Είδαμε την παράσταση Άνθρωπος δίχως όνομα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ στο θέατρο της οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής

Γράφει η Λένα Σάββα

"Αν διεκδικώ ακόμα το όνομα μου, την αγαπημένη μου γυναίκα, την αίγλη, την περιουσία μου, τον εαυτό μου, το κάνω υπακούοντας σ' εκείνο το αίσθημα που φωλιάζει στις καρδιές όλων των ανθρώπων. Είναι εκείνο το αίσθημα που ωθεί τον άνθρωπο να μεγαλυνθεί με πράξεις".

Ένας άνθρωπος εμφανίζεται στο γραφείο του γνωστού δικηγόρου Ντερβίλ. Το ένα μάτι του χαλασμένο, τα ρούχα του φθαρμένα και βρώμικα, λιπόσαρκος, με αποστεωμένο πρόσωπο.Αυτός ο άνθρωπος θέλει πίσω την ταυτότητα του, τη ζωή του. Ισχυρίζεται ότι είναι ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, ήρωας της μάχης του Εϊλό και Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής. Θεωρείται νεκρός εδώ και δέκα χρόνια και η σύζυγός του έχει ξαναπαντρευτεί παίρνοντας από την χηρεία της μια παχυλή σύνταξη.

Ο πρωτότυπος τίτλος του Άνθρωπος δίχως όνομα, είναι " Ο Συνταγματάρχης Σαμπέρ" και παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Γράφτηκε το 1832 και είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Μπαλζάκ. Έχει διασκευαστεί πολλές φορές για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Μας μιλάει για το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και μέχρι πού είναι ικανή να φτάσει.Η θυσία είναι παραίτηση ή πράξη αγάπης κι ανδρείας;

Το δίδυμο Ορέστη Τρίκα και Τάσου Τυρογαλά είναι ένα ξεκαρδιστικό δίδυμο. Με πολύ έξυπνο χιούμορ αλληλεπιδρούν βγάζοντας άφθονο γέλιο.
Εξαιρετικός ο Ορέστης Τρίκας. Το διαδραστικό του κομμάτι λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό δίνοντας μια νότα φρεσκάδας κι αμεσότητας.

Εξαιρετική για ακόμα μια φορά η σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Με την γνωστή διεισδυτική ευαισθησία της, παίρνει το σπουδαίο έργο του Μπαλζάκ και δημιουργεί μια σπουδαία παράσταση.
Η πρωτότυπη επική μουσική του Γιάννη Οικονόμου, η ποιητική μετάφραση του Δημήτρη Στεφανάκη, τα σκηνικά εποχής της Μαρίας Φιλίππου, η κινησιολογία της Χριστίνας Φωτεινακη και οι μυστηριακοί φωτισμοί του Αργύρη Θέου, συνεπικουρούν στο να φτάσει σε μας ένα θεατρικό αριστούργημα.
Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, αναβιώνει ατόφια την ατμόσφαιρα της εποχής, μεταφέροντας τον θεατή πίσω στο χρόνο.Ατμοσφαιρικότητα, ποιητικότητα, μυστήριο, υψηλή αισθητική και γεωμετρική ακρίβεια στην ροή της ιστορίας, είναι τα ακριβά υλικά της σκηνοθετικής της δομής. Οι σκηνοθετικές οδηγίες για το χτίσιμο των ρόλων είναι εμφανώς δυνατές. Τίποτα δεν ξεφεύγει από πουθενά και παρ' όλο που μιλάμε για πρεμιέρα, οι ηθοποιοί έπαιξαν σαν να είχαν πίσω τους ένα τρίμηνο.
Να αναφέρω ότι παρακολουθήσαμε την παράσταση χωρίς ανάσα, σαν να μετείχαμε σε μια μυσταγωγία, σε μια μυητική διαδικασία.

" Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ παραμένει ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, πρότυπο οξύνοιας, θάρρους κι ανδρειοσύνης."

Ωραία παρουσία η Έρρικα Μπίγιου, έδωσε το στίγμα της εποχής που έζησε η Ρόουζ και τη νοοτροπία μιας γυναίκας που υποκινείται από τα συμφέροντα της. Ο ναρκισσισμός της επισκιάζει την έκφραση κι αποσυνδέει από οτιδήποτε αληθινό και ουσιαστικό μπορεί να πηγάσει από τον χώρο της καρδιάς.

"Η Ρόουζ είναι το φως, είναι ο φάρος που μου φώτισε το δρόμο του γυρισμού είναι η Πηνελόπη.Ο Οδυσσέας επέστρεψε."

Ρόλος ζωής για τον Θανάση Κουρλαμπά που δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία. Από το πρώτο λεπτό της εμφάνισης του μέχρι το τέλος, μας καθηλώνει. Παρ' όλο που ο συγκεκριμένος ηθοποιός είναι γνωστός για τις πολύ καλές ερμηνείες του, εδώ υπερβαίνει εαυτόν. Παίζει με το σώμα με το βλέμμα με τη φωνή με μια εξαιρετική σκηνική παρουσία και δημιουργεί ένα θεατρικό στίγμα ανεξίτηλο.

Στο ποιοτικό θέατρο της οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής είδα μια παράσταση που με ενθουσίασε. Μια παράσταση από τις καλύτερες των τελευταίων ετών. Σκηνοθεσία, ερμηνείες, και γενικά όλοι οι συντελεστές, είναι διαμάντια που πάλλονται και λάμπουν στο θεατρικό στερέωμα!

https://www.more.com/theater/anthropos-xoris-onoma/