Συνέντευξη με την Κωνταντίνα Πέτροβα με αφορμή την παράσταση NUMB του Νίκου Σκουλά
Πως αντιμετώπισες τον ρόλο σου στο numb;
Ο ρόλος μου στο Numb ήταν μια πρόκληση διότι το κείμενο έχει ένα μυστήριο. Ο Νίκος Σκουλάς που έχει γράψει το έργο ήθελε να το προσεγγίσουμε με το "εδώ και τώρα" της εκάστοτε σκηνής και πως δρα ο χαρακτήρας μέσα σ’αυτήν.
Είχε δύο πλευρές ο χαρακτήρας που ερμηνεύω : μια σε οριακή κατάσταση και μια σε απόλυτη ψυχραιμία. Ήταν πραγματικά πολύ ωραία η δουλειά με αυτές τις αντιθέσεις και η πρόκληση ήταν να βρω τι τις συνδέει ερμηνευτικά , να βρω τη «βιολογία» του ρόλου σε σχέση με τη συνθήκη του έργου, μιας και στο Νumb οι χαρακτήρες δεν είναι σαν του Τσέχοφ ή του Τενεσί Ουίλιαμς αλλά πιο πολύ σαν του Μπέκετ ή του Ιονέσκο..
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν σίγουρα η έντονη αλλά ασταθής συναισθηματική κατάσταση που βιώνει ο χαρακτήρας κι αυτό και σωματικά και ψυχικά με δυσκόλεψε διότι ήταν σα να προσπαθούσα να ισορροπήσω στα τυφλά σε ένα τεντωμένο σχοινί, για να δώσω την αίσθηση ότι ο ψυχικός κόσμος του χαρακτήρα βρίσκεται οριακά, μεταξύ χάους και πραγματικότητας. Όλο αυτό χρειαζόταν μια μεθοδικότητα στο να συνδυάσω τεχνική και συναίσθημα, ώστε να καταφέρω να βρω, όπως είπα και πριν τη «βιολογία» του ρόλου, μέσα στο έργο.
Τι είναι το numb; ένας θεατρικός πειραματισμός ή ένα work project;
Νομίζω ότι το Νumb πειραματίζεται με τον τρόπο αφήγησης μια ιστορίας, δεν έχει την κλασσική δομή ενός θεατρικού έργου, δεν δίνει τίποτα έτοιμο στην πλοκή του και σίγουρα δεν δίνει κάποια μηνύματα ξεκάθαρα, πάρα μόνο θέτει προβληματισμούς και ερωτήματα. Από αυτή την άποψη ναι ,κάνει ένα πείραμα κυρίως στο πως αντιδράει το κοινό, στην εξέλιξη της ιστορίας που διαδραματίζεται μπροστά του.
Ποιο είναι το προσωπικό σου στοίχημα στην παράσταση;
Προσωπικό στοίχημα μου είναι να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι τέλους, να τους κάνουμε να νιώσουν πράγματα, να βγουν οι θεατές μετά την παράσταση και να συνεχίσουν να συζητούν και να ανταλλάσουν απόψεις για το έργο που παρακολούθησαν.
Τι είναι για σένα η μνήμη;
Κάπως απαντάω σε αυτό το ερώτημα και στην παράσταση. Η ανθρωπότητα είναι η ιστορία της, άρα κατά συνέπεια η μνήμη της . Δεν ξέρω εάν μπορεί να υπάρξει ο άνθρωπος χωρίς τη μνήμη του. Κι αν αυτό συμβεί με κάποιον τρόπο, όπως υπονοείται και στο έργο, μάλλον ο άνθρωπος αυτός θα 'ναι απλά σαν ένα άγριο ζώο, χωρίς ενσυναίσθηση, χωρίς πολιτισμό, χωρίς νόηση.
Νumb μια παράσταση που γεννά πολλά ερωτήματα; όταν κλήθηκες να είσαι μέλος αυτού του θεατρικού πειραματισμού τι σκέφτηκες;
Αρχικά διαβάζοντας το έργο μου θύμισε σαν δομή, ταινίες όπως του Lynch ή του Jarmusch διότι δεν έχει την κλασική γραμμική αφήγηση, αλλά παρουσιάζουν μια άλλη διάσταση του κόσμου που ζούμε, μια άλλη ερμηνεία για τα πράγματα σε συνδυασμό με τον ώμο ρεαλισμό της ζωής. Διάβασα το έργο σαν ένα μεγάλο ερώτημα, μου προκάλεσε αγωνία κι αυτό με ιντρίγκαρε αρκετά ώστε να θέλω να συμμετάσχω, δεν είχα ξανά συναντήσει κάτι παρόμοιο στην μικρή πορεία μου στο θέατρο, οπότε θέλησα να είμαι μέρος αυτής της παράστασης.
Πιστεύεις ότι το numb περιλαμβάνει σαν φιλοσοφία μια νέα θεατρική πρόταση;
Σίγουρα δεν είναι μια συνηθισμένη παράσταση ,με αρχή, μέση και τέλος.Είναι μια παράσταση που προτείνει μια άλλη μορφή αφήγησης, μια ιστορίας που είναι πρωτότυπη, αλλά από την άλλη και πολύ γνώριμη. Σαν φιλοσοφία το Νumb είναι μια καινούρια πρόταση σίγουρα, αφού και η ίδια η πορεία της παράστασης, πρακτικά ξεφεύγει από τη πεπατημένη.
Μπορείς να σκιαγραφήσεις τον ρόλο σου;
Η "κοπέλα" δεν είναι ρόλος που μπορείς να την σκιαγραφήσεις εύκολα, μιας και για τα δεδομένα της παράστασης και του κειμένου, δουλέψαμε στο «εδώ και τώρα» των σκηνών που συμμετέχει ο χαρακτήρας, διότι βιώνει μια κατάσταση ... «αμνησίας», που δεν μπορεί να ορίσει το χαρακτήρα της. Δίνονται στοιχεία γι’ αυτήν, κατά τη διάρκεια της παράστασης και ο θεατής πρέπει να ενώσει το παζλ.
Τι σας λένε οι θεατές ;
Ως επι το πλείστον ακούμε πράγματα, που ήταν στόχος μας να αναρωτηθεί το κοινό.
Ερωτήματα για το τι τελικά συνέβη στην πλοκή, αλλά και στους χαρακτήρες.
Από την αρχή ο Νίκος Σκουλάς που το έγραψε, το σκηνοθέτησε, αλλά και παίζει, μας έλεγε ότι θέλει ο κόσμος να βγει με ερωτήματα και να μπει ο κάθε θεατής στη διαδικασία
να δώσει τη δική του ερμηνεία για το τι συνέβη. Σε ένα βαθμό το πέτυχε αυτό.
Σίγουρα υπάρχει και κόσμος που τον ξενίζει αυτή η μορφή αφήγησης και ίσως δεν συνδέεται με την παράσταση, αλλά κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι!
Πιστεύεις ότι συνολικά το ελληνικό θέατρο έχει να προτείνει νέα πράγματα ;
Σίγουρα, το ελληνικό θέατρο κάθε χρόνο, έχει όλο και πιο νέα άτομα, που συμμετέχουν σε διάφορα πόστα του.
Νέοι σκηνοθέτες, συγγραφείς, σκηνογράφοι, περφόρμερς , γίνονται συνεχώς παραστάσεις με νέους Έλληνες συγγραφείς, παραστάσεις που δοκιμάζουν όλο και πιο μοντέρνες προσεγγίσεις και αφηγήσεις.
Νέες ιδέες σε παλαιότερα κείμενα ακόμη, από ανθρώπους που τα βλέπουν με τη ματιά του σύγχρονου ανθρώπου μέσα στη ζωή και την τέχνη.
Τι θα ήταν η τέχνη γενικότερα χωρίς πειραματισμό και τόλμη;
Πληροφορίες και Εισιτήρια παράστασης
https://www.ticketservices.gr/event/numb/