Είδαμε το "Δάκρυ της Παναγιάς - Ένας ύμνος για τη Σμύρνη" στο θέατρο Αλκμήνη.

Κάθε Τετάρτη βράδυ μια διαφορετική παράσταση παίρνει σάρκα και οστά στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη. Μια παράσταση που απευθύνεται σε άτομα με θρησκευτική συνείδηση και διάθεση να δουν την καταστροφή της Σμύρνης από μια οπτική που ίσως να μην την έχουν σκεφτεί.

Η ιστορία ξεκινάει με μια μάνα, την Ελπίδα (οξύμωρο;) η οποία χάνει το γιο της από την αγριάδα των Τούρκων κατά των Ελλήνων της Σμύρνης. Κι εκεί της παρουσιάζονται δυο άνθρωποι που δεν τους έχει ξαναδεί. Μια γυναίκα και ένας σιωπηλός ακόλουθός της. Μια γυναίκα που έχασε κι αυτή το γιο της σε μια άλλη ιστορία, μια άλλη εποχή. Μια γυναίκα που θα προσπαθήσει να παρηγορήσει την Ελπίδα και να την κάνει να βρει τη χαμένη της ελπίδα. Η μητέρα του Χριστού είναι αυτή που, μαζί με τον Ιωάννη το Βαπτιστή, θα της εξιστορήσει τη δική της ιστορία και τον τρόπο που της πήραν το δικό της γιο. Μέσα από το μυσταγωγικό κλίμα που δημιουργούν οι ψαλμοί και τα απολυτίκια της Μεγάλης Εβδομάδας, κι όχι μόνο, τις καλλίφωνες αποδόσεις της κας Ζώη και του κου Βόλκου αλλά και άλλων συντελεστών της παράστασεις, δημιουργείται μια μοναδική και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μια τέτοια σύνδεση. Τον κοινό παρονομαστή ανάμεσα σε μια οποιαδήποτε μάνα που χάνει το παιδί της και τη μάνα Του. Παρακολούθησα την παράσταση από την αρχή ως το τέλος χωρίς σχεδόν να βλεφαρίσω. Γύρω μου άκουγα να ρουφάνε τη μύτη τους, να ψάχνουν για χαρτομάντηλα καθώς η συγκίνηση αυξανόταν όσο το σενάριο κλιμακώνονταν. Το λιτό σκηνικό θύμιζε λίγο από χωριό, λίγο από διωγμό, λίγο από φάτνη ενώ η σκηνοθεσία του κου Τζαβέλλα ήταν, για άλλη μια φορά, μοναδική. Η κυρία Ζώη, για άλλη μια φορά καθηλωτική, θεωρώ πως είναι ιδανική για το ρόλο αφού η εμφάνιση και το ταλέντο της δένουν άψογα με το πρόσωπο που υποδύεται και το Γολγοθά που ανεβαίνει μαζί με το γιό της. Ολόκληρος ο θίασος είναι διαλεγμένος με προσοχή και ο κάθε ηθοποιός έχει αναλάβει έναν ρόλο που ερμηνεύει αψεγάδιαστα και υποδειγματικά. Κάθε χαρακτήρας μένει στο μυαλό με το δικό του τρόπο και έχοντας περάσει στο κοινό το δικό του μήνυμα.

Μπορεί από την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων να μεταφέρθηκα για λίγο στη γεμάτη θλίψη περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας και στης Σταύρωσης του Κυρίου όμως, με την ελπίδα που δίνει το μήνυμα της Αναστάσεως, έφυγα ανακουφισμένη από το θέατρο. Χρειάζεται πάντα κάποιος να μας υπενθυμίζει ότι για τίποτα και για κανένα λόγο δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας.

«ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ...
ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ»
του Θανάση Σταυρόπουλου
Σκηνοθεσία Μενέλαος Τζαβέλλας

Νέες παραστάσεις

κάθε Δευτέρα
και επιπλέον
Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη και Μ.Τετάρτη

στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8-12, Αθήνα 118 54
τηλ. 2103428650 - Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
στάση μετρό: Κεραμεικός
(χάρτης)

*Το θέατρο είναι προσβάσιμο από άτομα με αναπηρία

Διάρκεια παράστασης: 90'
(χωρίς διάλειμμα)
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ
15€ γενική είσοδος
12€ φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKETSERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνικά: 210 7234567
Online: www.ticketservices.gr

«ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ...
ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ»
του Θανάση Σταυρόπουλου
Σκηνοθεσία Μενέλαος Τζαβέλλας

στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από την Γεωργία Ζώη

Υπό την αιγίδα:

της ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ και ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ και ΒΑΡΗΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΥΡΟΥ

«Ω γη της Ιωνίας, σένα
αγαπούν ακόμη,
σένα οι ψυχές των
ενθυμούνται ακόμη»
-Κ.Π. Καβάφης

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.