Είδαμε την Pomona του Alistair McDowall σε σκηνοθεσία των Sigurdur F3 και Θωμά Μοσχόπουλου στο Θέατρο Πόρτα.

Ένα δυνατό σκηνοθετικό ντουέτο ο μυστηριώδης αγνώστων λοιπών στοιχείων Sigurdur F3 και ο αγαπημένος όλων μας Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετούν φέτος έναν λαμπρό θίασο στην παράσταση ''Pomona'' του συγγραφέα Alistair McDowall στην σκηνή του θεάτρου Πόρτα (Μεσογείων 59, Τ.Κ. 115 26, Αθήνα). Εκεί βρέθηκε λοιπόν την περασμένη βδομάδα η συντακτική ομάδα του www.θεατρο.gr και παρακολούθησε την παράσταση με μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο Alistair McDowall είναι Άγγλος θεατρικός συγγραφέας που μεγάλωσε στο Great Broughton στο Βόρειο Γιορκσάιρ. Μερικά από τα έργα του είναι τα εξής: The Glow, all of it, και X (Royal Court Theatre), Pomona (Orange Tree Theatre), Talk Show (Royal Court Theatre), Captain Amazing (Edinburgh Fringe και Soho Theatre) και Brilliant Adventures (Royal Exchange Theatre). Για το έργο του Brilliant Adventures τιμήθηκε κι όλας με το βραβείο Bruntwood το 2011.

Το έργο Pomona είναι ένα δυστοπικό και σουρεαλιστικό θρίλερ που παίχτηκε για πρώτη φορά στο The Gate Theatre στο Λονδίνο στο πλαίσιο του φεστιβάλ θεατρικών έργων NEW. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Orange Tree Theatre στο Ρίτσμοντ, στο Νοτιοδυτικό Λονδίνο, τον Νοέμβριο του 2014. Το φθινόπωρο του 2015 παίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και στο Royal Exchange Theatre. Είναι το τρίτο κατά σειρά έργο που έχει γράψει ο συγγραφέας.
Η Pomona είναι ένα υπαρκτό μέρος στο κέντρο του Μάντσεστερ, μία εγκαταλελειμμένη νησιωτική περιοχή που οι ντόπιοι την χαρακτηρίζουν ως «μια τρύπα στο κέντρο της πόλης». Από την άλλη η Πομόνα είναι και: η αρχαία ρωμαϊκή θεά των καρποφόρων δέντρων, των κήπων και των οπωρώνων, τύπος στροβιλαντλίας που επιτρέπει την αποτελεσματική άντληση νερού από μεγάλα βάθη και Κολλέγιο στην Καλιφόρνια.

«Η ιδέα για το έργο ήρθε όταν επέστρεφα με το αυτοκίνητο στο σπίτι μου στο Μάντσεστερ πολύ αργά ένα βράδυ και λόγω του κακού μου προσανατολισμού κατέληξα να οδηγώ γύρω από τον περιφερειακό δρόμο M60 για πάρα πολύ ώρα. Η ανησυχητική ατμόσφαιρα του μεγάλου άδειου περιφερειακού στις 3 το πρωί, έκανε περίεργα πράγματα στο ήδη ελαφρώς κουρασμένο μυαλό μου και το έργο άρχισε να διαμορφώνεται, με υλικά από τις διάφορες ανησυχίες και φόβους που είχα συσσωρεύσει τα εννέα χρόνια, κατά τα οποία ζούσα σε μια πόλη (Μάντσεστερ) και μετακινούμουν συχνά σε μια άλλη (Λονδίνο). Το έργο ξεκινά στον αυτοκινητόδρομο M60 και διαδραματίζεται εκεί, αλλά θα μπορούσε πολύ εύκολα να διαδραματιστεί σε οποιαδήποτε πόλη της χώρας. Είναι ένα έργο για ένα συγκεκριμένο είδος αστικού άγχους».
Συνέντευξη του A.M.D. στο aestheticamagazine.com για το πως γράφτηκε η Pomona.

O Sigurdur F3 είναι ένας Ισλανδός conceptual artist και ενεργό μέλος της κουλτούρας των RPG. Η πραγματική ταυτότητα του σκηνοθέτη παραμένει κρυφή ακόμα και στον ίδιο τον θίασο και η αλληλεπίδραση γίνεται με όρους άκρας μυστικότητας.

Η υπόθεση του έργου:

Επτά άνθρωποι συναντιούνται κάθονται γύρω από μια κατασκευή μεταξύ πάγκου και τραπεζιού και παίζουν ένα παιχνίδι. Η Ollie, η Fay, η Gale, η Keaton, ο Zeppo, ο Charlie και ο Moe βρισκόμενοι σε ένα κόσμο γεμάτο σκατά, ρίχνουν τα ζάρια ξανά και ξανά και σαν σε κουκλοθέατρο αναπαριστούν σκηνές από διάφορες υποθέσεις που οι ίδιοι κρατάνε στα χέρια τους τα αόρατα νήματα των ''μαριονετών''-χαρακτήρων που υποδύονται κάθε φορά. Οι ήρωες μας ρίχνουν τα ζάρια πάνω στο τραπέζι και ανάλογα με το τι αριθμός θα τύχει γίνεται και η ανάλογη ανάθεση του εκάστοτε ρόλου στον καθένα. Είναι ένα παιχνίδι ρόλων, το λεγόμενο RPG (Role Playing Game) όπου οι παίκτες ακούν τον gamemaster τους (αφηγητή) να τους δίνει όποτε κρίνει σημαντικό εντολές  και κάπως έτσι να κυλάει η δράση, κυρίως αυτοσχεδιάζοντας πάντα όμως υπό τη καθοδήγηση και τις εντολές του αφηγητή.Τα RPG ξεκίνησαν γύρω στα μέσα της δεκαετίας των '70, εμπνευσμένα από  παιχνίδια ρόλων όπως το Dungeons & Dragons. Ας γυρίσουμε όμως στην υπόθεση μας και στους ήρωες μας.

Βρισκόμαστε στην πόλη του Μάντσεστερ στην Αγγλία. Βλέπουμε την  Όλι  μέσα σε ένα αμάξι με έναν άντρα τον Ζέππο. Στο πίσω κάθισμα κάθεται στο σκοτάδι ένα τερατόμορφο ανδροειδές που μοιάζει με τον Κθούλου ήρωα τέρας απο τα έργα του αγαπημένου μας συγγραφέα Λάβκραφτ. Ο Ζέππο είναι ένας πλούσιος τύπος του υποκόσμου σε αυτήν την πόλη, τους ξέρει όλους και τον ξέρουν όλοι, λύνει και δένει σε αυτήν την πόλη. Οι τρεις τους κάνουν κύκλους στην πόλη. Εκείνη βρίσκεται σε απόγνωση. Ψάχνει να βρει την δίδυμη αδερφή της που έχει εξαφανιστεί. Δεν είναι βέβαια εντελώς σίγουρη για το αν υπάρχει ή αν το φαντάζεται. Ο Ζέπο τρώει chicken mcnuggets από τα MacDonalds και της μιλάει ακατάπαυστα για το "Raiders of the Lost Ark" (1981), ενώ την ρωτάει, ταυτόχρονα, διάφορα πράγματα για εκείνη. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα της ζητά να δώσει κύβους του Ρούμπικ στο παράξενο πλάσμα που βρίσκεται στο πίσω κάθισμα. Ο Κθούλου λύνει τους κύβους του Ρούμπικ ασταμάτητα, τον έναν μετά τον άλλον. Στον Ζέππο ανήκει «ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης», γι' αυτό και εκμεταλλεύεται τη δύναμη του λέγοντας της οκ, θα σε βοηθήσω να βρεις την αδερφή σου αλλά κι εσύ θα πρέπει να μου δώσεις κάτι, υπονοόντας κάποια σεξουαλική ανακούφιση-ικανοποίηση.

Σε μια άλλη σκηνή βλέπουμε μια άλλη ηρωίδα την Φαίη να τηλεφωνεί με αγωνία στο σπίτι της για να πει ότι δεν θα επιστρέψει σύντομα. Λίγο αργότερα, αντιλαμβανόμαστε ότι βρίσκονται σε ένα πορνείο, και η Φαίη οδηγεί την Όλι σε έναν χώρο-δωμάτιο εργασίας, εξηγώντας της τις συνθήκες και τα κόλπα που πρέπει να κάνει για να επιβιώσει. Μια άλλη ηρωίδα, η Γκέηλ, προσπαθεί να αποδράσει από τη ''φυλακή'' της καταπίνοντας διάφορα χάπια. Σε μια άλλη σκηνή δυο άντρες, ο Τσάρλι και ο Μόου δουλεύουν σαν securities στην Pomona. Ο Τσάρλι υποδέχεται την Κήτον την μαυροφορεμένη νεαρή κοπέλα που θέλει να παίξουν το γνωστό πλέον σε όλους μας DND (Dungeons and Dragons)!Σε αυτό το έργο χάνεις τη γραμμικότητα. Ξεχνάς αν όντως βλέπεις την πραγματικότητα του παιχνιδιού ή των ηρώων της παράστασης. Ξεχνάς τι είναι αλήθεια και τι όχι. Οι ιστορίες μπλέκονται το ίδιο και οι χαρακτήρες του έργου. Αλεπάλληλα γεγονότα, θα φέρουν εις πέρας τις εξελίξεις την μία μετά την άλλη. Εντύπωση μεγάλη μου έκανε η συνεχής ατάκα  των gamemaster που έλεγαν ''παύση ή πάρε μια ανάσα'' προς τον εκάστοτε χαρακτήρα. Επίσης είναι εντυπωσιακό όπως βλέπουμε μια σκηνή μέσα στη σκηνή σε αυτό το έργο, έτσι βλέπουμε και πολλούς σκηνοθέτες επί σκηνής  μέσα στη σκηνοθεσία του έργου. Ο συγγραφέας έχοντας εγκιβωτιστική διάθεση, δημιουργεί ένα μοναδικό σύμπαν, αυτό της Pomona.

Οι συντελεστές:

Η μετάφραση του Θωμά Μοσχόπουλου ήταν εξαιρετικά ακριβής και βοήθησε στο να αποδοθεί πιστά στο ελληνικό κοινό το έργο αυτό.

Η σκηνοθετική ομάδα των Sigurdur F3 και Θωμά Μοσχόπουλου με την πολύτιμη βοήθεια του Παύλου Παυλίδη με μαεστρία έφεραν εις πέρας αυτό τον θεατρικό άθλο. Μια παράσταση δύσκολη που πραγματεύεται δύσκολα θέματα όπως το εμπόριο οργάνων, εμπόριο βρεφών, το human trafficking κ.λπ. Κι ένα θέμα όπως τα RPG GAMES που απευθύνεται κυρίως σε νεανικό κοινό κατάφεραν να το κάνουν βατό και για τους μη γνώστες. 

Οι ηθοποιοί: Στεφανία Ζώρα, Σίμος Κακάλας, Ειρήνη Μακρή, Άννα Μάσχα, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Παπαπαύλου, Φώτης Στρατηγός ήταν δεμένοι σαν μια γροθιά, μια θεατρική ολότητα και μας εντυπωσίασαν ξανά και ξανά με τις υποκριτικές τους ικανότητες. Απο τις ερμηνείες ξεχώρισα αυτές του Φώτη Στρατηγού ο οποίος ήταν λες και ήταν βγαλμένος από κάποια σειρά του Netflix σε επίπεδο εμφάνισης και ερμηνείας. Και αυτή της Στεφανίας Ζώρας που ήταν σαν να είναι βγαλμένη από manga κόμικ και φυσικά μας εντυπωσίασε με τις φωνητικές τις ικανότητες οι οποίες δημιουργούσαν μια ονειρική άκρως ψυχεδελική διάσταση στο έργο.

Την κίνησιολογία των ηθοποιών επιμελήθηκε ο Αυγουστίνος Κούμουλος, ο οποίος κατάφερε με ένα μοναδικό τρόπο να δημιουργήσει λόγο και ζωντάνια στα σώματα των ηθοποιών μέσω της κινησιολογικής έκφρασης των ηθοποιών.

Ο πολυπράγμων Βασίλης Παπατσαρούχας  επιμελήθηκε αριστοτεχνικά τα σκηνικά και τις προβολές της παράστασης. Η σκηνή είναι γεμάτη από διάφορες λεκάνες τουαλέτας και ένα τραπέζι σαν ρινγκ-μεγάλος πάγκος που χρησιμοποιείται ενίοτε σαν σκηνή μέσα στη σκηνή. Οι λεκάνες προφανώς συμβολίζουν όλα τα βρώμικα πράγματα που κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους, στις ζωές τους, τα βρώμικα μυστικά τους. Όσα βρωμάνε και δεν τα καταλαβαίνουμε με την πρώτη σκέψη. Σάπιες ηθικές αξίες, βρώμικα συστήματα και κυβερνήσεις με λερωμένη τη φωλιά τους. Τις χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί κάποιες φορες για να βγάλουν ή να κρύψουν αντικείμενα, άλλες φορές για να καθίσουν και άλλες φορές για να σκαρφαλώσουν πάνω τους. Ο κύριος Παπατσαρούχας έκανε εξαιρετική δουλειά και στα κουστούμια με την πολύτιμη βοήθεια στην κατασκευή τους αυτή της Όλγας Εβσέεβα. Τέλος αρωγός και πολύτιμος συνεργάτης του και στη δημιουργία των Ειδικών κατασκευών είναι και η Δήμητρα Καίσαρη.

Στο σκοτάδι παραμονεύουν οι κάθε λογής φόβοι μας, οι ενοχές και οι ντροπές μας. Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου δίνουν φως και ζωντανεύουν κάθε μύχια πτυχή των φόβων των ηρώων μας. Ντύνει με το lighting plot του με ακρίβεια την κάθε σκηνή του έργου δημιουργώντας παράλληλα την ιδανική σκοτεινή ατμόσφαιρα, άλλοτε πραγματική κι άλλοτε εξωπραγματική εώς και παρανοϊκή. 

Ο σχεδιασμός της μουσικής του Λευτέρη Δούρου σε συνεργασία με την επιμέλεια του Δημήτρη Παπατσαρούχα ήρθαν και έδεσαν σαν παζλ δίνοντας τη τελική πινελιά στη δημιουργία αυτής της παράστασης.

Το μόνο αρνητικό της παράστασης κατ'εμέ, ήταν το έντονο φως ανά τακτά χρονικά διαστήματα, που σίγουρα είχε κάποιο συμβολισμό και σκηνοθετικό στόχο, όμως ήταν ενοχλητικό στα δικά μου μάτια. Σίγουρα όμως το ξέχασα βγαίνοντας από την αίθουσα, καθώς ήμουν συνεπαρμένη από την εμπειρία που βίωσα επί 110 λέπτα μέσα στο θεάτρο.

Σίγουρα θα έχετε παρακολουθήσει κάθε είδους θεατρική παράσταση. Κι όμως η Pomona είναι κάτι το διαφορετικό. Μια νέα, μεταμοντέρνα, ιδιαίτερη, εκκεντρική πρόκληση κι εμπειρία ακόμα και  για τον πιο απαιτητικό θεατή παρουσιάζει μια κοινωνία σε παρακμή, μια κοινωνία που δεν απέχει και πολύ από τη δική μας. Θα παίζεται για λίγες μέρες ακόμα. Φροντίστε έγκαιρα να πάτε να το δείτε και θα με θυμηθείτε. Δεν έχετε σίγουρα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Η Pomona είναι σίγουρα μια παράσταση για μυημένους στον μαγικό κόσμο του RPG και του D'N'D. Αλλά και ιδέα καμμία να μην έχετε περί του θέματος έχουν φροντίσει οι ίδιοι οι ηθοποιοί να σας μυήσουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο από πριν ακόμα καλά καλά μπείτε στην αίθουσα. Βιαστείτε να το δείτε!

Πληροφορίες:

Μετάφραση: Θωμάς Μοσχόπουλος

Σκηνοθεσία: Sigurdur F3, Θωμάς Μοσχόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμιια-Προβολές: Βασίλης Παπατσαρούχας

Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Σχεδιασμός ήχου: Λευτέρης Δούρος

Βοηθός σκηνοθέτη: Παύλος Παυλίδης

Κατασκευή κοστουμιών: Όλγα Εβσέεβα

Ειδικές κατασκευές: Δήμητρα Καίσαρη

Γραφιστική επιμέλεια: Χρυσούλα Κοροβέση-Μάριος Γαμπιεράκης (Mavra Gidia)

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Φωτογραφία αφίσας: Γεράσιμος Μαυρομμάτης

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Στεφανία Ζώρα, Σίμος Κακάλας, Ειρήνη Μακρή, Άννα Μάσχα, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Παπαπαύλου, Φώτης Στρατηγός

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανήλικους κάτω των 17 ετών.

Διάρκεια: 110'

Στην παράσταση υπάρχει απότομη και έντονη αλλαγή φωτός και ήχου.

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη έως Σάββατο 21:00 και Κυριακή 19:00

Εισιτήρια:

Πέμπτη & Παρασκευή: Κανονικό: 20 € / Φοιτητικό, Ανέργων, ΑμεΑ: 15 € / Ομαδικές κρατήσεις (15+ άτομα): 15 € - Πληροφορίες στο ταμείο του θεάτρου

Σάββατο & Κυριακή: Κανονικό: 22 € / Φοιτητικό, Ανέργων, ΑμεΑ: 18 € / Ομαδικές κρατήσεις (15+ άτομα): 18 - Πληροφορίες στο ταμείο του θεάτρου (210 7711333 – 210 7780518)

Θέατρο ΠΟΡΤΑ
Μεσογείων 59, Τ.Κ. 115 26, Αθήνα
Τηλ.: 210 7711333