Περασα ολο το πρωί να σκέφτομαι πώς να ξεκινήσω αυτήν την κριτική. Είναι μερικά κείμενα που σε κάνουν να νιώθεις κοινότοπος, που κάνουν τις συνθέσεις των λέξεων να φαίνονται λίγες.

Έτσι λοιπόν παρέμεινα όλη τη μέρα χαμένη στις Αινιγματικές Παραλλαγές του Eric - Emmanuel Schmitt. Στις εξαιρετικές ερμηνείες των Γιάννη Μπέζου και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη. Στα ροζ εκκωφαντικά φώτα που άνοιξαν την σκηνή. Στη μουσικές του Edward Elgar (Enigma Variations), από τις οποίες προήλθε ο τίτλος του έργου.

Τον Schmitt τον ήξερα από το Αγαπητέ Θεέ και τον ξανασυνάντησα χθες σε αυτήν εκπληκτική παράσταση στο θέατρο Βεάκη. Είναι συγκλονιστικό πώς μπορεί ένας συγγραφέας να προσεγγίσει θέματα όπως η μοναξιά, η ανδρική ψυχοσύνθεση, η έπαρση, η επιτυχία οπως την αντιλαμανόμαστε στον 21ο αιώνα, ο έρωτας. Το πιο σημαντικό θέμα που θίγει βέβαια είναι ο διχασμός μιας γυναίκας ανάμεσα σε αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα και σε αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί. Στη ζωή και σε μια ιδεατή κατάσταση που συνηθίζουμε να πλάθουμε στο μυαλό μας για κάποιον.

Ανάμεσα σε έναν άντρα που την υποτίμησε, την απομάκρυνε, την υπερκάλυψε ο εγωισμός του και σε εκείνον που την αγαπησε γι' αυτό που ακριβώς ήταν. Και σε εκείνη που θέλησε να διατηρήσει το μύθος μιας ακατόρθωτη σχέσης μέσα από μια μυστική αλληλογραφία.

Η παράσταση ξεκινά με τον κύριο Μπέζο επί σκηνής, υποδυόμενο τον Αμπέλ Ζνόρκο, έναν ιδιόρρυθμο συγγραφέα που ζει απομονωμένος σε ένα μικρό νησί της Νορβηγίας. Ο Ζνόρκο έχει μόλις εκδώσει το 21ο βιβλίο του, έχει κερδίσει το βραβείο Νόμπελ κι υποδέχεται στο σπίτι του με τον πιο παράδοξο τρόπο (την καραμπίνα του) τον κυριο Δαδακαρίδη, ως Έρικ Λάρσεν, δημοσιογράφο μιας τοπικής εφημερίδας.

Η χημεία των δύο ηθοποιών είναι μαγική. Αστεία, συγκινητική, τρυφερή. Η σκηνοθεσία των Σωτήρη Τσαφούλια και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, το παιχνίδι με τα φώτα, η χρήση της σκηνής πίσω απο τη σκηνή (όπου ο θεατής δεν εχει οπτική πρόσβαση), δημιουργεί την ψευδαίσθηση στο κοινό ότι παρακολουθεί από κάποιο παράθυρο μια αληθινή στιχομυθία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που εκπροσωπούν δύο διαφορετικές στάσεις ζωής. Το πάντρεμα των δύο ηθοποιών είναι απολαυστικό. Είναι επίσης συγκλονιστικό πώς και οι δύο ηθοποιοί καταφέρνουν να έχουν τον έλεγχο της σκηνής, του κοινού, των αντιδράσεών του.

Τέλος, η βουβή εμφάνιση της Μπίλιως Μαρνέρη ως ανάμνηση, η οποία αρχικά διασχίζει την πλατεία του θεάτρου κι έπειτα ανεβαίνει στην σκηνή δίνει σε ολόκληρο το έργο έναν τόνο ακόμα πιο λυρικό.

Είναι σίγουρο ότι την έχετε δει ή έχετε κανονίσει να τη δείτε γιατί κάνει συνεχόμενα sold out, αλλά αν ανήκετε σε εκείνη τη μικρή κατηγορία ανθρώπων που δεν έχει κανονίσει ήδη, κάντε το!

Συντελεστές:

Μετάφραση: Εύα Κοτανίδη

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης

Σκηνογράφος: Kωνσταντίνος Ζαμάνης

Ενδυματολόγος: Άγις Παναγιώτου

Σχεδιασμός Φωτισμού: Λευτέρης Παυλόπουλος

Μουσική σύνθεση: Θοδωρής Οικονόμου

Επιμέλεια Κίνησης: Μπίλιω Μαρνέλη

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου

Οργάνωση Παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη

Εκτέλεση Παραγωγής: Χρυσαντίνα Κούλουμπου

Επικοινωνία: Ελένη Λιλή

Φωτογραφίες Παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Video promo: Θωμάς Παλυβός

Παίζουν :

Γιάννης Μπέζος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Μπίλιω Μαρνέλη

Πού: Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32, Αθήνα, τηλ. 210 325223522

Πότε: από 25 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Τετάρτη στις 19.00, Πέμπτη στις 20.00, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 18.00 και στις 21.00, Κυριακή στις 19.00

Τιμές εισιτηρίων: Α ζώνη: 25 ευρώ, Β ζώνη: 20 ευρώ, Εξώστης Α ζώνη: 20 ευρώ, Εξώστης Β ζώνη: 17 ευρώ

Εισιτήρια προπωλούνται: https://www.more.com/theater/ainigmatikes-parallages/

Artinfo.gr – 210 9213310 και στα ταμεία του θεάτρου