ΘΕΑΤΡΟ ΕΚΑΤΗ
ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΜΠΣΕΝ
ΡΟΣΜΕΡΣΧΟΛΜ (ΑΣΠΡΑ ΑΛΟΓΑ)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΒΑΛΕΝΤΙΝΗΣ ΛΟΥΡΜΠΑ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΛΗΔΑ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (Ρεβέκκα Βεστ)
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ ( Γιοχάννες Ρόσμερ)
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ (Καθηγητής Κρολ)
ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ (Κυρία Χέλσετ)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Ούρλικ Μπρέντελ-Πέτερ Μόρτενσγκωρντ)
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΡΙΑΜ ΚΟΡΑΚΙΑΝΙΤΗ
ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ ΤΙΣΣΑ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

Το θέατρο ΕΚΑΤΗ, υπό την διεύθυνση της Βαλεντίνης Λούρμπα μας παρουσιάζει ένα ακόμη έργο του Ερρίκου Ίμπσεν, πιστή και αφοσιωμένη σκηνοθέτιδα στο ποιοτικό θέατρο. Είναι ευτύχημα, για όσους αγαπούν το θέατρο, να μην αρέσκονται σε προκλητικές παραστάσεις, τις οποίες αρέσκονται κάποιοι τολμητίες να ονομάζουν θέατρο, ενώ λίαν επιεικώς θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως περφόρμανς.
Ερρίκος Ίμπσεν λοιπόν, μέγας ψυχογράφος, θεατρικός ομόλογος του μυθιστοριογράφου Ντοστογιέφσκυ, σε σκηνοθεσία της Βαλεντίνης Λούρμπα.
Στην παράσταση τού έργου τηρήθηκε αυστηρά και με σεβασμό η ιθαγένειά του έργου, τόσο ως εικόνα (σκηνογραφία και ιματισμός), όσο και ως πράξη, με απόλυτα ελεγχόμενες κινήσεις των ηθοποιών στον χώρο και χωρίς επιτήδευση. Η σκηνοθέτιδα έχει περίπου ένα πάγιο υποκριτικό δυναμικό, το οποίο έχει πλέον οικειώσει το Ιμπσενικό κλίμα και λόγο.
Η επιλογή πολυεκφραστικών ηθοποιών είναι απαραίτητη στα ψυχογραφικά έργα του Ibsen και σε αυτό δεν υστέρησε η σκηνοθέτιδα. Είδαμε τις εναλλαγές των διαφόρων φάσεων των κοινωνικών απόψεων τών προσώπων του έργου, να γίνονται με απόλυτη άνεση και φυσικότητα, χωρίς να προδίδουν την συνολική εικόνα του ρόλου τους, παρόλες τις μετατοπίσεις θέσεων και απόψεων τις οποίες το έργο απαιτεί. Ψυχογράφος καθώς είναι ο Ibsen, θέλει σκηνοθέτη να μπορεί να ελιχθεί στα κατατόπια των κλειστών κοινωνικά χώρων, χωρίς προκαταλήψεις και ανελαστικές ιδεολογικές μετατοπίσεις, γεγονός το οποίο αν αγνοήσει η σκηνοθετική διδασκαλία, μπορεί να οδηγήσει την σκηνική εικόνα και πράξη σε ρητορικής φύσεως αποτέλεσμα. Εδώ όμως στην παράσταση την οποία παρακολουθήσαμε, η κοινωνική ανακολουθία είχε έντονο το ψυχογραφικό της υπόβαθρο και τους συμβολισμούς της με τα άσπρα άλογα και τις τραγικές αντιφάσεις των προσώπων του έργου.
Ο καθηγητής Κρολ (Μάνος Χατζηγεωργίου) εισέρχεται στην σκηνή ως άγγελος των κακών ειδήσεων της κλειστής κοινωνίας μιας πόλης του βορά και ταυτόχρονα της δικής του οικογενειακής κατάστασης (τέκνων και συζύγου), που επιδιώκουν να ακυρώσουν το πολύχρονο στάτους της κοινωνίας τους. Γερό σκηνικό σκαρί ο Μάνος Χατζηγεωργίου, κινήθηκε με άνεση στον ρόλο του, πολυεκφραστικός όπως είναι από τα φυσικά και επίκτητα εκφραστικά του χαρακτηριστικά, άλλοτε καταγγελτικός και άλλοτε συμβουλευτικός, όπως προσιδιάζει στο επάγγελμά του ως καθηγητής, ο οποίος χάνει την επαφή με την πραγματικότητα που σκιαγραφούν οι μαθητές του και τα τέκνα του. Οικιακή και ταυτόχρονα ανοίκεια τραγωδία σε ένα κλειστό και ευρύτερο περιβάλλον, όπου υπάρχει το φάσμα, όλα κάποια στιγμή να καταρρεύσουν, όπως άλλωστε και στο μικρό περιβάλλον όλων των επί μέρους προσώπων. Τα εκφραστικά ανακλαστικά τόξα του Μάνου Χατζηγεωργίου, όπως τα χαρακτηρίζει η νευρολογία, δρουν παρορμητικά, πλην όπου χρειάζεται ελεγχόμενα. Μπαίνει και βγαίνει σε δύο δραματικά επίπεδα, από ένα ελεγχόμενο θυμοειδές, με άνεση και απόλυτη πειστικότητα, όπως απαιτεί η υπόδυση ενός κατα, ως συγκρούσεων, στη εξέλιξη τού έργου. Είναι ο καθηγητής ο οποίος βλέπει τον γύρω του χώρο να καταρρέει και να ματαιώνονται οι διδασκαλίες του σε προχωρημένη πια ηλικία. Τι πέτυχε η αρτηριοσκληρωτική διδασκαλία του; Δεν αναρωτιέται αλλά σπεύδει να πολιτευτεί για να την αντιμετωπίσει δυναμικά και καθοδηγητικά με την έκδοση εφημερίδας. Θέλει όμως συνεργάτες με κοινωνικό κύρος και πέφτει πάνω στο φράγμα του αποσχηματισμένου κληρικού (Βασίλης Ασημάκης), του οποίου οι βεβαιότητες έχουν κλονιστεί από την φιλοξενούμενή του (Λήδα Χατζηδημητρίου). Η νεαρή Ρεβέκκα Βεστ (Λήδα Χατζηδημητρίου) αντεπεξέρχεται έναν ανεπαίσθητα ανατρεπτικό ρόλο στην ζωή τού αποσχηματισμένου πάστορα Γιοχάννες Ρόσμερ (Βασίλης Ασημάκης) και οδηγεί σε ένα τέλος αυτοκατάλυσης και τον δυο τους. Έμπειροι και οι δύο σε Ιμπσενικούς ρόλους και με επαρκή υποκριτικά προσόντα αποτελούν, όπως και σε άλλους Ιμπσενικούς ρόλους που συμμετείχαν ένα αξιόπιστο δίδυμο.
Ένας ακόμη ανατρεπτικός ρόλος, με την ίδια πάνω κάτω σκευή είναι ο διπλός ρόλος τον οποίο υποδύεται ο Χρίστος Γεωργίου. Τα φυσικά εκφραστικά ανακλαστικά αυτού του ηθοποιού, υποβοηθούμενα από τον καλά διαχειριζόμενο φωνητικό του θάλαμο, κάνουν ακόμη και τον ψίθυρο ηχηρό και σε όλες τις μεταπτώσεις που απαιτεί ο ρόλος του δικαιώνοντας τη σκηνοθετική διδασκαλία, ώστε να είναι απόλυτα εναρμονισμένη με το κλίμα του έργου. Έδειξε ότι είναι ηθοποιός που χειρίζεται απόλυτα τα εκφραστικά φωνητικά του μέσα, σε σημείο να μην πνίγει τα φωνήεντα, (αρθρωτική φωνητική), για να επιτευχθεί και η ακουστική φωνητική, με τελική κατάληξη την αντιληπτική φωνητική, εμπλουτισμένη με τον ανάλογο τονισμό, την χροιά και την ένταση.
Η Μαρία Μαραγκουδάκη στον ρόλο της κυρίας Χάλσετ, άφησε μία έντονη επίγευση υποκριτικής επάρκειας, ώστε στο μέλλον να μεταπηδήσει σε πιο απαιτητικούς ρόλους.
Στην σκηνοθέτιδα (Βαλεντίνη Λούρμπα), εξίσου με την υποκριτική των ηθοποιών, χρεώνεται γενικά, εκτός από την σωστή επιλογή των ηθοποιών και η απόδοση των ψυχογραφικών αποχρώσεων των ηρών του έργου, ώστε το αποτέλεσμα των κιναισθητικών αναπαραστάσεων να προκύπτει ως εναρμονισμένο κυναισθηματικό αποτέλεσμα, με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την υποκριτική τέχνη, δηλαδή την ορθοφωνία (σωστή αναπνοή-αναπνευστικό σύστημα, πρώτη και δεύτερη φάση αναπνοής, έλεγχος των αναπνευστικών μυών, αεροδυναμική μυοελαστική λειτουργία και καλή άρθρωση) και εφαρμογή της φωνητικής (παραγωγή των ήχων, (αρθρωτική φωνητική), την πρόσληψή τους (ακουστική φωνητική) και την κατανόησή τους (αντιληπτική φωνητική), αυτά που τελικά συγκροτούν την δημιουργία της θεατρικής πράξης.
Τί είναι το ΡΟΣΜΕΡΣΧΟΛΜ;
Ένα ιδεολογικό, ψυχογραφικό, το κοινωνιολογικό, και πολιτικό δράμα, φορτισμένο με αντιθετικότητες και συγκρούσεις. Ο Ρόσμερ, αποσχηματισμένος πάστορας τον οποίο διεκδικούν οι νεωτερικές ιδέες και ως οπισθέλκουσες δυνάμεις οι ευγενική του καταγωγή και οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Η Ρεβέκκα, φιλοξενουμένη του, ως εισβολή του κακού στην ανατροπή του κοινωνικού στάτους, είναι φορέας ακαθόριστων ενοχών, οι οποίες, θελητά και αθέλητα, οδηγούν στην αυτοκτονία της συζύγου του Ρόσμερ και τελικά και οι δύο αυτόβουλα να οδηγηθούνε στον θάνατο, δηλαδή στην ήττα των δύο κόσμων: του κόσμου της παλιάς ηθικής και του κόσμου της απελευθερωμένης συνείδησης. Ο κόσμος του Ρόσμερ συγκρούεται με τον κόσμο του καθηγητή Κρολ. Δύο εμβόλιμα πρόσωπα ο Ούρλικ Μπρέντελ και ο Πέτερ Μόρντενσγκορντ εκπροσωπούν τις δύο αυτές αντικρουόμενες συνειδήσεις, εισβάλλοντας στον κόσμπο τού καθηγητή Κρολ και του Γιοχάννες Ρόσμερ, ώστε τελικά από πουθενά να προκύπτει κάποια δικαίωση.

Πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/ta-aspra-aloga-rosmersxolm/