ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΕΛΕΦΑΝΤΑ

κυκλοφ: Ιούλιος 2025
isbn: 978-618-5643-74-4
σελίδες: 44
διαστάσεις: 24x14
τιμή: 11,50

Είναι αξιομνημόνευτο το πόσα πράγματα μπορείς να μάθεις για έναν άνθρωπο μέσα από τη γραφή του. Όχι μόνο για τις εμπειρίες του, αλλά και για τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο – και τον εαυτό του μέσα σε αυτόν.

Η Σπυριδούλα Μίχου γράφει ακριβώς έτσι: με έναν τρόπο που δεν επιβάλλεται, αλλά αποκαλύπτεται. Αγαπά ίσως τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, ίσως και τον Όσκαρ Ουάιλντ, ίσως έχει ζήσει και στο Λονδίνο – όλα αυτά αποτυπώνονται στις λέξεις της όχι ως πληροφορίες, αλλά ως ατμόσφαιρα. Ως εσωτερικό τοπίο.

Η γραφή της είναι στοχαστική, ευγενικά ειλικρινής, με μια βαθιά αίσθηση αυτογνωσίας. Δεν κυνηγά εντυπώσεις· αντίθετα, σε καλεί να σταθείς λίγο, να διαβάσεις ξανά, να σκεφτείς. Ίσως και να θυμηθείς.

Σκάλωσα με τον στίχο: «Μεγάλωσα πολύ
για να αντιστέκομαι σε αλλαγές
που δεν έχουν τη διάθεση να με αλλάξουν.»

Μια φράση που συμπυκνώνει με ωριμότητα αυτό που πολλοί από εμάς νιώθουμε αλλά δυσκολευόμαστε να πούμε. Πόσο κοφτερός και πόσο αληθινός αυτός ο στίχος. Και πιο πέρα σε ένα άλλο ποίημα της, σαν να ψιθυρίζει μια ερώτηση που μένει ανοιχτή, όμορφα θλιμμένη, σχεδόν ρητορική:

«Σε πόσα γεια κλείνουν οι κύκλοι;»

Σαν να μας καλεί να αναλογιστούμε πόσες φορές μια απλή λέξη –ένα "γεια", ένα αντίο ή ένα νέο ξεκίνημα– χωράει όλη τη ζωή που υπήρξε πριν.

Στο γραπτό της υπάρχει μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ευαισθησία και τη δύναμη. Αναφορές στον υπαρξισμό, υπόγειες διαδρομές σκέψης, παραδοχές που δεν ψάχνουν λύτρωση – μόνο αλήθεια.

«Δεν ήµουν φτιαγµένη για τα δύσκολα», γράφει.
Κι όμως, υπάρχει κάτι το γενναίο στην παραδοχή αυτή. Όχι ως ήττα, αλλά ως κατανόηση. Ως σιωπηλή συμφιλίωση με τον εαυτό της.

Η Σπυριδούλα Μίχου γράφει με τη σιγουριά κάποιου που έχει ζήσει αρκετά για να μη χρειάζεται να αποδείξει τίποτα. Και αυτό, από μόνο του, είναι δύναμη.

https://anoteleia.gr/ixnhlatontas_spyridoyla_michou