Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΩΝ

Ένα ταξίδι στην Αλβανία του σήμερα.
Ή του αύριο;

Γράφει η Λένα Σάββα

0 Χρήστος Χίρμπος ο ιδρυτής των Περιηγητών κι εμπνευστής αυτής της ιδιαίτερα εγκάρδιας ταξιδιωτικής εμπειρίας, σε σχετική μου ερώτηση είπε:
"Οι Περιηγητές δεν είναι απλώς ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Είναι το όραμα μου για έναν τουρισμό με ψυχή. Για μια αυθεντική εμπειρία πέρα από το επιφανειακό πήγα-είδα-έφυγα. Οι Περιηγητές δεν ξεναγούν μόνο. Καθοδηγούν τον κόσμο, του αφηγούνται.
Εδώ υπάρχουν παλιές ξεχασμένες αξίες όπως η προσωπική φροντίδα, η σημασία στη λεπτομέρεια, οι επιλεγμένοι συνεργάτες, η ανθρώπινη προσέγγιση χωρίς τουριστικά "κλισέ".

Αυτό όμως που κάνει το τουριστικό μας γραφείο ασυναγώνιστο, είναι η συνέπεια, η άριστη οργάνωση, η φιλοξενία και η μεγάλη σημασία που δίνουμε στην ομάδα μας. Κάθε φορά που ακούω κάποιον να λέει: νοιώσαμε σαν οικογένεια, ξέρω πως κάτι κάναμε σωστά.
Θα έλεγα για τους Περιηγητές με μια φράση: Μια παρέα ανθρώπων που ταξιδεύουν έχοντας στο δισάκι τους σεβασμό, χιούμορ και δίψα για ουσία, γνώση κι εμπειρίες"

Το ταξίδι μου στην Αλβανία ήταν πολύ εντυπωσιακό ομολογουμένως  επειδή άλλες καταγραφές είχα κι άλλα είδα.
Πρώτη μέρα στην Κορυτσά. Η ελληνική συνοικία με τα αρχοντικά της, ο ναός της Αναστάσεως, η παλιά αγορά με τα καφέ και τις μπυραρίες. Είδαμε το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας όπου έμεινε δύο χρόνια ως Πρόξενος, ο μεγάλος Νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης.
Ωραίοι μεγάλοι δρόμοι, καθαρές και περιποιημένες πλατείες, πολλά μαγαζιά.

Δεύτερη μέρα Πόγραδετς. Μία πανέμορφη τουριστική περιοχή, με οργανωμένη παραλία, μεγάλες πλατείες και πάρκα με παιδότοπους.
Η λίμνη Οχρίδα τεράστια κι επιβλητική, μας κέρασε καφέ και μας επέτρεψε να βυθίσουμε το βλέμμα μας μέσα στα διάφανα, γαλάζια νερά της.
Μία δυνατή εμπειρία ήταν το τελεφερίκ για το όρος Dajti. Σε 20 λεπτά βρίσκεσαι στην κορυφή του βουνού σε υψόμετρο 1030 μέτρων, αφού περάσεις πάνω από μια πυκνή βλάστηση και μια μικρή λίμνη.
Η κορυφή είναι ένας πανέμορφος, οργανωμένος χώρος οπου λειτουργεί καφετέρια κι εστιατόριο μέσα στα δέντρα και διαμορφωμένος σε επίπεδα.

Μέχρι εδώ καλά. Όμορφες εκτάσεις, οργανωμένοι χώροι, προβολή της φυσικής ομορφιάς, καθαριότητα σαν να μην ζουν εκεί άνθρωποι.
Φτάνοντας όμως στην πρωτεύουσα, τα Τίρανα και βλέποντας αυτή την αλματώδη ανάπτυξη, εντυπωσιάστηκα μεν, λυπήθηκα δε. Μπροστά σ' αυτή την υπερσύγχρονη πόλη με τα τεράστια (αλλά αισθητικά ωραία) κτήρια, με τις μεγάλες πλατείες, τα ψηλά δέντρα, τους μεγάλους δρόμους και τα πάρκα, με τους ποδηλατόδρομους, η Αθήνα μας μοιάζει με τριτοκοσμική πόλη. Γιατί; Γιατί; Ποια φριχτά σχέδια φριχτών μυαλών σαμποτάρουν την πατρίδα μου; Την πατρίδα μου με την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα της, με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα και όλη αυτή τη σπουδαία ιστορία.......
Ξαναγυρίζω στο ταξίδι.

Τα Τίρανα είναι μια πολύ όμορφη πόλη που θέλεις δύο μέρες περίπου και παραπάνω να την περπατήσεις.
Όπερα, Κοινοβούλιο, Προεδρικό μέγαρο, Εθνικό ποδοσφαιρικό στάδιο, Μουσείο, Καθεδρικός Ιερός Ναός της Αναστάσεως.
Το κάστρο της πόλης έχει μετατραπεί σ' έναν πολύχρωμο φαντασμαγορικό χώρο με άπειρα μαγαζιά κάθε είδους και με υψηλή αισθητική διακόσμηση.
Οι Αλβανοί είναι ήρεμοι ακόμα και στην διασκέδαση τους. Ζουν με λίγα χρήματα φανερά, κρυφά δεν γνωρίζω. Μας είπαν ότι υπάρχει υπογεννητικότητα. Όμως προς τι τόσο μεγάλη ανοικοδόμηση; Για ποιους; Τι σχέδια υπάρχουν κι εδώ;
Συνεχίζω.

Το Μπεράτι είναι μια γραφική κουκλίστικη πόλη που το κάστρο και το μεσαιωνικό της κέντρο είναι μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Οι βυζαντινές εκκλησίες και τα Οθωμανικά τζαμιά, δίνουν μια άλλη αίσθηση στην πόλη, κατάργησης του χρόνου, κατάργησης των αιώνων που χωρίζουν την ιστορία σε περιόδους. Όλα στο Αιώνιο Τώρα.
Η ίδια αίσθηση με διακατείχε και στον αρχαιολογικό χώρο της Απολλωνίας, της αρχαίας αποικίας των Κερκυραίων και Κορινθίων.

Η συνέχεια είχε Αυλώνα, Εθνικό πάρκο Καραμπουρούν και το νησί Σάσαν με την εντυπωσιακή θαλασσινή σπηλιά Xaxhi Ali Cave που είναι προσβάσιμη μόνο με βάρκα. Το Καραμπουρούν είναι το μεγαλύτερο προστατευόμενο θαλάσσιο πάρκο της Αλβανίας.

Αυτό το μοναδικό ταξίδι τελείωσε με το υπέροχο Αργυρόκαστρο που εντάσσεται κι αυτό στην πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Έχει ένα από τα ωραιότερα κάστρα που έχω δει, πλακόστρωτα δρομάκια, παραδοσιακά σπίτια κι άπειρα μαγαζιά με τουριστικά είδη.

Καθοριστική για την ποιότητα του ταξιδιού μας υπήρξε η καταλυτική παρουσία του ξεναγού μας Βασίλη Μπαλανάκη. Με τις γνώσεις και το αστείρευτο χιούμορ του, με την πάντα μεγάλη προθυμία του να εξηγήσει, να απαντήσει, να επαναλάβει, μας έπαιρνε την κούραση και μας γέμιζε γνώσεις μιας ιστορίας που δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσουμε.

Είναι περίεργη η αίσθηση όταν τελειώνει κάτι όμορφο.Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε καλύτερη την καθημερινότητα μας. Όμως τα ταξίδια προσφέρουν μια αίσθηση εσωτερικής διεύρυνσης που είναι ανεκτίμητη.
Όπως ανεκτίμητο είναι και το χάρισμα να μπορείς να μετατρέπεις ομάδες αγνώστων μεταξύ τους ανθρώπων, σε οικογένειες, και να τους βλέπεις να επικοινωνούν σαν να γνωριζόταν από παλιά. Και ο Χρήστος Χίρμπος, ο Περιηγητής, το διαθέτει αυτό το χάρισμα, σε αφθονία!!!!!