Καλησπέρα σας, κυρία Σωτήριου και καλωσορίσατε στην σελίδα μας. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε μαθαίνοντας μερικά πράγματα για εσάς! Ποια αφορμή σας γέννησε την επιθυμία της υποκριτικής; Τι σας συναρπάζει στο θέατρο ως «θεατή» και τι ως «ηθοποιό»; Ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής σας, τι αγαπάτε να κάνετε, ποια είναι η πηγή έμπνευσης και δημιουργίας σας.

Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία στη σελίδα σας. Η επιθυμία της υποκριτικής γεννήθηκε μέσα μου όταν ήμουν πολύ μικρή, ενστικτωδώς στην αρχή, και αργότερα, στα 16 μου με οδήγησε στο να ξεκινήσω τις σπουδές μου πάνω στο θέατρο. Σαν «θεατής» στο θέατρο συναρπάζομαι από την Αλήθεια και νομίζω ότι και σαν «ηθοποιός» αυτό είναι που προσπαθώ να κατακτήσω και να φέρω στο φως. Στη ζωή μου προσπαθώ πάντα να παρατηρώ και να ακούω. Αγαπάω να είμαι με αγαπημένους μου ανθρώπους, και μέσα από την πληρότητα που μου παρέχει αυτό, παίρνω δύναμη για να εμπνέομαι και να δουλεύω.

Φέτος συμπρωταγωνιστείτε στο εμβληματικό δράμα του Τενεσί Ουίλιαμς, Λεωφορείον ο πόθος, σε σκηνοθεσία Ζαχαρία Ρόχα, στο θέατρο Διάχρονο. Θα ήθελα να μας τοποθετήσετε στο τόπο τον χρόνο και την υπόθεση του έργου.

Βρισκόμαστε στην Νέα Ορλεάνη, στην μεταβατική περίοδο από το 1950 στο 1960. Η ζέστη είναι έντονη και τα σπίτια είναι μικρά και αποπνυκτικά. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα για την Στέλλα και τον Στάνλευ, που ζουν ερωτευμένοι σε ένα μικροσκοπικό και φτωχικό διαμέρισμα, που παίζουν μπόουλινγκ, διασκεδάζουν με τους ντόπιους φίλους τους και ετοιμάζονται να κάνουν την δική τους οικογένεια. Όλα μοιάζουν να κυλούν ήρεμα έως ότου έρχεται να τους επισκευφθεί η Μπλανς, η αδερφή της Στέλλας.

Τι συμβολίζει και πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος σας στην έκβαση του έργου ; Ποιος είναι ο στόχος της ζωής της;

Η Στέλλα είναι ένα πλάσμα κατεξοχήν αθώο και κινείται με άξονα την αγάπη. Είναι τόσο πλήρης από την αγάπη που της δίνει ο Στάνλευ, που αδυνατεί ορισμένες φορές να δει πόσο διαφορετική έχει γίνει πλέον η ζωή της από τότε που έφυγε από το πατρικό της σπίτι και πήγε να ζήσει στην Νέα Ορλεάνη. Προσπαθεί συνεχώς να κρατήσει τις ισορροπίες, είναι η φωνή της λογικής και το κάνει για να προσπατεύσει την αδερφής της, τον σύζυγο της, αλλά κυριώς την ίδια. Αυτό το ένστικτο επιβίωσης που έχει η Στέλλα θα την οδηγήσει και στην απόφαση που θα λάβει στο τέλος του έργου – μία απόφαση που θα πάρει για να σώσει, όπως θεωρεί καταβάθος, την οικογένεια και τον γάμο της,

Το έργο Λεωφορείον ο πόθος επικεντρώνεται στη σύγκρουση μεταξύ των Blanche DuBois και Stanley Kowalski. Για ποιους λόγους θεωρείτε, είναι οι αξίες τους και οι προσωπικότητες τους σε έκδηλη σύγκρουση; Πώς το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς , προσεγγίζει το αμερικανικό όνειρο και ποιος-οι χαρακτήρες το αγγίζουν; Τι θα θέλατε να πάρει ο θεατής μαζί του φεύγοντας από την παράσταση;

Σε πρώτο επίπεδο θα λέγαμε πως ο Στάνλευ και η Μπλανς μοιάζουν – είναι και οι δύο έντονοι και εκρηκτικοί χαρακτήρες και αγαπούν βαθιά και με υπερηφάνεια την καταγωγή τους. Η σύγκρουση έρχεται όμως καθώς οι στόχοι και τα κίνητρα τους είναι τελείως διαφορετικά. Η Μπλανς είναι προσκολλημένη στο παρελθόν, στην παλιά ζωή που έκανε στο πλούσιο πατρικό της και στον τραγικό γάμο της. Ο Στάνλευ από την άλλη, προσπαθεί να είναι ένα καλό πρότυπο Αμερικανού συζύγου, να παρέχει στο σπίτι του και στην οικογένεια του. Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και το αμερικανικό όνειρο, αλλά η αλήθεια είναι πως το αμερικανικό όνειρο είναι η Μπλανς. Η καλή ζωή, τα ταξίδια με κρουαζιερόπλοια, τα λούσα – όλα αυτά που επιθυμεί η Μπλανς. Δεν είναι τυχαίο ότι στα έργα του Τέννεση Γουίλλιαμς δεν υπάρχει «κακός» χαρακτήρας, και αυτό θα ήθελα να είναι και αυτό που θα προβληματίσει τον θεατή φεύγοντας από την παράσταση. Όλοι οι ήρωες του έργου δρουν με βάση την δική τους αλήθεια και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο καθένας από αυτούς έχει τους λόγους του για τις πράξεις του.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη.

Αγαπημένο βιβλίο θα έλεγα πως είναι το The Dumb House του John Burnside, αγαπημένο τραγούδι το Cry for the Moon των Epica και αγαπημένο σημείο στην πόλη σίγουρα το κέντρο – όσο πιο πολλή φασαρία, τόσο το καλύτερο!

Πέρα από τις συναντήσεις μας στο Θέατρο Διάχρονο κάθε Σάββατο και Κυριακή , υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν; Θα μας πείτε λίγα λόγια για την άλλη σας καλλιτεχνική διάσταση, την Art Αppel gallery;

Τώρα έχω επικεντρωθεί και απολαμβάνω την παράσταση μας που μόλις ξεκίνησε. Ο χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος καθώς βρίσκομαι και στην Art Appel Gallery, στο Κολωνάκι, όπου οργανώνουμε εκθέσεις και καλλιτεχνικά δρώμενα. Είναι μία δουλειά η οποία με γεμίζει και με εμπνέει διαρκώς, καθώς συναναστρέφομαι καθημερινά νέους αλλά και διακεκριμένους καλλιτέχνες και ενδιαφέροντες φιλότεχνους.

Θα θέλαμε να κλείσουμε με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr .

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Θεατρο.gr για αυτήν την συνέντευξη και για την υποστήριξη και προβολή των ηθοποιών και των θεατρικών παραγωγών όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την σελίδα σας.