινε με τις πλημμύρες, το βρίσκω σοκαριστικό και σαν φαινόμενο αλλά και από πλευράς πολιτείας. Η πολιτεία τα ρίχνει όλα στην ατομική ευθύνη και όταν, σε ακραίες περιπτώσεις, καλείται η ίδια να λάβει την ευθύνη ή να λάβει δράση δεν κάνει ούτε πρόληψή, αφού δεν πραγματοποίησε τα έργα για τα οποία είχε χρηματοδοτηθεί, ούτε βοηθά, καθώς δε βοήθησε ούτε για τα νεκρά ζώα, ούτε εμπόδισε την αισχροκέρδεια που ακολούθησε. Οι πλημμύρες το απέδειξαν περίτρανα. Και δεν είναι η εξαίρεση. Οι άνθρωποι εκεί έχασαν πολλά, κάποιοι τα πάντα...και κάποιοι πατούσαν πάνω στην ανάγκη τους και πουλούσαν το νερό σα χρυσάφι. Αυτό με προβληματίζει και σε ανθρώπινο και σε πολιτειακό επίπεδο. Αλλά να μου πεις...ένα δεν είναι αυτά; Εμείς δεν κάνουμε την πολιτεία; Και έρχομαι πάλι στο πρώτο ερώτημα πόση δύναμη έχει το «κακό» τελικά; Γιατί δεν υπάρχει μόνο κακό...χρειάζεται και φως για τις σκιές...

Άρης: Η πολιτική σήμερα είναι ένα αχανές τοπίο που συνεχώς μεταβάλλεται. Παρατηρώντας τα άτομα γύρω μου, βλέπω πολίτες να αναζητούν μια όαση στην έρημο, να έχουν την ανάγκη να πιστέψουν κάπου, κάποιον, κάτι. Δυστυχώς από κάποια, ας πούμε, τυχαία γεγονότα που όμως συμβαίνουν ανά τακτά διαστήματα, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές σε διάφορα σημεία στην Ελλάδα, αλλά και η ίδια η καθημερινότητα, μου επιβεβαιώνουν μία εικόνα που έχω στο μυαλό μου, ως κράτος είμαστε σαν ένα καράβι που μπάζει νερά.
Ευτυχώς το πατρικό μου στην Καρδίτσα δεν πλημμύρισε, βάλανε σακιά με άμμο μπροστά στην πόρτα και για μερικά εκατοστά δεν πέρασε το νερό στο σπίτι. Υπάρχει όμως κόσμος που ακόμα υποφέρει εκεί. Χάθηκαν άνθρωποι, σπίτια, περιουσίες. Ελπίζουμε για την όποια αποκατάσταση μπορεί να επέλθει, δεδομένου ότι στην παρούσα φάση, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας που παλεύουν για τα βασικά.

5) Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Τερέζα: Ναι! Συνεχίζω για δεύτερη χρονιά την γκαντεμωδία της χρονιάς, την παράσταση «Παρασκευή και 13» μετά από έναν πολύ πετυχημένο χειμώνα και μια καλοκαιρινή περιοδεία. Η παράσταση θα παίζει και φέτος κάθε Τρίτη στο θέατρο Νους στις 21:00. Επίσης, συμμετέχω σε άλλη μια παράσταση που λέγεται «Την Κυριακή έχουμε γάμο». Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό έργο του Γιάννη Ξανθούλη, που ζωντανεύει στο θέατρο για 8 μόνο παραστάσεις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τα Παρασκευοσάββατα από 20 Οκτωβρίου. Η παράσταση παίχθηκε και πέρσι και ήταν sold-out! Νιώθω πολύ τυχερή γιατί έχω την ευτυχία να είμαι σε δύο κωμωδίες και ένα δράμα εξασκώντας όλα μου τα εκφραστικά μέσα... γιατί και τα τρία έργα τα αγαπώ πολύ...και γιατί και στα τρία είχα υπέροχες συνεργασίες. Και δε το λέω για να το πω, ούτε για να φανούν όλα τέλεια!
Άρης: Αυτή την περίοδο είμαι επικεντρωμένος στην Τελενοβέλα μας. Μετά την πρεμιέρα, θα βρεθώ ξανά σε επικοινωνία για κάποιες θεατρικές δουλειές, αλλά ακόμη δεν είναι τίποτα ανακοινώσιμο.

6) Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Τερέζα: Χαίρομαι για την κουβέντα μας! Να συνεχίσετε να είστε δημιουργικοί και να κάνετε τόσο ουσιαστικές ερωτήσεις. Είναι ωραίο να δίνεις τροφή για συζήτηση και για πράγματα έξω από το «εγώ» του κάθε συνεντευξιαζόμενου!
Άρης: Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα για έναν ηθοποιό να βλέπει ανθρώπους να αγαπούν και να στηρίζουν το θέατρο όπως εσείς.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη και σας περιμένουμε στην πρεμιέρα μας.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.

Διαβάστε τη συνέντευξη του σκηνοθέτη της παράστασης Σταμάτη Πακάκη εδώ.