Είδαμε την Παρέλαση στο θέατρο Ίσον , ένα έργο εμπνευσμένο απ , το σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη απ' την καλλιτεχνική συμμορία Ντουέντε.

Η παράσταση ή περφόρμανς ή δραματοθεραπεία ή γκρουπ θέραπι ξεκινάει πριν μπεις μέσα στον χώρο . Ένα κορίτσι έξω απ' την πόρτα του Ίσον, που αργότερα ανακαλύπτεις πως είναι η ηθοποιός Αντιγόνη Σταυροπούλου, είναι κατάχαμα μ' ένα λάπτοπ και μια μπύρα. Κόβει εισιτήρια και προσκλήσεις και σου λέει πως το Ίσον είναι ένα θέατρο συμπερίληψης. Στο εξηγεί αλλά όταν δεις την παράσταση καταλαβαίνεις την τέχνη και τον χώρο της συμπερίληψης. Όταν μπήκα με αγκάλιασε ζεστά ο Νικόλας Ανδρουλάκης ηθοποιός και σκηνοθέτης. Στο πρώτο πεντάλεπτο της παράστασης , έσκυψε και μου φίλησε τη γάμπα κι αισθάνθηκα τυχερή γιατί έβριζε πολλές γυναίκες απ' το κοινό αλλά είμαι σίγουρη πως ήταν φίλες του , γιατί γελούσαν και του απαντούσαν αναλόγως. Στο πατάρι ένας γλυκύτατος σκύλος ο Άλαν γάβγιζε ανήσυχος στην αρχή . Αργότερα ηρέμησε και στα τελευταία λεπτά της παράστασης κατέβηκε και στη σκηνή. Οι ηθοποιοί μας είπαν πως είναι όλοι σκυλιά , αναφέροντας ονόματα και ράτσες. Και καλύτερα σκυλιά παρά φασίστες. Βασικό ερώτημα των ηθοποιών ήταν πόσο φασίστα έχει ο καθένας μέσα του . Όπως καταλαβαίνετε σε μία διαδραστική παράσταση το ερώτημα μεταδόθηκε σαν επιδημία μέσα μας. Στη σκηνή υπήρχε μία τεράστια κάλπη και σε κάθε θέση, τετράδιο και μολύβι. Όποιος ήθελε έγραφε ότι ήθελε και το κατέθετε στην κάλπη που είπαν πως θα ανοιχτεί στην τελευταία παράσταση. Σαν υπόκρουση ακουγόταν ο Γιάννης Ζουγανέλης στην αρχή και αργότερα η Ράνια Οικονομίδου στην ανάγνωση της Παρέλασης της Λούλας Αναγνωστάκη. Για μένα το κείμενο που δεν ακουγόταν κιόλας ήταν μία πρόφαση . Σε μισή ώρα συμφωνήσαμε να κλείσει. Το μόνο που κρατήθηκε απ' την συγγραφέα είναι τα γυαλιά ηλίου που φόραγαν οι σκύλοι-ρόλοι. Ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου θέτει τα ερωτήματα που περνούν στο κοινό. Όποιος θέλει παίρνει το λόγο και λέει ότι θέλει . Την δική του ιστορία μετά την ιστορία της Αλεξάνδρας Σταμούλη ή του Αλέξανδρου Σαούκ. Ιστορίες με κατσαρίδες, γυναικολόγους , ταξίδια . Κι οι περισσότεροι βγάλαμε το καλό σκυλί που υπάρχει μέσα μας . Απ' το κοινό διαβάστηκαν ποιήματα, δυό τρεις διάβασαν το δικό τους. Μια κοπέλα αυτοσχεδίαζε στο πιάνο. Όπως σε όλες τις ομαδικές ψυχοθεραπείες υπήρξαν και διαφωνίες. Που λύθηκαν χωρίς γαβγίσματα και δαγκωνιές. Ο συγγραφέας μεγάλου κομματιού του κειμένου καθόταν δίπλα στην πόρτα της εξόδου. Δεν θα αποκαλύψω το όνομά του γιατί έτυχε και ήξερα το ποίημα που διαβάστηκε και αναγνώρισα και κάποια άλλα κομμάτια απ' το κείμενο όπως το πόσο φασιστικό είναι το τραγούδι που όλοι έχουμε τραγουδήσει"Πότε θα κάνει ξαστεριά" .
Που ουσιαστικά εξυμνεί στον πόλεμο την εξολόθρευση των αμάχων . Ο χείμαρρος Νίκος Ανδρουλάκης τον έβριζε κι αυτόν αποκαλώντας τον διαρκώς φαλάκρα.
Όπως καταλαβαίνουμε η παράσταση κάθε μέρα είναι διαφορετική γιατί το κοινό αλλάζει . Όπως αλλάζει κι η διάθεση των συντελεστών .
Μια παράσταση με γέλιο , συγκίνηση , συναίσθημα και πολλή αγάπη. Εμένα μου ενεργοποίησε πολύ τρυφερά κομμάτια μου. Θα συμβούλευα να μην μιλάνε ο ένας πάνω στον άλλον γιατί χάνουμε κομμάτια σημαντικά του έργου. Επίσης λιγότερο γάβγισμα και περισσότερο κούνημα ουράς. Μην την φοβάστε την συγκίνηση δεν γίνεστε ριάλιτι . Είμαστε σκυλιά και γελάμε και κλαίμε κι αγαπάμε.
Είστε υπέροχοι. Κι ο Άλαν πιο γλυκός απ' όλους. Θα προσπαθήσω να έρθω στην τελευταία να ανοίξουμε την κάλπη. Επίσης επειδή η διάρκεια είναι ακαθόριστη , χωρίς να είναι δεσμευτική θα πρότεινα λίγα τραγούδια να προστεθούν . Ξεκουράζουν . Κάτι ήξεραν κι οι αρχαίοι με τα χορικά ανάμεσα στη δράση της τραγωδίας. Μην σας τρομάζει αυτό που έγραψα για την διάρκεια. Μπαινοβγαίνουμε όποτε θέλουμε κι οι ηθοποιοί επίσης. Είναι παράσταση ελευθερίας.
Παραθέτω το ποίημα που ακούστηκε στην διάρκεια της παράστασης.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΥ
"Τι κρίμα που δεν πιστεύεις στον Θεό”,
μου είπε κάποτε αγαπημένος φίλος˙
“Χάνεις την ευκαιρία την ευκαιρία να ενωθείς λατρεύοντας,
να παραδοθείς ολοκληρωτικά σε μία Εκκλησία
όπως παραδίνεσαι στη θάλασσα όταν ξαπλώνεις ανάσκελα
και επιπλέεις πάνω στο νερό,
να αφεθείς δίχως να επιζητάς καμία προστασία,
να ανοίξεις δίχως σκέψη, όπως ανοίγουν οι ανθοί των λουλουδιών,
γίνονται ένα με κάτι μεγαλύτερο.”
Μάλλον δεν είχε άδικο.
Είναι πράγματι πολύ πικρό να μην έχεις μια Εκκλησία,
να μην μπορείς να αφεθείς,
να μην μπορείς, έστω για μια στιγμή, να ανοίξεις δίχως σκέψη.
Ωστόσο
κάποτε βρέθηκα
στο δωματιάκι υποδοχής ενός ορφανοτροφείου στην Αντίς Αμπέμπα
(το λέγανε Τέσφα που θα πει “Ελπίδα”),
μία παράγκα ήτανε με τενεκεδένια στέγη,
κάθεσαι μέσα και σου φέρνουνε τα προς υιοθεσία παιδιά.
Εκεί, λοιπόν, υπήρχε ένας μονάχα καναπές,
τόσο μα τόσο βρώμικος,
καθώς πάνω σε αυτόν κάθε μέρα
τρία ή τέσσερα ζευγάρια περνούσανε οχτώ ώρες
με το μωρό που ήταν να υιοθετήσουν,
κι ο λερός καναπές βρώμιζε όλο πιο πολύ
από νέα κάτουρα και μύξες και ευκοίλιες,
γιατί τα παιδιά εκείνων των ορφανοτροφείων έχουν πάντοτε ευκοίλια
(και είναι τα τυχερά – τα υπόλοιπα πεθαίνουν στον δρόμο).
Κάθισα κι εγώ σε αυτόν τον καναπέ,
και συναντήθηκα με την Α., την Μπ., τον Σ. και την Γκ.,
μωρά που γεννήθηκαν στον πάτο του καζανιού,
και είδα με τα μάτια μου την Χ. και την Α. και την Ν. και την Μ.
να κλαίνε, να κλαίνε, να κλαίνε
αγκαλιάζοντάς τα.
Και σκέφτομαι,
καλέ μου φίλε,
πως πάντοτε υπάρχει ένας τέτοιος καναπές
γεμάτος με ιερά κάτουρα και ιερές ευκοίλιες παιδιών
σε μία Τέσφα, σε μιαν Αντίς Αμπέμπα,
σε κάποιον πάτο καζανιού του κόσμου.
Κι ακόμη σκέφτομαι
πως αυτός ο τόσο λερωμένος καναπές,
ο γεμάτος κάτουρα και μύξες και ευκοίλιες,
ο γεμάτος δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα,
ίσως
να είναι η Εκκλησία μου.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ / ΩΡΑ
Πρεμιέρα 8 Μαΐου και για οκτώ μόνο παραστάσεις
Δευτέρα Τρίτη 21:15
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Εισιτήρια 15 / 12 ευρώ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
ΙΣΟΝ, Μελενίκου 33, (Μετρό Κεραμεικός)
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο τηλέφωνο:
2130411546.

------

Δελτίο τύπου

Ένα έργο της καλλιτεχνικής συμμορίας Ντουέντε
“ΠΑΡΕΛΑΣΗ”
Εμπνευσμένο από το σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη.
Μια τελετή για τη διάσωση της τρυφερότητας μέσα μας.
Και θα έχει κάθε βραδιά εκλογές.
8-30 Μαΐου 2023
Ίσον Θέατρο-Χορός, Γκάζι
Ελλάδα, μεθαύριο
Μέσα σε ένα πολεμικό καταφύγιο.
Ή σε ένα παραμυθένιο σπήλαιο.
Ή σε ένα δημοτικό σχολείο για να ψηφίσουμε στις εκλογές.
Ή σε ένα κρυφό κρατητήριο.
Ή σε ένα αντίσκηνο στην εξοχή.
Ή σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης.
Ή σε ένα βαρκάκι στη μέση του πελάγου.
Όπου μπορείς να φανταστείς όσα ξανοίγονται πέρα μακριά.
Έξω. Πλάι. Αντίκρυ. Μπρος μας.
Κι οι αναμνήσεις των γιορτών κι οι προσευχές, έτσι που σιγολιώνουν.
Ως να εισβάλλει μέσα αυτό το κάτι εκεί έξω που θεριεύει.
Μια σπουδή του Θεάτρου της Πραγματικότητας σε ολόκληρο το σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη. Με επίκεντρο το λογοκριμένο μονόπρακτο που γράφτηκε μια ανάσα πριν τη δικτατορία κι εκδόθηκε ακριβώς μετά. Για δυο νέα παιδιά. Ή χιλιάδες. Κι η δραματουργία θ' αποτυπώνει την ερώτηση κρίσεως του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Σε μια τελετή για την διάσωση της τρυφερότητας μέσα μας.
Σε ένα εξομολογητήριο βαθιά προσωπικό. Και θα είμαστε όλοι λαμπραντόρ, διασταύρωση με τσοπανόσκυλα. Ή ένα κάτι άλλο στην τροφική αλυσίδα. Από μανιτάρι μέχρι οστρακόδερμο. Ή ένας κούνελος κρεμασμένος σε τσιγκέλι. Και θα πρωταγωνιστεί το αληθινό ένα. Το χνούδαλο της ψυχής. Αυτό που δεν κοιτούμε στα μάτια. Για τα παράλογα και τα λογικά. Για τα πάθη και τα όνειρα. Ως τις ρίζες της ανθρώπινης συνύπαρξης. Για ένα πραγματικό παράλογο. Σε έναν κόσμο που ψάχνει λόγο. Έτσι που το μιλεί ο Μανόλης Αναγνωστάκης, σαν χάδι από το παρελθόν, ή χαστούκι απ' το μέλλον:
Κάθε πρωὶ
Καταργοῦμε τὰ ὄνειρα
Χτίζουμε μὲ περίσκεψη τὰ λόγια
Τὰ ροῦχα μας εἶναι μιὰ φωλιὰ ἀπὸ σίδερο
Κάθε πρωὶ
Χαιρετᾶμε τοὺς χθεσινοὺς φίλους
Οἱ νύχτες μεγαλώνουν σὰν ἁρμόνικες
-Ἦχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
(Ἀσήμαντες ἀπαριθμήσεις
-Τίποτα, λέξεις μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους.
Μὰ ποῦ τελειώνει ἡ μοναξιά;)

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Νικόλας Ανδρουλάκης
Παίζουν: Αντιγόνη Σταυροπούλου, Αλεξάνδρα Σταμούλη, Αλέξανδρος Σάουκ, Νικόλας Ανδρουλάκης
Αφηγήτρια από μακριά, η Ράνια Οικονομίδου
Υπουργός πολιτικής προστασίας στα μεγάφωνα, ο Γιάννης Ζουγανέλης
Κι ίσως εμφανιστούν κρυφοί ηθοποιοί
Ένα έργο της καλλιτεχνικής συμμορίας Ντουέντε
Μετά τη χειμερινή επέλαση στην Θεσσαλονίκη, τα λαμπραντόρ διασταύρωση με τσοπανόσκυλα, κατεβαίνουν στην ανοιξιάτικη προεκλογική Αθήνα και βρίσκουν καταφύγιο. Στο ΙΣΟΝ. Τη συγκινητική φωλιά της συμπεριληπτικής τέχνης στην Αθήνα.

Για οχτώ μόνο παραστάσεις.

Πληροφορίες
https://ison.com.gr/

Προπώληση: viva.gr >> www.viva.gr/tickets/theater/parelasi/