Είδαμε την παράσταση «Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς» στο θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις.

Βρισκόμαστε στο μαγαζί «Κόλαση.» Τρεις γυναίκες συντροφιά με το μπουζούκι και την πενιά του ξετυλίγουν η μια στην άλλη τις ζωές τους. Κατάθλιψη, «έρωτας και άλλες μαλακίες», «μπουχτισμένες ιδέες» και η αναζήτηση ενός λαμπερού αστραφτερού γέλιου, ικανού να κάνει τους πάντες να σε θυμούνται. «Να γίνω μικρή, τόσο μικρή ώστε να χωράω σ´ ένα κουτάκι σπίρτα και να κοιμηθώ..» «Η ζωή ψιλόπαπάρα αλλά είμαι καλά. Μ´ αρέσει που ψιλό καταλαβαίνω απ´ το να μαι βλήμα.» Φόβοι, αγωνίες, δύσκολες μα και συνάμα εύκολες αποδοχές διατρέχουν τα εξαιρετικά μέσα στον ώμο ρεαλισμό τους κείμενα της Κιτσοπούλου βάζοντας τον θεατή σε μια φαινομενικά ξένη πραγματικότητα που ωστόσο όσο περνάει η ώρα ανακαλύπτει όλο και πιο πολύ πως είναι η δική του. Μια συνειδητοποίηση που ξαφνιάζει και ανακουφίζει. Η ερμηνεία των ηθοποιών Νάστια Βραχάτη, Τζωρτζίνα Λιώση και Ηρώ Πεκτέση υπό τη άρτια σκηνοθεσία της Κρίστελ Καπερώνη μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα, σε αυτή τη ηδονικά νοσηρή ατμόσφαιρα αποσύνθεσης της σύγχρονης κοινωνίας, κατάπτωσης των ανθρώπων, ισοπέδωσης των συναισθημάτων και των ονείρων. Η κινησιολογία της Χριστίνας Μαριάνου, τα σκηνικά του Στέφανου Λώλου και τα κοστούμια του Σπύρου Σαββίνου άκρως αναπαραστατικά συντελούν τα μέγιστα στο υπέροχο αποτέλεσμα. «Τι σημαίνει να είσαι τριάντα χρονών στην Ελλάδα σήμερα; Μαλάκες, μαλάκες, μαλάκες, χιλιάδες μαλάκες παντού. Απογοήτευση.Εγώ όπως ήμουν μικρότερη. Εγώ όπως είμαι τώρα.Γαμημένη εκατό φορές.» Η ήσυχη απόγνωση του γνωρίζειν, η εις μάτην παράκληση να ξαναγυρίσει πίσω η απολεσθείσα αθωότητα και ελπίδα. «Αγαπημένη δυστυχία που είσαι; Γυρίστε πίσω ανταριασμένα νιάτα. Πάρτε τον Yalom. Τη γνώση πως δεν φταίει τίποτα.»Ένα χέρι απλωμένο εις το διηνεκές που το κοινό το βλέπει, το συναισθάνεται, αγγίζει και πορεύεται τελικά μαζί του σε μια κοινή ιστορία. Μια ιστορία-κραυγή διαχρονική και επίκαιρη μέσα στη σκληρή αλήθεια της ενώ η κάθε ατάκα μεταμορφωνεται σε μια ακόμα σφαίρα που μας βρίσκει κάθε φορά και πιο βαθιά. «Να σκοτώσω καθετί που με έφτιαξε όπως με έφτιαξε. Να σκοτώσω αυτόν που μ´ έφτιαξε και μετά αυτόν που έφτιαξε εκείνον. Ένας μόνιμος πόλεμος με το αίμα σου.» Η ωρίμανση «ένας αυτοτραυματισμός με δόντια» και η συγκατάβαση θηλιά στον λαιμό που σφίγγει όλο και πιο σφιχτά. «Δημιουργώ περίστροφο με τα δάχτυλα μου για να σκοτώσω τον χρόνο.Αυτό το concept Ζωή - Θάνατος θα συνεχίσει για πολύ ακόμα;» «Σιγά σιγά θα γίνουν όλα.. Ναι μωρέ καλά είναι.» «Ουρλιάζω και η στάση του σώματος μου είναι σε απόλυτη χαλάρωση. Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς..».

Κείμενο: Λένα Κιτσοπούλου

Δραματουργική επεξεργασία : Αγνή Χιώτη, Σταμάτης Μπάκνης

Σκηνοθεσία: Κρίστελ Καπερώνη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σπύρος Δέτσικας

Κινησιολογία: Χριστίνα Μαριάνου

Σκηνικά: Στέφανος Λώλος

Κοστούμια: Κρίστελ Καπερώνη

Σχεδιασμός Φωτισμών : Σοφία Αδαμοπούλου

Φωτογραφίες : Κώστας Γκιόκας

Trailer παράστασης : Θωμάς Παλυβός

Παίζουν: Νάστια Βραχάτη, Τζωρτζίνα Λιώση , Ηρώ Πεκτέση

Στο μπουζούκι ο Πέτρος Δημητρακόπουλος

Από: 28/11/2022 Εως: 09/04/2023
Δευτέρα-Τρίτη, 21:15 | Από 10 Φεβρουαρίου: Παρασκευή & Σάββατο στις 20:00, Κυριακή στις 21:30

Τοποθεσία:
Θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Γκάζι, Αθήνα

Eισιτήρια:
Από 12€

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 21 0342 5170