Με αφορμή το νέο της βιβλίο «Όμορφη μέρα, κυρία Μπλακ», η συγγραφέας μας μιλά για την έμπνευση πίσω από την ιστορία, τους ήρωές της και τις μικρές στιγμές που κάνουν τη ζωή ξεχωριστή.

1.Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτή την ιστορία; Ξεκίνησε από μια εικόνα, ένα πρόσωπο ή ένα προσωπικό βίωμα;

Η έμπνευση για το δεύτερο βιβλίο μου ήρθε από μια τυχαία γνωριμία με μια εξαιρετικά φιλική Ελληνοαμερικανίδα. Από εκεί και πέρα, η φαντασία μου άρχισε να δουλεύει: φαντάστηκα μια όμορφη, νεαρή γυναίκα -δημοφιλή ηθοποιό στη Νέα Υόρκη- η οποία βιώνει μια τραγική εμπειρία. Σκηνοθέτησα την καθημερινότητά της και το ταξίδι της στη Σούγια, έναν τόπο που λατρεύω, όπου καταφεύγει για να γιατρέψει τον πόνο της. Από εκεί και πέρα, η ιστορία κύλησε φυσικά!

2.Η επιστροφή της Ηλέκτρας στην Κρήτη σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα. Τι ρόλο παίζει για εσάς ο τόπος στην εξέλιξη της πλοκής;

Ο πηγαιμός της Ηλέκτρας στη Σούγια -με τη μοναδική της ενέργεια και τους καλοσυνάτους ανθρώπους που την περιβάλλουν- λειτουργεί ως ένα ισχυρό παυσίλυπο στο πένθος της. Ταυτόχρονα, σηματοδοτεί μια στροφή προς τις απλές, καθημερινές χαρές, τόσο ουσιαστικές αλλά ξεχασμένες από την ίδια, εξαιτίας του απαιτητικού τρόπου ζωής της στην Αμερική.

3.Πώς προέκυψε ο τίτλος του μυθιστορήματος; Ποια η σημασία αυτής της φράσης;

«Μετά την καταιγίδα, ο ήλιος λάμπει ξανά!» Πάνω σε αυτή την αισιόδοξη πεποίθηση έχτισα τον τίτλο του βιβλίου. Με πίστη στη ζωή, όσο οδυνηρή κι αν είναι κάποιες φορές.

4.Το κόκκινο κουτί αποτελεί σημείο-κλειδί. Τι αντιπροσωπεύει μέσα στην ιστορία; Είναι μεταφορά ή πραγματικό αντικείμενο;

Το κόκκινο κουτί που βρίσκει τυχαία ο Αλκίνοος μόνο τυχαίο δεν είναι! Έρχεται να «κουμπώσει» με τα ζεστά λόγια των χωρικών που γνώρισαν και αγάπησαν την Ηλέκτρα. Έτσι, το έδαφος για έναν νέο έρωτα στρώνεται ακόμη πιο σταθερά. Ο Αλκίνοος, συνειδητοποιημένος σε ό,τι αφορά τον εαυτό του, είναι έτοιμος να ζήσει έναν έρωτα που του αξίζει ‒ όχι από ανάγκη ή μοναξιά, αλλά γιατί πιστεύει βαθιά στις όμορφες ανθρώπινες σχέσεις.

5.Οι δύο βασικοί ήρωες έχουν βιώσει εξάντληση – σωματική ή ψυχική. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουν για να αφεθούν στον έρωτα;

Και οι δύο ήρωες έχουν ταλαιπωρηθεί, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, μέχρι να συναντηθούν. Πιστεύω πως το μεγαλύτερο εμπόδιό τους ήταν το ίδιο τους το μυαλό – η ανάγκη να το αποτρέψουν από την παγίδα στην οποία συχνά πέφτουμε μετά από έναν χωρισμό ή μια απώλεια: την προσκόλληση στο παρελθόν. Αντίθετα, εκείνοι βρίσκουν δύναμη μέσα από τον πόνο τους και επιλέγουν να προχωρήσουν μπροστά. Με ευγνωμοσύνη για τη ζωή, χωρίς μεμψιμοιρία και χωρίς να αφήνουν τις πολύτιμες στιγμές να τους προσπερνούν.

6.Ο έρωτας εδώ φαίνεται να ξεδιπλώνεται με έναν ήσυχο αλλά μοιραίο τρόπο. Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς τον ρόλο του έρωτα στη λογοτεχνία;

Ο έρωτας παίζει καθοριστικό ρόλο στη λογοτεχνία. Όσο πιο λαθεμένος ή σύνθετος είναι, τόσο πιο έντονα συναισθήματα γεννά ‒ τόσο για τους ήρωες, όσο και για τους αναγνώστες, που ταυτίζονται και συμπάσχουν σε μεγάλο βαθμό.

7.Η μουσική, όπως και το φως, μοιάζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στην ατμόσφαιρα. Πόσο συνειδητά χρησιμοποιείτε τέτοια στοιχεία στη γραφή σας;

Η μουσική και τα χρώματα της φύσης ταξιδεύουν τον ανθρώπινο νου σε ευχάριστα μονοπάτια ‒ πρώτα απ’ όλα εμένα που γράφω. Γι’ αυτό και τα χρησιμοποιώ πολύ συνειδητά, ως εργαλεία που ενισχύουν την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα της ιστορίας.

8.Η Ηλέκτρα είναι ηθοποιός. Σας βοήθησε το επάγγελμά της να «παίξετε» με την ταυτότητα, τα προσωπικά τραύματα ή την ανάγκη για έκφραση;

Η ιδιότητα της Ηλέκτρας ως ηθοποιός με βοήθησε πολύ να εξερευνήσω την ταυτότητά της και τον τρόπο με τον οποίο εκφράζει τον πόνο της. Επιπλέον, η ικανότητά της να επικοινωνεί αληθινά με τους ανθρώπους γύρω της δεν οφείλεται μόνο στο επάγγελμά της, αλλά και στον υπέροχο χαρακτήρα της.

9.Η ιστορία ακουμπά έντονα στη λύτρωση. Αυτό ήταν ο βασικός θεματικός άξονας ή προέκυψε καθώς γράφατε;

Η λύτρωση είναι ζητούμενο για όλους μας ‒ η ψυχική ανάταση και η ειρήνη με τον εαυτό μας. Οι ήρωές μου, ολοκληρωμένες προσωπικότητες που αναλαμβάνουν την ευθύνη τους και πατάνε γερά παρά τις δοκιμασίες της ζωής, αναθεωρούν τις ζωές τους και αφήνουν πίσω τους τη «ζώνη άνεσης». Συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι να απολαμβάνουν τις μικρές, καθημερινές στιγμές κοντά στη φύση και τους ανθρώπους που αγαπούν.

10.Τι θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης όταν κλείσει την τελευταία σελίδα αυτού του βιβλίου;

Στο τέλος του βιβλίου, ο αναγνώστης, μετά από ένα ευχάριστο ταξίδι, ελπίζω να κρατήσει ζωντανές εικόνες για την ομορφιά της συντροφικότητας, της ελευθερίας και του έρωτα ‒ τρία αναμφισβήτητα θεραπευτικά στοιχεία που μεταμορφώνουν τη ζωή, κάνοντάς την πιο αισιόδοξη και φωτεινή.