Είδαμε το Συνέδριο για το Ιράν του Ivan Vyrypaev από την Ορχήστρα Μικρών Πραγμάτων στο θέατρο Πορεία

Γράφει η Λένα Σάββα

"Κάπου στον κόσμο απαγορεύεται σε άντρες και γυναίκες να χορέψουν μαζί δημόσια. Κι όταν καποιοι νέοι και νέες ανεβάζουν ένα video που κάνουν ακριβώς αυτό, χορεύουν, τότε απειλούνται με πολύμηνη φυλάκιση και 91 μαστιγώματα, σε περίπτωση που υποπέσουν σε παρόμοιο έγκλημα μέσα στα επόμενα τρία χρόνια."

Το Συνέδριο για το Ιράν του Βιριπάγεφ γράφτηκε το 2018 και τοποθετείται στη Δανία τη χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο.

Στο συνεδριακό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, εννέα μέλη της πνευματικής ελίτ προσκαλούνται για να συζητήσουν για το Ιρανικό ζήτημα και τη σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Μια ακτιβίστρια δημοσιογράφος με βραβείο Πούλιτζερ για το μυθιστόρημα της, ένας καθηγητής ανθρωπιστικών επιστημών, ένας Ακαδημαϊκός μελετητής της θρησκείας, μια πρώην τηλεπερσόνα και νυν Πρόεδρος παγκόσμιας οργάνωσης για βοήθεια των χωρών του τρίτου κόσμου, ένας συγγραφέας, δοκιμιογράφος και φιλόσοφος, ένας πάστορας της Ευαγγελικής Λουθηρανικής εκκλησίας, ένας διευθυντής ορχήστρας και μια Ιρανή ποιήτρια κάτοχος βραβείου Νόμπελ.

"Η συζήτηση μας θα επικεντρωθεί όπως είναι φυσικό, όχι τόσο στο Ιράν καθ' αυτό, όσο στις αιτίες και τους παράγοντες που συμβάλλουν σ' αυτή την πολύπλοκη και πρακτικά μη επιλύσιμη αντιπαράθεση μεταξύ Ανατολής και Δύσης,"

Ο συντονιστής του Συνεδρίου καλεί τους ομιλητές με τη σειρά που έχει ορισθεί.
Καθώς προχωρούν οι ομιλίες και χάρη στην ερμηνευτική μαεστρία των ηθοποιών γίνεται όλο και πιο φανερή η έντεχνη και κομψή προβολή του Εγώ του καθενός και των προσωπικών του ιδεών και πεποιθήσεων.
Άραγε ακούμε;
Έχουμε ως ανθρώπινα όντα καλλιεργήσει την τέχνη του ακούειν που ευνοεί την επικοινωνία και τη σύνδεση καρδιάς με καρδιά;

Στο συνέδριο θίγονται σπουδαία θέματα όπως θέματα ηθικής, αλήθειας, ελευθερίας, νοήματος της ζωής, θρησκείας και Θεού, πνευματικότητας, ανθρώπινων δικαιωμάτων.

" Με την τραγωδία που ξεδιπλώνεται αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο, στη Συρία, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, όλα αυτά καταντούν αποκρουστικά για κείνους που τώρα πεθαίνουν από την πείνα, τη φρίκη, τη βία. Στο Ιράν τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται με τον πιο τραγικό τρόπο."

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Θεοδωρίδης μετά το εξαιρετικό Σε σας που με ακούτε, της Λούλας Αναγνωστάκη, συνεργάζεται με την Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδη στην δραματουργία (η οποία κάνει και τη μετάφραση) και μετατρέπει ένα έργο εννέα μονολόγων σε μια συναρπαστική παράσταση με ζωντάνια, ρυθμό, ένταση κι ενδιαφέρον.
Μετατρέπει ένα φιλοσοφικοπολιτικό συνέδριο σε μια ποιητική ανθολογία που σε ρουφάει μέσα στην γοητευτική δίνη της από τα πρώτα λεπτά. Έχοντας και την μουσική επιμέλεια, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για να ξεδιπλωθούν οι ομιλίες οι οποίες είναι πάνω από εμφανές το πόσο έχουν δουλευτεί για να είναι γλαφυρές κι ενδιαφέρουσες.

Ιδιαίτερη η χορογραφία της Ξένιας Θεμελή, πέρα από το καθαρά χορευτικό μέρος, οδηγεί τους ηθοποιούς να χρησιμοποιούν το σώμα τους και την κίνηση σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας τους και καλύπτοντας μεγάλο κομμάτι της σκηνής.

Το έργο του Βιριπάγεφ ευτυχεί με την έμπνευση του Θεοδωρίδη, κι ο Θεοδωρίδης ευτυχεί με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς του. Ο καθένας με το δικό του στυλ και ύφος, με τη δική του υποβλητικότητα, καθηλώνουν απλά και μόνο με την ομιλία τους. Το πάθος και ο λυρισμός που βγάζουν, κάνουν μια παράσταση χωρίς καθόλου δράση, να είναι άκρως ενδιαφέρουσα και να σε κρατά σε εγρήγορση μέχρι το τέλος.

Συγκλονιστική η Ελευθερία Αγγελίτσα ως ακτιβίστρια δημοσιογράφος. Ένας ορμητικός χείμαρρος οργής και διαμαρτυρίας, μια ερμηνεία αυθεντικά δυναμική, σε μια ομιλία εκρηκτική που αφήνει το στίγμα της σε όλη την παράσταση.

Ο Πάρης Αλεξανδρόπουλος με την ευαίσθητη αισθαντικότητα που είδαμε και στο Αμφιθέατρο, ζωγραφίζει με ζωηρά χρώματα το ανεπίλυτο τραύμα και τον θυμό του και ο Γιώργος Κισσανδράκης αρμονικά και ισορροπημένα γίνεται ο τέλειος συντονιστής, καταφέρνοντας να μην είναι μόνο παρατηρητής αλλά συμμέτοχος.

Η Νίκη Χρυσαφάκη στο ρόλο της Ιρανής ποιήτριας, μας συγκινεί με την λυρική της ευαισθησία κι ο μαέστρος Βασίλης Τρυφουλτσάνης με την ένταση και το πάθος του.
Εξαιρετικός ο Άρης Λάσκος ως Πατέρας Αυγουστίνος, ο Μιχάλης Πητίδης ως καθηγητής Θεολογίας, η Χρυσή Μπαχτσεβάνη ως πρώην τηλεπερσόνα, ο Δημήτρης Μανδρινός και ο Μάριος Μάνθος.

" Το νόημα της ζωής είναι η ίδια η ζωή. Επιλέγω τη μετάβαση από ένα κατώτερο σ' ένα ανώτερο στάδιο ανάπτυξης. Αλλάζω κι αλλάζει ο κόσμος."

Το Συνέδριο για το Ιράν, με την βαθιά εστιασμένη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Θεοδωρίδη, με την φαντασία και την ευαισθησία του, γίνεται μια συλλεκτική παράσταση, μια παράσταση-κόσμημα.
Όλο αυτό που διαδραματίζεται πάνω στη σκηνή του θεάτρου Πορεία, είναι η ζωή μας, ο κόσμος μας όπως είναι σήμερα, είναι η συλλογική μας μνήμη ως εξελικτικά όντα και η συνειδητή διαδικασία της σκέψης μας. Είναι τα πυρηνικά ερωτήματα που μας βασάνισαν και που ο νους δεν στάθηκε ικανός να ανταποκριθεί στην εναγώνια ανάγκη μας για απαντήσεις.
Ίσως η αγάπη να είναι η απάντηση, αφού προηγηθεί μια ηρωική έξοδος από το Εγώ μας.
Κι αυτό ακριβώς μας λέει χωρίς λόγια το φινάλε μέσα από τον Λέοναρντ Κοέν και το Xalleluiah και τον διονυσιακό χορό-έκσταση στη συνέχεια, που σε βγάζει έξω από τον νου και σε συνδέει με την ουσία της ύπαρξης.
Στην αρχή μόνος του ο καθένας και μετά όλοι μαζί, σαν ένα άψογα συντονισμένο τεράστιο κύμα. Από το Εγώ στο Εμείς.
Η νομοτελειακή πορεία της ανθρώπινης μοίρας!!!

 https://www.ticketservices.gr/event/to-synedrio-gia-to-iran-theatro-poreia/?lang=el