“Μια τυχαία συνάντηση με τον Εντ Μπέγκελς” είναι ο τίτλος του τελευταίου μυθιστορήματος της Μαριλένας Παππά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη, αποτελώντας μία από τις πιο τρυφερές, συγκινητικές και ταυτόχρονα αισιόδοξες προσθήκες τους. Στο επίκεντρο τίθεται η ζωή του 14χρονοου Άθαν, εκ του Αθανάσιος, ο οποίος ζει σε ένα ορφανοτροφείο, το οποίο διευθύνει μια ρομαντική και ταυτόχρονα δυναμική γυναίκα, η κυρία Βένια. Μέσα από την ανάγνωση αγαπημένων βιβλίων, όπως οι Τρεις Σωματοφύλακες, τις ιστορίες του Θείου Λάκη, ενός συνταξιούχου ταξιτζή που εθελοντικά έχει αναλάβει την μεταφορά των παιδιών στις διάφορες δραστηριότητές τους, αλλά και την ίδια τη ζωή, που από νωρίς δείχνει στους μικρούς ήρωες το σκληρό της πρόσωπο, τα παιδιά καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους σύμπαν καλοσύνης και συμπόνιας. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, πρόκειται για την πρόθεση της ίδιας της συγγραφέως να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο, μέσα στον οποίο τα παιδιά καταφέρνουν να μεγαλώσουν, αφήνοντας πίσω τους τα τραύματα του παρελθόντος, αλλά και την βιαιότητα ενός κόσμου γεμάτου έμφυλες διακρίσεις, ρατσισμό και πόλεμο.

Πράγματι, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί τυχαίο ότι η Μ. Πάππα, ήδη από τις πρώτες σελίδες ενημερώνει τον αναγνώστη ότι αφιερώνει το βιβλίο της στον γιο της. Ως εκ τούτου, δεν θα ήταν υπερβολή αν θα λέγαμε ότι πρόκειται για έναν κόσμο που εκείνη έπλασε μέσα από την φαντασία της, ώστε όλα τα παιδιά του κόσμου, μαζί και το δικό της, να είναι ασφαλή. Έτσι, έχοντας σαν όχημα τα εργαλεία, αλλά και την ομορφιά που δίνει το ρεύμα του μαγικού ρεαλισμού κατασκευάζει έναν μυστηριώδη ήρωα, τον Εντ Μπεγκελς, ο οποίος έχει πολλές μορφές και εμφανίζεται όταν οι ήρωες τον έχουν ανάγκη, μεταμορφωμένος σε κάποιο από τα πιο περιθωριοποιημένα μέλη της κοινωνίας μας, θυμίζοντας, παράλληλα, το κλασσικό μοτίβο του μεταμφιεσμένου Θεού σε ζητιάνο. Άλλωστε, τα πρόσωπα που η Μ. Παππά επιλέγει να αναδείξει σε ήρωες δεν είναι παρά άνθρωποι της καθημερινότητας και όσοι ζουν στην γκρίζα πλευρά της ζωής. Στο σημείο αυτό, δε, παρουσιάζεται και η κύρια αντίφαση του βιβλίου, από την οποία πηγάζει και το ενδιαφέρον του.

Ειδικότερα, διαβάζοντας κανείς το εν λόγω μυθιστόρημα, πολύ εύκολα και ακόμα πιο γρήγορα θα καταλάβει ότι ενώ οι ήρωες ζουν μια δύσκολη, σκληρή ζωή, παρόλα αυτά αναπαρίστανται με ελαφρότητα και πρωτόγνωρη ομορφιά. Ένας είναι, άλλωστε, ο κανόνας της Μ. Παππά: το καλό κερδίζει πάντα και οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να αγαπούν και να αγαπιούνται. Ως εκ τούτου, μέσα από αυτή τη συλλογιστική, φτιάχνει έναν ασφαλή χώρο ομορφιάς και καλοσύνης, όχι από άγνοια του πραγματικού κόσμου, αλλά προκειμένου να περάσει στον αναγνώστη το μήνυμά της, χωρίς διδακτισμό, αλλά με την απλότητα και την ροή που έχει η ίδια η ζωή. Αυτός είναι και ο λόγος που το βιβλίο “Μια τυχαία συνάντηση με τον Εντ Μπέγκελς” αποτελεί, ως επί το πλείστον, ένα εφηβικό ανάγνωσμα, χωρίς, φυσικά, να αποκλείεται η απολαυστική ανάγνωσή του από κάποιον ενήλικο.

Ύφος ανεπιτήδευτο, γραφή απλή, με ζωντανούς διαλόγους, αφήγηση με εναλλαγή στην εστίασή της, που γίνεται άλλοτε μέσα από τα μάτια των ηρώων της κι άλλοτε μέσα εκείνα ενός συγγραφέα -θεού -παντογνώσστη, το μυθιστόρημα της Μ. Παππά έχει την ομορφιά μιας εικόνας μέσα από καλειδοσκόπιο, αποτελώντας ταυτόχρονα μια ευχή και μια ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας.