Το μαύρο τσάι του Γιώργου Μουρατίδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άνω Τελεία, έπεσε στα χέρια μου και καταναλώθηκε όπως ακριβώς ορίζει ο τίτλος του. Αργά κι απολαυστικά, γεμίζοντας ένα απόγευμα του Δεκέμβρη με μυρωδιές και συναισθήματα, λέξεις και ιστορίες υπενθυμίζοντάς μου πόσο αγαπώ να ανακαλύπτω νέους συγγραφείς.

Μέσα από 48 απολαυστικά μικροδιηγήματα ο Γιώργος Μουρατίδης μπερδεύει την πραγματικότητα με το παράδοξο, τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τις πολυκατοικίες, τα Κάτω Πατήσια, ανθρώπους μοναχικούς, διάφανους, τα γ.α.τ.ι.ά και τις πάπιες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Στο στόχαστρο βρίσκεται ο άνθρωπος, οι ανησυχίες του που εκφράζονται άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με ανατριχίλα κι άλλοτε με σουρεαλισμό. Ο συγγραφέας φωτίζει με εύστοχο και γρήγορο τρόπο τη φύση μας και τι την ορίζει. Στη διάρκεια της αναγνωσης του βιβλίου, ανακάλυψα κι ενα ακόμα συναίσθημα να με κατακλύζει: αυτό της ανυπομονησίας. Ανυπομονησία να διαβάσω την επόμενη ιστορία, να δω τι αλλο εχει σκεφτεί ο συγγραφέας να μας πει. 

Η γλώσσα παρόλο που ειναι σημερινή, φρέσκια και μοιάζει σαν ένα νέο αεράκι να φυσάει τα ελληνικά γράμματα, σε ορισμένα σημεία μου θύμιζε κάποιον παλιό Ρώσο συγγραφέα που αποτυπώνει τη θλίψη της εποχής. Αυτό το μείγμα κάνει τη γραφή του ιδιαιτέρως γοητευτική και στ' αλήθεια θυμίζει μία κούπα μαύρο τσάι.

Οι ιστορίες που ξεχώρισα είναι οι Πάπιες, Το μαύρο τσάι και Χοντρός σε τροχιά, αν κι έχω την υποψία ότι κάθε φορά που θα το ξαναδιαβάσω θα βρίσκω νέες αγαπημένες.

Περίληψη βιβλίου 

Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο. Στον δρόμο σε καταπίνει ένα δίκτυο υπεροπτικών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιάνει κουβέντα με ένα σπήλαιο, ενώ ο κ. Χούμπερ εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά το τάισμα φαινομενικά αθώων παπιών. Η Φρύνη Τσιρογιάννη-Σμιθ εμπνέεται απροσδόκητα για το επόμενο αστυνομικό της μυθιστόρημα και ο Ιβάν Γιουσούποφ γίνεται γ.γ. του Κόμματος έχοντας ξεστομίσει μοναχά δύο λέξεις. Τα πιόνια στο σκάκι παίρνουν τον λόγο και μια χιονονιφάδα επαναστατεί απέναντι στη βαρύτητα. Ξεμένεις στην Αθήνα τον Αύγουστο και καταλήγεις να στέκεις άπραγος μπροστά σε αμέτρητες θέσεις πάρκινγκ, διότι απλώς δε διαθέτεις αυτοκίνητο.

Μια συλλογή μικροδιηγημάτων/κειμένων/ιστοριών όπου ο σουρεαλισμός και η παραδοξότητα προχωρούν χέρι-χέρι με καθημερινά συμβάντα γεμάτα χιούμορ, φαντασία και -κυρίως- πεσιμισμό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)