Ευχαριστούμε θερμά, για την άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμα της σελίδας μας θεατρο.gr για τη συνέντευξη αυτή.

1) Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με ένα επιφώνημα ... Ουάου.... Μόλις διάβασα το τίτλο της παράστασης μου γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα και συναισθήματα (δεν θα το κρύψω). Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση;

 Θα μπορούσα να σας πω πολλά λόγια για τη συγκεκριμένη παράσταση, θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατελείωτες, γιατί ο τίτλος, ακριβώς όπως λέτε, και η ανάλυση αυτού, έστω και με λίγες γραμμές, δημιουργεί το επιφώνημα που πολύ σωστά είπατε... ουάου... Όπως πολλάκις έχει τύχη να αναρωτηθούμε... η οδός πανεπιστημίου, γιατί ονομάζεται πανεπιστημίου... η οδός σούτσου, γιατι ονομάζεται σούτσου... έτσι και πάρα πολλές φορές, συναντώντας αυτά τα τεράστια ‘’βασανίζομαι’’ στους τοίχους της Αττικής, έχουμε σκεφτεί, ποιος είναι αυτός ή αυτοί που τα τα έγραψε η έγραψαν. Ο Αντώνης Τσιπιανίτης Αθερινός ( ποσο υπέροχο που αποφάσισε να προσθέσει στο όνομα του, πλέον, κ το επίθετο της μητέρας του ) λοιπόν, αποφάσισε να δώσει τη δική του εκδοχή για το ποιος κρύβεται πίσω από τα ΄΄βασανίζομαι΄΄ των τοίχων της Αθήνας. Μία παράσταση που εγείρει πάρα πολλά συναισθήματα... ευχάριστα, δυσάρεστα, λύπης, χαράς...μια παράσταση σαν τη ζωή, αλλά ,μέσω αυτού του υπέροχα ιδιότυπου τρόπου γραφής που έχει ο Αντώνης, όλα αυτά περνάνε πάντα με ένα χαμόγελο και πολλές φορές με γέλιο και για αυτό είναι μία παράσταση που για μένα είναι τόσο ξεχωριστή, γιατί είναι μία παράσταση που δεν μπορώ να την κατάτάξω σε καμία κατηγορία... παρα στην κατηγορία... ανθρώπινη βαθιά, ουσιαστικά και.... κωμικά

2) Σας ευχόμαστε ολόψυχα μια υπέροχη, δημιουργική, θεατρική σεζόν. Tι «τύπος» είναι ο Φωκίωνας Λαχταρίδης που υποδύεστε;

Ο Φωκίωνας είναι ο κλασικός οικογενειάρχης, που γεννήθηκε γύρω στα 1970, παντρεύτηκε 20 χρονών και έζησε τη ΄΄ζωούλα΄΄ του, όπως ο ίδιος την αποκαλεί, πηγαίνοντας στο σπιτάκι του, στη δουλίτσα του, στην ταβερνούλα του... και ουτο καθεξής και που κάποια στιγμή, στο σήμερα πια, λογω ενός συμβάντος που μας αποκαλύπτει, άμα τει ενάρξει του έργου, η ζωή του έρχεται τα πάνω κάτω και ανακαλύπτει, ότι τόσα χρόνια ζούσε μέσα σε μία φαντασίωση και όχι μία πραγματικότητα. Έτσι, ενώ σε όλο το έργο βλέπουμε έναν άνθρωπο δηλό, άτολμο, ένα θύμα της ζωής τολμώ να πω, βλέπουμε πως στο τέλος μπορεί, ακόμα και αυτό το είδος ανθρώπου, να ξαναγεννηθεί και να ζήσει αυτά για τα οποία όλοι γεννηθήκαμε όλοι...δηλαδή τα καλύτερα

3) Γιατί πιστεύετε πως στις μέρες μας η λέξη βασανίζομαι είναι τόσο επίκαιρη;

Μου κάνετε ερωτήσεις που για να απαντηθούν χρειάζονται όχι μερικές γραμμές, αλλά ολόκληρες σελίδες. Μα υπάρχει πιο επίκαιρη λέξη; Πραγματικά. Ο Αντώνης, όταν έγραψε το έργο, σκεφτόταν την περίοδο της αρχής της κρίσης της οικονομικής εκεί γύρω στο 2010, τώρα είναι 2024 και σε λίγο 2025, δυστυχώς το ρήμα ΄΄βασανίζομαι΄΄ είναι πιο επίκαιρο από ότι ήταν το 2010, εξού πιστεύω και το έργο. Η καθημερινότητα, νομίζω, των ανθρώπων έχει γίνει ανυπόφορη, απο τα μικ΄ρα μέχρι τα μεγάλα, και το χειρότερο, κατά τη δική μου άποψη, είναι ότι έχει γίνει ανυπόφορη κατ επιλογήν πια. Κάτι συνέβη εκεί μετά το Μάρτιο του 2020, το οποίο ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να ελέγξουμε και αυτό κάνει την πραγματικότητα μας βασανιστική και το οξύμωρο είναι, ότι ενώ είναι βασανιστική, συνεχίζουμε να επιμένουμε να ζούμε μέσα σε αυτήν ...ως άλλοι Φωκίωνες, μέχρι να έρθει, ελπίζω, και για εμάς η ώρα της αναγέννησης. 

4) Κωμωδία και μονόλογος ταυτόχρονα. Μεγάλη πρόσκληση για ένα ηθοποιό;

Κωμωδία και μονόλογος ταυτόχρονα.... ό,τι πιο υπέροχο για τον συγκεκριμένο ηθοποιό. Μετά τον ‘’Κοιμώμενο Χαλεπά’’, του Άγγελου Ανδρεόπουλου, με τον οποίο ταξίδεψα δύο χρόνια, ένα άκρως δραματικό μονόλογο, το να επανέλθει στη ζωή μου η κωμωδία είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να συμβεί, όταν δε είναι μέσα από έναν μονόλογο, που αδιαμφισβήτητα ,βάση γεγονότων πλέον, είναι ένα είδος που αγαπώ πάρα πολύ, είναι για μένα απλά υπέροχο. Πρόκληση όπως λέτε αλλά ταυτόχρονα και απόλυτη ελευθερία, γιατί όπως έχω ξαναπεί, όταν ένας ηθοποιός είναι μόνος του στη σκηνή, το όποιο φταίξιμο για μία όχι καλή παράσταση δεν μπορεί να το ρίξει σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του αλλά και την όποια ευτυχία και τα όποια εύσημα για μία ωραία παράσταση τα παίρνει μόνο εκείνος. Τα υπόλοιπα από σκηνής....

5) Όταν ερμηνεύετε στη σκηνή και ειδικά ένα μονόλογο, νιώθετε την «ενέργεια» του κοινού; Πως σας επηρεάζει αυτό;

Μία από τις βασικές οδηγίες του Αλέξανδρου Λιακόπουλου, σκηνοθέτη και της συγκεκριμένης παράστασης αλλά και των άλλων τριών μονολόγων που έχω κάνει, είναι ότι μπορεί να βρίσκεσαι μόνος σου πάνω στη σκηνή αλλά έχεις τον πιο απρόβλεπτο παρτενέρ... το κοινό. Βρίσκεσαι μόνος σου, μιλάς μόνο εσύ, αλλά παίρνεις την ανάσα που σου δίνει το κοινό. Και αυτό είναι κάτι το οποίο στη θεωρία δεν το πολύκαταλάβαινα αλλά το ένιωσα έντονα τις δύο σεζόν που πέρασαν, που ταξιδέψαμε πάρα πολύ στην Ελλάδα και Κύπρο με τον ΄΄Κοιμωμενο Χαλεπά΄΄, κάτι που θα γίνει και με το ΄΄βασανίζομαι΄΄ ελπίζω. Σε κάθε πόλη που πηγαίναμε τα vibes και η ενέργεια του κοινού ήταν διαφορετικα, οι αντιδράσεις του κινού ήταν διαφορετικές, άρα αυτόματα και ο στόχος της κάθε πρότασης, ο τρόπος πλασαρίσματος του κάθε συναισθήματος. ‘Αρα, λοιπόν, ένας μονόλογος είναι, ίσως, το πιο πολύπρόσωπο έργο, στο οποίο μπορεί να συμμετέχει ένας ηθοποιός και αυτό σας το λέω πια βρισκόμενος προ των πυλών του 4ου μονολόγου που θα παίξω. 

6) Ποια κατά την προσωπικής σας άποψη είναι η επιτυχίας μιας κωμωδίας;

Στη δραματική σχολή ευτύχησα να έχω σπουδαίους καθηγητές. Θα αναφερθώ τώρα μόνο σε έναν εξ αυτών το Γιάννη Μπέζο, ο οποίος γνωρίζει την κωμωδία όσο λίγοι ηθοποιοί στην Ελλάδα και μας είχε πει, ότι ο κάθε ήρωας, ο κάθε κωμικός ήρωας, ζει το δράμα του και μάλιστα σε ακραίο βαθμό. Και αυτός ο ακραίος βαθμός είναι που κάνει το κοινό να γελάει. Αυτά τα λόγια για κάποιο λόγο έχουνε χαρακτει στο μυαλό μου και κάθε φορά που καλούμε να ερμηνεύσω ένα ρόλο κωμικό, φροντίζω να τον αντιμετωπίσω απόλυτα δραματικά. Αν θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι η κωμωδίες που έχω ως τώρα παίξει, είχαν ανταπόκριση στον κόσμο και, αν μπορώ να εκφέρω άποψη αν δικαιοδοτούμε και αν μου επιτρέπεται, είναι αυτή, ακριβώς που πριν από πολλά πολλά χρόνια ενστερνίστηκα από τον σημαντικό αυτο κ ηθοποιό. Ο κωμικός ρόλος είναι ένας πολύ ακραία βαθιά δραματικός ρόλος .

7) Θα θέλατε να μας αναφέρετε τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης; Καθώς επίσης τις ημέρες, τις ώρες και το θέατρο που θα μπορέσουμε να σας απολαύσουμε;

 Η παράσταση λοιπόν ΄΄βασανίζομαι΄΄ παρουσιάζεται από 18 Οκτωβρίου στην secret room σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη, με το οποίο συνεργαζόμαστε για τρίτη χρονιά, κάθε Παρασκευή στις 21:15, βραδινή παράσταση, και κάθε Σάββατο στις 19 : 00, απογευματινή, με το υπέροχο, πραγματικά, κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο, που δεν γινόταν να λείπει, στη σκηνοθεσία, με υπέροχες μουσικές επιλογές του Βασίλη Θεοδώρου, σκηνική επιμέλεια και κοστούμι από κοινού με τον Αλέξανδρο, καθώς χτίζουμε παρέα το έργο, και με πολύ, πολύ, πολύ, κεφι απ όλους τους ανθρώπους που σας προανέφερα . 

8) Σχέδια για το μέλλον που θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Σχέδια... μέλλον.... πολλά σχέδια, που όμως, πλέον, έχω μάθει να αφήνω για την ώρα που θα γίνουν παρον. Επανερχόμενος στην απάντηση που σας έδωσα στην ερώτηση τρία, επειδή και εγώ μετά το 2020, πήρα πολλά μαθήματα, εχω επιλέξει πια να ζω στο ΄΄τώρα΄΄, το απόλυτο ΄΄τώρα΄΄, το μόνο σίγουρο ‘’τωρα ‘’... και τώρα στο μυαλό μου βρίσκεται μόνο το ΄΄βασανίζομαι΄΄. Θα μπορούσα να σας πω για θεατρικά έργα που σκέφτομαι για του χρόνου, το καλοκαίρι... θα μπορούσα να σας μιλήσω για πολλά πράγματα, αλλά θα ήθελα αυτή τη στιγμή να εστιάσουμε σε αυτό το ρήμα, σε αυτή την παράσταση.... βασανίζομαι!

Σας ευχόμαστε ολόψυχα μια υπέροχη, δημιουργική, θεατρική σεζόν.

Κολέγκα Γεωργία
Θεατρο.gr