Είδαμε την παράσταση Συμπόσιο Πλάτωνος στο θέατρο Σφενδόνη

Γράφει η Λένα Σάββα

"Είναι μέγας και θαυμαστός σ' ανθρώπους και Θεούς ο Έρως για πλείστους λόγους, μα πάνω απ' όλα για την καταγωγή του. Ο Ησίοδος λέει ότι πρώτα γεννήθηκε το Χάος και μετά η Γη και ο Έρως. Ο Παρμενίδης λέει ότι η Δημιουργία πρώτον απ' όλους τους Θεούς τον Έρωτα σκαρφίστηκε".

Το Συμπόσιο έγινε το 416 στον οίκο του Αγάθωνος και πραγματεύεται το θέμα περί Αγαθού εξ ού και Αγάθωνας. Μέσα στο Συμπόσιο έγινε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Έρωτα.
Ο Αγάθωνας τραγικός ποιητής όπως ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης κλπ, είχε βραβευτεί για μια τριλογία του και το Συμπόσιο έγινε για να γιορτάσουν τη βράβευση.
Τα Συμπόσια γινόταν για να έρθουν οι συμμετέχοντες σε μια ωραία ψυχική κατάσταση και να φιλοσοφήσουν πάνω σε ένα θέμα. Το κρασί το έπιναν με νερό και δεν μεθούσαν γιατί έπρεπε να είναι νηφάλιοι για να συζητήσουν και να αναπτύξουν την φιλοσοφία τους.

Στην Αρχαία Ελλάδα κάθε οικογένεια κατόπιν έγκρισης του πατέρα, εμπιστευόταν το αγόρι της σε κάποιον δάσκαλο για να το μυήσει στο ήθος και την αρετή. Αυτός λεγόταν εραστής κι ο νεαρός ερώμενος. Μια σχέση παραπλήσια με τον νονό και το βαφτιστήρι του. Αυτός ο θεσμός ονομαζόταν παιδεραστία και καμμία απολύτως σχέση δεν έχει με τον σημερινό όρο που προσπαθεί να αμαυρώσει τα θεία φιλοσοφικά μας κείμενα. (Μαρία Μαραγκού).
Σωκράτης: "Περισσότερο θαυμάζουν οι Θεοί κι ευχαριστιούνται όταν ο ερώμενος τον εραστή αγαπά και θαυμάζει, πάρα όταν ο εραστής αγαπάει τον ερώμενο."
Γιατί είναι πιο κοντά ο εραστής στους Θεούς (ένθεος), παρά το παιδί.

Το Συμπόσιο έγινε λίγους μήνες πριν την εκστρατεία της Σικελίας κι ο Αλκιβιάδης είχε ονομασθεί αρχηγός της εκστρατείας.
Μαζεύτηκαν επτά άτομα που πλέκαν το εγκώμιο του έρωτα, όταν μπήκε μεθυσμένος ο Αλκιβιάδης ο ωραιότερος της εποχής του, κι ένας από τους πιο ζωηρούς ερωτικά νεαρούς που δεν άφηνε ούτε γάτα θηλυκή ή αρσενική. Όταν είδε τον Σωκράτη άρχισε να μιλάει για αυτόν κι αυτά που είπε αποδεικνύουν ότι ο Μύστης και φιλόσοφος Σωκράτης (η ερευνήτρια και δασκάλα Μαρία Μαραγκού τον αποκαλεί Θεάνθρωπο), καμμία σχέση δεν είχε με όσα του καταλογούν.

Μπαίνοντας στην αίθουσα του θεάτρου είναι σαν να μπαίνεις μέσα σε ναό. Το αμιγές αρχαιοελληνικό περιβάλλον, (Εύα Μανιδάκη) οι χαμηλοί ατμοσφαιρικοί φωτισμοί (Τάσος Παλαιορούτας), τα υπέροχα αρχαιοελληνικά ενδύματα (Παύλος Θανόπουλος), η μυστηριακή μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή, σε εισάγουν σε μια ιερή, τελετουργική, κατανυκτική ατμόσφαιρα. Θα τονίσω την ιερότητα γιατί ένοιωσα και φαντάζομαι όχι μόνο εγώ, ένα δέος. Άκρα του Συμποσίου σιωπή επικρατεί στην αίθουσα και η τρίωρη παράσταση κυλάει σαν το νερό με μια ροή που καταργεί το χρόνο. Και το χώρο επίσης, γιατί γίναμε κοινωνοί, γίναμε μυούμενοι, ήπιαμε από το κρασί τους και συμφωνήσαμε ή διαφωνήσαμε με τους στοχασμούς τους κινηθήκαμε μη γραμμικά μέσα στον χωρόχρονο, χάρη στο αριστοτεχνικό στήσιμο της γιορτής από την Άννα Κοκκίνου.
Με συνεργάτες της τον Νίκο Φλέσσα και τον Κορνήλιο Σελαμσή στην δραματουργία και την Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλη στη μετάφραση, με τον Ερμή Μαλκότση στις υπέροχα λυρικές και ποιητικές χορογραφίες, η Άννα Κοκκίνου σκηνοθετεί το αριστουργηματικό κείμενο του Πλάτωνα με έναν τρόπο που όχι μόνο δεν διαψεύδει τις προσδοκίες του θεατή, αλλά δημιουργεί θαυμασμό και δέος γιατί εισπράτεις πολύ περισσότερα από όσα περίμενες. Στον ρόλο του Σωκράτη η ίδια είναι συγκλονιστική. Απλή κι απέριττη, χωρίς καθόλου ερμηνευτικά στολίδια, μας χαρίζει...τον Σωκράτη.Την αυθεντικότητα που μόνο ένας φωτισμένος νους μπορεί να διαθέτει, το πάθος που μόνο ένας μεθυσμένος από το Πνεύμα κι όχι από το οινόπνευμα μπορεί να εκφράζει. Η Κοκκίνου προσεγγίζει τον μεγάλο φιλόσοφο σαν ψυχοσύνθεση κι όχι σαν ρόλο και μας παραδίδει ατόφια όλα τα αντίθετα που τον συνθέτουν.Το πάθος αλλά και την αταραξία του, την φιλοσοφική δεινότητα μα και την ταπεινότητα του, την λαμπρότητα του πνεύματος και τους χαμηλούς τόνους του.

Το ωραίο ερμηνευτικό σύνολο που συνοδεύει την Άννα Κοκκίνου, αποτελείται από τον Φάνη Γκαρμπουνώφ στο ρόλο του Αγάθωνα, τον Γιώργο Μπουφίδη στους ρόλους Απολλόδωρου, Φαίδρου και Παυσανία, τον Τάσο Πετρίτση στο ρόλο του Ερυξίμαχου, τον Γιάννη Σέππε στο ρόλο του Αλκιβιάδη και την Μυρτώ Πεδιωτίδη-Μανιάτη ως μέλος του χορού.
Η Ρίτα Λυτού ως σύγχρονο πρόσωπο, ψήνει το ψωμί στο φούρνο για να κεραστούν οι συνδαιτημόνες.

"Στην μάχη είναι σίγουρο ότι πιο δύσκολα θα δεχόταν εραστής να τον δει ο ερώμενος του να λιποτακτεί, παρά όλοι οι άλλοι. Χίλιες φορές θα προτιμούσε να πεθάνει. Ο Έρωτας είναι αυτός που εμπνέει τέτοια ανδρεία."

Η βαθιά, μυστικιστική μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή λες και βγαίνει από τα έγκατα ενός αρχέγονου πεδίου ύπαρξης για να συνδυάσει τη χαρά της γιορτής με την ιεροτελεστική ατμόσφαιρα μιας μύησης.

Επτά άτομα ξεδιπλώνουν τους φιλοσοφικούς στοχασμούς τους για το τεράστιο θέμα του Έρωτα, με κορωνίδα την εξαίσια ομιλία του Σωκράτη.
Θαυμάσαμε την χαρισματική ευγλωτία του μέσω της ερμηνείας της Κοκκίνου, την περίφημη μαιευτική του μέθοδο που καταφέρνει με έναν μαγικό τρόπο, να εισχωρεί μέχρι τα μύχια της ψυχής ενός ανθρώπου και να του βγάζει την αλήθεια του την τόσο καλά κρυμμένη, απολαύσαμε την σοφία ενός από τους  μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών.

Το θέατρο Σφενδόνη και η Άννα Κοκκίνου, μας προσφέρουν μια τελετή που έχει να κάνει με τις ρίζες μας, με την καταγωγή μας ως φυλής, με τους φωτισμένους κι ένδοξους προγόνους μας. Είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα περισσότερο από ποτέ, να ξαναβρούμε τις ρίζες μας, να καθαρίσουμε από όλα τα ξενόφερτα σκουπίδια, όλες τις σκοτεινές επιρροές και να ξανασυνδεθούμε με την ατόφια ελληνικότητα μας. Διαθέτουμε ένα πολύ πλούσιο παρελθόν και είναι άδικο να ζούμε σε τέτοια πνευματική φτώχεια. Οι ρίζες μας , η ιστορία μας, οι μεγάλοι μας φιλόσοφοι, αυτή είναι η λύση.
Το θέατρο Σφενδόνη και η Άννα Κοκκίνου μας προσκαλούν κι αυτό είναι ένα κάλεσμα στο οποίο πρέπει να ανταποκριθούμε όλοι!

https://www.ticketservices.gr/event/theatro-sfendoni-symposio-tou-platona/?lang=el