1. Τι ήταν αυτό που σας κίνησε το ενδιαφέρον να διασκευάσετε το έργο «Μέρες Ολόκληρες στα Δένδρα» της Marguerite Duras;

Ε.Π. Ξεκινώντας από τον τίτλο που παραπέμπει σε εικόνες ειδυλλιακές και αισθήματα παιδικής μας ηλικίας, το θέμα του έργου σε προκαλεί κατευθείαν. Η Μαργκερίτ Ντυράς στο «Μέρες Ολόκληρες στα Δένδρα» μας φέρνει αντιμέτωπους με τους δικούς μας δαίμονες: Ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω», ποιον κόσμο διαλέγουμε και γιατί; Αλήθειες που προσπαθούν να ειπωθούν και όμως ξεγλιστρούν στο πλάι...

2. Πώς προσεγγίσατε τη διασκευή του έργου; Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε μεταφέροντας τη γλώσσα και το ύφος της Duras στη σκηνή και στο σήμερα;

Ε.Π. Η Μαργκερίτ Ντυράς έχει χαρακτηριστεί ως μια πρωτοποριακή - κλασική συγγραφέας. Το έργο της είναι πανανθρώπινο και διαχρονικό. Η πρόκληση που αντιμετώπισα θα έλεγα ότι ήταν περισσότερο η μετάφραση, με την έννοια ότι η δύναμη του έργου της Ντυράς βρίσκεται στις ίδιες τις λέξεις, στο λόγο της, στη γραφή της. Όσο για τη διασκευή, η δικιά μου προσέγγιση συνίστατο στο να περιορίσω το έργο στη διάρκεια μιάμισης ώρας παράστασης προκειμένου να κρατηθεί ζωντανή η προσοχή του κοινού και να μην χαθεί η απόλαυσή του. Το έργο γράφτηκε το 1954, και διασκευάστηκε από την ίδια σε θεατρικό το 1968.

3. Εκτός από τη διασκευή, πρωταγωνιστείτε και στην παράσταση. Ποια είναι η σχέση σας με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνετε; Τι στοιχεία της προσωπικότητάς του ρόλου σας συγκίνησαν ή σας δυσκόλεψαν;

Ε.Π. Κύριο πρόσωπο του έργου είναι μια μάνα πλούσια που επιστρέφει από μια γαλλική αποικία στο Παρίσι, για να ξαναδεί τον αργόσχολο γιο της έπειτα από πέντε χρόνια.

Στο χαρακτήρα που ενσαρκώνω ξαναβρήκα τα συναισθήματα που με συνδέουν με τη μάνα μου και τον αδελφό μου. Κάτι αντίστοιχο τελικά με την προσωπική ιστορία της Ντυράς που εμπνεύστηκε το έργο από τη σχέση της μάνας της με το μεγαλύτερο αδελφό της. Με συγκίνησε και με δυσκόλεψε η συναισθηματική διαδρομή ανάμεσα στην ενοχοποίηση του εαυτού της και του γιου της για τις αιτίες της αποτυχίας, ανάμεσα στην επιστροφή και το αντίο μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες.

4. Το έργο έχει έντονη συναισθηματική και υπαρξιακή φόρτιση. Πώς δουλέψατε με αυτό το στοιχείο;

Ε.Π. Ο σκηνοθέτης του έργου Ζαν – Πωλ Ντενιζόν με απομάκρυνε από μια συναισθηματική παθητικότητα. Για να κάνω να ζήσει το πρόσωπο της Μάνας να αναμοχλεύσω τα συναισθήματα που βίωνε εσωτερικά, με οδήγησε στο να προσεγγίζω την αλήθεια και τη ζωή μέσα από το σώμα. Η συνεχής ενέργεια, η ροή κινήσεων και χειρονομιών είχαν τη θέση τους εδώ...

5. Η Marguerite Duras είναι μια συγγραφέας με ιδιαίτερο και απαιτητικό ύφος. Πώς αντιμετωπίζετε την πρόκληση της μετάδοσης αυτού του ύφους στο θεατρικό κοινό;

Ε.Π. Είναι γεγονός ότι τα έργα της Ντυράς είναι έργα απαιτήσεων. Μ’ ένα σκηνοθέτη όμως του μεγέθους του Ζαν – Πωλ Ντενιζόν, δημιουργήσαμε μια παράσταση απλή, ζεστή, ζωντανή, γεμάτη αγάπη. Μια παράσταση νομίζω στην οποία βρίσκει την έκφρασή του το έργο της Ντυράς. Δεν είναι τυχαίο που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις καλύτερες, ποιοτικότερες παραστάσεις της περυσινής χειμερινής περιόδου.

6. Σχέδια για το μέλλον;

Ε.Π. Μιλώντας για το άμεσο μέλλον θα ήθελα να αναφέρω ότι θα επαναλάβω την «Ιστορία της Μαρί» Γράφτηκε το 1947 από τον κορυφαίο φωτογράφο του Παρισιού του Μεσοπολέμου, Ζωρζ Μπρασάι. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο « Εκστάν» την περίοδο 2021-2022 – 23. Ο Μπρασσάϊ σκιαγραφώντας το πορτραίτο μιας καθαρίστριας έφτιαξε ένα έργο όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η απανθρωπιά, ο αυθορμητισμός και η υποκρισία, η αφέλεια και το ψέμα, η αγάπη, η χαρά για τη ζωή, βρίσκονται ενωμένα με τη σκληρότητα και το ρατσισμό. .

Πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης https://www.ticketservices.gr/event/ekstan-meres-oloklires-sta-dentra/?lang=el