#ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΛΛΑΣ

Γράφει η Λένα Σάββα

Στην συνέντευξη Τύπου της Αλεξάνδρειας που κάνει πρεμιέρα στις 14/11 μας πήραν οι μυρωδιές, τ' αρώματα και τα ωραία λόγια των συντελεστών για αυτή την πολύ ιδιαίτερη πόλη της Ανατολής. Θυμηθήκαμε ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας, τον Αλεξανδρινό ουρανό της Ευανθίας Ρεμπούτσικα που ήταν κι εκείνη παρούσα για να μιλήσει για το μουσικό μέρος της παράστασης μαζί με τον στιχουργό Άρη Δαβαράκη.

Ο Δημήτρης Σκανδάμης event manager του Παλλάς μας έκανε μια σύντομη παρουσίαση της παράστασης με τους ηθοποιούς Άννα Μάσχα, Εριέττα Μανούρη, Ιωάννη Παπαζήση, Χριστίνα Αλεξανιάν, Ελένη Καρακάση, Αλίνα Κωτσοβούλου κλπ, στο σύνολο 24 ηθοποιοί και πήρε το λόγο ο εμπνευστής πάνω σε πρωτότυπο κείμενο της Ζέτης Φίτσιου και σκηνοθέτης Φωκάς Ευαγγελινός ο οποίος με το καλωσυνατο του χαμόγελο και τον λόγο του άγγιξε τις καρδιές μας. Παραθέτω ένα απόσπασμα: Σ' αυτό το άλμα έχω πολύ όμορφους συνοδοιπόρους, όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί και τους ευχαριστώ. Επίσης συνοδοιπόρος μου είναι η Ζέτη Φίτσιου, οι μουσικές της Ευανθίας που μοσχοβολάνε Μεσόγειο έτσι που νομίζεις ότι είσαι στο Βόσπορο και στην Κορνίς την παραλιακή οδό της Αλεξάνδρειας , ο Άρης Δαβαράκης που είναι Αλεξανδρινός κι έγραψε τους στίχους των τραγουδιών, ο Μανώλης που έκανε πολύ εντυπωσιακά σκηνικά, αφαιρετικά μεν αλλά πρωτότυπα. Τα κοστούμια εποχής σχεδίασε η Ιωάννα Τσάμη, στα video art έχουμε τον Παντελή Μάκκα και ο Γιώργος Τέλλος με τις μαγικές του ατμόσφαιρες στα φώτα.
Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι όλη αυτή η πολυπολιτισμικότητα που υπήρχε στην πόλη από τότε που ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και υπέστη πολλά, Ρωμαϊκή κατοχή, Οθωμανική, Αγγλική, Γαλλική και μέσα σε αυτόν το λαό, άνθισε μια πόλη κι ένα ελληνικό στοιχείο κι αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Υπήρξαν ευεργέτες και σημαντικοί άνθρωποι που ζούσαν στην Αλεξάνδρεια και μετέφεραν το ελληνικό πνεύμα. Έτσι δημιουργήθηκε μέσα στο μυαλό μου μια μυθική εικόνα για την πόλη.
Αυτό που με συγκινεί είναι ότι τότε οι άνθρωποι αυτοί συνυπήρχαν με διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρα, θρησκεία, διαφορετικά ήθη και έθιμα και ζούσαν αρμονικά κάτω από τον γαλανό ουρανό της Αλεξάνδρειας,που σήμερα πάνε όλα αυτά να γκετοποιηθούν. Οι άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν αν δεν μπουν στη μέση οι μεγάλες δυνάμεις και τα συμφέροντα. Εμείς αποτυπώνουμε εκτός από τα πολιτικά πράγματα την εποχή του ' 30, μια μυθοπλασία, μια ερωτική ιστορία που ξεκινά από μια μνήμη μιας σπουδαίας ηθοποιού (σπουδαίας και στο έργο και στην πραγματικότητα, Άννα Μάσχα) που την νεαρή της ηλικία την ενσαρκώνει η Εριέττα Μανούρη.Εύχομαι όλο αυτό να αγγίξει τις ψυχές των θεατών γιατί είναι πολύ σημαντικό πράγμα να μη ξεχνάμε. Η λήθη είναι επικίνδυνη για ένα λαό και μ' αυτή την παράσταση θέλω να θυμίσω ότι όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι, μπορούν να κάνουν θαύματα.

Η συγγραφέας Ζέτη Φίτσιου ανέφερε: Θέλω να ευχαριστήσω τον Φωκά για την μεγαλοψυχία, την ευγένεια και το ταλέντο του και για τον τρόπο που μας έδειξε το δρόμο προς την Αλεξάνδρεια. Μια πόλη ιδιαίτερη, με αντιφάσεις, με αντιθέσεις, με διάφορες θρησκείες, φυλές, γλώσσες, που όλα μπήκανε μέσα σ' ένα Αλεξανδρινό χωνευτήρι και βγήκε η πόλη που ο Καβάφης ύμνησε στα ποιή

ματα του. Ευχαριστούμε τον κύριο Κεντ που μας εμπιστεύτηκε.Είμαστε μια ομάδα με αγάπη γι' αυτό που κάνουμε και καλωσύνη!

Ευανθία Ρεμπούτσικα: Τη ξέρω την Αλεξάνδρεια και την αγαπώ πάρα πολύ από τότε που γράψαμε με τον Δαβαράκη το τραγούδι πριν πολλά χρόνια. Η συνεργασία μας με τον Φωκά ήταν άψογη φτιάξαμε μια πολύ καλή σχέση, μπορούμε και μόνο με τα βλέμματα να επικοινωνούμε. Όταν διάβασα το κείμενο ένοιωσα συγκινηση, νοσταλγία, βγήκαν μνήμες, επίσης μου αρέσει να γράφω μουσική για κάτι που έχει μέσα του μια ιστορία.

Άρης Δαβαράκης: Εγώ βρέθηκα εδώ σε μια μαγική ατμόσφαιρα η οποία με συνέδεσε με μια πόλη από την οποία έφυγα από τα 12 μου αλλά βρίσκεται μέσα μου. Όταν άκουσα για αυτό που στήθηκε από τον Φωκά και την Φίτσιου, συγκινήθηκα. Με την Ευανθία συνεργάζομαι πολύ καλά και η αλήθεια είναι ότι σπάνια έχω βρεθεί με μια τόσο καλή παρέα. Από τον Κεντ και όλους τους συντελεστές. Όλα, από τους ηθοποιούς μέχρι τα σκηνικά, είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Η ηθοποιός Άννα Μάσχα πήρε τον λόγο και θα κλείσω την συνέντευξη με τα πολύ όμορφα λόγια της. Μίλησαν κι αλλοι ηθοποιοί και συντελεστές αλλά λόγω χώρου θα κλείσω εδώ.
Άννα Μάσχα:
Θα ήθελα να σταθώ στο κομμάτι των αισθήσεων. Μεταφέρει αισθήσεις αυτή η δουλειά, πέρα από συναισθήματα, νοήματα και δράσεις. Κάθε φορά μπορώ σχεδόν να μυρίσω τα μπαχαρικά σ' ένα παζάρι, να βλέπω τον γαλανό ουρανό, να αισθάνομαι την αύρα να με φυσάει απ' τη Μεσόγειο. Έχω κι εγώ ρίζες από Ανατολή και μου βγήκανε μνήμες. Για μένα η Αλεξάνδρεια λειτούργησε σαν σύμβολο, σαν μεταφορά για να μιλήσω για την δική μου βιογραφία. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει, μέσα από αφηγήσεις να θυμάσαι μια χαμένη πατρίδα και μέσα από την αφήγηση να νοιώθεις τη χαρά να ξαναεπισκέπτεσαι αυτούς τους χώρους. Έτσι μέσα από τις πρόβες κατάλαβα ότι αυτό για το οποίο θέλω εγώ να μιλήσω.. (.....συγκίνηση) είναι οι οριστικές και αμετάκλητες απώλειες της ζωής μας, η αφόρητη νοσταλγία που νοιώθεις για πρόσωπα που δεν θα ξαναδείς, για γειτονιές που δεν θα ξαναπερπατήσεις, για σπίτια που δεν θα ξαναζήσεις.
Η Αλεξάνδρεια για μένα είναι μια ελεγεία, ένα λυπημένο τραγούδι για τον αποχωρισμό, πώς μπορείς να συμφιλιωθείς με τις απώλειες και το τραύμα και τελικά να το αποδεχτείς, το οποίο θέλει τρομακτική γενναιότητα και θάρρος, όπως λέει κι ο ποιητής, κάποια στιγμή πρέπει να πεις το οριστικό αντίο.

Με αυτά τα σημαντικά λόγια φύγαμε από το Παλλάς με μια λαχτάρα να έρθει γρήγορα η μέρα της πρεμιέρας, να μπούμε μέσα στα χρώματα τα αρώματα και τις μουσικές της Αλεξάνδρειας, να βιώσουμε μνήμες κι αισθήσεις αλλοτινών εποχών, που μπορεί να πέρασαν ανεπιστρεπτί, έχουν όμως καταγράφει μέσα μας και συνεχίζουν από κει την πορεία τους γιατί ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν έχει τους διαχωρισμούς που εμείς του δώσαμε. Παρελθόν παρόν και μέλλον, μυθοπλασία και πραγματικότητα είναι μια αδιαίρετη ενότητα ενός μαγικού χωροχρονικού συνεχούς που στροβιλίζεται αέναα!