Είδαμε την παράσταση Έχει φώς η σκιά; μία θεατρική παράσταση
βασισμένη στο έργο του Αlbert Camus "Ο Ξένος" από την Transatlantic Group σε σκηνοθεσία της Αλεξάνδρας Καζάζου στο Θησείον - Ενα θέατρο για τις τέχνες.

«Σήμερα πέθανε η μαμά. Μπορεί και χθες δεν ξέρω.» «Για την ώρα είναι κάπως σαν να μη πέθανε η μαμά»Ο ήρωας ξεκινάει τη αφήγηση και από τις πρώτες φράσεις καταφέρνει να μας μεταδώσει το συναίσθημα της απουσίας του συναισθήματος. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως νιώθει για το μοιραίο γεγονός, αν χαίρεται, αν λυπάται ή αν αδιαφορεί. Το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν να πιστέψουμε πως αδιαφορεί.Στέκεται μουδιασμένος, σαν το βίωμα να είναι απρόσωπο και να μη αφορά τον ίδιο, τη δική του μητέρα. Συμπεριφέρεται σαν να έγινε κάτι απολύτως φυσιολογικό, σαν να μας αναγγέλλει τη διεπεραίωση του πιο φυσικά αναμενόμενου πράγματος. Και μας σοκάρει γιατί συνειδητοποιούμε έστω και υποσυνείδητα πως πράγματι είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο. Η τελευταία μεγάλη εκκρεμότητα όλων μας είναι να πεθάνουμε. Το να ζήσουμε ή όχι μοιάζει προαιρετικό,αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του καθενός μας ενώ το να πεθάνουμε είναι αναγκαίο και αδιαπραγμάτευτο. Η απάθεια στα λόγια του Μερσώ μας σοκάρει γιατί μάθαμε να δαιμονοποιούμε και να φοβόμαστε τον θάνατο τον δικό μας και των δικών μας. Όταν ο άνθρωπος ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής χάνεται και τον χάνουμε. Και πρέπει να πονέσουμε για τη απώλεια αντί να χαρούμε που ολοκλήρωσε το πεπρωμένο του. «Θέλετε να δείτε τη μαμά; Όχι.» «Για μια στιγμή είχα την εντύπωση πως βρίσκονταν εδώ για να με δικάσουν» «Πότε πέθανε η μαμά; Χτες; Και σου 'ρχεται να της πεις «Δεν φταίω εγώ»Ο Μερσώ νιώθει τυψεις γιατί αδυνατεί να σκεφτεί, να φερθεί, να νιώσει όπως είθισται. Επιπλέον είχε αναθέσει τη φροντίδα της σε ίδρυμα από όπου τον ενημέρωσαν για τον θάνατο της. Η λέξη «μαμά» αναφέρεται συνεχόμενα στο κείμενο μέσα σε μια ατέρμονη προσπάθεια του ήρωα να τη ψηλαφήσει και οικειοποιηθεί. Η πιο οικεία λέξη για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτή η τόσο συναισθηματικά φορτισμένη μοιάζει τόσο ξένη και άγνωστη στα δικά του χείλη. Ένα μεγάλο ερωτηματικό που δεν μπορεί να απαντήσει.Ώσπου ξεσπάει σε ένα κρεσέντο από κραυγές που μας ανατριχιάζουν. «Η φωνή σου όταν γυρίζει απ´ τα βουνά σαν ηχώ όταν φωνάζεις «Μαμάααα» Η αφήγηση συνεχίζεται και ο ήρωας διαπράττει το έγκλημα. «Μόνο ο ήλιος, η σιωπή και οι τρεις νότες. Όλα έγιναν πολύ απλά. Η παραλία, ο ήλιος, οι πυροβολισμοί σαν τέσσερα κοφτά χτυπήματα πάνω στη πόρτα της δυστυχίας».«Να μείνω εδώ ή να φύγω ήταν το ένα και το αυτό. Λαχταρούσα να λυτρωθώ από τον ήλιο. Να ξαναβρώ τον ίσκιο. Ήταν ο ίδιος ήλιος όπως τη μέρα που κήδεψα τη μαμά.» Ακολουθεί η σύλληψη και η ανάκριση του. Η κατηγορία που τον βαραίνει δεν αφορά μόνο τη δολοφονία. «Δεν ήθελε να δει τη μαμά. Κάπνισε, ήπιε. Ένας γιος θα έπρεπε να αρνηθεί καφέ πάνω στη σορό αυτής που τον έφερε στον κόσμο.» «Έχει δει μάρτυρας πως ο κατηγορούμενος έκλαιγε; Δεν έκλαιγε.» «Την επόμενη του θανάτου της μητέρας του κολύμπησε, ξεκίνησε δεσμό, είδε κωμωδία.» Οι κατηγορίες εξοστρακίζονται πιο γρήγορα από τις σφαίρες που βγήκαν από το όπλο του. Και η υπεράσπιση «Αγαπούσε τη μητέρα του και πίστεψε πως ένα τέτοιο ίδρυμα θα ήταν καλό για τη φροντίδα της.» Προσπαθεί να πείσει τους δικαστές ή τον εαυτό του; «Είμαστε όλοι καταδικασμένοι σε θάνατο. Αν δεν πεθάνεις σήμερα θα πεθάνεις άλλη μέρα. Το ίδιο ερώτημα θα ανακύψει και θα κληθείς να αντιμετωπίσεις. Ο συντονισμός των ερμηνειών μας εκπλήσσει και η κίνηση αιχμαλωτίζει το βλέμμα. Οι ήρωες μοιάζουν με δυο μαριονέτες αιωρούμενες από τα σκοινιά τους τα οποία προσπαθούν σε όλη τη διάρκεια του έργου να λύσουν. Πέφτουν, σηκώνονται και ξανά από την αρχή ενώ εκτυλίσσεται μια ιδιόμορφη πάλη μεταξύ τους. Ο Μερσώ επιθυμεί να πληρώσει για το έγκλημα του όποιο και αν ήταν αυτό αναγνωρισμένο ή μη από τον νόμο. Να αναγνωριστεί η ύπαρξη του μέσα από αυτό. «Ένα μου μένει να ευχηθώ. Να έρθουν πολλοί θεατές τη μέρα της εκτέλεσης μου και να με υποδεχτούν με κραυγές μίσους.»Τελικά έχει φως η σκιά; Οι σκιές δεν θα υπήρχαν χωρίς το φως αλλά το φως θα συνέχιζε να υπάρχει και χωρίς αυτές. «Μαμά!».

Θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή - Αθήνα
τηλ. 2103255444
(χάρτης)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Από 10/10/2022 έως 15/11/2022
Κάθε Δευτερα & Τρίτη

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
21:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
10€ γενική είσοδος
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKET SERVICES
- εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου
- τηλεφωνικά: 2107234567
- online: www.ticketservices.gr

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Αλεξάνδρα Καζάζου
Δραματουργική Επεξεργασία – Διασκευή: Karol Jarek
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Ηθοποιοί: Σπύρος Δέτσικας και Βασίλης Τρυφουλτσάνης
Επιμέλεια Φωτισμών – Φωτογραφία: Karol Jarek

Πρεμιέρα: Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου στις 21:00 Παραστάσεις: από 10 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα & Tρίτη στις 21:00.
Χώρος: θέατρο Θησείον – Ένα θέατρο για τις τέχνες
Εισιτήρια: Γενική είσοδος 10 ευρώ

Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/o-xenos-theatro-thiseion/