-Καλησπέρα Παυλίνα, χαίρομαι πολύ που είσαι μαζί μας σήμερα. Για αρχή, να πούμε ότι είσαι απόφοιτος καλών τεχνών τα τελευταία χρόνια ωστόσο ασχολείσαι επαγγελματικά με το κόσμημα. Πώς προέκυψε η αγάπη για την χαρακτική; Ήταν κάτι που σε ενδιέφερε ανέκαθεν;

Όχι! Η αγάπη μου και η ενασχόληση μου με το κόσμημα με οδήγησε εκεί και ολα ξεκίνησαν αμέσως μετά τις καραντίνες του κορονοιου, όπου ήδη είχα αρχίσει να ζωγραφιζω εντατικά. Το είδος της χαρακτικής με το οποίο ασχολούμαι λέγεται οξυτυπία και γίνεται επάνω σε μέταλλο, κυρίως αλουμίνιο. Υπήρχε δηλαδή μια εξοικείωση και αγάπη ήδη με το μέταλλο σαν υλικό από το κόσμημα η οποία πέρασε στην χαρακτική μου. Επίσης εισήγαγα την ήδη υπάρχουσα γνώση μου κάποιων τεχνικών από το κόσμημα στα χαρακτικά μαζί με τις εικόνες από την ζωγραφική μου. Γίνεται δηλαδή τελικά μια μίξη.

-Comfort zone  λοιπόν ο τίτλος της έκθεσης. Αντικατοπτρίζει το τι είναι για σένα η χαρακτική και η τέχνη εν γένει; Και πόσο μη ασφαλή μονοπάτια πρέπει τελικά να περπατήσει ένας καλλιτέχνης για να καταλήξει σε αυτή την ασφαλή ζώνη;

Ο τίτλος για μένα έχει μια μικρή δόση ειρωνίας. Στην έκθεση ουσιαστικά υπάρχει ένας κόσμος πλασμάτων και μορφών που ισορροπούν μεταξύ τους σε έναν κενό χώρο- στον αέρα. Και ενώ φαίνεται να υπάρχει μια θέση σε όλα, τελικά όλα είναι στον αέρα. Η θέση των πλασμάτων επίσης μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή αφού πρόκειται για κολάζ μικρότερων κομματιών που τοποθετούνται στο χαρτί ώστε να δημιουργήσουν μια αρμονία. 

Διαπραγματεύομαι γενικότερα την ασφαλή ζωνη. Για μένα η ασφαλής ζώνη είναι η ίδια η διαδικασία του έργου αλλά αυτή μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή αλλάζοντας την θέση των κομματιών του κολάζ. Οπότε υπάρχει τελικά "ασφαλής ζώνη"? 

Για μένα η "ασφαλής ζώνη" είναι η "ανασφαλής ζώνη" όπου όλα είναι ρευστά και αλλάζουν ανά πάσα στιγμή βοηθώντας στην εξέλιξη μας. Οφείλουμε κατά μία έννοια να αλλάζουμε συνεχώς. Οι ασφάλειες μας να μπαίνουν κάποιες στιγμές υπό αμφισβήτηση και εξέταση. Έτσι καπως εξελισσομαστε.

-Αυτή δεν είναι η πρώτη σου έκθεση σωστά;  Τι είναι αυτό που τελικά οδηγεί έναν καλλιτέχνη σε έναν ενιαίο κύκλο δημιουργίας ώστε η κάθε έκθεση να ‘’λέει’’ την δική της ιστορία;

Σε κάθε καλλιτέχνη αυτό είναι διαφορετικό. Όσον αφορά εμένα δεν αποφασίζω πότε τελειώνει ένας κύκλος. Δεν βάζω ένα θέμα εξ αρχής. Απλώς ξεκινάω και ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απλώς σταματάω. Τα βάζω όλα κάτω και λέω "για να δούμε τι κάναμε τώρα...". Αυτό γίνεται γιατί ουσιαστικά δεν θέλω κανένα περιορισμό θεματολογίας όταν φτιάχνω κάτι. Πρόκειται κατά βάση για εικόνες που βγαίνουν τελείως ασυνείδητα.

-H κύρια ενασχόληση σου είναι το κόσμημα, πες μας λίγα λόγια και για αυτό. Πώς συνδέεται τελικά με την χαρακτική;

Με το κόσμημα ασχολούμαι από το 2003, δουλεύοντας και μαθαίνοντας την τέχνη σε εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας.

Την δική μου εταιρεία την έχω εδώ και 11 χρόνια.

Αυτό ξεκίνησε "τυχαία"- δεν πιστεύω στο τυχαίο- στα φοιτητικά μου χρόνια στη σχολή καλών τεχνών όπου άρχισα να δουλεύω για έξτρα εισόδημα σε εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας όπου ταυτόχρονα μάθαινα την τέχνη. Την ερωτεύτηκα από την αρχή. Μέταλλα εργαλεία φωτιά σφυριά ήχοι, όλα ένας κόσμος καινούργιος και εξαιρετικά γοητευτικός. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα όπου συνεχώς ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο!

-Χαρακτική, ζωγραφική ή κόσμημα; Αγαπάς κάτι περισσότερο από τα άλλα ;

Τα αγαπώ όλα το ίδιο!

Η Παυλίνα Βερούκη είναι εικαστικός και σχεδιάστρια κοσμημάτων. Γεννήθηκε στην Αθήνα.

Σπουδαζοντας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας άρχισε να εργάζεται ως βοηθός σχεδιασμου σε εργαστήρια κοσμημάτων, μαθαίνοντας την τέχνη της χρυσοχοΐας. Ο ήχος του σφυριου και το θέαμα του φλεγόμενου μετάλλου την κέρδισαν.

Αφού ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις Εικαστικές Τέχνες στην Ολλανδία, συνέχισε να ασχολείται με τη χρυσοχοΐα και το 2014 ξεκίνησε την δικη της εταιρια κοσμημάτων.

Της αρέσει να σχεδιάζει κοσμήματα, να ζωγραφίζει με πένα και ακουαρέλες. Η τελευταία της αγάπη είναι η οξυτυπία την οποία βρίσκει συγγενή με την κατασκευή κοσμημάτων λόγω των υλικών (μέταλλο) και των τεχνικών (οξείδωση). Συνδυάζει το σχέδιο των κοσμημάτων της με τις φόρμες που βγαίνουν στα καλλιτεχνικά της έργα καθώς και τα δύο αποτελούν μέρος του δικού της μικρού σύμπαντος.

Μπορείτε να βρείτε τη δουλειά της σε πολλές τοποθεσίες στην Ελλάδα, στο Ίδρυμα Καλών Τεχνών και Μουσικής Θεοχαράκη και στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος

Πληροφορίες έκθεσης:

Comfort Zone, από 7/11 έως 7/12 

AGAPIS GALERY, Πινδάρου 38, Αθήνα 106 73

Τηλέφωνο: 21 0364 6621

Curation Αγάπη Σμπόκου