Ειδαμε το Μια άλλη Θήβα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ:

08/12/2024

Ειδαμε το Μια άλλη Θήβα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

ΕΙΔΑΜΕ Γράφτηκε από Λένα Σάββα Νοέμβριος 04 2022 μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς

Είδαμε την παράσταση Μια άλλη Θήβα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Γράφει η Λένα Σάββα.

Στο θέατρο του Νέου Κόσμου παρακολουθήσαμε την άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση πάνω στο έργο του Σέρχιο Μπλάνκο σε ρέουσα μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Ένας συγγραφέας θέλοντας να γράψει ένα θεατρικό έργο για την πατροκτονία, συνεργάζεται μ' έναν κατάδικο πατροκτόνο ο οποίος θα παίζει και στην παράσταση, με ειδική άδεια του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Οι συναντήσεις τους γίνονται σ' ένα γήπεδο μπάσκετ περιφραγμένο και παρακολουθούμενο με κάμερες, όπου ο κατάδικος Μαρτίν πηγαίνει κάθε μέρα να παίξει μπάσκετ ''για να μην ατροφήσει το σώμα του''.
Μαρτίν σημαίνει πολεμιστής, αυτός που ανήκει στον Άρη το Θεό του πολέμου.
Ο Μαρτίν, στην αρχή κουμπωμένος και δύσπιστος, σιγά σιγά ανοίγεται. Η παρουσία ενός ανθρώπου που δείχνει γνήσιο ενδιαφέρον γι αυτόν, τον μαλακώνει κι αρχίζει να αναπτύσσεται μια ανθρώπινη σχέση μεταξύ τους.
''Δεν με πειράζουν οι κάμερες, είναι σαν να έχεις μια παρέα. Γελώ γιατί είχε πολύ καιρό κάποιος να μου πει 'ευχαριστώ''.
Αργότερα το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναιρεί την αρχική του απόφαση να παίξει ο Μάρτιν στην παράσταση κι έτσι βρίσκεται ένας νέος ηθοποιός ο Φεδερίκο, που θα υποδυθεί τον Μαρτίν στο θέατρο.
Φεδερίκο σημαίνει ειρήνη.Αυτός που κυβερνά με σκοπό την ειρήνη.
Ο συγγραφέας τώρα συναντιέται με τον Μαρτίν στο γήπεδο μπάσκετ και με τον ηθοποιό Φεδερίκο. Ο κατάδικος κι ο ηθοποιός ερμηνεύονται από το ίδιο πρόσωπο κατ' επιλογή του συγγραφέα.
Παράλληλα μέσα στην παράσταση εισάγεται ο μύθος του Οιδίποδα και της Σφίγγας και ο προβληματισμός για το κατά πόσον είναι πατροκτόνος ο Οιδίποδας.
''Σκότωσε βέβαια τον Λάιο, αλλά ίσως μπορούμε να πούμε ότι ήταν πατροκτόνος εν αγνοία του, χωρίς πρόθεση''.
Οι συναντήσεις του συγγραφέα με τον Μαρτίν συνεχίζονται κι ο Μαρτίν ολοένα κι ανοίγεται.
''Εμένα ο πατέρας μου δεν μ' αγάπησε ποτέ.Μου το έλεγε συνέχεια. Ποτέ δεν σ' αγάπησα και ποτέ δεν θα σ' αγαπήσω''.
Του άρεσε να με χτυπάει χωρίς λόγο. Και τη μάνα μου τη χτυπούσε.Πολλές φορές έβαζε τους φίλους του να καθίσουν στον καναπέ και με χτυπούσε με τη ζώνη μπροστά τους. Όταν πέθανε η μάνα μου, αυτός είπε ότι εγώ έφταιγα, ότι πέθανε επειδή με είχε γεννήσει.''
Ο Μαρτίν, ένα σκληρά κακοποιημένο παιδί μέσα στο σώμα ενός ενήλικα, έχει λαχτάρα να πάρει τη ζωή του από την αρχή, αφυπνίζεται στο να μάθει καινούργια πράγματα, στο να δώσει και να πάρει σε μια υγιή συναλλαγή μ' ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα.
Η εξαιρετικά προσεγμένη κι απόλυτα στοχευμένη σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, δημιουργεί μια παράσταση σαν χρονικό, σαν θεατροποιημένο ντοκιμαντέρ. Αριστοτεχνικά διακριτικός ο τρόπος που ο Μαρτίν γίνεται Φεδερίκο κι αντίστροφα, χωρίς να αλλάξει κάτι στο σκηνικό ή στα ρούχα. Με ένα γρήγορο ρευστό ρυθμό δημιουργεί μια παράσταση που καταφέρνει και να εμβαθύνει στον ψυχισμό των τριών ανθρώπων και να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή και να ενεργοποιεί συναισθήματα.
Πολύ καλός ο Δημήτρης Καπουράνης στην ερμηνεία των δύο ρόλων. Με αξιοθαύμαστη ευελιξία κινείται από τον ένα ρόλο στον άλλο μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Εδικά στο ρόλο του Μάρτιν είναι πολύ αληθινός.
Ο Θάνος Λέκκας στο ρόλο του συγγραφέα, επικοινωνεί με τον κατάδικο, επικοινωνεί με τον ηθοποιό που υποδύεται τον κατάδικο κι ενδιάμεσα γίνεται ο αφηγητής του χρονικού. Αποστασιοποιημένος όσο χρειάζεται, με μια εσωτερική ερμηνεία που σε αφήνει να νοιώσεις παρά να δεις την ευαισθητοποίησή του μπροστά στη σκληρή ζωή του Μαρτίν και τις αλλαγές που υφίσταται ο ψυχισμός του μέσα από τη ζύμωση αυτή.
Η ΑΛΛΗ ΘΗΒΑ είναι μια εξαιρετική παράσταση πάνω σ' ένα εξαιρετικό έργο, στο οποίο θίγεται έντονα το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και το πόσο αυτή μπορεί να διαμορφώσει ένα παιδί. Πόσα ανθρώπινα δυναμικά χάνονται επειδή μεγάλωσαν με άρρωστους και ψυχικά διαταραγμένους γονείς. Πόσες ζωές πάνε στράφι όπως η ζωή του νεαρού Μάρτιν. Το πόσο σημαντική είναι για το μέλλον της ανθρωπότητας η ψυχική υγεία, έρχεται να μας το φωνάξει για άλλη μια φορά το θέατρο μέσα από την επιλογή του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου να σκηνοθετήσει το έργο του Σέρχιο Μπλάνκο και να το συστήσει στο ελληνικό κοινό.
Η δε σύγκριση ενός πατροκτόνου από πρόθεση με τον Οιδίποδα, μας ωθεί να αναλογιστούμε ποιο είναι το γράμμα και ποιο το πνεύμα του νόμου και πώς ίσως θα έπρεπε να λειτουργεί η Δικαιοσύνη, εκπαιδεύοντας ανάλογα τους Λειτουργούς της.
Γιατί ''όλοι έχουμε όπως ο Οιδίποδας, μια Θήβα αμφισβητούμενη. Κάπως σκοτεινή και συγκεχυμένη. Μια άλλη Θήβα.''