Συνέντευξη της Μαριάννας Ράντου με αφορμή την θεατρική performance The Land of Wanting More
Το The Land of Wanting More είναι ένα μωσαϊκό συναισθημάτων, σκέψεων και στιγμών. Κάθε κομμάτι, κάθε αλλαγή ύφους είναι σαν μια πτυχή του εαυτού μας που δεν είχαμε το θάρρος να αποκαλύψουμε. Το έργο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να σε πηγαίνει από τη μία συναισθηματική κατάσταση στην άλλη, με έναν τρόπο που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της αληθινής ζωής. Περνάει μέσα από διαφορετικά στάδια: τη χαρά, τον πόνο, την κακοποίηση, την απόγνωση και, τελικά, την αναζήτηση ελευθερίας. Αυτά τα διαφορετικά στοιχεία ενώνονται για να δημιουργήσουν μια αφήγηση που δεν είναι απλώς μια ιστορία, αλλά μια προσπάθεια αγκαλιάς όλων των διαφορετικών πτυχών της γυναικείας εμπειρίας. Μια προσπάθεια να νιώσουμε λιγότερο μόνες. Έστω και για 50 λεπτά.
2. Μιλήστε μας περισσότερο για την έρευνα που οδήγησε στο κείμενο της παράστασης.
Η έρευνα για αυτό το έργο ήταν κυρίως εσωτερική. Σίγουρα, μελέτησα αρκετά κείμενα και έργα πάνω σε θέματα φύλου, σεξουαλικής καταπίεσης και τοξικών σχέσεων και ανέλυσα τον τρόπο που η κοινωνία αντιμετωπίζει διαχρονικά τη γυναικεία σεξουαλικότητα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας προήλθε τόσο από δικές μου εμπειρίες όσο και από την ακρόαση ιστοριών γυναικών που αγαπώ και σέβομαι, ψάχνοντας την αντίθεση ανάμεσα στις ατομικές επιθυμίες και τις κοινωνικές πιέσεις. Μελέτησα τους τρόπους με τους οποίους οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα πόθου και φορείς ταμπού, όπως και το πώς αυτές οι αντιλήψεις ενισχύουν την καταπίεση και την ενοχοποίηση της σεξουαλικότητας.
3. Πώς προσθέτει στην καλλιτεχνική δημιουργία η διαδικασία της έρευνας; Βλέπετε παραλληλισμούς στο πώς δουλεύετε αυτά τα δύο πράγματα;
Η διαδικασία της έρευνας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Η έρευνα προσφέρει μια βαθύτερη κατανόηση των θεμάτων, βοηθά στην απόκτηση γνώσεων και οπτικών που εμπλουτίζουν την καλλιτεχνική προσέγγιση εντοπίζοντας κρυμμένες διαστάσεις και αναδεικνύοντας τις σύνθετες πραγματικότητες που απεικονίζονται στη σκηνή.
Από την άλλη, η δημιουργική διαδικασία λειτουργεί ως ένα εργαλείο για να αποδοθεί η έρευνα σε κάτι ζωντανό, απτό και άμεσο. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι σημαντική η περιέργεια και η επιθυμία για εξερεύνηση και δοκιμή.
4. Στο δελτίο τύπου της παράστασης υπάρχει trigger warning για περιγραφή βιασμού. Ποια είναι η θέση των trigger warnings σε μία χρονική στιγμή που οι ειδήσεις της χώρας αναφέρουν τόσο συχνά τη λέξη γυναικοκτονία;
Τα trigger warnings είναι απαραίτητα, και ειδικά τώρα που η συζήτηση γύρω από τη βία κατά των γυναικών είναι τόσο παρούσα και επίπονη. Δεν γίνεται να υποθέτουμε ότι όλοι μπορούν να διαχειριστούν το ίδιο υλικό με τον ίδιο τρόπο. Τα trigger warnings δίνουν στους θεατές την επιλογή να προετοιμαστούν ή και να αποφύγουν περιεχόμενο που μπορεί να τους πληγώσει ή να ξυπνήσει τραύματα.
Σε μια εποχή που οι ειδήσεις για γυναικοκτονίες και κακοποίηση γυναικών είναι τόσο συχνές, το να δίνουμε αυτή την προειδοποίηση δείχνει σεβασμό προς το κοινό. Δείχνει ότι αναγνωρίζουμε το τραύμα και ότι θέλουμε να είμαστε προσεκτικές. Δεν είναι απλώς θέμα ευγένειας, είναι μια πράξη φροντίδας. Και σε μια εποχή που η βία και ο πόνος είναι τόσο καθημερινά θέματα, η τέχνη μπορεί να είναι θεραπευτική αλλά και επικίνδυνη. Τα trigger warnings επιτρέπουν στον θεατή να επιλέξει πότε και πώς θα έρθει αντιμέτωπος με αυτές τις αλήθειες.