Κι αν οι δρόμοι μας άλλοτε ξεχειλίζουν και άλλοτε έχουν στεγνώσει, κι αν εμείς οι ίδιοι τη μια μέρα είμαστε τρεχούμενα νερά και την άλλη άνυδρες ξέρες, τα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς αναβλύζουν πάντα μια όαση, τη θεατρική μαγεία και ποίηση που πέφτει βάλσαμο στις διψασμένες μας καρδιές.

«Γιατί δεν μάθαμε να αποφεύγουμε το νερό;» το ερώτημα που επεξεργάζεται η παράσταση. Το νερό, απαραίτητο για την επιβίωση μας, για τη ζωή και θα μπορούσαμε να μάθουμε να το αποφεύγουμε; Πώς και γιατί; Το νερό, ως φορέας μνήμης, αναβίωσης της αλλοτινής δίψας που για μια στιγμή ικανοποίηθηκε και κόπασε, η αμνησία του ονόματος, της επιθυμίας, της ανάγκης, του παλμού μέσα στο αίμα. Η αποκήρυξη της φαντασίας, της έμπνευσης, του οραματισμού μιας παρήγορης εναλλακτικής ονοματοδοσίας της πραγματικότητας προς χάριν μιας στυγνής λογικής και απογύμνωσης των καταστάσεων τραβώντας και το τελευταίο πέπλο του ονείρου, μιας πραγματικότητας εν δυνάμει χυδαίας όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά μόνο γιατί είναι τόσο πραγματική χωρίς το όνειρο και την διαφυγή που αυτό προσφέρει.
Η λίμνη που μέσα της πνίγουμε τον εαυτό μας όπως τον κατασκεύασαν και θεώρησαν οι άλλοι, οι άτεγκτες φωνές και επιθυμίες τους δίχως ενσυναίσθηση για την ασφυξία που μας προκαλούν, η αυθεντία τους ως γονέων ή ό,τι άλλο και ξανοιγόμαστε στον ορίζοντα επιτέλους ελεύθεροι και έτοιμοι για την δική μας, κατά δική μας δροσιά.

Όλα αυτά παρακολουθούμε να διαδραματίζονται στα τρία μονόπρακτα του Τένεσι Ουίλιαμς. Η διάχυτη γλυκιά μελαγχολία του έργου του, οι υπεκφυγές και αρνήσεις, τα αυτοσαμποτάζ στον εαυτό και το πόσο εύκολα αναιρούνται απ´ τη στιγμή που αφήνουμε την αλήθεια να μας κατακλύσει, η υπεράσπιση των φανταστικών μας κόσμων ως των πιο αληθινών, οι χαμένες φυτείες που ακόμα μπορούμε να διασχίσουμε με τρεχαλητά και γέλια, τα μυθιστορήματα που κάποτε θα κάνουμε βιβλία, η ανοχή, η σιωπή πριν το άνοιγμα στη λίμνη χωρίς γυρισμό, η επανεύρεση και όχι ο χαμός του εαυτού μας.

Μια μαγική συρραφή υπό τη σκηνοθεσία του Μάνθου Καλαντζή ο οποίος προσεγγίζει το έργο του συγγραφέα με τρυφερότητα και ευαισθησία, αναδεικνύοντας τους ήρωες και τις ιστορίες τους, μια δημιουργία ολοφάνερα καμωμένη με αγάπη που προσφέρει νοήματα διαχρονικά και ίσως απαραίτητα στον σύγχρονο άνθρωπο περισσότερο από ποτέ. Συμβολισμοί που μας αγγίζουν απαλά δίχως να μας πονούν, καταφέρνοντας μας μια γλυκιά μόνο γρατσουνιά ίσα για να τρέξει λίγο από το αίμα που λίμνασε στο πέρασμα των χρόνων. Οι ηθοποιοί δεμένοι και με χημεία έχοντας κάνει ολοφάνερα εξίσου προσεγμένη δουλειά στη προσέγγιση των χαρακτήρων και των συναισθημάτων τους μας παίρνουν μαζί τους σε ένα συγκινητικό ταξίδι ως την άλλη όχθη της λίμνης που όλοι ονειρευόμαστε λίγο πολύ να χαθούμε μέσα της, να βυθιστούμε στην ήσυχη αγκαλιά της και να ξαναγεννηθούμε μαθαίνοντας έναν νέο τρόπο να κολυμπάμε ώστε να μάθουμε επιτέλους να μην αποφεύγουμε το νερό.

Ένα ξεδίψασμα είναι και η εν λόγω παράσταση στα αφυδατωμένα μας για συγκίνηση βλέμματα.
Και η μουσική πλαισιώνει μας ταξιδεύει σε εικόνες, εικόνες που αξίζει να τολμήσουμε να προβάλλουμε στα τείχη της καρδιάς με την ελπίδα να τα ρίξουμε έστω για λίγο.

«Κατάλαβα πως δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω και αποφάσισα να ξεχάσω.»

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή -Σκηνοθεσία: Μάνθος Καλαντζής
Σκηνικά-Κοστούμια: Μάγδα Καλέμη
Φωτισμοί: Εμμανουήλ Μαύρος
Μουσική επιμέλεια-Sound design : Σωτήρης Καναρέλης
Φωτογράφος: Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Άντζυ Νομικού

Ηθοποιοί (αλφαβητικά)

Νάγια Καπελιώτη
Μιχάλης Μιχαλάκος
Μαρία Παπαδάκη

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΧΩΡΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ
Θέατρο Δρόμος
Αγ. Μελετίου 25, Αθήνα 113 61
Τηλ. 210 881 8906
(Χάρτης)

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Τετάρτη 6,13,20,27 Νοεμβρίου 2024

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
21:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ
75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτηρια:

https://www.ticketservices.gr/event/theatro-dromos-giati-den-mathate-na-apofeugete-to-nero/?lang=el