«Η κάμερα δεν εστιάζει ποτέ δυο φορές αυτόματα στο ίδιο σημείο χωρίς λόγο.»

Η παράσταση ξεκινάει και ευθύς αμέσως μας μεταγγίζει το μυστήριο, η αινιγματική ατμόσφαιρα ξεπερνάει τα όρια της σκηνής και φτάνει ανεμπόδιστα ως το κοινό. Η κάμερα ήδη στημένη και έτοιμη περιμένει να εστιάσει στον στόχο, να τραβήξει τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα, να κεντράρει στις λήψεις που θα αναδείξουν τη πολύπλευρη υπόσταση των ηρώων κάτω από όλους τους φωτισμούς και τις πόζες. Και πράγματι το ζητούμενο πραγματώνεται απόλυτα καθώς οι δυο ηθοποιοί Οδυσσέας Πετράκης και Χρήστος Ντόβας με απόλυτη χημεία μεταξύ τους, εναλάσσουν θέσεις, οπτικές και γωνίες λήψης.

Το συγγραφικό εύρημα είναι άκρως εύστοχο και ενδιαφέρον διότι όπως στη φωτογραφία έτσι και στη ζωή σημασία έχει πάντα η οπτική γωνία, η γωνία λήψης, η πλευρά από την οποία θα εξετάσουμε το θέμα μας, θα βιώσουμε τις συνέπειες του και θα αιτιολογήσουμε την πορεία και κατάληξη του.
Το κείμενο καταφέρνει με άκρως επιτυχημένο τρόπο να περιδιαβεί ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν των ηρώων, φέρνοντας στο προσκήνιο κάθε αινιγματική πλευρά τους, αναδεύοντας το μυστήριο της γνωριμίας και μετέπειτα σχέσης τους, μιας γνωριμίας με ένα πίσω κείμενο απρόβλεπτο και μυστηριώδες.

Ο συγγραφέας Γιώργος Αγγελίδης δημιουργεί με αξιοσημείωτη άνεση δυο γοητευτικούς χαρακτήρες, πολύπλοκους και σκοτεινούς, με εναλλαγές και αντιφάσεις όπως και η ίδια η ανθρώπινη φύση. Ικανότατος στο να χειριστεί το θέμα του το οποίο αφορμάται από προσωπικά βιώματα με χαρακτηριστική πυγμή και θάρρος μας δίνει ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, καταιγιστικό και περιπετειώδες που δύσκολα ξεχνιέται μόλις βγεις από την αίθουσα καθώς ανακινεί πλείστους προβληματισμούς και σκέψεις σχετικά με την αμφιλεγόμενη ανθρώπινη συνθήκη και αλληλεπίδραση με τις εκάστοτε κοινωνικές και προσωπικές συνθήκες.

Η σκηνοθεσία της Νατάσα Παπαδάκη και η πρωτότυπη μουσική της Στέλλας Σαμαρά αναδεικνύουν εξίσου αρμονικά την ιστορία, το φως και το σκοτάδι της και μας βάζουν σε αυτόν τον κόσμο όπου σκηνές είναι σαν λήψεις, οι κινήσεις σαν φωτογραφικό καρέ και οι φράσεις κλειδιά σαν ήχοι προορισμένοι να αποτυπωθούν στη μνήμη των θεατών για πάντα. Στην διαμόρφωση του κλίματος φυσικά παίζουν κύριο ρόλο τα σκηνικά του Βασίλη Δαρόγλου και οι φωτισμοί του The chamaleon.

Μια δυνατή, αφυπνιστική ιστορία για τις διαδρομές ζωής, τα κακοτράχαλα μονοπάτια και τις άνετες λεωφόρους που συχνά είναι ένα και το αυτό, την αγάπη και το μίσος ή μάλλον την αδιαφορία που είναι το πραγματικό της αντίθετο, την εκδίκηση και τη άφεση, την ανάθεση στο χρόνο και στη ζωή και όχι στον θάνατο να ολοκληρώσει, να δώσει την κάθαρση και το οριστικό τέλος, για τις διαδρομές εκείνες που μας οδηγούν είτε στην απώλεια εαυτού είτε στην επανεύρεση του ή και στη δύναμη να αποτινάξουμε τη κοινωνικά προερχόμενη βεβαιότητα πως έχουμε κάποιον συγκεκριμένο εαυτό που δύναται να απωλέσουμε ή όχι και στη τρομακτικά ίσως λυτρωτική συνειδητοποίηση ότι εν δυνάμει και υπό ορισμένα πλαίσια είμαστε όλοι ικανοί για τα πάντα.

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aytomati-estiasi-2os-xronos/