Διαβάζω στο Wikipedia: “Η ναπάλμ είναι εμπρηστικό όπλο που αποτελείται από έναν παράγοντα αύξησης ιξώδους και πετρέλαιο ή παρόμοιο καύσιμο. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε ως εμπρηστικός μηχανισμός και αργότερα ως όπλο κατά πολεμικού προσωπικού, καθώς το εύφλεκτο υλικό που περιέχει κολλάει στο δέρμα και προκαλεί σοβαρά εγκαύματα όταν καίγεται. [...] Ο όρος «ναπάλμ» προκύπτει από το συνδυασμό των ονομάτων δύο συστατικών του παράγοντα αύξησης ιξώδους, των συγκαταβυθισμένων αλάτων των αργιλίου του ναφθενικού και του παλμιτικού οξέως.”

Και τι σχέση έχει αυτό με το.. χάσταγκ φάμιλι; Αναπολήστε ο καθένας και η καθεμία το δικό σας.. φάμιλι σε οικογενειακές μαζώξεις.. Δεν είναι σχεδόν πάντα ένας εκρηκτικός συνδυασμός τουλάχιστον δύο ΣΥΓΚΑΤΑΒΥΘΙΣΜΕΝΩΝ προσωπικοτήτων;

Ας αρχίσω από τα βασικά. Η παράσταση «Ναπάλμ χάσταγκ φάμιλι» μου άρεσε πολύ. Με συγκίνησε, με προβλημάτισε, με κυρίευσε, μου θύμισε, μου απάλυνε.. Το έργο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από συγγραφικής πλευράς. Είναι υπαινικτικό και ταυτόχρονα ανά σημεία αφοπλιστικό. Οι σχέσεις διαγράφονται ξεκάθαρα εντός της ελληνικής οικογένειας χωρίς πολλά – πολλά. Τους ήρωες τους καταλαβαίνεις σχεδόν από την αρχή και ενώ βλέπεις διάφορους χρωματισμούς των συμπεριφορών τους, θα μπορούσαν να είναι σχεδόν οποιοσδήποτε από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν ή και εμείς οι ίδιοι.

Η σκηνοθεσία του Πάνου Κούγια επίσης καταπληκτική. Σουρεάλ σε πολλές στιγμές, αλλά με νόημα και βάση. Πολλά λέγονται μέσω της σκηνοθεσίας σε αυτή την παράσταση και όχι απαραίτητα μέσω των διαλόγων, στοιχείο που δυναμώνει πολύ το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και συγκινεί τους θεατές σε ένα επίπεδο υπέρ-νοητικό.

Προφανώς, η όλη προσπάθεια έχει στηριχθεί εξαιρετικά από την ομάδα των ηθοποιών. Η Ελένη Παπαδογεώργου καταπληκτική ως η γιαγιά της οικογένειας, παρά το νεαρό της ηλικίας της που δεν έχει και καθόλου σημασία στη συγκεκριμένη παράσταση (θεωρώ εγώ). Χωρίς θεατρινισμούς, λέει μια αλήθεια δική της, ελαφραίνοντας κατά μαγικό τρόπο τις δικές μας καρδιές. Ο Αδριανός Γκάτσος εξαιρετικός ως ο παππούς της οικογένειας (και ως άλλα που δεν θα σας τα πω). Ακρογωνιαίος λίθος, ως ρόλος και ως ηθοποιός, του αξίζουν συγχαρητήρια. Ο Αντώνης Σανιάνος και η Ματίνα Στάμου, άκρως πειστικοί ως ζευγάρι που έχει χαθεί κάπου στο σύμπαν και βρίσκεται για να φάει ο ένας τις σάρκες του άλλου. Και φυσικά, δεν θα παραλείψω την Δάφνη Σκρουμπέλου, το παιδί της οικογένειας που τα καταλαβαίνει όλα ακόμα και αν τα εκφράζει με τον δικό της παιδικό τρόπο. Απόκοσμη και εντυπωσιακή η μεταμόρφωσή της επί σκηνής. Τέλος, η Theia Soula έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και με τα κοστούμια, αλλά ειδικά με το σκηνικό και τη διαμόρφωση του χώρου.

Ε τι άλλο να πω; Σπεύσατε! Και πηγαίνετε κανένα μισάωρο νωρίτερα να πιείτε το ποτάκι σας, όσο ετοιμάζεται το πάρτυ επί σκηνής.

Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο- σκηνοθεσία- : Πάνος Κούγιας
Ηθοποιοί: Ανδριανός Γκάτσος, Ελένη Παπαδογεώργου, Αντώνης Σανιάνος,
Δάφνη Σκρουμπέλου, Ματίνα Στάμου
Σκηνικός χώρος - Κοστούμια: H theia Soula
Φωτισμοί: Γιάννης Κωνσταντόπουλος
Μουσική: Teo Kougias
Εικαστικό υλικό: Γιάννης Καρούμπαλος

Φωτογραφίες: Γιώργος Κασσαπίδης

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 | Διάρκεια : 60′| Red Jasper Cabaret Theatre: Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη | Πληροφορίες/κρατήσεις: 210 8822551