Είδαμε την «Αντιγόνη | The Handbrake Project» του Σοφοκλή στο Blue Box από την ομάδα Τικ Τακ Ντο σε σκηνοθεσία Αργυρώς Ταμβάκου.
Η παράσταση ήταν άρτια και θα μπορούσε να σταθεί σε οποιοδήποτε κλειστό ή ανοιχτό θέατρο. Το αυτοκίνητο στο οποίο εκτυλίσεται η παράσταση , μέσα ή γύρω από αυτό γίνεται παλάτι, φυλακή , τάφος και μεταφέρει ιδεατά τις πανανθρώπινες έννοιες της τραγωδίας.
Ξεκινάμε με χιουμοριστικό βίντεο της ιστορίας των Λαβδακιδών . Ο μύθος ήταν πασίγνωστος στην αρχαιότητα αλλά δεν είναι αυτονόητο πως τον γνωρίζουν όλοι οι νέοι σήμερα. Η σκηνοθεσία και η σύλληψη , απέχει τόσο πολύ από ότι έχουμε στο μυαλό μας για την τραγωδία , δεν προδίδει όμως καθόλου τις πανανθρώπινες αξίες του κλασικού κειμένου. Οι ηθοποιοί είτε παίζουν τους ρόλους του έργου, είτε εναλλάσουν ρόλους και γίνονται ο υπέροχος χορός των γέρων που σχολιάζουν την κατάσταση με επαρχιώτικη προφορά πίνοντας ούζα στο καφενείο. Οι ερμηνείες όλες ανυπέρβλητες. Θα κάνω ειδική μνεία στον Γιάννη Οικονομίδη ως Κρέοντα . Τον είχα ξαναδεί σε βωβή παράσταση παντομίμας και δεν θα πέρναγε ποτέ απ' το μυαλό μου πως θα μπορούσε να ενσαρκώσει το ρόλο της εξουσίας και της συντήρησης με τόση πειθώ. Η επομένη αναφορά μου στο ρόλο του Τειρεσία που παίχτηκε δισυπόστατος από άντρα και γυναίκα . Η κίνηση κι η φωνή των ηθοποιών απόλυτα χορογραφημένη, κατόπτρισε τον μάντη, τα λόγια του και την ιστορία του με υποδειγματικό τρόπο. Η μουσική της Μαριλένας Ορφανού στέλνει το έργο στις ρίζες του. Όλα λειτούργησαν άψογα. Οι ερμηνείες, οι φωτισμοί , τα σκηνικά , η μουσική το καινούριο που βρίσκει τα χνάρια του παλιού. Κι οι Αντιγόνες δεν είναι δα και τόσο μακρινές. Μέχρι πριν λίγες μέρες ένας πατέρας έκανε απεργία πείνας στο Σύνταγμα για να δικαιώσει το νεκρό παιδί του . Και τα διαχρονικά λόγια της Αντιγόνης που πάνω απ όλα κηρύσσει πως γεννήθηκε για να μοιράζεται αγάπη .
Η παράσταση πρέπει να θεαθεί από όλους τους εφήβους. Θα τους κάνει να δουν πως ο αρχαίος λόγος των τραγωδών δεν είναι ξένος.