Είδαμε την Αφηγήτρια ταινιών στο Πλύφα

Γράφει η Λένα Σάββα

"Η σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα με μάγευε. Με το που περνούσα τις βαρειές βελούδινες κουρτίνες είχα την αίσθηση ότι άφηνα την πεζή πραγματικότητα κι έμπαινα σ' έναν θαυμαστό μαγικό κόσμο. Εκείνο το τεράστιο λευκό πανί το θεωρούσα εξίσου ιερό με την Αγία Τράπεζα. Η κορύφωση όμως εκείνης της ιεροτελεστίας ερχόταν τη στιγμή που έσβηναν τα φώτα, έκλειναν οι κουρτίνες και η οθόνη γέμιζε κίνηση και ζωή. Ένοιωθα σαν να πετούσα, τόσο μεγάλη ήταν η παράξενη σαγήνη που ασκούσε πάνω μου το σινεμά."

Μέσα σε πέντ' έξι σειρές, ο βραβευμένος Χιλιανός συγγραφέας Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ περιγράφει ποιητικά, όλη τη μαγεία της κινηματογραφικής τέχνης.
Η νουβέλα του Λετελιέρ κυκλοφόρησε το 2009 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, μεταφέρθηκε στο θέατρο και πρόσφατα στον κινηματογράφο.
Την μετάφραση έχει κάνει η Λένα Φραγκοπούλου, και την εξαιρετική μουσική ο Παντελής Πρωτόπαπας.
Το εκπληκτικό παιχνίδι με τα φώτα που σχεδόν συμπρωταγωνιστούν, επιμελούνται οι Σάκης Μπιρμπίλης και Χάρης Βασιλόπουλος.

"Ήμουν η καλύτερη αφηγήτρια ταινιών της οικογένειας. Μετά έγινα η καλύτερη της σπιτοσειράς και λίγο αργότερα η καλύτερη του οικισμού της εταιρίας νίτρου. Δεν υπήρχε κανείς στο νιτροχώρι μας που να με ξεπερνούσε. Ταινίες καουμπόικες, ερωτικές, πολεμικές, επιστημονικής φαντασίας και φυσικά μεξικάνικες. Ο τίτλος δεν μου χαρίστηκε, τον κέρδισα "

Η Μαρία-Μαργαρίτα, αρχίζει το αγαπημένο της σπορ την αφήγηση με το να μας περιγράψει την οικογένεια της. Πάμφτωχη οικογένεια με τον πατέρα ανάπηρο σε καροτσάκι και τους τέσσερις αδελφούς της. Η μητέρα τους, εγκατέλειψε την οικογένεια λίγο μετά το ατύχημα του πατέρα. Δεκαετία του '50 και στον μικρό οικισμό της ερήμου Ατακάμα της Χιλής με τα ορυχεία νίτρου, επικρατούσε μεγάλη φτώχεια. Οι κάτοικοι δεν είχαν να πληρώσουν ούτε ένα εισιτήριο για τον κινηματογράφο. Η ζωή κυλούσε στερημένη και μονότονη, μέχρι που το σινεμά μπήκε στις ζωές τους μ' έναν απροσδόκητο τρόπο.
Η Μαρία Μαργαρίτα, καλλιτεχνική φύση από μικρή, κερδίζει μέσα στην οικογένεια της τον ρόλο της αφηγήτριας κι ο πατέρας αποφασίζει ότι εκείνη θα πηγαίνει στο σινεμά και μετά θα τους αφηγείται την ταινία. Σύντομα αυτό μαθαίνεται στο χωριό και το σπίτι τους μεταβάλλεται σε μια ιδιότυπη κινηματογραφική αίθουσα όπου έναντι ενός ελάχιστου αντίτιμου, μαζεύεται όλος ο οικισμός για να παρακολουθήσει τις αφηγήσεις της. Και η Μαρία Μαργαρίτα γίνεται η Σινεράιδα του οικισμού.

Με μια σαγηνευτική αφήγηση η Νοεμή Βασιλειάδου μας αφήνει άφωνους από το πρώτο λεπτό της παράστασης μέχρι το χειροκρότημα που δεν έλεγε να σταματήσει.
Εκπληκτικό ταλέντο, χαρισματική καλλιτέχνης η Νοεμή δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από φτασμένες συναδέλφους της. Μπρίο, εκφραστικότητα, φωνή που ανεβοκατεβαίνει σε όλες τις νότες της μουσικής κλίμακας, κινήσεις άλλοτε αερικού, άλλοτε γυναίκας με ζουμερή θηλυκότητα κι άλλοτε παιδιού ή έφηβης, κερδίζει επάξια με την αφηγήτρια της, μια πολύ καλή θέση στις παραστάσεις του δεύτερου μισού της τρέχουσας σεζόν.

Την σκηνοθεσία, τη δραματουργία και τα σκηνικά αναλαμβάνει ένας επίσης νέος καλλιτέχνης ο Νικόλας Λαμπάκης. Χαρισματικός ταλαντούχος και πλήρης έμπνευσης και φαντασίας ο Λαμπάκης, με μια τετράγωνη κατασκευή που γίνεται πότε σπίτι και πότε κινηματογραφική οθόνη, με φωτοσκιάσεις στους τοίχους και μια μπομπίνα, στήνει μπροστά στα μάτια μας έναν ολόκληρο κόσμο. Την πολυμελή οικογένεια της Μαρίας Μαργαρίτας, τον οικισμό με τους φτωχούς κατοίκους του, τις συναρθροίσεις των χωρικών στο σπίτι της για να παρακολουθήσουν τις αφηγήσεις της.Θα έλεγα πώς ο Λαμπάκης φτιάχνει μια χειροποίητη παράσταση και τα κύρια υλικά του είναι έμπνευση, δημιουργική φαντασία, ευρηματικότητα και πολύ μεράκι.

Μέσα από το υπέροχο κείμενο του Λετελιέρ παρακολουθούμε πώς η τηλεόραση εισβάλλει στις ζωές τους και κόβει την επικοινωνία τους τερματίζοντας και τις βραδιές αφήγησης. Άραγε ποιο προάγει περισσότερο πολιτισμό; Η επικοινωνία ή η απομόνωση και η πληροφορία; Στο εξής η κάθε οικογένεια μόνη της στο σπίτι της. Παράλληλα περνούν μέσα από το έργο του όλες οι κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, η άνοδος του Αλιέντε στην εξουσία, η δικτατορία που έρχεται.

"Τα σπίτια στον οικισμό μας αντικατοπτρίζουν τέλεια τις τρεις κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις. Τα σπίτια από λαμαρίνες είναι των εργατών, τα πλίνθινα των υπαλλήλων και οι πολυτελείς βίλες των γιάνκηδων."

Η αφηγήτρια ταινιών είναι μια χειροποίητη παράσταση που με την εξαιρετική ερμηνεία της Νοεμής Βασιλειάδου την εμπνευσμένη σκηνοθεσία του Νικόλα Λαμπάκη και την αξιόλογη συμμετοχή όλων των συντελεστών κέρδισε μια θέση στις πρώτες σειρές της καρδιάς και της μνήμης μας!

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/afigitria-tainion/