Μια μέρα ξυπνάς για να ανα­κα­λύ­ψεις ότι οι πόρ­τες και τα παρά­θυρα του σπι­τιού σου έχουν εξα­φα­νι­στεί, ή εναλ­λα­κτικά δια­σχί­ζεις το κατώ­φλι σου για να αντι­κρί­σεις ένα πελώ­ριο κέικ κα­ρότο. Στον δρό­μο σε κατα­πίνει ένα δί­κτυο υπεροπτι­κών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιά­νει κου­βέ­ντα με ένα σπή­λαιο, ενώ ο κ. Χού­μπερ εξα­φα­νί­ζεται μυστη­ριω­δώς κατά το τάι­σμα φαι­νο­με­νικά αθώων πα­πιών. Η Φρύνη Τσι­ρο­γιάννη-Σμιθ εμ­πνέε­ται απροσ­δό­κητα για το επό­με­νο αστυ­νο­μικό της μυθι­στό­ρημα και ο Ιβάν Γιου­σού­ποφ γί­νεται γ.γ. του Κόμ­μα­τος έχο­ντας ξε­στο­μίσει μο­ναχά δύο λέ­ξεις. Τα πιό­νια στο σκά­κι παίρ­νουν τον λόγο και μια χιο­νο­νι­φά­δα επανα­στα­τεί απέ­ναντι στη βα­ρύ­τητα. Ξεμέ­νεις στην Αθή­να τον Αύ­γου­στο και κα­τα­λή­γεις να στέ­κεις άπρα­γος μπρο­στά σε αμέ­τρη­τες θέ­σεις πάρ­κινγκ, διό­τι απλώς δε δια­θέτεις αυτοκίνητο.

Μια συλ­λογή μικρο­διη­γη­μάτων/κει­μένων/ιστο­ριών όπου ο σουρεα­λι­σμός και η παρα­δο­ξό­τητα προ­χω­ρούν χέρι-χέρι με καθη­με­ρινά συμ­βά­ντα γε­μά­τα χιού­μορ, φα­ντα­σία και -κυρίως- πεσιμισμό.

Ο Γιώργος Μουρατίδης γεννή­θηκε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη το 1990. Σπού­δασε Αν­θρω­πο­λο­γία στο ΔΠΘ και συνέ­χισε με μετα­πτυ­χια­κές σπου­δές στα παν/μια Ιωαν­νί­νων και Λουντ Σουη­δίας. Δρα­στη­ριο­ποιείται επαγ­γελ­μα­τι­κά στο ψη­φια­κό μάρ­κε­τινγκ. Το 2024 εξέ­δωσε το πρώ­το του βιβλίο.

Επιστρέφοντας στο χωριό μια γλυ­κιά καλο­καιρινή νύχτα, ο Γιώργης δια­πράττει άθελά του ένα έγ­κλημα που θα του ανοί­ξει τον δρόμο για μια καλύ­τερη ζωή, τη ζωή που πάντα ονει­ρευ­όταν… Για κάθε έγ­κλημα, όμως, υπάρχει ένα τί­μημα, ίσως και μια τι­μωρία. Ποια θα είναι η δική του;

Πόσα χρόνια επιζεί το πά­θος για εκδί­κηση; Πόσες ζωές λιώνει στο πέ­ρασμά του ο χρόνος; Υπάρ­χουν αθώοι κι ένο­χοι σε κάθε ιστο­ρία; Μήπως ό,τι ζούμε, όσα μας συμ­βαίνουν, δεν είναι τί­ποτε άλλο παρά κινή­σεις σε μια αόρατη σκα­κιέρα, πάνω στην οποία εν αγνοία μας είμα­στε απλώς τα πιόνια;

Ο Κώστας Φρουζάκης (Δράμα, 1975) ζει στη Θεσ­σαλο­νίκη, όπου ερ­γά­ζεται ως φιλό­λογος στη δη­μόσια εκ­παί­δευση. Είναι από­φοιτος της Φιλο­σο­φικής Σχο­λής ΑΠΘ και διδά­κτο­ρας του ίδιου πανε­πι­στημίου.

Πέντε παιδικοί φίλοι, πέντε προσωπικές ιστορίες άλλοτε τεμνόμενες κι άλλοτε παράλληλες, συγκεντρώνονται στην οικογενειακή ταβέρνα Μπλε Άμμος με σκοπό να γιορτάσουν τα νέα ξεκινήματα στις ζωές τους. Ώσπου μες στη γενική ευθυμία εμφανίζεται μια έκτη προσωπική ιστορία η οποία όχι μόνο δεν προσκλήθηκε ποτέ, αλλά κρατά και γεμάτο περίστροφο. Και το μακελειό ξεκινά... Επειδή δεν υπάρχει απόλυτο καλό ούτε απόλυτο κακό. Κι επειδή αυτό δεν είναι το πρώτο έγκλημα που αντικρίζουν οι τοίχοι της Μπλε Άμμου.

Η Αγγελική Κώστα γεννήθηκε το 1970. Ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Αυτός ο κόσμος χωρά τα πάντα: χαλα­σμένα αμά­ξια με υπαρ­ξιακά, απέ­ντα­ρους ηθο­ποιούς, φιλό­δοξα κορί­τσια, μποντυ­μπιλ­ντε­ράδες ταγ­μένους ενά­ντια στην το­ξική αρρε­νω­πό­τητα, γερα­σμένους κατα­στα­σιακούς με αντι­συμ­βα­τικές ιδιο­λέ­κτους, χρημα­το­δο­τούμενα από ΕΣΠΑ εμ­φυ­τεύ­ματα που σε κά­νουν αρ­κετά έξυ­πνο για μια θέση στο δη­μό­σιο. Υπάρ­χει άρα­γε τρό­πος να χωρέ­σουμε κι εμείς στο το­πίο χω­ρίς να θυ­σιά­σουμε την ηθι­κή, την ταυ­τό­τητα ή τη λο­γική μας;

Με σύντροφο τον χειμαρ­ρώδη ζι­λέ­νιαλ λυ­ρισμό ενός... λάπτοπ που αρ­νεί­ται πει­σμα­τικά να γρά­ψει λο­γο­τεχνία, τα (μικρο)διη­γή­ματα του Γιώρ­γου Μελί­του παρα­δί­δονται σαν σταυ­ρό­λεξο χρο­νο­γρα­φη­μάτων διχα­σμένων ανά­μεσα στον κυ­νισμό και την τρυ­φε­ρό­τητα. Ελ­πίδα τους; Να γρυλίσουν τη μό­νη χρή­σιμη συμ­βουλή επι­βίω­σης αυτού του αβά­στα­χτα πολύ­πλοκου κό­σμου: πως του­λά­χιστον δεν εί­μαστε και τόσο μόνοι μέσα του.

Ο Γιώργος Μελίτος γεννή­θηκε το 1992. Μεγά­λωσε στις Σέρ­ρες, σπού­δασε στην Ξάν­θη και ζει στην Αθή­να. Ερ­γά­ζε­ται ως μηχα­νικός περι­βάλ­λο­ντος, παίζει μου­σική και γράφει πεζά.