Το Όνειρο της Οφηλίας
Για να γίνει λόγος για αυτήν την παράσταση θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αφετηρία. Ποια είναι η Οφηλία; Η Οφηλία είναι ένας σαιξπηρικός χαρακτήρας στο έργο «Άμλετ». Ένα τραγικό πρόσωπο που βυθίζεται στον έρωτά της για τον Άμλετ, βιώνει την απόρριψη και οδηγείται στην τρέλα μετά τον "κατά λάθος" θάνατο του πατέρα της από τον άνθρωπο που αγάπησε περισσότερο. Δύο λέξεις από άλφα -απόρριψη και απώλεια- κλονίζουν την ηρωίδα και την οδηγούν στην τρέλα. Ο Σαίξπηρ χτίζει έναν χαρακτήρα που οδεύει στην παράνοια μέσα από τον πιο αθώο και λυρικό τρόπο: τραγούδι, λουλούδια, διάσπαρτες ασυνάρτητες λέξεις και ένα τραγικό τέλος σχεδόν λυτρωτικό. Ο θάνατος της ηρωίδας στη λίμνη είναι αμφιλεγόμενος. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για αυτοκτονία ή ατύχημα, έρχεται προσθετικά σε όλη την τραγικότητα που χαρακτηρίζει τη γυναίκα.
Βάσει αυτών, ο Κ. Αλέξης Αλάτσης γράφει και σκηνοθετεί την παράσταση «Το όνειρο της Οφηλίας» στο θέατρο Rabbithole. Ένα σκηνικό ποίημα, δώδεκα σονέτα, ένα ιντερλούδιο, ένας μονόλογος και ένας επίλογος συνθέτουν και αποδομούν τον εσωτερικό κόσμο της Οφηλίας. Μια ωδή στην ηρωίδα, ένας τρόπος να εισχωρήσει κάνεις στη δική της ιστορία, μακριά από τα πολιτικά πάθη και ανταγωνισμούς που διέπουν το έργο του «Άμλετ».
Πάνω στην σκηνή, τέσσερις γυναίκες, εκ των οποίων οι τρεις ενσαρκώνουν τις σκέψεις και το ασυνείδητο τη Οφηλίας , μπροστά από ένα μικρόφωνο καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, εκφράζουν λέξεις που αντηχούν από το μυαλό της. Η ηρωίδα, ως το σκηνικό επίκεντρο, κινείται και εκφράζεται προσθετικά σε όσα λέγονται.
Το σκηνικό αντικατοπτρίζει τις τελευταίες στιγμές της ζωής της πρωταγωνίστριας. Ένας κόσμος φτιαγμένος από υφάσματα —με το ποτάμι παρόν και διάφορα μεταλλικά αντικείμενα— αποτυπώνει το συναισθηματικό δίπολο που κλονίζει την Οφηλία. Ο ονειρικός κόσμος, στον οποίο επιθυμεί να ζει, και τα ρομαντικά αισθήματα που τη συντηρούν, έρχονται σε αντιπαράθεση με την αιχμηρότητα του πόνου, που διαπερνά όσα αισθάνεται.
Και οι τέσσερις ηθοποιοί, ερμηνευτικά εξαιρετικές, αποδίδουν επιτυχώς το βαρυσήμαντο κείμενο που καλούνται να ερμηνεύσουν. Παίζουν με τις λέξεις, αλλάζουν ποιότητες και ύφος. Οι συνεχόμενες εναλλαγές σε όσα λέγονται κρατούν σε εγρήγορση το κοινό που βρίσκεται σε μια συνεχή προσπάθεια αποκωδικοποίησης όσων συμβαίνουν. Εξάλλου συνολικά το κείμενο γνωρίζει πολλές διαστάσεις. Η ηθοποιός που ενσαρκώνει την Οφηλία, τρομερά εκφραστική καταφέρνει να μας παρασύρει σε ένα συναισθηματικό ταξίδι ακόμα και μέσα από τη σιωπή της.
Για ακόμη μια φορά, ο Κ. Α. Αλάτσης, ντύνει την παράστασή του με φυσικούς ήχους, ζωντανά- εκείνη τη στιγμή, κάνοντας ακόμα πιο αληθινή την αίσθηση ότι τα τεκταινόμενα εκτυλίσσονται σε φυσικό περιβάλλον.
Η απόδοση του τέλους έρχεται απρόσμενα. Η σκηνή του πνιγμού αποτυπώνεται με τον πιο λυρικό και αληθοφανή τρόπο, συνοδευόμενη από έναν μονόλογο που αγγίζει το σήμερα.
Αν έπρεπε να συνοψίσω το έργο σε μια φράση του αυτή θα ήταν: «Δεν είμαι νεκρή ούτε ζωντανή και τίποτα δεν ξέρω. Βρεγμένα μαλλιά. Σκόρπια λουλούδια. Μπορώ όμως να μιλώ.»
Με τη λέξη «Ναι» να κλείνει το έργο ,θα πω και εγώ το ίδιο για αυτήν την παράσταση, που άγγιξε έναν χαρακτήρα δίνοντάς του άλλη διάσταση. Για όσους επιθυμούν να ταξιδέψουν με μη προσδοκώμενο τρόπο σε μια ιστορία αρκετά γνωστή που κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά. Για λίγες ακόμα παραστάσεις.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – σύλληψη – σκηνογραφία – σκηνοθεσία: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Σκηνικά: Μαριλένα Κρανιώτη
Ηχητικό υλικό / σχεδιασμός ήχου: Εσθήρ Λέμη
Βοηθός σκηνοθέτη – βοηθός εκτέλεσης παραγωγής: Κωνσταντίνα Ευθυμίου
Λογότυπο ομάδας: Archlab10
Φωτογραφίες: Βασιλιάννα Τσαλαπάτη
Παραγωγή: ΑΠΑΡΣΙΣ ΑΜΚΕ
Υπέυθυνη Επικοινωνίας και γραφιστικά: Κωνσταντίνα Ευθυμίου

Ερμηνεία:
Κατερίνα Γιαννίση, Χριστίνα Γκέγκα, Σπυριδούλα Γκέκα, Αλεξάνδρα Παππά

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Παραστάσεις
21, 22, 28, 29 Μαρτίου και 4, 5, 11 και 12 Απριλίου 2025 στις 21.00
Διάρκεια παράστασης: 70΄