Είδαμε την παράσταση «Απόγνωση» στο θέατρο Αλκμήνη.

«Θα σας εξηγήσω κυρίες και κύριοι.. Βρισκόμαστε μπροστά σας σήμερα και σας φανερωνόμαστε.. Είμαστε τα στερεότυπα σας.. Είμαστε γυναίκες με όσα μας έχουν φορτώσει.. Τι είμαστε;» «Είμαστε..Κορίτσια σακατεμένα. Τα τσάκισε η βία που ´χει πρόσχημα τον έρωτα..» Η παράσταση ξεκινάει και οι τέσσερις ηθοποιοί σαν ομοιόμορφα, καλοκουρδισμένα, εγγενώς προγραμματισμένα ρομπότ παίρνουν τον λόγο η μια μετά την άλλη. Η ομιλία τους είναι αργή, μηχανική, νιώθουμε σχεδόν σαν να ακούμε τα γρανάζια που γυρίζουν, σκουριασμένα, ταλαιπωρημένα κάπου κολλάνε μα πεισμώνουν και γυρίζουν, γυρίζουν.. και μαζί τους γυρνάνε και εμάς, μας γυρίζουν πίσω και ξανά μπροστά και ξαφνικά βρισκόμαστε στο παρόν και στο παρελθόν μαζί τους. Συγχωνευμένοι χωρόχρονοι καθώς περιέχουν το ένα το άλλο. Το εξαιρετικό αυτό σκηνοθετικό εύρημα μας δίνει πιθανόν την ομοιομορφία των βιωμάτων ή ίσως και της τυποποίησης της γυναίκας στη σύγχρονη και όχι μόνο εποχή όπου οι διάφοροι ρόλοι κολλάνε πάνω της σαν παράσιτα παλεύοντας να την αφαιμάξουν, να την στραγγίσουν από κάθε ιδιαιτερότητα στριμώχνοντας την βίαια στο εκάστοτε μοδάτο καλούπι. Οι ηρωίδες σταδιακά απεκδύονται απ´ τη τυχόν επιβεβλημένη εικόνα τους και γίνονται οι εαυτές τους. Ταλαιπωρημένες, εξουθενωμένες από τη βία, οικογενειακή, συντροφική, σχολική, κοινωνική μα επιβιώσασες. Με τη μοναδική δύναμη που βγαίνει από την απόλυτη συντριβή. Σύμμαχος τους η οδυνηρή αναγέννηση που έπεται πάντα την καταστροφή. Μια μια παίρνουν θέση και μοιράζονται μαζί μας τους μονολόγους τους και τις προσδοκίες τους απ´ αυτούς, από εμάς. «Ελπίζω αυτός ο μονόλογος να μην αγνοηθεί.» Τα κείμενα με την υπογραφή του Περικλή Μοσχολιδάκη που έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία και υπέροχη μουσική επιμέλεια είναι εξίσου δυνατά με τις ερμηνείες, φέρνουν στη σκηνή, στο πρόσωπο, στη φωνή των ηθοποιών αυτούσιες τις καταστάσεις για τις οποίες μιλάνε, την γυναικοκτονία, την κακοποίηση από τον θύτη αλλά και την κοινωνία τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον. Τα σκηνικά και κοστούμια της θεατρικής ομάδας Ρέκτις όπως και οι φωτισμοί του Άκη Σαμώλη αναδεικνύουν με την σειρά τους απόλυτα το νόημα του έργου. «Που είναι η χώρα των δολοφονημένων κοριτσιών;» Η παράσταση δεν μας αφήνει να πάρουμε ανάσα κατακλύζοντας μας ασταμάτητα με ερωτήματα και παράλληλα και με τις απαντήσεις τους τις οποίες αναδύει απρόσκοπτα από μέσα μας σαν να τις ξέραμε πάντα, σαν να ήταν εκεί ανέκαθεν. Μας καλεί να συναισθανθούμε, να ακούσουμε τις νεκρές μας, τις δολοφονημένες αδελφές μας, τις φίλες μας που δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε και να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε αλλαγή νόμων και νοοτροπιών για αυτές και τις επόμενες. Να βάλουμε τέρμα στην κανονικοποίηση, τη νομιμοποίηση και τη συγκάλυψη. Κυρίως στη δευτερογενή θυματοποίηση από την δικαιοσύνη και την κοινωνία. «Ήσουν στη ζωή μου ένα τρακάρισμα που με σμπαράλιασε.» «Τι ήταν τα κακοποιημένα δολοφονημένα κορίτσια; Γαλάζιες πεταλούδες που έλκονται απ´ το φως που το νομίζουν έρωτα και πλησιάζοντας καίγονται, αναλίσκονται, λιώνουν χτυπώντας με όλη τους τη δύναμη μετωπικά στη λάμπα..»

Συντελεστές:

Συγγραφή κειμένων - Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολιδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Θεατρική Ομάδα Ρέκτις
Μουσική επιμέλεια: Περικλής Μοσχολιδάκης
Φωτισμοί: Άκης Σαμόλης
Ηχητικά/Dj: Σωτήρης Σωτηρόπουλος
Φωτογράφιση: Σοφία Μανώλη
Κατασκευή κοστουμιών: Liubovi Accibas
Trailer: Παντελής Πέτρου
Εγκατάσταση Ήχου: Δημήτρης Βακάκης
Make up artist: Άννα-Μαρία Λιάπη
Κατασκευή Ιστοσελίδας – Υπεύθυνη Social Media: Βίκυ Λεβέντη
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Θεατρική Oμάδα Ρέκτις ΑΜΚΕ

Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Φωτεινή Βακάκη, Ιωάννα Νικολάου, Κατερίνα Στρατή, Χριστίνα Αναστασιάδου
Φωνή: Περικλής Μοσχολιδάκης

Πληροφορίες για την παράσταση

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:15
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 12 ευρώ | Φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων: 10 ευρώ | Ατέλεια: 5 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/event/foities-i-i-apognosi-theatro-alkmini/